Κάποιος μεγάλος κάποτε (εγώ δηλαδή πριν κανα δύο μέρες ) είχε πει:
Υπάρχουν δύο επιλογές στη ζωή σου: Η μία είναι να έχεις ή να βρίσκεις επιλογές και η άλλη είναι να μην έχεις επιλογές ή να μη βρίσκεις...............,,,,,,,,,,,,,,,..............(Σιωπή μεγάλου θαυμασμού)
Κάποιος άλλος πάλι (όχι εγώ αυτή τη φορά) είχε πει: Υπάρχουν δύο ειδών άνθρωποι, αυτοί που χωρίζουν τους ανθρώπους σε κατηγορίες και αυτοί που δεν τους χωρίζουν.
Γενικά δύο πόρτες έχει η ζωή, δύο γιους είχες μανούλα μου, δύο δυόσμους, δυο λαχτάρες, δυο μέρες μόνο, δυο νύχτες ανταμώσανε, δυο δεκάρες η οκά, δυο γυναίκες δυο αγάπες κτλ κτλ κτλ
Με ρωτάνε γνωστοί και φίλοι να τους συμβουλεύσω να ξενιτευτούν ή όχι και γω τους απαντώ με τις γνωστές μου παραβολές, διδακτικές όσο και συμβολικές, γνωστότερες ως "η επί του Όφενμπαχ Ομιλία". Ξεκινάει κάπως έτσι.......
-Άκουσε να δεις φίλε μου. Υπάρχουν δύο επιλογές, δύο δρόμοι, που μπορεί να πάρει κανείς. Ο ένας λέει: " Εγώ που είμαι μόνος μου, γιατί να φύγω, να μεταναστεύσω;; Σιγά! μου φτάνουν όσα βγάζω, δε θέλω και παραπάνω, μια ψυχή είμαι, 500;; 500!!! σπιτάκι έχω, μαμά έχω να με μαγειρεύει, μια χαρά. θα μειώσω λίγο τα έξοδα και όλα καλά. Ο άλλος που έχει οικογένεια, παιδιά, γυναίκα να φροντίσει, να ταϊσει, να σπουδάσει, να φροντίσει ασφάλειες, φροντιστήρια, ωδεία, γυμναστήρια, ρούχα, φαγητό, κτλ, αυτός ναι! να βγει, να πάει να έξω να δουλέψει, να βγάλει κανα φράγκο παραπάνω για να δώσει κάτι στους απογόνους του"
Ο άλλος δρόμος λέει: " Εγώ που είμαι μόνος μου θα φύγω και την κάνω για αλλού. Πού;; όπου μου γουστάρει!!! Θέλω Γερμανία, θέλω Σουηδία, θέλω Γαλλία, θέλω Αυστραλία, θέλω Ντουμπάι, όπου γης πατρίς, παιδιά, σκυλιά δεν έχω, όπου φυσάει ο άνεμος πάω, τον κόσμο γυρνάω ανάποδα, έχω να δώσω σε κανέναν λογαριασμό;;;; Ο άλλος ο κακομοίρης με παιδιά, κουτσούβελα, γυναίκα, πεθερικά, μαμά/παππού/γιαγιά, εκείνος πού να πάει;; εκείνος είναι δεμένος με σιδερόμπαλα, πακτωμένος, να φύγει;;; πώς να φύγει;; ας κάτσει στα αβγά του να δει πώς θα κρατήσει το σόι ενωμένο"
Έχω ακούσει εκπροσώπους και των δύο δρόμων και ειλικρινά δεν ξέρω ποιος είναι ο σωστός για σένα. Αλλά ένα τελευταίο θα σου πω (και εκεί κάνω γκραν φινάλε και έξοδο)
Υπάρχουν ουσιαστικά δύο επιλογές: να επιλέξεις τον πρώτο δρόμο ή να μην τον επιλέξεις. Αν τον επιλέξεις και σου βγει σωστός, τότε καλά έκανες. Αν τον επιλέξεις και βγήκε λάθος, τότε θα έπρεπε να είχες επιλέξει το δεύτερο. Αν πάλι επιλέξεις εξαρχής το δεύτερο και σου βγήκε σωστός, είδες πού στα λεγα;; θα λες μέσα σου, αλλά αν δε βγει σε καλό σου, τότε να θυμάσαι, υπάρχει πάντα και ο πρώτος δρόμος.
Πάντα να σκέφτεστε δυαδικά λοιπόν στη ζωή σας, σαν τους προγραμματιστές. Και αν δεν τα καταφέρνετε, υπάρχουν δύο λύσεις: Ή να αλλάξετε ζωή ή να αλλάξετε πλανήτη. Εκτός εάν τα καταφέρετε, οπότε πάλι μπορείτε να διαλέξετε μεταξύ δύο δρόμων κ.ο.κ (θα μπορούσα να το πάω μέχρι το πρωί έτσι, αλλά τι νόημα θα είχε;;; Θα έπρεπε να διαλέξω μεταξύ του να συνεχίζω να λέω βλακείες για τις δύο επιλογές ή να λέω βλακείες για άλλα πράγματα)
Πάντως η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει μία αλήθεια. Ουσιαστικά υπάρχουν δύο αλήθειες. Η μία είναι αυτή που θέλουμε να βλέπουμε και η άλλη αυτή που δε θέλουμε να βλέπουμε. Και να ξέρετε οι περισσότεροι άνθρωποι ακολουθούν έναν από τους δύο ακόλουθους δρόμους: Οι μεν βλέπουν την αλήθεια αλλά δεν την πιστεύουν, οι δε την πιστεύουν χωρίς να τη βλέπουν.
Αλλά δύο πράγματα να θυμάστε. Το ένα είναι: Είτε με την αλήθεια είτε χωρίς αυτήν, θα πρέπει κάποτε να διαλέξετε: ή θα μείνετε στη χώρα σας ή θα φύγετε.
Το άλλο είναι: .............δεν το θυμάμαι, θα το ξέχασα στο δρόμο, σε ποιον από τους δύο δε θυμάμαι. Οπότε δεν μπορώ να διαλέξω μεταξύ των δύο: Ή να συνεχίζω να γράφω παπαριές μέχρι να το θυμηθώ ή να κλείσω το ποστ έτσι ξαφν
Υπάρχουν δύο επιλογές στη ζωή σου: Η μία είναι να έχεις ή να βρίσκεις επιλογές και η άλλη είναι να μην έχεις επιλογές ή να μη βρίσκεις...............,,,,,,,,,,,,,,,..............(Σιωπή μεγάλου θαυμασμού)
Κάποιος άλλος πάλι (όχι εγώ αυτή τη φορά) είχε πει: Υπάρχουν δύο ειδών άνθρωποι, αυτοί που χωρίζουν τους ανθρώπους σε κατηγορίες και αυτοί που δεν τους χωρίζουν.
Γενικά δύο πόρτες έχει η ζωή, δύο γιους είχες μανούλα μου, δύο δυόσμους, δυο λαχτάρες, δυο μέρες μόνο, δυο νύχτες ανταμώσανε, δυο δεκάρες η οκά, δυο γυναίκες δυο αγάπες κτλ κτλ κτλ
Με ρωτάνε γνωστοί και φίλοι να τους συμβουλεύσω να ξενιτευτούν ή όχι και γω τους απαντώ με τις γνωστές μου παραβολές, διδακτικές όσο και συμβολικές, γνωστότερες ως "η επί του Όφενμπαχ Ομιλία". Ξεκινάει κάπως έτσι.......
-Άκουσε να δεις φίλε μου. Υπάρχουν δύο επιλογές, δύο δρόμοι, που μπορεί να πάρει κανείς. Ο ένας λέει: " Εγώ που είμαι μόνος μου, γιατί να φύγω, να μεταναστεύσω;; Σιγά! μου φτάνουν όσα βγάζω, δε θέλω και παραπάνω, μια ψυχή είμαι, 500;; 500!!! σπιτάκι έχω, μαμά έχω να με μαγειρεύει, μια χαρά. θα μειώσω λίγο τα έξοδα και όλα καλά. Ο άλλος που έχει οικογένεια, παιδιά, γυναίκα να φροντίσει, να ταϊσει, να σπουδάσει, να φροντίσει ασφάλειες, φροντιστήρια, ωδεία, γυμναστήρια, ρούχα, φαγητό, κτλ, αυτός ναι! να βγει, να πάει να έξω να δουλέψει, να βγάλει κανα φράγκο παραπάνω για να δώσει κάτι στους απογόνους του"
Ο άλλος δρόμος λέει: " Εγώ που είμαι μόνος μου θα φύγω και την κάνω για αλλού. Πού;; όπου μου γουστάρει!!! Θέλω Γερμανία, θέλω Σουηδία, θέλω Γαλλία, θέλω Αυστραλία, θέλω Ντουμπάι, όπου γης πατρίς, παιδιά, σκυλιά δεν έχω, όπου φυσάει ο άνεμος πάω, τον κόσμο γυρνάω ανάποδα, έχω να δώσω σε κανέναν λογαριασμό;;;; Ο άλλος ο κακομοίρης με παιδιά, κουτσούβελα, γυναίκα, πεθερικά, μαμά/παππού/γιαγιά, εκείνος πού να πάει;; εκείνος είναι δεμένος με σιδερόμπαλα, πακτωμένος, να φύγει;;; πώς να φύγει;; ας κάτσει στα αβγά του να δει πώς θα κρατήσει το σόι ενωμένο"
Έχω ακούσει εκπροσώπους και των δύο δρόμων και ειλικρινά δεν ξέρω ποιος είναι ο σωστός για σένα. Αλλά ένα τελευταίο θα σου πω (και εκεί κάνω γκραν φινάλε και έξοδο)
Υπάρχουν ουσιαστικά δύο επιλογές: να επιλέξεις τον πρώτο δρόμο ή να μην τον επιλέξεις. Αν τον επιλέξεις και σου βγει σωστός, τότε καλά έκανες. Αν τον επιλέξεις και βγήκε λάθος, τότε θα έπρεπε να είχες επιλέξει το δεύτερο. Αν πάλι επιλέξεις εξαρχής το δεύτερο και σου βγήκε σωστός, είδες πού στα λεγα;; θα λες μέσα σου, αλλά αν δε βγει σε καλό σου, τότε να θυμάσαι, υπάρχει πάντα και ο πρώτος δρόμος.
Πάντα να σκέφτεστε δυαδικά λοιπόν στη ζωή σας, σαν τους προγραμματιστές. Και αν δεν τα καταφέρνετε, υπάρχουν δύο λύσεις: Ή να αλλάξετε ζωή ή να αλλάξετε πλανήτη. Εκτός εάν τα καταφέρετε, οπότε πάλι μπορείτε να διαλέξετε μεταξύ δύο δρόμων κ.ο.κ (θα μπορούσα να το πάω μέχρι το πρωί έτσι, αλλά τι νόημα θα είχε;;; Θα έπρεπε να διαλέξω μεταξύ του να συνεχίζω να λέω βλακείες για τις δύο επιλογές ή να λέω βλακείες για άλλα πράγματα)
Πάντως η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει μία αλήθεια. Ουσιαστικά υπάρχουν δύο αλήθειες. Η μία είναι αυτή που θέλουμε να βλέπουμε και η άλλη αυτή που δε θέλουμε να βλέπουμε. Και να ξέρετε οι περισσότεροι άνθρωποι ακολουθούν έναν από τους δύο ακόλουθους δρόμους: Οι μεν βλέπουν την αλήθεια αλλά δεν την πιστεύουν, οι δε την πιστεύουν χωρίς να τη βλέπουν.
Αλλά δύο πράγματα να θυμάστε. Το ένα είναι: Είτε με την αλήθεια είτε χωρίς αυτήν, θα πρέπει κάποτε να διαλέξετε: ή θα μείνετε στη χώρα σας ή θα φύγετε.
Το άλλο είναι: .............δεν το θυμάμαι, θα το ξέχασα στο δρόμο, σε ποιον από τους δύο δε θυμάμαι. Οπότε δεν μπορώ να διαλέξω μεταξύ των δύο: Ή να συνεχίζω να γράφω παπαριές μέχρι να το θυμηθώ ή να κλείσω το ποστ έτσι ξαφν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου