Καλή χρονιά. Πολλή αγάπη σε όσους δεν την έχουν.
Με υγεία και αξιοπρέπεια, ή με αξιοπρέπεια σκέτο όταν δεν υπάρχει και φουλ υγεία.
Μακάρι η μοιρασιά στο καινούριο χρόνο να φέρει άσσους, βαλέδες και εννιάρια, αν παίζεις μπουρλότ.
Τώρα αν παίζεις μπιρίμπα, ας πρόσεχες.
Στα ζάρια, προσοχή, υπάρχουν και στημένα.
Κατά τα άλλα, ζωή σε μας, οι τεθνεώτες ας πουν και καμμιά καλή κουβέντα και τα λοιπά και τα λοιπά.......
Χρόνια καλά και χρόνια εύκολα (ψέμμαααααα!!!!!) σε όλον τον κόσμο όλων των διαστάσεων και των αισθήσεων.
Κι αν σας φάνηκαν όχι και πολύ συμβατικές οι ευχές μου, τα παράπονα στον Admin........
Τα λέμε του χρόνου
Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2009
Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009
Έχω Deja vue. Δεν εξηγείται αλλιώς.....
Καλά ρε πλάκα κάνουμε; Προχθές δεν έγραψα ότι η Siemens κι αν επέρασε, θα ανθίσει και θα φέρει κι άλλα σκάνδαλα με παρόμοιες μίζες;;;;;;(http://oudenoida.blogspot.com/2009/12/siemens.html)
Άκου ρε μεγάλε σημερινή είδηση!!!
Με την ελληνική Δικαιοσύνη να καθυστερεί την επεξεργασία των σχετικών στοιχείων που τέθηκαν στη διάθεσή της, οι δικαστικές αρχές στη Βρετανία διερευνούν σκάνδαλο εκατομμυρίων ευρώ στο οποίο εμπλέκονται Έλληνες γιατροί και μέλη διοικητικών συμβουλίων μεγάλων ελληνικών νοσοκομείων.
Ακολουθεί απόσπασμα από το ρεπορτάζ του Στέλιου Βραδέλη, στην εφημερίδα Τα Νέα:
Στις 3 Φεβρουαρίου 2010 στην αίθουσα του Δικαστηρίου του Στέμματος στο Shathwark θα αρχίσει η δίκη του πρώην αναπληρωτή προέδρου της εταιρείας ορθοπεδικών ειδών DeΡuy Ιnternational, Ρόμπερτ Ντουγκάλ. Ο 44χρονος Ντουγκάλ κατηγορείται από τις βρετανικές αρχές πως μέσω της εταιρείας του διακινήθηκε από τον Φεβρουάριο του 2002 μέχρι και τον Δεκέμβριο του 2005 μαύρο χρήμα με αποδέκτες, κυρίως, Έλληνες χειρουργούς ορθοπεδικούς. Με την υπόθεση DeΡuy ασχολήθηκε το Βρετανικό Γραφείο Σοβαρών Απατών (SFΟ), το αντίστοιχο της Αρχής για την Καταπολέμηση του Ξεπλύματος Βρώμικου Χρήματος στην Ελλάδα. «Πρόκειται για ιδιαίτερα σοβαρή περίπτωση απάτης. Με βάση, μάλιστα, τα στοιχεία που παρουσιάσαμε στις αρχές αποφασίστηκε η περαιτέρω δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης», λέει στα ΝΕΑ η εκπρόσωπος του SFΟ Ρόε Ρετζίνα.
Στις βρετανικές αρχές οι πληροφορίες για τα μαύρα ταμεία της DeΡuy στην Ελλάδα έφτασε από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Η DeΡuy είναι θυγατρική της αμερικανικής εταιρείας Johnson & Johnson. Η τελευταία το 2006 άρχισε την επιχείρηση «καθαρά ταμεία». Όταν η έρευνα έφτασε στα ταμεία της θυγατρικής της οι Αμερικανοί διαπίστωσαν περίεργες εκροές μεγάλων χρηματικών ποσών από τα ταμεία της εταιρείας, οι οποίες κατέληξαν στην Ελλάδα. Ο Ντουγκάλ ήταν την περίοδο εκείνη ο υπεύθυνος πωλήσεων για την Ευρώπη και ο άνθρωπος που θα έπρεπε βάσει της θέσης του να γνωρίζει σε ποιους κατέληξαν τα χρήματα. «Ο πελάτης μου δεν θα ήθελε να σχολιάσει τίποτα για την υπόθεση όσο βρίσκεται στη δικαστική της διερεύνηση», απάντησε στα «ΝΕΑ» ο δικηγόρος του Ρόμπερτ Ντουγκάλ, Σολ Μπραζίλ.
Τα στοιχεία ωστόσο από τις αμερικανικές αρχές αλλά και τον εσωτερικό έλεγχο που πραγματοποίησε η Johnson & Johnson ήταν ιδιαίτερα επιβαρυντικά για το εγχώριο κύκλωμα αλλά και τις πρακτικές που ακολουθούσε η DeΡuy. Στις 27 Σεπτεμβρίου 2007 η αμερικανική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς επέβαλε στην εταιρεία πρόστιμο 85 εκατ. δολαρίων για τις πρακτικές της, με το πόρισμα να αναφέρει πως: «Η DeΡuy χρησιμοποίησε ή σχεδίαζε να χρησιμοποιήσει διάφορες μορφές οικονομικών συμφωνιών με χειρουργούς για να μεγαλώσει το μερίδιό της στην αγορά, προωθώντας προϊόντα για μηρούς και γόνατα με τη μορφή των μετρητών έναντι της χρησιμοποίησής τους».
Ελλάδα και Πολωνία
«Από την έρευνά μας εντοπίστηκε η ύπαρξη μαύρων ταμείων μόνο σε δύο χώρες στον κόσμο. Η μία ήταν η Ελλάδα και η δεύτερη η Πολωνία», αποκαλύπτει στέλεχος της Johnson & Johnson. Σύμφωνα με δικαστικές πηγές το κουβάρι των αποκαλύψεων άρχισε να ξετυλίγεται όταν από τον εσωτερικό έλεγχο στην DeΡuy βρέθηκε εσωτερικό έγγραφο προερχόμενο από την Ελλάδα, με το οποίο ζητούνταν υπέρογκα ποσά για το λάδωμα των Ελλήνων ιατρών από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της χώρας που προωθούσαν τα προϊόντα της. Όπως αποκάλυψε ο εσωτερικός έλεγχος της εταιρείας ενώ με τις θυγατρικές της στην Ευρώπη είχαν υπογραφεί συμβόλαια που προέβλεπαν πως δεν θα επιχειρούνταν το λάδωμα γιατρών σε δημόσια ή κρατικά νοσοκομεία, στην Ελλάδα οι αντίστοιχες συμφωνίες μέχρι και το 2004 δεν περιελάμβαναν αυτή τη ρήτρα.
Στη Βρετανία η αποκάλυψη εμπλοκής ενός κορυφαίου μάνατζερ σε υπόθεση διακίνησης μαύρου χρήματος σε άλλες χώρες θεωρήθηκε ως ιδιαίτερα κρίσιμη, ακόμη και για την αξιοπιστία της χώρας, όπως επισημαίνουν στα «ΝΕΑ» στελέχη της SFΟ.
30% η «ταρίφα»
Σύμφωνα με πληροφορίες ο ανακριτής Μάθιου Κάουι, που ανέλαβε για λογαριασμό της SFΟ τη διερεύνηση της υπόθεσης, αποκάλυψε τη λειτουργία ενός μεγάλου δικτύου Ελλήνων γιατρών, στην πλειονότητα τους χειρουργοί ορθοπεδικοί, αλλά και μελών διοικήσεων νοσοκομείων που δέχονταν τεράστια χρηματικά ποσά προκειμένου να χρησιμοποιούν το ορθοπεδικό υλικό της εταιρείας, με αντάλλαγμα 23%- 30% επί της τιμής του προϊόντος.
«Στα ελληνικά νοσοκομεία χρησιμοποιούνται μοσχεύματα ακόμη και 70.000 ευρώ, αν αφορά επέμβαση στη σπονδυλική στήλη. Για μία επέμβαση στο πόδι ή το χέρι που θα χρησιμοποιηθεί μόσχευμα ή μέταλλο η τιμή μπορεί να φτάσει τα 15.000 ή 20.000 ευρώ. Συνήθως το 30% του ποσού καταλήγει στην τσέπη του ορθοπεδικού», αποκαλύπτει στα «ΝΕΑ» πρώην μέλος διοίκησης μεγάλου νοσοκομείου, που κλήθηκε από τις ελληνικές αρχές να καταθέσει στοιχεία για την υπόθεση.
ΜΕΣΩ... ΤΡΙΤΩΝ
Αμερικανική πολυεθνική έδινε χρήματα σε ορθοπεδικούς για να χρησιμοποιούν δικά της μοσχεύματα
Άνοιξαν οι λογαριασμοί 35 υπόπτων
ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΕΣ δικαστικές αρχές ταυτόχρονα με τις βρετανικές ενημέρωσαν και την Αθήνα. Η έρευνα με εντολή του τότε αντεισαγγελέα Εφετών Αθηνών Κυριάκου Καρούτσου άρχισε τον Ιανουάριο του 2009. Στις 10 Μαρτίου η Υπηρεσία Ειδικών Ελέγχων (ΥΠΕΕ) πραγματοποίησε έφοδο στο σπίτι της Δ.Φ., η οποία θεωρείται σημαντικό πρόσωπο της εταιρείας στην Ελλάδα. Παράλληλα διατάχθηκε το άνοιγμα των τραπεζικών λογαριασμών 35 προσώπων, γιατρών και αντιπροσώπων εταιρειών ιατροτεχνικού υλικού. Επίσης αποκαλύφθηκε πως από την DeΡuy τα χρήματα κατέληγαν στους γιατρούς μέσω δύο άλλων εταιρειών εμπορίας ιατρικού υλικού με έδρα τα βόρεια προάστια της Αθήνας.
Ενώ όμως η βρετανική έρευνα προχωρούσε, η ελληνική παρέμενε σε ρηχά νερά. Αν και οι Αμερικανοί έδωσαν μεγάλο όγκο στοιχείων, κατηγορίες για την υπόθεση δεν προσωποποιήθηκαν ακόμη.
Και ο αντιπρόσωπος στο χειρουργείο!
Η DΕΡUΥ ήρθε στην Ελλάδα το 2001 όταν αγόρασε έναντι τιμήματος που μετρήθηκε σε δισεκατομμύρια δραχμές την εταιρεία εμπορίας ιατροτεχνολογικών- ορθοπεδικών προϊόντων ΜΕDΕC. Τα «δώρα» των εταιρειών στους γιατρούς προκειμένου να επιλέξουν το προϊόν τους όχι με βάση την ποιότητά του αλλά με το αντάλλαγμα που μπαίνει στην τσέπη τους την περίοδο εκείνη κυμαίνονται από 20% μέχρι και 30%. Οι «καλές» εταιρείες προπληρώνουν μάλιστα τους γιατρούς στην αρχή του χρόνου για τις επεμβάσεις που θα κάνουν. «Γίνονται χειρουργεία όπου ο αντιπρόσωπος βρίσκεται και αυτός μέσα στην αίθουσα και δίνει στον γιατρό με μετρητά την αμοιβή του για να είναι σίγουρος πως θα χρησιμοποιηθεί το εμπόρευμά του», καταγγέλλει στα «ΝΕΑ» γιατρός, με διοικητική εμπειρία σε μεγάλο νοσοκομείο της Αθήνας.
Η μητρική εταιρεία, σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, αρχίζει από το 2005 να πιέζει τους εν Ελλάδι συνεργάτες της να μειώσουν τα λαδώματα των γιατρών. Το ταμείο της εταιρείας στην Ελλάδα χειριζόταν η Δ.Φ., η οποία γνωρίζει καλά τον χώρο των προμηθειών και που απομακρύνθηκε από την εταιρεία το 2007. Το σπίτι της όμως και το γραφείο της έγινε φύλλο και φτερό από πέντε εισαγγελείς οι οποίοι βρήκαν πολλά στοιχεία για την «πιο διεφθαρμένη αγορά νοσοκομειακού υλικού στην Ευρώπη», όπως χαρακτηρίστηκε από εκπροσώπους άλλης αμερικανικής εταιρείας που εγκατέλειψε πρόσφατα την Ελλάδα.
'Οσοι δεν έχουν ιδέα από αυτά, δε θα καταλάβουν τίποτα και θα πέσουν από τα σύννεφα."Μα γίνονται τέτοια πράγματα στα νοσοκομεία;;;;"
Όσοι εμπλέκονται όμως, απαντούν:"Χέζουν οι αρκούδες στο δάσος;;".
Ποιά είναι η DePuy και Johnson&Johnson το ξέρουν παρα πολλοί. Τις πρακτικές των λαδωμάτων στους χειρουργούς, που αντί να παίρνουν φακελάκι (φυσικά το ένα δεν αντικρούει το άλλο), τα εισπράττουν από τις Εταιρείες, κι αυτά τα ξέρουν πολλοί. Τα βλέπουν καθημερινά. Δε μιλάει όμως κανείς. Ποιός κερδίζει από αυτήν την ομερτά και γιατί επιμένουν σ'αυτήν;; Άγνωστο!
Το ότι μπαίνουν αντιπρόσωποι μέσα στα χειρουργεία μέχρι ένα σημείο είναι θεμιτό. Το ότι μπαίνουν όμως για να διαπιστώσουν ότι μπαίνει το υλικό τους και άμεσα να πληρώσουν το γιατρό, δεν το βλέπουν τόόόόσοι παρατρεχάμενοι;; Τόσο πια τα στραβά μάτια;; Για ψάξτε κύριοι των Ελληνικών αρχών και λίγο τα επαρχιακά Νοσοκομεία, μαζί με των μεγάλων αστικών κέντρων. Και μετά ελάτε μιλήστε για κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος, για τεράστιες τρύπες στα ελληνικά νοσοκομεία, για απώλειες εσόδων, για υπέρογκες δαπάνες σε άτομα ανασφάλιστα, κτλ, κτλ.....
Αλλά φυσικά Δεν υπάρχει καμμία πίστη στην ελληνική δικαιοσύνη, ούτε από πλευράς διάθεσης για ξεκαθάρισμα, αλλά κυρίως ούτε από πλευράς νοημοσύνης και ευφυϊας. Η Βρεττανία από την άλλη θα λειτουργήσει σαν Γερμανία με τη Siemens. Μέχρι ένα σημείο θα κατηγορήσει και θα τιμωρήσει κάποιους, ως υπαίτιους για καταστρατήγηση των νόμιμων επιχειρηματικών τακτικών και χρησιμοποίηση αθέμιτων μέσων στον ανταγωνισμό. Αλλά στο τέλος, θα υπερασπιστεί την Εταιρεία, καθότι κολοσσός, με πολλούς εργαζόμενους και εργοστάσια στη χώρα, και θα υποστηρίξει ότι ήταν αναγκασμένη να κινηθεί κατά αυτόν τον τρόπο, λόγω της μεγάλης διαφθοράς των χωρών αυτών. Case closed!!!!!
Εδώ θα βγει κάποιος πανέξυπνος ανακριτής στυλ Παπανδρέου: "Μα πού πήγαν τα λεφτά;;;", δε θα βρουν περιέργως κανένα γιατρό, που να πήρε λεφτά για να τοποθετήσει υλικά οστεοσύνθεσης( Δεν το 'καναν για αυτούς, για την κακομοίρα τη 95χρονη γριούλα που 'σπασε το πόδι της, ψυχικό κάναν οι άνθρωποι) και οι αντιπρόσωποι τι φταίνε; Τη δουλειά τους κάναν οι άνθρωποι. Οι ορθοπεδικοί ως γνωστό δηλώνουν 20-30000 ευρώ το χρόνο και τα κέρδη τους αγγίζουν συχνά και τα 2-3 εκατομμύρια το χρόνο από Εταιρείες. Ειδικά σε μέρη που δεν υπάρχουν ιδιωτικές κλινικές, που το νοσοκομείο δέχεται πολλά τροχαία ή άλλα ατυχήματα (κακώσεις σε ηλικιωμένους) και υπάρχουν 2-3 ορθοπεδικοί. Αυτοί έκαναν την τύχη τους! Στις πλάτες όλων των υπολοίπων! Και τι κάνουν αυτοί οι υπόλοιποι;; Τους χαϊδεύουν τα αυτιά! Τους λεν και μπράβο, περιμένοντας κανα ξεροκόμματο.
ΟΚ. Ωραία κοινωνία, με μπόλικη αλληλεγγύη και συναδελφικότητα. Ναι μωρέ εργαζόμενοι είμαστε όλοι, λειτούργημα κάνουμε.....
Αυτά τα λίγα, για όλους όσους ασχολούνται -μαστε με παρόμοια θέματα. Εί (μα) στε όλοι φταίχτες και υπεύθυνοι για την κακοδαιμονία. Η χώρα χρειάζεται ρουφ-, ρουφ-, ρουφιάνους, εισπράκτορες της Στάζι. Ρουφιάνο με φωνάζουνε, μα εμένα δε με νοιάζει!
Πώς αλλιώς;; Με τα λαγωνικά της ΣΔΟΕ;; Δε νομίζω!
Αν έχεις καμμιά άλλη λύση, πες την ελεύθερα, μην ντρέπεσαι....................................
Άκου ρε μεγάλε σημερινή είδηση!!!
Με την ελληνική Δικαιοσύνη να καθυστερεί την επεξεργασία των σχετικών στοιχείων που τέθηκαν στη διάθεσή της, οι δικαστικές αρχές στη Βρετανία διερευνούν σκάνδαλο εκατομμυρίων ευρώ στο οποίο εμπλέκονται Έλληνες γιατροί και μέλη διοικητικών συμβουλίων μεγάλων ελληνικών νοσοκομείων.
Ακολουθεί απόσπασμα από το ρεπορτάζ του Στέλιου Βραδέλη, στην εφημερίδα Τα Νέα:
Στις 3 Φεβρουαρίου 2010 στην αίθουσα του Δικαστηρίου του Στέμματος στο Shathwark θα αρχίσει η δίκη του πρώην αναπληρωτή προέδρου της εταιρείας ορθοπεδικών ειδών DeΡuy Ιnternational, Ρόμπερτ Ντουγκάλ. Ο 44χρονος Ντουγκάλ κατηγορείται από τις βρετανικές αρχές πως μέσω της εταιρείας του διακινήθηκε από τον Φεβρουάριο του 2002 μέχρι και τον Δεκέμβριο του 2005 μαύρο χρήμα με αποδέκτες, κυρίως, Έλληνες χειρουργούς ορθοπεδικούς. Με την υπόθεση DeΡuy ασχολήθηκε το Βρετανικό Γραφείο Σοβαρών Απατών (SFΟ), το αντίστοιχο της Αρχής για την Καταπολέμηση του Ξεπλύματος Βρώμικου Χρήματος στην Ελλάδα. «Πρόκειται για ιδιαίτερα σοβαρή περίπτωση απάτης. Με βάση, μάλιστα, τα στοιχεία που παρουσιάσαμε στις αρχές αποφασίστηκε η περαιτέρω δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης», λέει στα ΝΕΑ η εκπρόσωπος του SFΟ Ρόε Ρετζίνα.
Στις βρετανικές αρχές οι πληροφορίες για τα μαύρα ταμεία της DeΡuy στην Ελλάδα έφτασε από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Η DeΡuy είναι θυγατρική της αμερικανικής εταιρείας Johnson & Johnson. Η τελευταία το 2006 άρχισε την επιχείρηση «καθαρά ταμεία». Όταν η έρευνα έφτασε στα ταμεία της θυγατρικής της οι Αμερικανοί διαπίστωσαν περίεργες εκροές μεγάλων χρηματικών ποσών από τα ταμεία της εταιρείας, οι οποίες κατέληξαν στην Ελλάδα. Ο Ντουγκάλ ήταν την περίοδο εκείνη ο υπεύθυνος πωλήσεων για την Ευρώπη και ο άνθρωπος που θα έπρεπε βάσει της θέσης του να γνωρίζει σε ποιους κατέληξαν τα χρήματα. «Ο πελάτης μου δεν θα ήθελε να σχολιάσει τίποτα για την υπόθεση όσο βρίσκεται στη δικαστική της διερεύνηση», απάντησε στα «ΝΕΑ» ο δικηγόρος του Ρόμπερτ Ντουγκάλ, Σολ Μπραζίλ.
Τα στοιχεία ωστόσο από τις αμερικανικές αρχές αλλά και τον εσωτερικό έλεγχο που πραγματοποίησε η Johnson & Johnson ήταν ιδιαίτερα επιβαρυντικά για το εγχώριο κύκλωμα αλλά και τις πρακτικές που ακολουθούσε η DeΡuy. Στις 27 Σεπτεμβρίου 2007 η αμερικανική Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς επέβαλε στην εταιρεία πρόστιμο 85 εκατ. δολαρίων για τις πρακτικές της, με το πόρισμα να αναφέρει πως: «Η DeΡuy χρησιμοποίησε ή σχεδίαζε να χρησιμοποιήσει διάφορες μορφές οικονομικών συμφωνιών με χειρουργούς για να μεγαλώσει το μερίδιό της στην αγορά, προωθώντας προϊόντα για μηρούς και γόνατα με τη μορφή των μετρητών έναντι της χρησιμοποίησής τους».
Ελλάδα και Πολωνία
«Από την έρευνά μας εντοπίστηκε η ύπαρξη μαύρων ταμείων μόνο σε δύο χώρες στον κόσμο. Η μία ήταν η Ελλάδα και η δεύτερη η Πολωνία», αποκαλύπτει στέλεχος της Johnson & Johnson. Σύμφωνα με δικαστικές πηγές το κουβάρι των αποκαλύψεων άρχισε να ξετυλίγεται όταν από τον εσωτερικό έλεγχο στην DeΡuy βρέθηκε εσωτερικό έγγραφο προερχόμενο από την Ελλάδα, με το οποίο ζητούνταν υπέρογκα ποσά για το λάδωμα των Ελλήνων ιατρών από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της χώρας που προωθούσαν τα προϊόντα της. Όπως αποκάλυψε ο εσωτερικός έλεγχος της εταιρείας ενώ με τις θυγατρικές της στην Ευρώπη είχαν υπογραφεί συμβόλαια που προέβλεπαν πως δεν θα επιχειρούνταν το λάδωμα γιατρών σε δημόσια ή κρατικά νοσοκομεία, στην Ελλάδα οι αντίστοιχες συμφωνίες μέχρι και το 2004 δεν περιελάμβαναν αυτή τη ρήτρα.
Στη Βρετανία η αποκάλυψη εμπλοκής ενός κορυφαίου μάνατζερ σε υπόθεση διακίνησης μαύρου χρήματος σε άλλες χώρες θεωρήθηκε ως ιδιαίτερα κρίσιμη, ακόμη και για την αξιοπιστία της χώρας, όπως επισημαίνουν στα «ΝΕΑ» στελέχη της SFΟ.
30% η «ταρίφα»
Σύμφωνα με πληροφορίες ο ανακριτής Μάθιου Κάουι, που ανέλαβε για λογαριασμό της SFΟ τη διερεύνηση της υπόθεσης, αποκάλυψε τη λειτουργία ενός μεγάλου δικτύου Ελλήνων γιατρών, στην πλειονότητα τους χειρουργοί ορθοπεδικοί, αλλά και μελών διοικήσεων νοσοκομείων που δέχονταν τεράστια χρηματικά ποσά προκειμένου να χρησιμοποιούν το ορθοπεδικό υλικό της εταιρείας, με αντάλλαγμα 23%- 30% επί της τιμής του προϊόντος.
«Στα ελληνικά νοσοκομεία χρησιμοποιούνται μοσχεύματα ακόμη και 70.000 ευρώ, αν αφορά επέμβαση στη σπονδυλική στήλη. Για μία επέμβαση στο πόδι ή το χέρι που θα χρησιμοποιηθεί μόσχευμα ή μέταλλο η τιμή μπορεί να φτάσει τα 15.000 ή 20.000 ευρώ. Συνήθως το 30% του ποσού καταλήγει στην τσέπη του ορθοπεδικού», αποκαλύπτει στα «ΝΕΑ» πρώην μέλος διοίκησης μεγάλου νοσοκομείου, που κλήθηκε από τις ελληνικές αρχές να καταθέσει στοιχεία για την υπόθεση.
ΜΕΣΩ... ΤΡΙΤΩΝ
Αμερικανική πολυεθνική έδινε χρήματα σε ορθοπεδικούς για να χρησιμοποιούν δικά της μοσχεύματα
Άνοιξαν οι λογαριασμοί 35 υπόπτων
ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΕΣ δικαστικές αρχές ταυτόχρονα με τις βρετανικές ενημέρωσαν και την Αθήνα. Η έρευνα με εντολή του τότε αντεισαγγελέα Εφετών Αθηνών Κυριάκου Καρούτσου άρχισε τον Ιανουάριο του 2009. Στις 10 Μαρτίου η Υπηρεσία Ειδικών Ελέγχων (ΥΠΕΕ) πραγματοποίησε έφοδο στο σπίτι της Δ.Φ., η οποία θεωρείται σημαντικό πρόσωπο της εταιρείας στην Ελλάδα. Παράλληλα διατάχθηκε το άνοιγμα των τραπεζικών λογαριασμών 35 προσώπων, γιατρών και αντιπροσώπων εταιρειών ιατροτεχνικού υλικού. Επίσης αποκαλύφθηκε πως από την DeΡuy τα χρήματα κατέληγαν στους γιατρούς μέσω δύο άλλων εταιρειών εμπορίας ιατρικού υλικού με έδρα τα βόρεια προάστια της Αθήνας.
Ενώ όμως η βρετανική έρευνα προχωρούσε, η ελληνική παρέμενε σε ρηχά νερά. Αν και οι Αμερικανοί έδωσαν μεγάλο όγκο στοιχείων, κατηγορίες για την υπόθεση δεν προσωποποιήθηκαν ακόμη.
Και ο αντιπρόσωπος στο χειρουργείο!
Η DΕΡUΥ ήρθε στην Ελλάδα το 2001 όταν αγόρασε έναντι τιμήματος που μετρήθηκε σε δισεκατομμύρια δραχμές την εταιρεία εμπορίας ιατροτεχνολογικών- ορθοπεδικών προϊόντων ΜΕDΕC. Τα «δώρα» των εταιρειών στους γιατρούς προκειμένου να επιλέξουν το προϊόν τους όχι με βάση την ποιότητά του αλλά με το αντάλλαγμα που μπαίνει στην τσέπη τους την περίοδο εκείνη κυμαίνονται από 20% μέχρι και 30%. Οι «καλές» εταιρείες προπληρώνουν μάλιστα τους γιατρούς στην αρχή του χρόνου για τις επεμβάσεις που θα κάνουν. «Γίνονται χειρουργεία όπου ο αντιπρόσωπος βρίσκεται και αυτός μέσα στην αίθουσα και δίνει στον γιατρό με μετρητά την αμοιβή του για να είναι σίγουρος πως θα χρησιμοποιηθεί το εμπόρευμά του», καταγγέλλει στα «ΝΕΑ» γιατρός, με διοικητική εμπειρία σε μεγάλο νοσοκομείο της Αθήνας.
Η μητρική εταιρεία, σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, αρχίζει από το 2005 να πιέζει τους εν Ελλάδι συνεργάτες της να μειώσουν τα λαδώματα των γιατρών. Το ταμείο της εταιρείας στην Ελλάδα χειριζόταν η Δ.Φ., η οποία γνωρίζει καλά τον χώρο των προμηθειών και που απομακρύνθηκε από την εταιρεία το 2007. Το σπίτι της όμως και το γραφείο της έγινε φύλλο και φτερό από πέντε εισαγγελείς οι οποίοι βρήκαν πολλά στοιχεία για την «πιο διεφθαρμένη αγορά νοσοκομειακού υλικού στην Ευρώπη», όπως χαρακτηρίστηκε από εκπροσώπους άλλης αμερικανικής εταιρείας που εγκατέλειψε πρόσφατα την Ελλάδα.
'Οσοι δεν έχουν ιδέα από αυτά, δε θα καταλάβουν τίποτα και θα πέσουν από τα σύννεφα."Μα γίνονται τέτοια πράγματα στα νοσοκομεία;;;;"
Όσοι εμπλέκονται όμως, απαντούν:"Χέζουν οι αρκούδες στο δάσος;;".
Ποιά είναι η DePuy και Johnson&Johnson το ξέρουν παρα πολλοί. Τις πρακτικές των λαδωμάτων στους χειρουργούς, που αντί να παίρνουν φακελάκι (φυσικά το ένα δεν αντικρούει το άλλο), τα εισπράττουν από τις Εταιρείες, κι αυτά τα ξέρουν πολλοί. Τα βλέπουν καθημερινά. Δε μιλάει όμως κανείς. Ποιός κερδίζει από αυτήν την ομερτά και γιατί επιμένουν σ'αυτήν;; Άγνωστο!
Το ότι μπαίνουν αντιπρόσωποι μέσα στα χειρουργεία μέχρι ένα σημείο είναι θεμιτό. Το ότι μπαίνουν όμως για να διαπιστώσουν ότι μπαίνει το υλικό τους και άμεσα να πληρώσουν το γιατρό, δεν το βλέπουν τόόόόσοι παρατρεχάμενοι;; Τόσο πια τα στραβά μάτια;; Για ψάξτε κύριοι των Ελληνικών αρχών και λίγο τα επαρχιακά Νοσοκομεία, μαζί με των μεγάλων αστικών κέντρων. Και μετά ελάτε μιλήστε για κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος, για τεράστιες τρύπες στα ελληνικά νοσοκομεία, για απώλειες εσόδων, για υπέρογκες δαπάνες σε άτομα ανασφάλιστα, κτλ, κτλ.....
Αλλά φυσικά Δεν υπάρχει καμμία πίστη στην ελληνική δικαιοσύνη, ούτε από πλευράς διάθεσης για ξεκαθάρισμα, αλλά κυρίως ούτε από πλευράς νοημοσύνης και ευφυϊας. Η Βρεττανία από την άλλη θα λειτουργήσει σαν Γερμανία με τη Siemens. Μέχρι ένα σημείο θα κατηγορήσει και θα τιμωρήσει κάποιους, ως υπαίτιους για καταστρατήγηση των νόμιμων επιχειρηματικών τακτικών και χρησιμοποίηση αθέμιτων μέσων στον ανταγωνισμό. Αλλά στο τέλος, θα υπερασπιστεί την Εταιρεία, καθότι κολοσσός, με πολλούς εργαζόμενους και εργοστάσια στη χώρα, και θα υποστηρίξει ότι ήταν αναγκασμένη να κινηθεί κατά αυτόν τον τρόπο, λόγω της μεγάλης διαφθοράς των χωρών αυτών. Case closed!!!!!
Εδώ θα βγει κάποιος πανέξυπνος ανακριτής στυλ Παπανδρέου: "Μα πού πήγαν τα λεφτά;;;", δε θα βρουν περιέργως κανένα γιατρό, που να πήρε λεφτά για να τοποθετήσει υλικά οστεοσύνθεσης( Δεν το 'καναν για αυτούς, για την κακομοίρα τη 95χρονη γριούλα που 'σπασε το πόδι της, ψυχικό κάναν οι άνθρωποι) και οι αντιπρόσωποι τι φταίνε; Τη δουλειά τους κάναν οι άνθρωποι. Οι ορθοπεδικοί ως γνωστό δηλώνουν 20-30000 ευρώ το χρόνο και τα κέρδη τους αγγίζουν συχνά και τα 2-3 εκατομμύρια το χρόνο από Εταιρείες. Ειδικά σε μέρη που δεν υπάρχουν ιδιωτικές κλινικές, που το νοσοκομείο δέχεται πολλά τροχαία ή άλλα ατυχήματα (κακώσεις σε ηλικιωμένους) και υπάρχουν 2-3 ορθοπεδικοί. Αυτοί έκαναν την τύχη τους! Στις πλάτες όλων των υπολοίπων! Και τι κάνουν αυτοί οι υπόλοιποι;; Τους χαϊδεύουν τα αυτιά! Τους λεν και μπράβο, περιμένοντας κανα ξεροκόμματο.
ΟΚ. Ωραία κοινωνία, με μπόλικη αλληλεγγύη και συναδελφικότητα. Ναι μωρέ εργαζόμενοι είμαστε όλοι, λειτούργημα κάνουμε.....
Αυτά τα λίγα, για όλους όσους ασχολούνται -μαστε με παρόμοια θέματα. Εί (μα) στε όλοι φταίχτες και υπεύθυνοι για την κακοδαιμονία. Η χώρα χρειάζεται ρουφ-, ρουφ-, ρουφιάνους, εισπράκτορες της Στάζι. Ρουφιάνο με φωνάζουνε, μα εμένα δε με νοιάζει!
Πώς αλλιώς;; Με τα λαγωνικά της ΣΔΟΕ;; Δε νομίζω!
Αν έχεις καμμιά άλλη λύση, πες την ελεύθερα, μην ντρέπεσαι....................................
Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009
Που να 'ξερα πως θα γινόμουν άλλος
Φαίνεται ότι η νοσταλγία είναι η κολλιτσίδα των γηρατειών. Αγία Νοσταλγία, πέλαγο ανοιχτό, που λέει κι ο φίλος μου ο Θανάσης. Είναι όμως ένα κόλλημα, μια πίεση στα μιλίγγια, που νομίζεις θα πάθεις εγκεφαλικό. Σε φέρνει πίσω, σε χρόνια που έβλεπες μπροστά και δεν έβλεπες τίποτα.
Πίσω στο σχολείο μου, που περπατούσα και νόμιζα ότι θα λειώναν τα πεζοδρόμια. Που μάζευα δίσκους και άκουγα τις εμπνεύσεις άλλων και τις περνούσα για δικές μου. Είχα και απωθημένα δημιουργίας, πριν καλά καλά νοιώσω τις απαιτούμενες εντάσεις. Ακούω τώρα τα ίδια τραγούδια, τις ίδιες μουσικές και για αυτά τα λίγα 3:28 λεπτά σφηνώνομαι ξανά στο θρανίο ή στο παγκάκι της παλιάς γειτονιάς μου. Τότε που κάναμε ηλίθιες ερωτήσεις ο ένας στον άλλον, αλλά τις κάναμε με στόμφο και πείσμα και αφέλεια και άγνοια και προσδοκία.
Εγώ είχα και το οικογενειακό μπακγκράουντ, που δεν το λες ακριβώς και ήρεμο ή γαλήνιο. Παρόλο που μου 'ρθαν όλα σχετικά εύκολα ή ευκολότερα από άλλους, που ακόμα τραβιούνται με το μυαλό ή το σώμα τους. Ας πούμε ότι έβρισκα γρήγορα τους μηχανισμούς άμυνας. Γιατί αυτό έπαιζα τα περισσότερα χρόνια. Άμυνα. Και δε μπορώ να πω ότι έχασα. Μάλλον ισοπαλία έφερνα.
Στη μουσική όμως βγήκα γρήγορα off. Με ξέχασε πίσω. Στον πάγκο.
Οι μνήμες που συνδέονται ανεπιστρεπτί με ήχους, δε γίνεται να οπτικοποιηθούν. Φτιάχνονται και μετά σταδιακά απλώς διαλύονται σαν αναβράζοντα δισκία. Είναι πάντα εκεί αλλά δεν τις βλέπεις. Πώς να ξεχάσεις όμως ένα τραγούδι που σου 'βγαινε όταν έκλαιγες, για λόγους που τώρα ξεκαρδίζεσαι στα γέλια; Αυτή πιθανόν να είναι και η εξέλιξη, η ωρίμανση, η γήρανση, το χάσμα της γενιάς. Όταν είσαι νέος, κλαις για αυτά που όταν γερνάς, γελάς.
Όλα φάνταζαν μεγάλα, σημαντικά, ατελείωτα, σίγουρα. Προπαντός σίγουρα. Έτσι εξηγείται και εκείνη η έπαρση που είπα προηγούμενα. Έβαζα στοίχημα ότι θα γίνω έτσι, αλλιώς, κάπως. Τότε το στοίχημα φαινόταν απλό. "Ο Χρόνος θα δείξει", έλεγα.
Και τι δείχνει ο χρόνος; Ποιές σκέψεις επιβίωσαν; Ποιοί σταθμοί απαντήθηκαν; Ποιές εμπειρίες κερδίθηκαν; Δείχνει πως γίνεσαι άλλος, ο Άλλος από αυτό που φαντάστηκες ή πίστεψες.
Συχνά ονειρεύομαι τα 20 χρόνια (και βάάλε) πίσω. Συνήθως σα σχολικό εφιάλτη, που δε θέλω να γυρίσει ή σαν χρόνια ανεκπλήρωτων (κυρίως) σεξουαλικών υποσχέσεων. Χρόνια που δεν ξέρεις πραγματικά αν νοσταλγείς ή απλώς τα άντεξες απλώς και μόνο για την ελπίδα των επόμενων.
Και είναι και το άλλο. Λατρείες παλιές που βγάλαν φαλάκρα, αγριάδες που άσπρισαν, μέσες που πιάνονται από την πολλή αναπόληση. Τι να τις κάνεις; Τσάι; Φασκόμηλο; Εντριβές με καμφορά; Δε βολεύουν ρε αδερφέ! Οπότε με το που βγαίνουν αυτές οι κωλοαναμνήσεις και οι κωλονοσταλγίες , αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να τις ξαναχώσεις από κει που 'ρθαν.
Μην πιστεύεις εκείνα τα παλιά. Είναι ήδη αλλαγμένα μες στο μυαλό σου. Κράτα ότι θες εσύ. Ποιός ήσουν, ποιός πίστευες ότι ήσουν, ποιός κατάφερες να γίνεις, ποιός κατάντησες....
Πίσω στο σχολείο μου, που περπατούσα και νόμιζα ότι θα λειώναν τα πεζοδρόμια. Που μάζευα δίσκους και άκουγα τις εμπνεύσεις άλλων και τις περνούσα για δικές μου. Είχα και απωθημένα δημιουργίας, πριν καλά καλά νοιώσω τις απαιτούμενες εντάσεις. Ακούω τώρα τα ίδια τραγούδια, τις ίδιες μουσικές και για αυτά τα λίγα 3:28 λεπτά σφηνώνομαι ξανά στο θρανίο ή στο παγκάκι της παλιάς γειτονιάς μου. Τότε που κάναμε ηλίθιες ερωτήσεις ο ένας στον άλλον, αλλά τις κάναμε με στόμφο και πείσμα και αφέλεια και άγνοια και προσδοκία.
Εγώ είχα και το οικογενειακό μπακγκράουντ, που δεν το λες ακριβώς και ήρεμο ή γαλήνιο. Παρόλο που μου 'ρθαν όλα σχετικά εύκολα ή ευκολότερα από άλλους, που ακόμα τραβιούνται με το μυαλό ή το σώμα τους. Ας πούμε ότι έβρισκα γρήγορα τους μηχανισμούς άμυνας. Γιατί αυτό έπαιζα τα περισσότερα χρόνια. Άμυνα. Και δε μπορώ να πω ότι έχασα. Μάλλον ισοπαλία έφερνα.
Στη μουσική όμως βγήκα γρήγορα off. Με ξέχασε πίσω. Στον πάγκο.
Οι μνήμες που συνδέονται ανεπιστρεπτί με ήχους, δε γίνεται να οπτικοποιηθούν. Φτιάχνονται και μετά σταδιακά απλώς διαλύονται σαν αναβράζοντα δισκία. Είναι πάντα εκεί αλλά δεν τις βλέπεις. Πώς να ξεχάσεις όμως ένα τραγούδι που σου 'βγαινε όταν έκλαιγες, για λόγους που τώρα ξεκαρδίζεσαι στα γέλια; Αυτή πιθανόν να είναι και η εξέλιξη, η ωρίμανση, η γήρανση, το χάσμα της γενιάς. Όταν είσαι νέος, κλαις για αυτά που όταν γερνάς, γελάς.
Όλα φάνταζαν μεγάλα, σημαντικά, ατελείωτα, σίγουρα. Προπαντός σίγουρα. Έτσι εξηγείται και εκείνη η έπαρση που είπα προηγούμενα. Έβαζα στοίχημα ότι θα γίνω έτσι, αλλιώς, κάπως. Τότε το στοίχημα φαινόταν απλό. "Ο Χρόνος θα δείξει", έλεγα.
Και τι δείχνει ο χρόνος; Ποιές σκέψεις επιβίωσαν; Ποιοί σταθμοί απαντήθηκαν; Ποιές εμπειρίες κερδίθηκαν; Δείχνει πως γίνεσαι άλλος, ο Άλλος από αυτό που φαντάστηκες ή πίστεψες.
Συχνά ονειρεύομαι τα 20 χρόνια (και βάάλε) πίσω. Συνήθως σα σχολικό εφιάλτη, που δε θέλω να γυρίσει ή σαν χρόνια ανεκπλήρωτων (κυρίως) σεξουαλικών υποσχέσεων. Χρόνια που δεν ξέρεις πραγματικά αν νοσταλγείς ή απλώς τα άντεξες απλώς και μόνο για την ελπίδα των επόμενων.
Και είναι και το άλλο. Λατρείες παλιές που βγάλαν φαλάκρα, αγριάδες που άσπρισαν, μέσες που πιάνονται από την πολλή αναπόληση. Τι να τις κάνεις; Τσάι; Φασκόμηλο; Εντριβές με καμφορά; Δε βολεύουν ρε αδερφέ! Οπότε με το που βγαίνουν αυτές οι κωλοαναμνήσεις και οι κωλονοσταλγίες , αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να τις ξαναχώσεις από κει που 'ρθαν.
Μην πιστεύεις εκείνα τα παλιά. Είναι ήδη αλλαγμένα μες στο μυαλό σου. Κράτα ότι θες εσύ. Ποιός ήσουν, ποιός πίστευες ότι ήσουν, ποιός κατάφερες να γίνεις, ποιός κατάντησες....
Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2009
Η Siemens κι αν επέρασε, ανθεί και φέρει κι άλλες μίζες
Έβλεπα χθες την εκπομπή του Τέλλογλου στο ΣΚΑΪ για το φάκελλο Siemens. Για άλλη μία φορά εντυπωσιάστηκα. Πολλή δουλειά, αλλά και φοβερά στοιχεία, που αποκαλύπτονται τόσους μήνες μετά. Στοιχεία που, από την επίσημη δικαιοσύνη, αγνοήθηκαν (σκόπιμα ή από απλή ηλιθιότητα;) και τελικά τι;;;; Τίποτα! Θάψιμο και κατηγορίες στον ειδικό ανακριτή για πλημμελή εργασία και παραβίαση καθηκόντων.
Τα φανερά άτομα που εμπλέκονταν ψιλοαθώωθηκαν είτε λόγω παραπομπής στη χώρα της Εταιρείας, που προφανώς θα δικαιολογήσει τις πρακτικές ενός τέτοιου οικονομικού κολοσσού είτε λόγω μικρής συμμετοχής στην αλυσίδα των συναλλαγών. Και πράγματι φαίνεται ότι μετά και από τις καταδικαστικές αποφάσεις ανώτερων στελεχών, το ξεσκαρτάρισμα στη Siemens έγινε, πείθοντας ότι "αναγκάστηκαν" να καταφύγουν σε πρακτικές δωροδοκίας, γιατί έτσι συνηθίζεται σε "τέτοιες" χώρες. Ακόμα και ο Χριστοφοράκος, εφόσον αποδείχτηκε ότι δεν τα 'βαλε όλα στην τσέπη του, αλλά λάδωσε και μπόλικο ελληνικό έντερο, έπεσε σχετικά στα μαλακά. Δηλαδή, αυτό που δεν έγινε τελικά γνωστό είναι ποιοί έφαγαν από τα δικά μας τα καμάρια, δίνοντας αφείδωλα κρατικό χρήμα.
Τι γίνεται όμως με τα κρυφά άτομα; Τα άτομα με τα μυστήρια ονόματα στους λογαριασμούς; Και πότε θα ανακοινωθούν όλα τα ποσά που πήγαν σε τσέπες, ιδιωτικές ή κομματικές;
Και ακόμα πιο περίεργο, που πράγματι αναρωτιέμαι; Μετά από τόσα χρόνια σκανδάλου, ούτε για μία στιγμή δεν ακούστηκε το όνομα "Κόκκαλης". ΟΤΕ, Ιντρακόμ, Siemens-Nixdorf, για όσους θυμούνται, αλλά και για όσους ούτε ποτέ έχουν ακούσει.......
Αρχές '90, εν μέσω σπαργάνων Ιδ.TV, υπήρξε μια διαμάχη Τεγόπουλου-Κόκκαλη και νομίζω για πρώτη φορά τέθηκε το θέμα του παρελθόντος του Σωκράτη. Ήταν ή δεν ήταν πράκτορας της Στάζι; Και αν ναι, μέχρι πότε; Εκείνη την περίοδο, γίνονταν οι διαπραγματεύσεις με τον ΟΤΕ και το θέμα "έκαιγε". Το τι προμήθειες έγιναν βέβαια επί Σημίτη (οπλικά συστήματα, Τζόγος, κτλ) ούτε ποτέ θα μάθουμε. Καπάκι το 2006, σκάει και το θέμα των υποκλοπών (Καϋμένε Τσαλικίδη, ποιος σε θυμάται...). Και τότε έμεινε στο απυρόβλητο ο Σωκράτης. Περίεργο;; Σιγά!!!! Η Siemens, λέει, έκανε τις επαφές της με τον Κόκκαλη προτού "πιάσει τα στενά" για το C4I, γιατί τον "εμπιστευόταν" και "πίστευε ότι ήξερε τις πολιτικές υποθέσεις πολύ καλά".
Είναι επομένως δυνατόν ο "άρχοντας των τηλεπικοινωνιών" να μην ακούγεται πουθενά στο συγκεκριμένο σκάνδαλο;; Ο Τέλλογλου πάντως δεν έβγαλε άχνα.
Εγώ πάντως ξαναθυμίζω λίγα μόνο από τα σχόλια που κυκλοφορούν στο δίκτυο για το Socrates. Ειδκά για τη σχέση του με τη Γερμανία και τις Εταιρείες Τηλεπικοινωνιών. τη σχέση του με τον Παπανδρέου, και γενικά τη διείσδυσή του σε ό,τι βρώμικο και ανεξερεύνητο.......
ΔΩΡΟΔΟΚΙΕΣ
Μεταξύ αυτών που κατέθεσαν στο γερμανικό κοινοβούλιο για την ΙΝΤΡΑΚΟΜ είναι και ο Dr. Βeil (Μπάιλ), πρώην υπουργός Εξωτερικού Εμπορίου της Αν. Γερμανίας την κρίσιμη εποχή διείσδυσης της ΙΝΤΡΑΚΟΜ στον ΟΤΕ (1981-1989), ο οποίος δήλωσε ότι διοχετεύτηκαν μεγάλα χρηματικά ποσά στο περιβάλλον του Ανδρέα Παπανδρέου.
Η κατάθεση του Μπάιλ συνδυάζεται με ένα πολύ σημαντικό έγγραφο της έρευνας για τα ψηφιακά, που αποκαλύπτει σήμερα το Αντί. Πρόκειται για ένα άκρως απόρρητο σήμα ενός πράκτορα, ονόματι Ρeter Schumann. Ο εν λόγω Ρeter Schumann ήταν ο ελεγκτής του Σ. Κόκκαλη και το σήμα απευθύνεται προς τον Dr. Wenzel (Βέντσελ) διευθυντή τομέα ΧVΙΙ/8, της Στάζι.
Το σήμα εστάλη στις 18 Δεκεμβρίου 1984 (Βλέπε Έγγραφο 7) και αφορά μεταξύ των άλλων, την οικονομική υποστήριξη του ελληνικού κόμματος ΠΑΣΟΚ για τη βελτίωση των συναλλαγών. Στο ίδιο έγγραφο γίνεται αναφορά για την κατάθεση σε εκείνη τη φάση 400.000 συνολικά γερμανικών μάρκων σε ελβετική τράπεζα. Το σημαντικό αυτό έγγραφο συνδυάζεται με την πληθώρα των άλλων στοιχείων που βρέθηκαν στα αρχεία της Στάζι για την άλωση του ΟΤΕ από την Ιντρακόμ και για πρώτη φορά επιβεβαιώνουν αυτό που τόσα χρόνια ήταν προφανές για όσους ασχολήθηκαν με τα σκάνδαλα των ψηφιακών.
Οι περισσότερες δωροδοκίες έγιναν μέσω του λογαριασμού 709 που, όπως αποκάλυψε ήδη στο παρελθόν η Καθημερινή, διατηρούσε ο Σωκράτης Κόκκαλης στην Deutsche Ηandelsbank ΗΒ.
Τα νέα στοιχεία που αποκωδικοποιήθηκαν στη Γερμανία διευκρινίζουν ότι στην πραγματικότητα επρόκειτο για δύο λογαριασμούς, τον 0709-60-011-205 σε γερμανικά μάρκα και τον 0709-85-011-025 σε αμερικανικά δολάρια. Οι αποστολές χρηματικών ποσών για δωροδοκίες μέσω των λογαριασμών αυτών αφορούν κυρίως τη χρονική περίοδο 1984-1990, την περίοδο δηλαδή άλωσης του ΟΤΕ από την ΙΝΤΡΑΚΟΜ. Το μεγάλο μυστικό του Κόκκαλη και πιθανώς όλη η αλήθεια για την οικονομική ενίσχυση του ΠΑΣΟΚ κρύβεται στα εμβάσματα του Κόκκαλη σε τρεις ελβετικές τράπεζες και αντίστοιχους λογαριασμούς:
Την United Οverseas Βank και αρ. λογαριασμού b 8785.
Την Chemical Βank και αριθμό λογαριασμού g 2209.
Την Credit Suisse και αριθμό λογαριασμού 0998512-1.
Στους τρεις αυτούς λογαριασμούς μεταβιβάστηκαν περισσότερα από 5.000.000 γερμανικά μάρκα σε μια περίοδο τεσσάρων ετών. Σε ποιους πήγαν τα ποσά αυτά; Είναι βέβαιο ότι την απάντηση όφειλε να δώσει από το 1998 η ελληνική δικαιοσύνη.
Η ιστορία των δωροδοκιών ρίχνει σήμερα φως στην μεθόδευση μέσω της οποίας το ΠΑΣΟΚ χάρισε στον Κόκκαλη τον ΟΤΕ και ακόμα περισσότερο πώς, οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και συγκεκριμένα στελέχη του, μετέτρεψαν με αριστοτεχνικές, είναι αλήθεια, κινήσεις την εταιρεία του κ. Κόκκαλη από μια μικρή αντιπροσωπεία ξένων οίκων ειδικά ανατολικογερμανικών στο σημερινό μεγαθήριο.
http://www.greeksoccer.com/forums/index.php?showtopic=9900
«Φροντίδα»
Ενα ζήτημα που είχε δευτερεύουσα σημασία για τη γερμανική εξεταστική επιτροπή και θα έπρεπε να έχει όμως πρώτιστη σημασία για την Ελλάδα, είναι το θέμα της δωροδοκίας.
Οπως αναφέρεται στο πόρισμα της κοινοβουλευτικής επιτροπής, η προμήθεια του Σωκράτη Κόκκαλη από τα προϊόντα της Ανατολικής Γερμανίας που πουλούσε στην Ελλάδα (π.χ. τηλεπικοινωνιακές συσκευές) κυμαινόταν μεταξύ 5 και 10% του συνολικού ποσού της παραγγελίας. Ως εδώ τίποτα το μεμπτό.
Πέραν αυτού όμως, ο Κόκκαλης λάμβανε ετησίως πάνω από 1 εκατ. δολάρια από τους Ανατολικογερμανούς εταίρους του. Αυτό το ποσόν το χρησιμοποιούσε ως «μέσον φροντίδας της ελληνικής αγοράς» για να επηρεάσει την προσκύρωση δημόσιων παραγγελιών.
Με άλλα λόγια, ο Σωκράτης Κόκκαλης πλήρωνε επειδή, όπως καταγράφεται στην έκθεση της επιτροπής, η πεπαλαιωμένη επικοινωνιακή τεχνική της Ανατολικής Γερμανίας δεν ήταν ανταγωνίσιμη.
Κατά τους γερμανικούς νόμους, μια τέτοια δωροδοκία ή, όπως αποκαλείται επίσημα, «φροντίδα της αγοράς», στο εξωτερικό όχι μόνο δεν απαγορεύεται αλλά και εκπίπτει το ποσόν από τη φορολογία.
Αξιόποινη
Στην Ελλάδα όμως αυτή η πληρωμή πρέπει να θεωρηθεί δωροδοκία αξιόποινη. Επίσης αξιόποινο είναι -εφ' όσον ευσταθεί βέβαια αυτό που αναφέρεται στην έκθεση της κοινοβουλευτικής επιτροπής- ότι η Στάζι είχε διερευνήσει το 1985 με ποιον τρόπο θα διοχετευόταν στα κομματικά ταμεία του ΠΑΣΟΚ το 2% των οικονομικών συναλλαγών της Ανατολικής Γερμανίας με την Ελλάδα. Αγνωστο παραμένει κατά πόσο εφαρμόστηκε αυτή η πρόταση.
Ο πρόεδρος της πρώην Εξεταστικής Επιτροπής για την Αναζήτηση των απολεσθέντων περιουσιακών στοιχείων της Ανατολικής Γερμανίας, σοσιαλδημοκράτης βουλευτής Φόλκερ Νόιμαν, μιλώντας με την Ντόιτσε Βέλε υπέδειξε την εξής δυνατότητα:
«Τα στοιχεία που συγκέντρωσε η επιτροπή μου θα μπορούσαν να τα αξιοποιήσουν και οι ελληνικές αρχές. Πέραν αυτού, μπορούν οι ελληνικές δικαστικές αρχές μέσω της δικαστικής συνδρομής να ανακρίνουν όλους εκείνους τους μάρτυρες που πιθανώς θα μπορούσαν να συμβάλουν στη διαφώτιση της υπόθεσης. Αυτή η δυνατότητα αφορά και τους μάρτυρες της Στάζι, εφ' όσον ζουν ακόμη».
http://archive.enet.gr/online/online_print?id=23699644,59394748
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 22/02/2002
Κάποια στιγμή θα πω κι άλλα, αλλά προς το παρόν επιφυλάσσομαι. Οψώμεθα !
Τα φανερά άτομα που εμπλέκονταν ψιλοαθώωθηκαν είτε λόγω παραπομπής στη χώρα της Εταιρείας, που προφανώς θα δικαιολογήσει τις πρακτικές ενός τέτοιου οικονομικού κολοσσού είτε λόγω μικρής συμμετοχής στην αλυσίδα των συναλλαγών. Και πράγματι φαίνεται ότι μετά και από τις καταδικαστικές αποφάσεις ανώτερων στελεχών, το ξεσκαρτάρισμα στη Siemens έγινε, πείθοντας ότι "αναγκάστηκαν" να καταφύγουν σε πρακτικές δωροδοκίας, γιατί έτσι συνηθίζεται σε "τέτοιες" χώρες. Ακόμα και ο Χριστοφοράκος, εφόσον αποδείχτηκε ότι δεν τα 'βαλε όλα στην τσέπη του, αλλά λάδωσε και μπόλικο ελληνικό έντερο, έπεσε σχετικά στα μαλακά. Δηλαδή, αυτό που δεν έγινε τελικά γνωστό είναι ποιοί έφαγαν από τα δικά μας τα καμάρια, δίνοντας αφείδωλα κρατικό χρήμα.
Τι γίνεται όμως με τα κρυφά άτομα; Τα άτομα με τα μυστήρια ονόματα στους λογαριασμούς; Και πότε θα ανακοινωθούν όλα τα ποσά που πήγαν σε τσέπες, ιδιωτικές ή κομματικές;
Και ακόμα πιο περίεργο, που πράγματι αναρωτιέμαι; Μετά από τόσα χρόνια σκανδάλου, ούτε για μία στιγμή δεν ακούστηκε το όνομα "Κόκκαλης". ΟΤΕ, Ιντρακόμ, Siemens-Nixdorf, για όσους θυμούνται, αλλά και για όσους ούτε ποτέ έχουν ακούσει.......
Αρχές '90, εν μέσω σπαργάνων Ιδ.TV, υπήρξε μια διαμάχη Τεγόπουλου-Κόκκαλη και νομίζω για πρώτη φορά τέθηκε το θέμα του παρελθόντος του Σωκράτη. Ήταν ή δεν ήταν πράκτορας της Στάζι; Και αν ναι, μέχρι πότε; Εκείνη την περίοδο, γίνονταν οι διαπραγματεύσεις με τον ΟΤΕ και το θέμα "έκαιγε". Το τι προμήθειες έγιναν βέβαια επί Σημίτη (οπλικά συστήματα, Τζόγος, κτλ) ούτε ποτέ θα μάθουμε. Καπάκι το 2006, σκάει και το θέμα των υποκλοπών (Καϋμένε Τσαλικίδη, ποιος σε θυμάται...). Και τότε έμεινε στο απυρόβλητο ο Σωκράτης. Περίεργο;; Σιγά!!!! Η Siemens, λέει, έκανε τις επαφές της με τον Κόκκαλη προτού "πιάσει τα στενά" για το C4I, γιατί τον "εμπιστευόταν" και "πίστευε ότι ήξερε τις πολιτικές υποθέσεις πολύ καλά".
Είναι επομένως δυνατόν ο "άρχοντας των τηλεπικοινωνιών" να μην ακούγεται πουθενά στο συγκεκριμένο σκάνδαλο;; Ο Τέλλογλου πάντως δεν έβγαλε άχνα.
Εγώ πάντως ξαναθυμίζω λίγα μόνο από τα σχόλια που κυκλοφορούν στο δίκτυο για το Socrates. Ειδκά για τη σχέση του με τη Γερμανία και τις Εταιρείες Τηλεπικοινωνιών. τη σχέση του με τον Παπανδρέου, και γενικά τη διείσδυσή του σε ό,τι βρώμικο και ανεξερεύνητο.......
ΔΩΡΟΔΟΚΙΕΣ
Μεταξύ αυτών που κατέθεσαν στο γερμανικό κοινοβούλιο για την ΙΝΤΡΑΚΟΜ είναι και ο Dr. Βeil (Μπάιλ), πρώην υπουργός Εξωτερικού Εμπορίου της Αν. Γερμανίας την κρίσιμη εποχή διείσδυσης της ΙΝΤΡΑΚΟΜ στον ΟΤΕ (1981-1989), ο οποίος δήλωσε ότι διοχετεύτηκαν μεγάλα χρηματικά ποσά στο περιβάλλον του Ανδρέα Παπανδρέου.
Η κατάθεση του Μπάιλ συνδυάζεται με ένα πολύ σημαντικό έγγραφο της έρευνας για τα ψηφιακά, που αποκαλύπτει σήμερα το Αντί. Πρόκειται για ένα άκρως απόρρητο σήμα ενός πράκτορα, ονόματι Ρeter Schumann. Ο εν λόγω Ρeter Schumann ήταν ο ελεγκτής του Σ. Κόκκαλη και το σήμα απευθύνεται προς τον Dr. Wenzel (Βέντσελ) διευθυντή τομέα ΧVΙΙ/8, της Στάζι.
Το σήμα εστάλη στις 18 Δεκεμβρίου 1984 (Βλέπε Έγγραφο 7) και αφορά μεταξύ των άλλων, την οικονομική υποστήριξη του ελληνικού κόμματος ΠΑΣΟΚ για τη βελτίωση των συναλλαγών. Στο ίδιο έγγραφο γίνεται αναφορά για την κατάθεση σε εκείνη τη φάση 400.000 συνολικά γερμανικών μάρκων σε ελβετική τράπεζα. Το σημαντικό αυτό έγγραφο συνδυάζεται με την πληθώρα των άλλων στοιχείων που βρέθηκαν στα αρχεία της Στάζι για την άλωση του ΟΤΕ από την Ιντρακόμ και για πρώτη φορά επιβεβαιώνουν αυτό που τόσα χρόνια ήταν προφανές για όσους ασχολήθηκαν με τα σκάνδαλα των ψηφιακών.
Οι περισσότερες δωροδοκίες έγιναν μέσω του λογαριασμού 709 που, όπως αποκάλυψε ήδη στο παρελθόν η Καθημερινή, διατηρούσε ο Σωκράτης Κόκκαλης στην Deutsche Ηandelsbank ΗΒ.
Τα νέα στοιχεία που αποκωδικοποιήθηκαν στη Γερμανία διευκρινίζουν ότι στην πραγματικότητα επρόκειτο για δύο λογαριασμούς, τον 0709-60-011-205 σε γερμανικά μάρκα και τον 0709-85-011-025 σε αμερικανικά δολάρια. Οι αποστολές χρηματικών ποσών για δωροδοκίες μέσω των λογαριασμών αυτών αφορούν κυρίως τη χρονική περίοδο 1984-1990, την περίοδο δηλαδή άλωσης του ΟΤΕ από την ΙΝΤΡΑΚΟΜ. Το μεγάλο μυστικό του Κόκκαλη και πιθανώς όλη η αλήθεια για την οικονομική ενίσχυση του ΠΑΣΟΚ κρύβεται στα εμβάσματα του Κόκκαλη σε τρεις ελβετικές τράπεζες και αντίστοιχους λογαριασμούς:
Την United Οverseas Βank και αρ. λογαριασμού b 8785.
Την Chemical Βank και αριθμό λογαριασμού g 2209.
Την Credit Suisse και αριθμό λογαριασμού 0998512-1.
Στους τρεις αυτούς λογαριασμούς μεταβιβάστηκαν περισσότερα από 5.000.000 γερμανικά μάρκα σε μια περίοδο τεσσάρων ετών. Σε ποιους πήγαν τα ποσά αυτά; Είναι βέβαιο ότι την απάντηση όφειλε να δώσει από το 1998 η ελληνική δικαιοσύνη.
Η ιστορία των δωροδοκιών ρίχνει σήμερα φως στην μεθόδευση μέσω της οποίας το ΠΑΣΟΚ χάρισε στον Κόκκαλη τον ΟΤΕ και ακόμα περισσότερο πώς, οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και συγκεκριμένα στελέχη του, μετέτρεψαν με αριστοτεχνικές, είναι αλήθεια, κινήσεις την εταιρεία του κ. Κόκκαλη από μια μικρή αντιπροσωπεία ξένων οίκων ειδικά ανατολικογερμανικών στο σημερινό μεγαθήριο.
http://www.greeksoccer.com/forums/index.php?showtopic=9900
«Φροντίδα»
Ενα ζήτημα που είχε δευτερεύουσα σημασία για τη γερμανική εξεταστική επιτροπή και θα έπρεπε να έχει όμως πρώτιστη σημασία για την Ελλάδα, είναι το θέμα της δωροδοκίας.
Οπως αναφέρεται στο πόρισμα της κοινοβουλευτικής επιτροπής, η προμήθεια του Σωκράτη Κόκκαλη από τα προϊόντα της Ανατολικής Γερμανίας που πουλούσε στην Ελλάδα (π.χ. τηλεπικοινωνιακές συσκευές) κυμαινόταν μεταξύ 5 και 10% του συνολικού ποσού της παραγγελίας. Ως εδώ τίποτα το μεμπτό.
Πέραν αυτού όμως, ο Κόκκαλης λάμβανε ετησίως πάνω από 1 εκατ. δολάρια από τους Ανατολικογερμανούς εταίρους του. Αυτό το ποσόν το χρησιμοποιούσε ως «μέσον φροντίδας της ελληνικής αγοράς» για να επηρεάσει την προσκύρωση δημόσιων παραγγελιών.
Με άλλα λόγια, ο Σωκράτης Κόκκαλης πλήρωνε επειδή, όπως καταγράφεται στην έκθεση της επιτροπής, η πεπαλαιωμένη επικοινωνιακή τεχνική της Ανατολικής Γερμανίας δεν ήταν ανταγωνίσιμη.
Κατά τους γερμανικούς νόμους, μια τέτοια δωροδοκία ή, όπως αποκαλείται επίσημα, «φροντίδα της αγοράς», στο εξωτερικό όχι μόνο δεν απαγορεύεται αλλά και εκπίπτει το ποσόν από τη φορολογία.
Αξιόποινη
Στην Ελλάδα όμως αυτή η πληρωμή πρέπει να θεωρηθεί δωροδοκία αξιόποινη. Επίσης αξιόποινο είναι -εφ' όσον ευσταθεί βέβαια αυτό που αναφέρεται στην έκθεση της κοινοβουλευτικής επιτροπής- ότι η Στάζι είχε διερευνήσει το 1985 με ποιον τρόπο θα διοχετευόταν στα κομματικά ταμεία του ΠΑΣΟΚ το 2% των οικονομικών συναλλαγών της Ανατολικής Γερμανίας με την Ελλάδα. Αγνωστο παραμένει κατά πόσο εφαρμόστηκε αυτή η πρόταση.
Ο πρόεδρος της πρώην Εξεταστικής Επιτροπής για την Αναζήτηση των απολεσθέντων περιουσιακών στοιχείων της Ανατολικής Γερμανίας, σοσιαλδημοκράτης βουλευτής Φόλκερ Νόιμαν, μιλώντας με την Ντόιτσε Βέλε υπέδειξε την εξής δυνατότητα:
«Τα στοιχεία που συγκέντρωσε η επιτροπή μου θα μπορούσαν να τα αξιοποιήσουν και οι ελληνικές αρχές. Πέραν αυτού, μπορούν οι ελληνικές δικαστικές αρχές μέσω της δικαστικής συνδρομής να ανακρίνουν όλους εκείνους τους μάρτυρες που πιθανώς θα μπορούσαν να συμβάλουν στη διαφώτιση της υπόθεσης. Αυτή η δυνατότητα αφορά και τους μάρτυρες της Στάζι, εφ' όσον ζουν ακόμη».
http://archive.enet.gr/online/online_print?id=23699644,59394748
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 22/02/2002
Κάποια στιγμή θα πω κι άλλα, αλλά προς το παρόν επιφυλάσσομαι. Οψώμεθα !
Ο Τσόμσκυ και ο αναρχισμός
Αναρωτιέμαι πολλές φορές που κατατάσσω τον εαυτό μου ιδεολογικά.
Δυστυχώς τόόόόόσα χρόνια δεν έχω καταλήξει κάπου. Ως πολιτικό αλλά όχι πολιτικοποιημένο άτομο, σκεπτόμενο και δρων αναλόγως, θεωρώ ότι η απογοήτευσή μου προς το ανθρώπινο είδος και δη το Ελληνικόσπαρτον, μου στερεί την ελπίδα του αποκαλούμενου "ελευθεριακού σοσιαλισμού". Δεν πιστεύω (πλέον) σε οποιασδήποτε μορφής κοινωνική σύνδεση, που να επιτρέπει την ισότιμη αυτοδιοίκηση σε ατομικό επίπεδο. Ακόμα και να ξεπεραστούν ταξικές διαφορές, ας πούμε με μια οικονομική ισοπέδωση-παγκόσμιο και ολοκληρωτικό κραχ, η φύση επιβάλλει τη διαστρωμάτωση, ώστε να εξασφαλίσει την επιβίωση των ειδών, δηλαδή των ισχυροτέρων από αυτούς.
Με πιο απλά λόγια, δεν μπορώ να φανταστώ αγέλη χωρίς αρχηγό. Πιστεύω στην πειθαρχία, όχι απαραίτητα σε μια κακώς εννοούμενη ψηφοφορική και ολιγαρχική δημοκρατία. Η επιβολή "όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος" μάλλον ταιριάζει εκεί που η Παιδεία δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Σε ανθρώπους και ολόκληρες κοινωνίες ανά τους αιώνες, που συνειδητά δεν τους δόθηκε η Παιδεία και η δια της γνώσης πράξη, δεν είναι εφικτή οποιαδήποτε σκέψη για "κοινή και συμπεφωνημένη" λήψη αποφάσεων.
Διότι πάνω κάτω αυτά πρεσβεύει ο αναρχισμός. Όχι την αναρχία, αλλά την αντικατάσταση των κέντρων εξουσίας από μια πλατειά και ομοϊδεατή βάση που συναποφασίζει καθημερινά και για το οτιδήποτε.
Κατά βάση όμως, φαντάζει πολύ δύσκολο να επιτευχθεί μια ισορροπημένη δομή μεταξύ ανθρώπων με διαφορετικότητες στα πάντα. Αν ήταν εύκολο, θα είχε ήδη γίνει. Τα πειράματα όμως δεν κράτησαν πολύ (βλ. Ισπανία 1936).
Τη ζυγαριά πρέπει να τη δουλέψουμε με μεγάλη ακρίβεια για να παραχθεί όχι μόνο ισορροπία αλλά και κίνηση. Η στατικότητα επομένως μιας κοινωνίας δεν ωφελεί. Μια τεράστια σε όγκο πανανθρώπινη Βουλή, που θα βγάζει δημοψηφίσματα για το παραμικρό της καθημερινότητας, μόνο δυναμική δεν μπορεί να προάγει. Δεν πηγαίνει πουθενά. Θα ανακυκλώνεται και θα αναλώνεται σε διατυπώσεις ισότητας και σε συσκεψιολογικές αναρχοεπιτροπές.
Αυτά βέβαια τα λέω εγώ. Και ποιός είμαι εγώ;;
Από την άλλη υπάρχει ο Τσόμσκυ. Οραματιστής συν των άλλων και μεγάλος ιδεαλιστής. Όπως λεν και κάτι άλλοι: "Τα πάντα ξεκινάν από μια ιδέα". Και αυτή η ιδέα είναι ότι δε χρειαζόμαστε την Εξουσία. Νομίζω κάπου ξαναμίλησα για τον Μπακούνιν, τη διαφωνία του με το Μαρξ στη Διεθνή, αυτά ίσως είναι γνωστά σε κάποιους. Η φύση της εξουσίας, είπε, πρέπει συνεχώς να δικαιολογεί την ύπαρξή της.
Εγώ δε διαφωνώ. Απλά καταλαβαίνω τους λόγους ύπαρξης. Ο Τσόμσκυ πάλι όχι. Θα δείτε (όσοι μπορέσετε να διαβάσετε το βιβλίο---λες να το ανεβάσω;; Μπααα!!!!) ότι εξηγεί με μια σχετική συνέπεια από τα τέλη το '60 μέχρι σήμερα ότι μπορεί τώρα να μη φαινόμαστε ώριμοι, αλλά δε μας άφησαν και να δοκιμάσουμε. Πώς λέμε "ο άνθρωπος πρέπει να τα δοκιμάζει όλα στη ζωή του";;; Έτσι και με τον αναρχισμό.
Σε ένα κεφάλαιο "Η ανάσχεση της απειλής που δημιουργεί η δημοκρατία" λέει "......Η λογική είναι σαφής. Ένα δεσποτικό κράτος μπορεί να ελέγξει τον εσωτερικό εχθρό με τη δύναμη, αλλά όταν χάσει αυτό το όπλο, απαιτούνται άλλα τεχνάσματα για να εμποδίσει τις αδαείς μάζες να παρεμβάλλονται στις πολιτικές υποθέσεις, που δεν είναι δική τους δουλειά. Το κοινό πρέπει να γίνει παθητικό στην πολιτική σφαίρα, αλλά για να μετατραπεί η υποταγή σε σίγουρο γνώρισμα, πρέπει να εμπεδωθεί και στις πεποιθήσεις. Παρατηρητές όχι συμμέτοχοι, καταναλωτές της ιδεολογίας, όπως και των προϊόντων.........Σε ποιό βαθμό βρίσκεται η δύναμη στην πλευρά των κυβερνώμενων; Το κράτος αντιπροσωπεύει μόνο ένα τμήμα του πυρήνα της εξουσίας. Ο έλεγχος των επενδύσεων, της παραγωγής, του εμπορίου, του χρηματοπιστωτικού τομέα, των συνθηκών εργασίας και άλλων κρίσιμων πτυχών της κοινωνικής πολιτικής βρίσκεται στα χέρια ιδιωτών. Το ίδιο ισχύει για τα μέσα έκφρασης γνώμης. τα οποία κυριαρχούνται ως επί το πλείστον από μεγάλες εταιρείες που πωλούν ακροατήρια σε διαφημιστές και φυσικά αντιπροσωπεύουν τα συμφέροντα των ιδιοκτητών και της αγοράς τους.........."
Αυτά και άλλα πολλά, λιγότερα ή περισσότερο δύσκολα, σε ένα ομολογουμένως διδακτικό βιβλίο. Πως θα μπορούσε να είμασταν.........
Αρκετές παραπομπές του σε περιπτώσεις αναρχικών σε κάνουν να πιστεύεις, για λίγα sec, ότι "λες;;;", " Όντως έτσι ήταν;;". Αλλά οι θεωρητικοί μιας ιδέας είναι πάντα θεωρητικοί μιας ιδέας. Η Πράξη;;; Η πρακτική απόδειξη;;; Η πειστική απάντηση στην ερώτηση "Γιατί στη φύση δε βλέπουμε φαινόμενα κατανομής της εξουσίας;" πού είναι;;;; Πότε θα μπορούσε το ανθρώπινο ένστικτο αυτοσυντήρησης να υποβαθμιστεί τόσο που οι αλτρουστικές φλοιϊκές συνειδητές σκέψεις να υπερκεράσουν και να ελέγξουν έναν τρόπο δράσης και οργάνωσης κοινωνιών;;;;; Έλα ντε!!! Γι'αυτό σε λέω....Άσ'τα να πάνε κ. Τσόμσκυ μου!! Μην υπολογίζεις σε μένα.
Δυστυχώς τόόόόόσα χρόνια δεν έχω καταλήξει κάπου. Ως πολιτικό αλλά όχι πολιτικοποιημένο άτομο, σκεπτόμενο και δρων αναλόγως, θεωρώ ότι η απογοήτευσή μου προς το ανθρώπινο είδος και δη το Ελληνικόσπαρτον, μου στερεί την ελπίδα του αποκαλούμενου "ελευθεριακού σοσιαλισμού". Δεν πιστεύω (πλέον) σε οποιασδήποτε μορφής κοινωνική σύνδεση, που να επιτρέπει την ισότιμη αυτοδιοίκηση σε ατομικό επίπεδο. Ακόμα και να ξεπεραστούν ταξικές διαφορές, ας πούμε με μια οικονομική ισοπέδωση-παγκόσμιο και ολοκληρωτικό κραχ, η φύση επιβάλλει τη διαστρωμάτωση, ώστε να εξασφαλίσει την επιβίωση των ειδών, δηλαδή των ισχυροτέρων από αυτούς.
Με πιο απλά λόγια, δεν μπορώ να φανταστώ αγέλη χωρίς αρχηγό. Πιστεύω στην πειθαρχία, όχι απαραίτητα σε μια κακώς εννοούμενη ψηφοφορική και ολιγαρχική δημοκρατία. Η επιβολή "όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος" μάλλον ταιριάζει εκεί που η Παιδεία δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Σε ανθρώπους και ολόκληρες κοινωνίες ανά τους αιώνες, που συνειδητά δεν τους δόθηκε η Παιδεία και η δια της γνώσης πράξη, δεν είναι εφικτή οποιαδήποτε σκέψη για "κοινή και συμπεφωνημένη" λήψη αποφάσεων.
Διότι πάνω κάτω αυτά πρεσβεύει ο αναρχισμός. Όχι την αναρχία, αλλά την αντικατάσταση των κέντρων εξουσίας από μια πλατειά και ομοϊδεατή βάση που συναποφασίζει καθημερινά και για το οτιδήποτε.
Κατά βάση όμως, φαντάζει πολύ δύσκολο να επιτευχθεί μια ισορροπημένη δομή μεταξύ ανθρώπων με διαφορετικότητες στα πάντα. Αν ήταν εύκολο, θα είχε ήδη γίνει. Τα πειράματα όμως δεν κράτησαν πολύ (βλ. Ισπανία 1936).
Τη ζυγαριά πρέπει να τη δουλέψουμε με μεγάλη ακρίβεια για να παραχθεί όχι μόνο ισορροπία αλλά και κίνηση. Η στατικότητα επομένως μιας κοινωνίας δεν ωφελεί. Μια τεράστια σε όγκο πανανθρώπινη Βουλή, που θα βγάζει δημοψηφίσματα για το παραμικρό της καθημερινότητας, μόνο δυναμική δεν μπορεί να προάγει. Δεν πηγαίνει πουθενά. Θα ανακυκλώνεται και θα αναλώνεται σε διατυπώσεις ισότητας και σε συσκεψιολογικές αναρχοεπιτροπές.
Αυτά βέβαια τα λέω εγώ. Και ποιός είμαι εγώ;;
Από την άλλη υπάρχει ο Τσόμσκυ. Οραματιστής συν των άλλων και μεγάλος ιδεαλιστής. Όπως λεν και κάτι άλλοι: "Τα πάντα ξεκινάν από μια ιδέα". Και αυτή η ιδέα είναι ότι δε χρειαζόμαστε την Εξουσία. Νομίζω κάπου ξαναμίλησα για τον Μπακούνιν, τη διαφωνία του με το Μαρξ στη Διεθνή, αυτά ίσως είναι γνωστά σε κάποιους. Η φύση της εξουσίας, είπε, πρέπει συνεχώς να δικαιολογεί την ύπαρξή της.
Εγώ δε διαφωνώ. Απλά καταλαβαίνω τους λόγους ύπαρξης. Ο Τσόμσκυ πάλι όχι. Θα δείτε (όσοι μπορέσετε να διαβάσετε το βιβλίο---λες να το ανεβάσω;; Μπααα!!!!) ότι εξηγεί με μια σχετική συνέπεια από τα τέλη το '60 μέχρι σήμερα ότι μπορεί τώρα να μη φαινόμαστε ώριμοι, αλλά δε μας άφησαν και να δοκιμάσουμε. Πώς λέμε "ο άνθρωπος πρέπει να τα δοκιμάζει όλα στη ζωή του";;; Έτσι και με τον αναρχισμό.
Σε ένα κεφάλαιο "Η ανάσχεση της απειλής που δημιουργεί η δημοκρατία" λέει "......Η λογική είναι σαφής. Ένα δεσποτικό κράτος μπορεί να ελέγξει τον εσωτερικό εχθρό με τη δύναμη, αλλά όταν χάσει αυτό το όπλο, απαιτούνται άλλα τεχνάσματα για να εμποδίσει τις αδαείς μάζες να παρεμβάλλονται στις πολιτικές υποθέσεις, που δεν είναι δική τους δουλειά. Το κοινό πρέπει να γίνει παθητικό στην πολιτική σφαίρα, αλλά για να μετατραπεί η υποταγή σε σίγουρο γνώρισμα, πρέπει να εμπεδωθεί και στις πεποιθήσεις. Παρατηρητές όχι συμμέτοχοι, καταναλωτές της ιδεολογίας, όπως και των προϊόντων.........Σε ποιό βαθμό βρίσκεται η δύναμη στην πλευρά των κυβερνώμενων; Το κράτος αντιπροσωπεύει μόνο ένα τμήμα του πυρήνα της εξουσίας. Ο έλεγχος των επενδύσεων, της παραγωγής, του εμπορίου, του χρηματοπιστωτικού τομέα, των συνθηκών εργασίας και άλλων κρίσιμων πτυχών της κοινωνικής πολιτικής βρίσκεται στα χέρια ιδιωτών. Το ίδιο ισχύει για τα μέσα έκφρασης γνώμης. τα οποία κυριαρχούνται ως επί το πλείστον από μεγάλες εταιρείες που πωλούν ακροατήρια σε διαφημιστές και φυσικά αντιπροσωπεύουν τα συμφέροντα των ιδιοκτητών και της αγοράς τους.........."
Αυτά και άλλα πολλά, λιγότερα ή περισσότερο δύσκολα, σε ένα ομολογουμένως διδακτικό βιβλίο. Πως θα μπορούσε να είμασταν.........
Αρκετές παραπομπές του σε περιπτώσεις αναρχικών σε κάνουν να πιστεύεις, για λίγα sec, ότι "λες;;;", " Όντως έτσι ήταν;;". Αλλά οι θεωρητικοί μιας ιδέας είναι πάντα θεωρητικοί μιας ιδέας. Η Πράξη;;; Η πρακτική απόδειξη;;; Η πειστική απάντηση στην ερώτηση "Γιατί στη φύση δε βλέπουμε φαινόμενα κατανομής της εξουσίας;" πού είναι;;;; Πότε θα μπορούσε το ανθρώπινο ένστικτο αυτοσυντήρησης να υποβαθμιστεί τόσο που οι αλτρουστικές φλοιϊκές συνειδητές σκέψεις να υπερκεράσουν και να ελέγξουν έναν τρόπο δράσης και οργάνωσης κοινωνιών;;;;; Έλα ντε!!! Γι'αυτό σε λέω....Άσ'τα να πάνε κ. Τσόμσκυ μου!! Μην υπολογίζεις σε μένα.
Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2009
Οι διδάκτορες και οι δικτάτορες
Είδα ένα βίντεο στο TVXS (Vimeo νομίζω http://tvxs.gr/node/47223 ), αναφερόμενο σε ένα γεγονός. Ο πρύτανης ενός γερμανικού Πανεπιστημίου επέτρεψε την είσοδο της αστυνομίας σε ένα αμφιθέατρο, ώστε να σταματήσει η κατάληψη που γινόταν. Υπήρχαν συνεντεύξεις των εμπλεκομένων, αλλά και φωτογραφίες απ'τα γεγονότα. Συνταρακτικό γεγονός!! Συγκλονίστηκε η ελληνική κοινή γνώμη!! Τι να σου πω!!! Ούτε που ακούστηκε το θέμα....
Δεν ξέρω αν το εγκρίνω, μάλλον όχι, αλλά εντυπωσιάζομαι πως αυτοί οι πειθαρχημένοι και σχετικά δογματικοί λαοί γίνονται ελαστικοί, όταν οι συνθήκες τροποποιούνται. Θα μου πεις ελαστικότητα είναι για ολοκληρωτισμός;;
Αυτό που ξέρω είναι ότι σιχάθηκα πια τόσα χρόνια να βλέπω να συζητούν για το άσυλο.........
1) παντελώς αδιάφοροι καθηγηταράδες, που έχουν χεσμένους όόόόλους ανεξαιρέτως τους φοιτητές, που δεν πατάνε στα μαθήματα που έχουν υποχρέωση να κάνουν, που γλείφαν τους πάντες για να ανέλθουν και μόλις πάρουν την πολυπόθητη καρέκλα, ριζώνουν εκεί, δέχονται με τη σειρά τους κάθε γλείψιμο, φυτεύουν και κάθε γιό, κόρη, γαμπρό, νύφη και συμπέθερο στο Τμήμα τους, που μιλάνε για ακαδημαϊκές σκέψεις, χωρίς να προάγουν καμμία,
κι από την άλλη 2) παντελώς αδιάφορους φοιτητές, που είτε πάνε για να πλακωθούν με τα ηλίθια μικροκομματικά τους σχέδια, είτε δεν πατάνε στα αμφιθέατρα, αλλά έχουν άποψη για όλα και όλους, που γλείφουν τους ίδιους καθηγητές που βρίζουν στις καταλήψεις, για να περάσουν κανα μάθημα, αφού τα πολλά συνδικαλιστικά και οι φραπέδες δεν αφήνουν χρόνο, που τους ξέρουμε όλους πως λειτουργούν αλλά κανείς δε μιλάει, μη φάμε και ξύλο
και βέβαια 3) τα ΜΜΕ που είτε προβοκάρουν είτε καταλαγιάζουν τα ένστικτα, κατά πως βολεύει το σαμπουάν ή τη σερβιέτα που θα διαφημιστεί στο επόμενο break
Δε πα να τα κάψετε όλα τα ΑΕΙ, ΤΕΙ, ιδιωτικά, ξενόγλωσσα, παραρτήματα, καταστήματα, κτλ, κτλ......Σάμπως Παιδεία παράγεται;;; Ε ας παράγεται τουλάχιστον καυσόξυλο !!!!!!!
Άντε να δουλέψετε και κανα χειρωνακτικό, γιατί πολλή Επιστήμη και Ακαδημία έπεσε και απ'ότι φαίνεται, δεν το αντέχει η χώρα.............
Δεν ξέρω αν το εγκρίνω, μάλλον όχι, αλλά εντυπωσιάζομαι πως αυτοί οι πειθαρχημένοι και σχετικά δογματικοί λαοί γίνονται ελαστικοί, όταν οι συνθήκες τροποποιούνται. Θα μου πεις ελαστικότητα είναι για ολοκληρωτισμός;;
Αυτό που ξέρω είναι ότι σιχάθηκα πια τόσα χρόνια να βλέπω να συζητούν για το άσυλο.........
1) παντελώς αδιάφοροι καθηγηταράδες, που έχουν χεσμένους όόόόλους ανεξαιρέτως τους φοιτητές, που δεν πατάνε στα μαθήματα που έχουν υποχρέωση να κάνουν, που γλείφαν τους πάντες για να ανέλθουν και μόλις πάρουν την πολυπόθητη καρέκλα, ριζώνουν εκεί, δέχονται με τη σειρά τους κάθε γλείψιμο, φυτεύουν και κάθε γιό, κόρη, γαμπρό, νύφη και συμπέθερο στο Τμήμα τους, που μιλάνε για ακαδημαϊκές σκέψεις, χωρίς να προάγουν καμμία,
κι από την άλλη 2) παντελώς αδιάφορους φοιτητές, που είτε πάνε για να πλακωθούν με τα ηλίθια μικροκομματικά τους σχέδια, είτε δεν πατάνε στα αμφιθέατρα, αλλά έχουν άποψη για όλα και όλους, που γλείφουν τους ίδιους καθηγητές που βρίζουν στις καταλήψεις, για να περάσουν κανα μάθημα, αφού τα πολλά συνδικαλιστικά και οι φραπέδες δεν αφήνουν χρόνο, που τους ξέρουμε όλους πως λειτουργούν αλλά κανείς δε μιλάει, μη φάμε και ξύλο
και βέβαια 3) τα ΜΜΕ που είτε προβοκάρουν είτε καταλαγιάζουν τα ένστικτα, κατά πως βολεύει το σαμπουάν ή τη σερβιέτα που θα διαφημιστεί στο επόμενο break
Δε πα να τα κάψετε όλα τα ΑΕΙ, ΤΕΙ, ιδιωτικά, ξενόγλωσσα, παραρτήματα, καταστήματα, κτλ, κτλ......Σάμπως Παιδεία παράγεται;;; Ε ας παράγεται τουλάχιστον καυσόξυλο !!!!!!!
Άντε να δουλέψετε και κανα χειρωνακτικό, γιατί πολλή Επιστήμη και Ακαδημία έπεσε και απ'ότι φαίνεται, δεν το αντέχει η χώρα.............
2ος χρόνος Blogging.
ΚΑΤΙ ΕΧΩ ΝΑ ΠΩ. ΑΛΛΑ ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΕΙΧΑ ΝΑ ΠΡΑΞΩ.........
Στο δεύτερο χρόνο που μπλογκάρω συνειδητοποίησα αρκετά πράγματα. Καταρχήν ότι όντως έχω κάτι να πω. Κυρίως τα λέω για να τα θυμάμαι εγώ και οι διάδοχοι, αφού το Alzheimer είναι ήδη ante portas. Έπειτα, δε με νοιάζει να παρακολουθώ την επικαιρότητα. Μ'ενδιαφέρει να αναφέρω το στίγμα της στο μυαλό μου και στο χρόνο μου.
Ποιά είδηση είναι επίκαιρη όταν χρειάζεται δέκα χρόνια ανάλυσης και επεξεργασίας, για να αποτυπωθεί ιστορικά η επίδρασή της;;
Άρα εγώ γράφω ό,τι με ζορίζει στο τρέχον σύμπαν και άσε τ'αρνιά να βελάζουν. Όταν έρθει η ώρα για το κούρεμα, βλέπουμε.....
Κατά δεύτερον, με ιντριγκάρει το ζήτημα της συνέχειας. Σαν τους κόκκους που άφηνε ο Χάνσελ και η Γκρέτελ, για να ξαναβρούν το δρόμο προς το σπίτι, αφήνω σκόρπια λόγια και σκέψεις. Αν τα ξαναβρώ καλώς. Γυρίζω πίσω. Αν όχι, θα τα βρουν άλλοι, μετά από καιρό και ίσως συνεχίσουν κάποια ιστορία ή κάποια έκφραση. Ελπίζω να είναι δικοί μου άνθρωποι. Και εννοώ δικοί μου στο μυαλό όχι απαραίτητα στο αίμα. To be continued δηλαδή...
Κατά τρίτον, τι σκατά σημαίνει ιστολόγιο αν δεν είναι ημερολόγιο καταστρώματος;; Πορεία, συντεταγμένες, προσανατολισμός. Τι να λέμε; Μικρότητες και ασημαντότητες; Δώσε στίγμα ρε μάγκα... Φουρτούνα έρχεται, δε βλέπεις;; Πώς θα σε βρουν οι άλλοι;; Στείλε και κανα SOS, μην ντρέπεσαι....Οι καιροί για ντροπές πέρασαν. Δεν πήρες χαμπάρι ότι η βάρκα μπάζει νερά;;; Οι ανωνυμίες σε μάραναν. Φοβάσαι μην τυχόν πουν ότι ο Μιχάλης χέστηκε πάνω του απ'το φόβο, ότι θα βάλει τα κλάματα, ότι έβγαλε το γιαπωνέζικο σπαθί των σαμουράι για χαρακίρι λίγο πριν πνιγεί;;; Ποιά κύματα και ποιά λιμάνια θα σε γλυτώσουν;;
Τα ποντίκια το 'σκασαν μαζί με κάτι δομημένα ομόλογα και τις μετοχές των blue chips. Σε έχρισαν καπετάνιο και τώρα αναγκαστικά πρέπει να μείνεις πάνω στο πλοίο. Δε σου πάει να το εγκαταλείψεις.
Γι' αυτό σου λέω.
SOS ...---... SOS ...---... SOS ...---... SOS ...---...SOS ...---...
Στο δεύτερο χρόνο που μπλογκάρω συνειδητοποίησα αρκετά πράγματα. Καταρχήν ότι όντως έχω κάτι να πω. Κυρίως τα λέω για να τα θυμάμαι εγώ και οι διάδοχοι, αφού το Alzheimer είναι ήδη ante portas. Έπειτα, δε με νοιάζει να παρακολουθώ την επικαιρότητα. Μ'ενδιαφέρει να αναφέρω το στίγμα της στο μυαλό μου και στο χρόνο μου.
Ποιά είδηση είναι επίκαιρη όταν χρειάζεται δέκα χρόνια ανάλυσης και επεξεργασίας, για να αποτυπωθεί ιστορικά η επίδρασή της;;
Άρα εγώ γράφω ό,τι με ζορίζει στο τρέχον σύμπαν και άσε τ'αρνιά να βελάζουν. Όταν έρθει η ώρα για το κούρεμα, βλέπουμε.....
Κατά δεύτερον, με ιντριγκάρει το ζήτημα της συνέχειας. Σαν τους κόκκους που άφηνε ο Χάνσελ και η Γκρέτελ, για να ξαναβρούν το δρόμο προς το σπίτι, αφήνω σκόρπια λόγια και σκέψεις. Αν τα ξαναβρώ καλώς. Γυρίζω πίσω. Αν όχι, θα τα βρουν άλλοι, μετά από καιρό και ίσως συνεχίσουν κάποια ιστορία ή κάποια έκφραση. Ελπίζω να είναι δικοί μου άνθρωποι. Και εννοώ δικοί μου στο μυαλό όχι απαραίτητα στο αίμα. To be continued δηλαδή...
Κατά τρίτον, τι σκατά σημαίνει ιστολόγιο αν δεν είναι ημερολόγιο καταστρώματος;; Πορεία, συντεταγμένες, προσανατολισμός. Τι να λέμε; Μικρότητες και ασημαντότητες; Δώσε στίγμα ρε μάγκα... Φουρτούνα έρχεται, δε βλέπεις;; Πώς θα σε βρουν οι άλλοι;; Στείλε και κανα SOS, μην ντρέπεσαι....Οι καιροί για ντροπές πέρασαν. Δεν πήρες χαμπάρι ότι η βάρκα μπάζει νερά;;; Οι ανωνυμίες σε μάραναν. Φοβάσαι μην τυχόν πουν ότι ο Μιχάλης χέστηκε πάνω του απ'το φόβο, ότι θα βάλει τα κλάματα, ότι έβγαλε το γιαπωνέζικο σπαθί των σαμουράι για χαρακίρι λίγο πριν πνιγεί;;; Ποιά κύματα και ποιά λιμάνια θα σε γλυτώσουν;;
Τα ποντίκια το 'σκασαν μαζί με κάτι δομημένα ομόλογα και τις μετοχές των blue chips. Σε έχρισαν καπετάνιο και τώρα αναγκαστικά πρέπει να μείνεις πάνω στο πλοίο. Δε σου πάει να το εγκαταλείψεις.
Γι' αυτό σου λέω.
SOS ...---... SOS ...---... SOS ...---... SOS ...---...SOS ...---...
Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2009
Γερμανικός Κινηματογράφος
Das ist schön!! Wunderbah!!
Deutche Cinema!! Ya!! Ich finde das interessant!!
Μια εφημερίδα (δε θυμάμαι ποια) είχε δώσει τρεις ταινίες σύγχρονου γερμανικού κινηματογράφου. Τις συνιστώ ανεπιφύλακτα.
" Η πτώση" Ο Χίτλερ στα τελευταία του. Το Τρίτο Ράιχ στα τελευταία του. Οι φονικές αυταπάτες στα τελευταία τους.
"Το Πείραμα". Κοινωνικός εγκλεισμός και συμπεριφορές. Τι κρύβει η φύση, ούτε η φύση το ξέρει!!!!
Και φυσικά "Οι ζωές των άλλων" Τι να λέμε!!!! Ποιός "Πληροφοριοδότης" και κουραφέξαλα....Εδώ μιλάμε για ολόκληρο λαό χαφιέ, ολόκληρες γενιές που μεγάλωσαν, πέθαναν, άλλες που ξαναγεννήθηκαν και ξαναπέθαναν, με το φόβο της λάθος λέξης, της λάθος υπόνοιας, του ιδεολογικού εκφοβισμού, πέρα από τα όρια της παράνοιας. Παράνοια, λέξη. Παράνοια ζωή, παράνοια ζωές, λαοί, ατέλειωτοι άνθρωποι, που όταν έπεσε ο φόβος και οι μάσκες, δεν μπορούσαν να το πιστέψουν, αλλά ούτε και να το αντέξουν πως το πίστεψαν......... Αριστουργηματικό έργο, που πιθανόν να πονάει όσους το 'ζησαν, αλλά διασκεδάζει όλους τους άλλους......
Deutche Cinema!! Ya!! Ich finde das interessant!!
Μια εφημερίδα (δε θυμάμαι ποια) είχε δώσει τρεις ταινίες σύγχρονου γερμανικού κινηματογράφου. Τις συνιστώ ανεπιφύλακτα.
" Η πτώση" Ο Χίτλερ στα τελευταία του. Το Τρίτο Ράιχ στα τελευταία του. Οι φονικές αυταπάτες στα τελευταία τους.
"Το Πείραμα". Κοινωνικός εγκλεισμός και συμπεριφορές. Τι κρύβει η φύση, ούτε η φύση το ξέρει!!!!
Και φυσικά "Οι ζωές των άλλων" Τι να λέμε!!!! Ποιός "Πληροφοριοδότης" και κουραφέξαλα....Εδώ μιλάμε για ολόκληρο λαό χαφιέ, ολόκληρες γενιές που μεγάλωσαν, πέθαναν, άλλες που ξαναγεννήθηκαν και ξαναπέθαναν, με το φόβο της λάθος λέξης, της λάθος υπόνοιας, του ιδεολογικού εκφοβισμού, πέρα από τα όρια της παράνοιας. Παράνοια, λέξη. Παράνοια ζωή, παράνοια ζωές, λαοί, ατέλειωτοι άνθρωποι, που όταν έπεσε ο φόβος και οι μάσκες, δεν μπορούσαν να το πιστέψουν, αλλά ούτε και να το αντέξουν πως το πίστεψαν......... Αριστουργηματικό έργο, που πιθανόν να πονάει όσους το 'ζησαν, αλλά διασκεδάζει όλους τους άλλους......
Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009
Δράμα.... η Ονειρούπολη στη Δράμα
Εδώ και τέσσερα χρόνια πηγαίνουμε στην Ονειρούπολη Δράμας. Πάρα πολύ φιλότιμη προσπάθεια.
Φέτος ήταν η χειρότερή τους. Πιο πολλή για Εμπορούπολη, Αγορούπολη, Ότι-πάρεις-εκατό-ούπολη, με τις βροχές που έπεσαν έγινε και λασπούπολη, μην τα συζητάς. Για τα παιδιά, φτώχεια, λίγο παραμύθι, πιο πολύ περιτύλιγμα. Σαν τα δώρα, που ξετυλίγει, ξετυλίγεις, ξετυλίγεις, λες ω ρε μάνα μου θα είναι κάτο φοβερό, αλλά όσο ξετυλίγεις και μειώνεται ο όγκος του δώρου, σιγά σιγά καταλαβαίνεις την απάτη και συνειδητοποιείς πόσο μαλ....χαρούμενος φαίνεσαι.
Έτσι και η Δράμα. Έπεσε και η κρίση, μόνο που δεν έβγαλε καπέλο ο Άη Βασίλης: "Ελεήστε τον τυφλό, ελεήστε τον πτωχευμένο Άγιο". Για στα ρε Μεγάλε! Απ'τη Φινλανδία δεν έρχεσαι;; Όχι απ΄την Ισλανδία!
Πέσαμε και σε μια χιονοθύελλα πάνω στο Φαλακρό. Εγώ που δεν είμαι και ψημένος, σέβομαι απεριόριστα τη φύση. Δεν το ξέρω το βουνό;; Σκύβω το κεφάλι και λέω συγνώμη λάθος. Βάζω τις αλυσιδίτσες μου στα σκέλια και όπισθεν ολοταχώς.
Εσύ ρε ΔραμινοΣερραιοΚαβαλιώτη, που ξέρεις και τα μέρη, ΠΟΥ ΠΑΣ ΡΕ ΚΑΡΑΜΗΤΡΟ χωρίς αλυσίδες;;; Επέιδή ξεκινάς από κάτω με 11 βαθμούς Κελσίου και χωρίς βροχή, δεν πάει το μυαλό σου ότι μέσα σε 10' θα φτάσεις στους -2 με χιόνι που να μη βλέπεις την τύφλα σου.....
" Γιατί ρε μάστορα ανέβηκες με το φορτηγάκι και χωρίς αλυσίδες;"
"Ε δεν υπολόγισα καλά!"
" Εσύ ρε μεγάλε, τι τις κουβαλάς τις αλυσίδες, όταν δεν ξέρεις να τις βάζεις;;"
"Έλα φίλε σε παρακαλώ βοήθησέ με και άσε τα πολλά"
Ο τελευταίος μάλιστα είχε διπλώσει στη μέση του δρόμου, το αμάξι είχε βγει λίγο προς το γκρεμό, δεν άφηνε τη γκόμενά του να μπει γιατί φοβόταν μην βουτήξει στο κενό το αμάξι, την άφηνε και ξεπάγιαζε, κι όταν έβαλα τις αλυσίδες του, με ρωτάει κιόλας "Τώρα θα είμαι εντάξει;". Με τα μυαλά που κουβαλάς φίλε, είσαι ακριβώς στη σωστή χώρα, είσαι ΕΝΤΑΞΕΙ.
Αυτάάάά με τη Δράμα. Όπως όλη η Ελλάδα. Ένα Δράμα..........
Φέτος ήταν η χειρότερή τους. Πιο πολλή για Εμπορούπολη, Αγορούπολη, Ότι-πάρεις-εκατό-ούπολη, με τις βροχές που έπεσαν έγινε και λασπούπολη, μην τα συζητάς. Για τα παιδιά, φτώχεια, λίγο παραμύθι, πιο πολύ περιτύλιγμα. Σαν τα δώρα, που ξετυλίγει, ξετυλίγεις, ξετυλίγεις, λες ω ρε μάνα μου θα είναι κάτο φοβερό, αλλά όσο ξετυλίγεις και μειώνεται ο όγκος του δώρου, σιγά σιγά καταλαβαίνεις την απάτη και συνειδητοποιείς πόσο μαλ....χαρούμενος φαίνεσαι.
Έτσι και η Δράμα. Έπεσε και η κρίση, μόνο που δεν έβγαλε καπέλο ο Άη Βασίλης: "Ελεήστε τον τυφλό, ελεήστε τον πτωχευμένο Άγιο". Για στα ρε Μεγάλε! Απ'τη Φινλανδία δεν έρχεσαι;; Όχι απ΄την Ισλανδία!
Πέσαμε και σε μια χιονοθύελλα πάνω στο Φαλακρό. Εγώ που δεν είμαι και ψημένος, σέβομαι απεριόριστα τη φύση. Δεν το ξέρω το βουνό;; Σκύβω το κεφάλι και λέω συγνώμη λάθος. Βάζω τις αλυσιδίτσες μου στα σκέλια και όπισθεν ολοταχώς.
Εσύ ρε ΔραμινοΣερραιοΚαβαλιώτη, που ξέρεις και τα μέρη, ΠΟΥ ΠΑΣ ΡΕ ΚΑΡΑΜΗΤΡΟ χωρίς αλυσίδες;;; Επέιδή ξεκινάς από κάτω με 11 βαθμούς Κελσίου και χωρίς βροχή, δεν πάει το μυαλό σου ότι μέσα σε 10' θα φτάσεις στους -2 με χιόνι που να μη βλέπεις την τύφλα σου.....
" Γιατί ρε μάστορα ανέβηκες με το φορτηγάκι και χωρίς αλυσίδες;"
"Ε δεν υπολόγισα καλά!"
" Εσύ ρε μεγάλε, τι τις κουβαλάς τις αλυσίδες, όταν δεν ξέρεις να τις βάζεις;;"
"Έλα φίλε σε παρακαλώ βοήθησέ με και άσε τα πολλά"
Ο τελευταίος μάλιστα είχε διπλώσει στη μέση του δρόμου, το αμάξι είχε βγει λίγο προς το γκρεμό, δεν άφηνε τη γκόμενά του να μπει γιατί φοβόταν μην βουτήξει στο κενό το αμάξι, την άφηνε και ξεπάγιαζε, κι όταν έβαλα τις αλυσίδες του, με ρωτάει κιόλας "Τώρα θα είμαι εντάξει;". Με τα μυαλά που κουβαλάς φίλε, είσαι ακριβώς στη σωστή χώρα, είσαι ΕΝΤΑΞΕΙ.
Αυτάάάά με τη Δράμα. Όπως όλη η Ελλάδα. Ένα Δράμα..........
Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2009
Στις παρυφές του έρωτα.....
Μια απολαυστική προσπάθεια του εκδότη, αρχισυντάκτη και κύριου αρθρογράφου της εφημερίδας "Χρόνος".Σύντομο αλλά γλαφυρό. Μικρό αλλά με μεγάλες προεκτάσεις. Μια ερωτική ιστορία στα όρια του απίθανου. Ίσως έχει συμβεί σε όλους, ίσως σε κανέναν. Εξ 'ου και ο τίτλος, φαντάζομαι.
Παρυφές. Ίσα-ίσα.
Έρωτας. Μια στιγμή τον έχεις, την άλλη εξαφανίζεται. Σαν τις ιστορίες, σαν τα βιβλία.
Σαν τη ζωή.
Εγκρίνω !!!
Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2009
Η κερδοσκοπική απειλή
Οι κερδοσκόποι..... Οι πιέσεις των κερδοσκόπων...... Τα κερδοσκοπικά παιχνίδια........
Για τους περισσότερους πολίτες, αν όχι για όλους τους μη-γνώστες, σαν και του λόγου μου, αυτές οι φράσεις που εκφέρονται από κανάλια κι εφημερίδες, σαν αδέσποτες σφαίρες,
μοιάζουν ασαφείς και νεφελώδεις περιγραφές κάποιων οικονομικών κύκλων, κακών κατά περιγραφή και υπαίτιοι όλων των δεινών που περνάμε.
Ο Καθηγητής Λιανός (ΑΣΟΕΕ) είπε και μεταφέρω "......Οι κερδοσκόποι δεν είναι κατ'ανάγκη καλοί ή κακοί άνθρωποι. Και ούτε φταίνε αυτοί για την κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει. Απλώς οι κερδοσκόποι εκμεταλλεύονται αυτήν την κατάσταση και επιδιώκουν το μέγιστο κέρδος....."
"Δρυός πεσούσης, πας ανήρ ξυλεύεται". Με άλλα λόγια, άμα πέσεις, όλοι θα σε κλωτσήσουν.
Όλοι οι μεγάλοι οργανισμοί, Moody's, ξεMoody's, περιμένουν πως και πως κάτι τέτοια. Το ψωμί τους είναι. Τα 'πε όλα ο Κρούγκμαν για τις περιπτώσεις της Ινδονησίας και του Μεξικό. Αλλά δεν ανοίγετε κανα βιβλίο. Κάθεστε και διαβάζετε τις απόψεις του ΙΚ, "αγοράστε Εθνική, είναι ευκαιρία." Λιγούρια, ψωμόλυσσες, τσιράκια του καθενός Προβόπουλου. Εσείς είστε οι κερδοσκόποι, η πραγματική απειλή, που μα δε δηλώνετε κανονικό εισόδημα, μα κλέβετε το κράτος, μα παίρνετε επίδομα ανεργίας ενώ κάνετε κανονικά επάγγελμα, κι από την άλλη θέλετε να βγάλετε κανα εξτραδάκι με τα ανεβοκατεβάσματα της MIG και του Λιακουνάκου.
Ο εχθρός είναι εκ των έσω. Ούτε ο Σόρος με φταίει, ούτε το ΔΝΤ. Η ξεφτίλα μου και το ελληνικό μικρόβιο, που μόλις πω να το αντιβιώσω, το μετανιώνω και μετά με πιάνουν οι εθνικιστικοί πυρετοί. Ελλάς ολέ, Ελλάς ολέ, Ελλάς ολέολέολέ.
Κερδοσκόπος είναι παλιό επάγγελμα στη χώρα μας. Απλά αλλάζει ονόματα κατά καιρούς.
Πολιτικός, Μαυραγορίτης, Εντολοδόχος, και πάει λέγοντας.
Η τσέπη πρώτα, το εθνικό συμφέρον πάντα έπεται. Όποιος τ'αρπάξει, κατηγορεί τον άλλο που ήρθε μόλις γλυκάθηκε απ'τη μυρωδιά. Η εκμετάλλευση είναι απρόσωπη στο σημερινό πολιτικοοικονομικό χώρο που λειτουργούμε και άρα προσβάσιμη στον καθένα. Εφοριακός είσαι, μεγαλοεπενδυτής είσαι, μικροαπατεωνάκος είσαι, γιατροδικηγορομηχανικός είσαι, πολιτικάντης-φαιρέφωνο είσαι, όλο και από κάπου μπορείς να φας, να κερδοσκοπήσεις........
Ας μην ψάχνουμε για το ποιοί είναι οι κερδοσκόποι και οι μεγαλοκαρχαρίες. Ονόματα έχουν, που ποτέ δε θα τα βρούμε. Τα μικρά ψάρια όμως ταϊζουν τα μεγάλα. Χωρίς πλαγκτόν δε φτιάχνεται φάλαινα.....
Εγώ (δηλαδή όχι εγώ, εσύ κυρίως, ναι, ναι, εσύ, είμαι σίγουρος) είσαι ο κερδοσκόπος. Μην κοιτάς αλλού. Εσύ άπλωσες το χαλί και χειροκρότησες την ψευτιά. Εσύ είσαι ο δρ.Φρανκεστάϊν των τεράτων που κατατρώγουν τη χώρα. Εσύ τάϊσες, εσύ πότισες, εσύ έσπειρες........
Άντε να θερίσεις τώρα !!!!!!
Για τους περισσότερους πολίτες, αν όχι για όλους τους μη-γνώστες, σαν και του λόγου μου, αυτές οι φράσεις που εκφέρονται από κανάλια κι εφημερίδες, σαν αδέσποτες σφαίρες,
μοιάζουν ασαφείς και νεφελώδεις περιγραφές κάποιων οικονομικών κύκλων, κακών κατά περιγραφή και υπαίτιοι όλων των δεινών που περνάμε.
Ο Καθηγητής Λιανός (ΑΣΟΕΕ) είπε και μεταφέρω "......Οι κερδοσκόποι δεν είναι κατ'ανάγκη καλοί ή κακοί άνθρωποι. Και ούτε φταίνε αυτοί για την κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει. Απλώς οι κερδοσκόποι εκμεταλλεύονται αυτήν την κατάσταση και επιδιώκουν το μέγιστο κέρδος....."
"Δρυός πεσούσης, πας ανήρ ξυλεύεται". Με άλλα λόγια, άμα πέσεις, όλοι θα σε κλωτσήσουν.
Όλοι οι μεγάλοι οργανισμοί, Moody's, ξεMoody's, περιμένουν πως και πως κάτι τέτοια. Το ψωμί τους είναι. Τα 'πε όλα ο Κρούγκμαν για τις περιπτώσεις της Ινδονησίας και του Μεξικό. Αλλά δεν ανοίγετε κανα βιβλίο. Κάθεστε και διαβάζετε τις απόψεις του ΙΚ, "αγοράστε Εθνική, είναι ευκαιρία." Λιγούρια, ψωμόλυσσες, τσιράκια του καθενός Προβόπουλου. Εσείς είστε οι κερδοσκόποι, η πραγματική απειλή, που μα δε δηλώνετε κανονικό εισόδημα, μα κλέβετε το κράτος, μα παίρνετε επίδομα ανεργίας ενώ κάνετε κανονικά επάγγελμα, κι από την άλλη θέλετε να βγάλετε κανα εξτραδάκι με τα ανεβοκατεβάσματα της MIG και του Λιακουνάκου.
Ο εχθρός είναι εκ των έσω. Ούτε ο Σόρος με φταίει, ούτε το ΔΝΤ. Η ξεφτίλα μου και το ελληνικό μικρόβιο, που μόλις πω να το αντιβιώσω, το μετανιώνω και μετά με πιάνουν οι εθνικιστικοί πυρετοί. Ελλάς ολέ, Ελλάς ολέ, Ελλάς ολέολέολέ.
Κερδοσκόπος είναι παλιό επάγγελμα στη χώρα μας. Απλά αλλάζει ονόματα κατά καιρούς.
Πολιτικός, Μαυραγορίτης, Εντολοδόχος, και πάει λέγοντας.
Η τσέπη πρώτα, το εθνικό συμφέρον πάντα έπεται. Όποιος τ'αρπάξει, κατηγορεί τον άλλο που ήρθε μόλις γλυκάθηκε απ'τη μυρωδιά. Η εκμετάλλευση είναι απρόσωπη στο σημερινό πολιτικοοικονομικό χώρο που λειτουργούμε και άρα προσβάσιμη στον καθένα. Εφοριακός είσαι, μεγαλοεπενδυτής είσαι, μικροαπατεωνάκος είσαι, γιατροδικηγορομηχανικός είσαι, πολιτικάντης-φαιρέφωνο είσαι, όλο και από κάπου μπορείς να φας, να κερδοσκοπήσεις........
Ας μην ψάχνουμε για το ποιοί είναι οι κερδοσκόποι και οι μεγαλοκαρχαρίες. Ονόματα έχουν, που ποτέ δε θα τα βρούμε. Τα μικρά ψάρια όμως ταϊζουν τα μεγάλα. Χωρίς πλαγκτόν δε φτιάχνεται φάλαινα.....
Εγώ (δηλαδή όχι εγώ, εσύ κυρίως, ναι, ναι, εσύ, είμαι σίγουρος) είσαι ο κερδοσκόπος. Μην κοιτάς αλλού. Εσύ άπλωσες το χαλί και χειροκρότησες την ψευτιά. Εσύ είσαι ο δρ.Φρανκεστάϊν των τεράτων που κατατρώγουν τη χώρα. Εσύ τάϊσες, εσύ πότισες, εσύ έσπειρες........
Άντε να θερίσεις τώρα !!!!!!
Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2009
Τι τρέχει;;; Εγίνε κατολίσθηση κι επέσε κάνας βράχος;;;;;;
Καταρχάς πολύ κρίμα για τον άνθρωπο που χάθηκε......Κατά δεύτερο, όποιος ανακατεύεται με πίτουρα, τρώγεται από κότες. Που πα ρε άνθρωπε, μες στα φαράγγια τα ελληνικά;; Μόνο πέτρες νόμιζες ότι έχει;; Η ηλιθιότητα και η ανευθυνότητα είναι που κατολίσθησαν. Η άγνοια, η αμάθεια, η εγκληματική αμέλεια. Και προπαντώς η αποχαύνωση.
Έλα μωρέ, μας έδωσαν πόρισμα τον Αύγουστο για υψηλό κίνδυνο αποσταθεροποίησης του εδάφους....Βάλ'το το έγγραφο κάπου και τα ξαναλέμε μετά από κανα δύο χρόνια. Άλλος θα είναι στο πόστο.
Έλα μωρέ. Ποιός θυμάται ότι καήκαν εκεί οι θάμνοι και κάτι δέντρα;; Με τα Τέμπη θα ασχολούμαστε;;
Ωωχ είπαμε. Ποιά σήραγγα, ποιός θανατηφόρος δρόμος, ποιά ατυχήματα με παιδιά, πάνε αυτά, πέρασαν.....Όλοι θα τα ξεχάσουν σε κανα δυο βδομάδες.......
Η Ελλάδα στη μέση. Βορράς-Νότος. Καλά, υπάρχει και το τρένο, το πλοίο, το αεροπλάνο, εμ;; Πως θα δουλέψει και η ρημάδα η Ολυμπιακή;; Με τα εξωτερικά δε βγαίνει.. Θεσσαλονίκη-Αθήνα με των 3 παρά τέταρτο. Στάση Λαμία αλεξίπτωτο, στάση Βόλος χωρίς.
Τα βράχια θα σηκωθούν. Ο δρόμος κατά το Πάσχα. Η ξεφτίλα είναι διαχρονική και αιώνια
Έλα μωρέ, μας έδωσαν πόρισμα τον Αύγουστο για υψηλό κίνδυνο αποσταθεροποίησης του εδάφους....Βάλ'το το έγγραφο κάπου και τα ξαναλέμε μετά από κανα δύο χρόνια. Άλλος θα είναι στο πόστο.
Έλα μωρέ. Ποιός θυμάται ότι καήκαν εκεί οι θάμνοι και κάτι δέντρα;; Με τα Τέμπη θα ασχολούμαστε;;
Ωωχ είπαμε. Ποιά σήραγγα, ποιός θανατηφόρος δρόμος, ποιά ατυχήματα με παιδιά, πάνε αυτά, πέρασαν.....Όλοι θα τα ξεχάσουν σε κανα δυο βδομάδες.......
Η Ελλάδα στη μέση. Βορράς-Νότος. Καλά, υπάρχει και το τρένο, το πλοίο, το αεροπλάνο, εμ;; Πως θα δουλέψει και η ρημάδα η Ολυμπιακή;; Με τα εξωτερικά δε βγαίνει.. Θεσσαλονίκη-Αθήνα με των 3 παρά τέταρτο. Στάση Λαμία αλεξίπτωτο, στάση Βόλος χωρίς.
Τα βράχια θα σηκωθούν. Ο δρόμος κατά το Πάσχα. Η ξεφτίλα είναι διαχρονική και αιώνια
Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009
Για όλους τους βολεμένους......
ΝΤΑΛΙΚΑ
Ζόρικος κρεμανταλάς
ο καιρός που κουβαλάς
Η ζωή σου μια νταλίκα
με μπαγκάζια και με ΙΚΑ
Τώρα απόχτησες καβούκι
και αμάξι σπορ μοντέλο
Τώρα σκάλωσες στο λούκι
κι είσ’ αλλιώτικο καπέλο
Η ζωή σου ντούμπλε-φας
μέσα κι έξω τη φοράς
Η καρδούλα σου γκαζιέρα
δίχως γκάζι και αγέρα
Μες στο κόλπο είσαι χωμένος
και γλιτώνεις παρά τρίχα
Τώρα είσαι βολεμένος
και σου κόψανε το βήχα
Κι αν θυμάσαι τα παλιά
ψέματα και μπλα-μπλα-μπλα
Η μαγκιά σου ναφθαλίνη
με κασμίρι και λουστρίνι
Τώρα κάνεις μαύρη πλάκα
κι όλο τρως απ’ την κουτάλα
Τώρα μάγκωσε η φάκα
και σε κλείσανε στη γυάλα
Στίχοι: Κ.Τριπολίτης
(Μελοποιήθηκε από Δ.Μούτση)
Ζόρικος κρεμανταλάς
ο καιρός που κουβαλάς
Η ζωή σου μια νταλίκα
με μπαγκάζια και με ΙΚΑ
Τώρα απόχτησες καβούκι
και αμάξι σπορ μοντέλο
Τώρα σκάλωσες στο λούκι
κι είσ’ αλλιώτικο καπέλο
Η ζωή σου ντούμπλε-φας
μέσα κι έξω τη φοράς
Η καρδούλα σου γκαζιέρα
δίχως γκάζι και αγέρα
Μες στο κόλπο είσαι χωμένος
και γλιτώνεις παρά τρίχα
Τώρα είσαι βολεμένος
και σου κόψανε το βήχα
Κι αν θυμάσαι τα παλιά
ψέματα και μπλα-μπλα-μπλα
Η μαγκιά σου ναφθαλίνη
με κασμίρι και λουστρίνι
Τώρα κάνεις μαύρη πλάκα
κι όλο τρως απ’ την κουτάλα
Τώρα μάγκωσε η φάκα
και σε κλείσανε στη γυάλα
Στίχοι: Κ.Τριπολίτης
(Μελοποιήθηκε από Δ.Μούτση)
Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2009
Ο Καραγκιόζης στις Βρυξέλλες
Για περάστε, για περάστε....Σήμερον στην πλατεία του χωριού θα παίξουμε την καινούρια παράσταση "Ο Καραγκιόζης στις Βρυξέλλες". Γέλια, γέλια, γέλια!! Ελάτε να απολαύσετε τον γνωστό μπαγαμπόντη σε νέες περιπέτειες. Πριν φάει το ξύλο της αρκούδας απ'το Βεληγκέκα Ερντογάν, θα ξεφτιλιστεί για χιλιοστή φορά στον Πασά Αλμούνια όταν πάει για να ξαναματαζητιανέψει ακόμα ένα δάνειο.
Υπόθεση: Το καταραμένο φίδι της Πτώχευσης ετοιμάζεται να καταπιεί την Ελληνική Οικονομία. Ο Πασάς Αλμούνια στέλνει μήνυμα στο Χατζηαβάτη Παπακωνσταντίνου (καλό ανθρωπάκι αλλά λίγο οσφυοκάμπτης) : "Βρες κάποιον να σας σώσει". Ο Χατζηαβάτης βρίσκει τον πανέξυπνο Καραγκιόζη Γιωργάκη (που είναι τα λεφτά;;;) και του λέει για το φίδι.
Τα υπόλοιπα θα τα απολαύσουμε πάνω στη σκηνή. Ο Καραγκιόζης κι ο Χατζηαβάτης θα σκύψουν το κεφάλι να φάνε τις γνωστές φάπες και κυρ-Γιώργος δε θα βρεθεί να τους υπερασπιστεί. Αλλά τι τους νοιάζει....Αυτοί θα φάάάνε, θα πιούύύνε και νηστικοί θα κοιμηθούΜΕ.
Κι όταν με το καλό γυρίσουν πίσω, θα πουν σε μας τα Κολλητήρια, τους Μπιρικόκους και τους Κοπρίτες (κυριολεκτικά)...."Γειά σου ξυπόλητη Οικογένεια. Δεν έχει δώρο Χριστουγέννων φέτος. Εεεεεε ρεε γλέντια !!!!"
Για περάστε, για περάστε. Σήμερον στη πλατεία του χωριού.................................................
Κατακαημένη Ελλάδα, που αν ήξερες ποιοί θα σε κατοικούσαν, θα βούλιαζες και συ με την Ατλαντίδα, να γλύτωνες....
Υ.Σ. Το βιντεάκι έχει κάποια σχέση. Την παράσταση την παρακολουθήσαμε το καλοκαίρι από έναν πολύ καλό νέο Καραγκιοζοπαίχτη, συνεχιστή των παραδόσεων. Θυμίζει σε όλους μας τη διαχρονικότητα του θεάματος και την ακλόνητη σταθερότητα της Ελληνικότητας (τουλάχιστον απ'τον 3ο αιώνα μ.Χ), όσον αφορά τη διαφθορά και το ραγιαδισμό.
(Σε κάποια άλλη ανάρτηση, μπορεί να βάλω και τις δικές μας παραστάσεις. Πρόπερσι έφτιαξα έναν μπερντέ και με τις φιγούρες του Μόλλα παίζουμε διάφορα έργα. Αγαπημένος είναι ο Νιόνιος και ο Μπαρμπα-Γιώργος -Όιι μανούλαμ').
Με λίγα λόγια, το καραγκιοζιλίκι το 'χουμε στο αίμα μας. Απλά εμείς το κάνουμε για να γελάσουμε, άλλοι το κάνουν με επίσημη σοβαρότητα και φαίνονται ακόμα πιο γελοίοι. Είμαστε Καραγκιόζηδες, δεν είναι ντροπή να το λέμε και να το παραδεχόμαστε. Προσπαθούμε να επιβιώσουμε όπως όπως, κλέβοντας, λέγοντας ψέμματα, τρώγοντας καμμιά φάπα, κάνοντας ελιγμούς. Αλλά να φοράς και φράκο και να το παίζεις Ευρωπαίος, ε όχι ρε φίλε, είσαι πραγματικά για σφαλιάρα.
Οι Βρυξέλλες ανήκουν στους Βρυξελλιώτες και η Ελλάδα στις πέτρες της. Στις κοτρώνες....
Υ.Σ 2. Και για όσους πιστεύουν ότι κατευθύνομαι κάπου κομματικά (του στυλ "Τα λες τώρα που είναι το ΠΑΣΟΚ"), τους παραπέμπω σε παλιότερες αναρτήσεις
http://oudenoida.blogspot.com/2009/09/blog-post.html
http://oudenoida.blogspot.com/2009/02/blog-post_16.html
http://oudenoida.blogspot.com/2008/11/blog-post_15.html
Δηλώνω ότι είμαι τόσο ακομμάτιστος όσο τα βούρλα και τα αντίδια στον κήπο μου. Δεν νοιώθω αλληλέγγυος με κανέναν κομματέμπορα-κρεατέμπορα, ούτε και με τα κρέατα-ιδεολογίες που πουλάει. Δεν αξίζει ο οποιοσδήποτε αυτή τη στιγμή στην Πολιτική, κυρίως στην Ελλάδα. Η κοινοβουλευτική Δημοκρατία έχει αποτύχει και απαιτείται από μας, από μένα κι από σένα, περισσότερη συμμετοχή και πρωτοβουλία, περισσότερη αποφασιστικότητα, περισσότερη κοινωνικότητα σε μη-συνδικαλιστικού τύπου ομαδοποιήσεις, γενικότερα μια αποεξουσιοποίηση της ΚοινωνικοΠολιτικής μας συμβίωσης.
Αυτά ως πρόλογος για την επόμενη ανάρτηση...................
Το σύνδρομο Μυγχάουζεν
Είμαι απόλυτα ειλικρινής άνθρωπος. Κύρια, λέω πάντα αλήθεια στον εαυτό μου. Ξεκινώ από κει. Και μετά παλεύω να κάνω το ίδιο και με τους γύρω μου. Κι ας μην αρέσει. Εγώ τα λέω χύμα, όπως τα βλέπω και τα αισθάνομαι. Και πραγματικά είναι αλήθεια όταν λέω ότι .............
κάθε μέρα λέω ψέμματα. Παραμύθια. Ψέμματα στον εαυτό μου, στην οικογένεια-στενή κι ευρύτερη, στους φίλους μου, στους συναδέλφους και συνεργάτες, στους γνωστούς, στους άγνωστους που συναντώ, σε σας. Πολύ ψέμμα. Πολύ παραμύθι.
Μικρό, ο κολλητός μου ο Λάμπρος, με φώναζε παραμυθά. Βλέπαμε και κείνο το παιδικό με τον Πιλάβιο και το πιπίλιζε συνέχεια.
Μεγαλώνοντας πίστευα ότι έχω το Σύνδρομο Μυγχάουζεν, του γνωστού βαρώνου. Μετά το απλούστευσα, λέγοντας ότι είμαι απλώς Βαλκάνιος Έλλην.
Δε νοιώθω ενοχές. Τις αποβάλλω λέγοντας ότι αναγκάζομαι να τα λέω, λόγω δουλειάς (μη νομίζετε ότι είμαι δικηγόρος), ότι ο κόσμος δεν είναι έτοιμος για την Αλήθεια, δε θέλει να την ακούει και τα λοιπά. Θεωρώ ότι είναι αυτά τα γνωστά, τα κατά συνθήκη ψεύδη, τα ανώδυνα, τα καλοήθη.
(Παρεπιμπτόντως, υπάρχει ένα βιβλίο του Μαξ Νορντάου "Τα κατά συνθήκην ψεύδη", που το είχαμε στη βιβλιοθήκη μας, σαν μπιμπελό. Δεν το είχε διαβάσει κανείς απ΄την οικογένεια, ώσπου το άνοιξε-ποιος άλλος-ο υπογράφων και άνοιξαν τα μάτια μου. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα, αν και έργο του προηγούμενου αιώνος. Άλλο σπουδαίο βιβλίο ενός Έλληνα εκ Φρυγίας, του Αισώπου, είναι ο ψεύτης βοσκός. Το αγαπημένο παραμύθι. Πρέπει να το΄χω διαβάσει καμμιά πενηνταριά φορές, για να κοιμήσω κόσμο. Ποιος είναι ο βοσκός; Μα φυσικά πρώτοι και καλύτεροι οι Έλληνες. Λένε ότι γι΄αυτό το λόγο έχουμε την καλύτερη μυθολογία, αν και συζητιέται ότι μάλλον έγιναν πραγματικά όλα αυτά. Άρα οι μύθοι προήλθαν απ'την αλήθεια.)
Ο ΨευτοΘόδωρος (sorry αδερφέ) που κρύβουμε όλοι μέσα μας, βγαίνει εύκολα προς τα έξω όταν τύχει να αναλάβουμε κάποιο πόστο, κάποια εξουσία. Τότε τα ψέμματα ρέουν για το κοινό καλό. "Θα θα θα, θαθαθα......". Επίσης λέγονται είτε για να υπερβάλλουμε και να δείξουμε σπουδαίοι "ξέρεις τι ψάρι έπιασα" είτε για να καλύψουμε τις μ...ίες μας "Όχι αγάπη μου, δεν ξενοπ....σα, είχα μεταμεσονύχτιο meeting".
Όταν άρχισα να βγαίνω στα Εξωτερικά και κάποιος υποννοούσε ότι οι Έλληνες είναι ψεύτες, θύμωνα. Δεν πίστευα ότι όόόόλοι είναι σαν κι εμένα. Φυσικά όταν διαπίστωσα ότι πιθανόν εγώ να ήμουν ένας εκ των χειρότερων στο ψέμμα Ελλήνων, κατάλαβα πολλά.
Πρώτον ότι ο Κόσμος (το Σύμπαν άπαν θα τολμούσα να πω) το ΄χει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι. Μας έχουν πάρει πρέφα όλοι. Αλλά όλοι Όλοι.
Απ΄τα βουνά της Νότιας Κίνας (η έδρα της COSCO δηλαδή) μέχρι τα σοκάκια των Βρυξελλών (το μαγαζάκι του κυρ-Αλμούνια), κι από την Παράγκα του Σωκράτη Ομπάμα στην Ουάσιγκτον μέχρι το Γιοχάνεσμπουργκ, (που ακόμα νομίζουν ότι ψέμμα είναι ότι περάσαμε στο Μουντιάλ)
όόόόόλοι μας έχουν καταλάβει. Τα ψέμματα μας, την ψευτιά μας, τα Δήθεν μας, την Υποκρισία μας, το Θεατρινισμό μας, τα παραμύθια που πουλάμε, νομίζοντας ότι οι άλλοι χάφτουν μύγες. Εμείς, οι τρομεροί ηθοποιοί, που ξεγελάμε τους πάντες, που τους δουλεύουμε κανονικά, οι Μυγχάουζεν της πεντάρας, που πουλάμε ακόμα το παραμύθι του αρχαιοελληνικού μεγαλείου, ω ρε τι σπουδαίοι ήμασταν, που ξεπερνάμε σε μύτη τρεις χιλιάδες Πινόκιους.
Πάμε στις Βρυξέλλες και ενώ παλιότερα κουμπώναν τα σακάκια τους, "πόσα θα μας ζητήσουν πάλι", τώρα μας περιμένουν για να γελάσει το πικραμένο χείλι τους: "Τι παραμύθια θα μας πουν πάλι αυτοί οι αθεόφοβοι".
Πέραν τούτου, λέμε ψέμματα και μεταξύ μας, ξεχνώντας το "μεταξύ κατεργαραίων ειλικρίνεια". Ρωτάς κάποιον "Εσύ ρε είσαι φοροφυγάς;" και φυσικότατα απαντάει "Όχι βέβαια. Εκείνος κι εκείνος εκεί σίγουρα, εγώ όμως όχι" ....Και ρουφιάνος δηλαδή!
Το ψέμμα μας ριζώθηκε τόσο βαθιά, που έγινε η ανάποδη μας αλήθεια. Κινούμαστε στα όρια της ψευδής αίσθησης. Ζούμε εδώ και δυόμιση αιώνες την ψευδοποίηση της ύπαρξής μας. Και το ερώτημα είναι τόσο απλό, που δεν μπορεί να απαντηθεί με τίποτα: "Πώς ξεριζώνεις τόσο ψέμμα και πώς επαναφέρεις την κρυμμένη ειλικρίνεια σε έναν τόσο διαβρωμένο και διεφθαρμένο, ως το μεδούλι, λαό; Που εκλέγει για αρχηγούς του τους πιο ψεύτες, κλέφτες και ηλίθιους;; Πώς σπας το φαύλο κύκλο του ψέμματος; Ποιός πρώτος θα πει την αλήθεια;;"
Η ζημιά θέλει πολλά χρόνια να επιδιορθωθεί και δεν υπάρχει η πολυτέλεια του χρόνου. Σε απελπισμένες εποχές απαιτούνται απελπισμένα μέτρα. Όποιος τα επιβάλλει, θα το γράψει με χρυσά γράμματα η Ιστορία. Όχι βέβαια η Ελληνική, διότι εδώ θα τον κράξουν, αλλά στα Παγκόσμια Χρονικά.
Θηλειά και κρεμάλα λοιπόν στον ψεύτη/κλέφτη/απατεώνα. Τι καθόμαστε και τους κοιτάμε;;
κάθε μέρα λέω ψέμματα. Παραμύθια. Ψέμματα στον εαυτό μου, στην οικογένεια-στενή κι ευρύτερη, στους φίλους μου, στους συναδέλφους και συνεργάτες, στους γνωστούς, στους άγνωστους που συναντώ, σε σας. Πολύ ψέμμα. Πολύ παραμύθι.
Μικρό, ο κολλητός μου ο Λάμπρος, με φώναζε παραμυθά. Βλέπαμε και κείνο το παιδικό με τον Πιλάβιο και το πιπίλιζε συνέχεια.
Μεγαλώνοντας πίστευα ότι έχω το Σύνδρομο Μυγχάουζεν, του γνωστού βαρώνου. Μετά το απλούστευσα, λέγοντας ότι είμαι απλώς Βαλκάνιος Έλλην.
Δε νοιώθω ενοχές. Τις αποβάλλω λέγοντας ότι αναγκάζομαι να τα λέω, λόγω δουλειάς (μη νομίζετε ότι είμαι δικηγόρος), ότι ο κόσμος δεν είναι έτοιμος για την Αλήθεια, δε θέλει να την ακούει και τα λοιπά. Θεωρώ ότι είναι αυτά τα γνωστά, τα κατά συνθήκη ψεύδη, τα ανώδυνα, τα καλοήθη.
(Παρεπιμπτόντως, υπάρχει ένα βιβλίο του Μαξ Νορντάου "Τα κατά συνθήκην ψεύδη", που το είχαμε στη βιβλιοθήκη μας, σαν μπιμπελό. Δεν το είχε διαβάσει κανείς απ΄την οικογένεια, ώσπου το άνοιξε-ποιος άλλος-ο υπογράφων και άνοιξαν τα μάτια μου. Το συνιστώ ανεπιφύλακτα, αν και έργο του προηγούμενου αιώνος. Άλλο σπουδαίο βιβλίο ενός Έλληνα εκ Φρυγίας, του Αισώπου, είναι ο ψεύτης βοσκός. Το αγαπημένο παραμύθι. Πρέπει να το΄χω διαβάσει καμμιά πενηνταριά φορές, για να κοιμήσω κόσμο. Ποιος είναι ο βοσκός; Μα φυσικά πρώτοι και καλύτεροι οι Έλληνες. Λένε ότι γι΄αυτό το λόγο έχουμε την καλύτερη μυθολογία, αν και συζητιέται ότι μάλλον έγιναν πραγματικά όλα αυτά. Άρα οι μύθοι προήλθαν απ'την αλήθεια.)
Ο ΨευτοΘόδωρος (sorry αδερφέ) που κρύβουμε όλοι μέσα μας, βγαίνει εύκολα προς τα έξω όταν τύχει να αναλάβουμε κάποιο πόστο, κάποια εξουσία. Τότε τα ψέμματα ρέουν για το κοινό καλό. "Θα θα θα, θαθαθα......". Επίσης λέγονται είτε για να υπερβάλλουμε και να δείξουμε σπουδαίοι "ξέρεις τι ψάρι έπιασα" είτε για να καλύψουμε τις μ...ίες μας "Όχι αγάπη μου, δεν ξενοπ....σα, είχα μεταμεσονύχτιο meeting".
Όταν άρχισα να βγαίνω στα Εξωτερικά και κάποιος υποννοούσε ότι οι Έλληνες είναι ψεύτες, θύμωνα. Δεν πίστευα ότι όόόόλοι είναι σαν κι εμένα. Φυσικά όταν διαπίστωσα ότι πιθανόν εγώ να ήμουν ένας εκ των χειρότερων στο ψέμμα Ελλήνων, κατάλαβα πολλά.
Πρώτον ότι ο Κόσμος (το Σύμπαν άπαν θα τολμούσα να πω) το ΄χει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι. Μας έχουν πάρει πρέφα όλοι. Αλλά όλοι Όλοι.
Απ΄τα βουνά της Νότιας Κίνας (η έδρα της COSCO δηλαδή) μέχρι τα σοκάκια των Βρυξελλών (το μαγαζάκι του κυρ-Αλμούνια), κι από την Παράγκα του Σωκράτη Ομπάμα στην Ουάσιγκτον μέχρι το Γιοχάνεσμπουργκ, (που ακόμα νομίζουν ότι ψέμμα είναι ότι περάσαμε στο Μουντιάλ)
όόόόόλοι μας έχουν καταλάβει. Τα ψέμματα μας, την ψευτιά μας, τα Δήθεν μας, την Υποκρισία μας, το Θεατρινισμό μας, τα παραμύθια που πουλάμε, νομίζοντας ότι οι άλλοι χάφτουν μύγες. Εμείς, οι τρομεροί ηθοποιοί, που ξεγελάμε τους πάντες, που τους δουλεύουμε κανονικά, οι Μυγχάουζεν της πεντάρας, που πουλάμε ακόμα το παραμύθι του αρχαιοελληνικού μεγαλείου, ω ρε τι σπουδαίοι ήμασταν, που ξεπερνάμε σε μύτη τρεις χιλιάδες Πινόκιους.
Πάμε στις Βρυξέλλες και ενώ παλιότερα κουμπώναν τα σακάκια τους, "πόσα θα μας ζητήσουν πάλι", τώρα μας περιμένουν για να γελάσει το πικραμένο χείλι τους: "Τι παραμύθια θα μας πουν πάλι αυτοί οι αθεόφοβοι".
Πέραν τούτου, λέμε ψέμματα και μεταξύ μας, ξεχνώντας το "μεταξύ κατεργαραίων ειλικρίνεια". Ρωτάς κάποιον "Εσύ ρε είσαι φοροφυγάς;" και φυσικότατα απαντάει "Όχι βέβαια. Εκείνος κι εκείνος εκεί σίγουρα, εγώ όμως όχι" ....Και ρουφιάνος δηλαδή!
Το ψέμμα μας ριζώθηκε τόσο βαθιά, που έγινε η ανάποδη μας αλήθεια. Κινούμαστε στα όρια της ψευδής αίσθησης. Ζούμε εδώ και δυόμιση αιώνες την ψευδοποίηση της ύπαρξής μας. Και το ερώτημα είναι τόσο απλό, που δεν μπορεί να απαντηθεί με τίποτα: "Πώς ξεριζώνεις τόσο ψέμμα και πώς επαναφέρεις την κρυμμένη ειλικρίνεια σε έναν τόσο διαβρωμένο και διεφθαρμένο, ως το μεδούλι, λαό; Που εκλέγει για αρχηγούς του τους πιο ψεύτες, κλέφτες και ηλίθιους;; Πώς σπας το φαύλο κύκλο του ψέμματος; Ποιός πρώτος θα πει την αλήθεια;;"
Η ζημιά θέλει πολλά χρόνια να επιδιορθωθεί και δεν υπάρχει η πολυτέλεια του χρόνου. Σε απελπισμένες εποχές απαιτούνται απελπισμένα μέτρα. Όποιος τα επιβάλλει, θα το γράψει με χρυσά γράμματα η Ιστορία. Όχι βέβαια η Ελληνική, διότι εδώ θα τον κράξουν, αλλά στα Παγκόσμια Χρονικά.
Θηλειά και κρεμάλα λοιπόν στον ψεύτη/κλέφτη/απατεώνα. Τι καθόμαστε και τους κοιτάμε;;
Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2009
Κοπεγχάγη 2009
Τα ΄πε όλα ο Χάρρυ.
"Ποιος νομίζετε ότι ευθύνεται για τη μόλυνση του περιβάλλοντος; Ποιος φταίει;;;;"
Υ.Σ. Δε βρήκα καλύτερο να σχολιάσω άλλη μια παγκόσμια ξεφτιλοσυνάντηση γελοιότητας και υποκρισίας, ώστε να μπορέσει να σωθεί ο πλανήτης και η ανθρωπότητα.
''....Αλλά που θα πάει, δε θα ΄ρθει η ώρα, θα τους γ............"
Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009
Τάδε έφη Σου.........ίδης
Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και πράγματα είναι συμπτωματική και ουδεμία ευθύνη φέρομε για τυχόν αναφορές σε υπαρκτά ή μη πρόσωπα. Εξάλλου ένα χωριό είμαστε όλοι.
Ο φίλος του πατέρα του φίλου μου είναι γνώστης. Ειδήμων. Επαϊων. Περί παντός.
Εγώ δεν τον ξέρω προσωπικά, αλλά τον ξέρω σε πανελλήνιο επίπεδο. Τον έχω γνωρίσει, του έχω μιλήσει, έχω διαφωνήσει, έχω εκνευριστεί μαζί του, τον έχω βρίσει και καμμιά φορά, αλλά συνήθως τον ψηφίζω κιόλας και πολλές φορές λέω "Καλά τα λέει, ν'αγιάσει το στόμα του". Το βλέπω κάθε μέρα, στη δουλειά, στα μαγαζιά, στα κανάλια, στις βόλτες. Ξέρει τα πάντα για τα πάντα. Και μιλάει για αυτά. Αν δε μιλήσει αυτός, ποιος θα μιλήσει; Πείθει τον κόσμο, εμάς. Τον κάνει να νομίζει ότι όντως αυτός......ξέρει. Ποιος τους χέζει τους σαράντα κατασκευαστές πλυντηρίων! Εδώ μιλάμε για το Σου-------δη!! (Χάριν συντομίας θα τον αναφέρουμε ως ΣΟΥ.)
Ποιά κοινή γνώμη, ποιοί ειδικοί, ποιά ενημέρωση. Θα σου τα πει καλύτερα ο ΣΟΥ.
Έχεις ζάχαρο; Ο ΣΟΥ θα σου πει πόσες μονάδες θα πάρεις.
Έχεις ακίνητα; Ο ΣΟΥ θα σου πει που θα επενδύσεις.
Έπαθες ζημιά στ'αμάξι; Πάρε το ΣΟΥ και θα στο πει απ'το τηλέφωνο.
Δε βρίσκεις γκόμενα; Τι κάθεσαι; Βρες το ΣΟΥ, ξέρει κι απ'αυτά.
Θέλεις μετρητά; Καλά δεν καταλαβαίνεις; Ελληνικά μιλάμε! Ο ΣΟΥ είναι εδώ ξέρει να δίνει λύσεις.....
Μόνο πρόσεξε. Μη φέρνεις πολλές πολλές αντιρρήσεις. Ο ΣΟΥ δε γουστάρει τις αντιδράσεις, διαφωνίες, επιχειρήματα και τέτοια. Προσβάλλεται, θίγεται, πως το λένε. Είπαμε, πλάκα-πλάκα, αλλά όχι και να αμφισβητήσουμε το Μαντείο των Δελφών. Εδώ θα σου πει την προφητεία για το πότε θα βγούμε απ'την κρίση κι εσύ έχεις το θράσος να δείχνεις αβεβαιότητα. Σουξου μούξου κομμένα. Ο ΣΟΥ θα στα πει όλα, θα σε καταφέρει να μη σκεφτείς εσύ τίποτα, αφού το κάνει αυτός για σένα.
Επίσης μη ρωτήσεις πως ξέρει τόσα πολλά πράγματα. Δε θέλει να περιαυτολογεί. Και προς Θεού μην αναφέρεις τη λέξη Πανεπιστήμιο. "Σαν το πεζοδρόμιο, σαν την πιάτσα, δεν έχει καλύτερο πανεπιστήμιο" πιθανόν να σου πει. "Οι μορφωμένοι και οι σπουδαγμένοι μας ρημάξανε". Κι άντε εσύ βρες επιχείρημα για να το αντικρούσεις. "Εμείς ρε φάγαμε τα χρόνια μας στα ξενύχτια και στα μεροκάματα, και θα βγουν οι ανέραστοι και οι άεργοι να μας δώσουν Οδηγίες προς Ναυτιλομένους. Όλοι δρόμο!!!!!"
Μάλιστα κ.Σου μου. Εγώ μαζί σας. Ουστ στους γιαλαντζί παντογνώστες και τους ξερόλες.
Τα καταφέρνουμε καλύτερα εμείς, πουλάμε τη λαϊκούρα μας κι όποιος βαστάει. Μιλάμε με λόγια απλά, κατανοητά, του λιμανιού, δε βάζουμε σάλτσες και φιοριτούρες. Επιστημονικές τρίχες και ορισμούς ψευτοανωτερίστικους τα μουντζώνουμε. Δε μασάμε τα λόγια μας!!!
Βάζουμε τα γυαλιά στο φλωροΑκαδημαϊκό που μας κοιτάει απαξιωτικά και υποτιμητικά, επειδή βρωμάει σκορδίλα το χνώτο μας. Και του βάζουμε τα γυαλιά γιατί είναι μύωπας. Όχι κυριολεκτικά, αλλά σε πολιτικοκοικωνικοοικονομικό επίπεδο. Βλέπει το μικρόκοσμο του, τον κύκλο του, τις κουλτουριάρικες παρέες και τα διανοούμενα πηγαδάκια και εμάς δε μας βλέπει επειδή καταγόμαστε απ'τη μακρινή Γανόχωρα ή τη Βροντού....
Που θα με πεις εσύ εμένα Χαϊβάνι.....
Για έλα κάθησε με μας, να δεις πως την περνάμε. Σε τι κανάλι πέσαμε και τι κουπί τραβάμε.
Για έλα κάθησε με μας, εσύ που κάνεις χάζι, για έλα κάθησε με μας εδώ που δε χαράζει,
να μάθεις τι είναι θάνατος και ποιος το λογαριάζει........
Άκης Πάνου, 1982, "Θέλω να τα πω".
Ξέφυγα λίγο βέβαια απ'την πραγματική υπόσταση και τη θέση των ΣΟΥ στην κοινωνική διαστρωμάτωση, αλλά μ'έπιασε το ταξικό μου. Οι ΣΟΥ είναι σαν τους Σιού, σαν τους Ναβάχο. Ινδιάνοι της λογικής, τσεκουροφόροι των διαλόγων. Απότομοι αλλά με ένστικτο, το οποίο ως γνωστό σπανίως λανθάνει. Είναι οι ΟΥΓΚ της Ελλάδας. Αποδίδουν πιθανόν περισσότερη άποψη, απ'τα μπιχλιμπίδια των καουμπόηδων. Δυστυχώς όμως οι καουμπόηδες συνήθως κερδίζουν και οι ΣΟΥ σιγά-σιγά βγαίνουν απ'το προσκήνιο, τα καφενεία και τα σουβλατζίδικα. Τα παιδιά τους θα υπακούσουν στα sites και στα blogs, θα ξεριζώσουν τα αρχέγονα ένστικτα, για να υπακούσουν στις προσταγές του κάθε συνωμοσιομανή αναρτίστα του Facebook.
Κι όταν γέρικος και φαφούτης, μετά από χρόνια κι αιώνες, το ρωτήσει κανείς πως του φαίνονται τα πράγματα, με βεβαιότητα θα απαντήσει: "Εγώ τα 'ξερα αυτά, τα 'λεγα. Αλλά ποιος μ'άκουγε;;;;;"
Υ.Σ. Με κάθε σεβασμό και εκτίμηση στο Σου..... και σε κάθε Σου της Επικράτειας.
Είπαμε διαφωνώ με όσα λες, αλλά θα υπερασπιστώ ακόμα και με τη ζωή μου το δικαίωμά σου να τα λες.......
Που λέει ο λόγος, έτσι;;;;;
Ο φίλος του πατέρα του φίλου μου είναι γνώστης. Ειδήμων. Επαϊων. Περί παντός.
Εγώ δεν τον ξέρω προσωπικά, αλλά τον ξέρω σε πανελλήνιο επίπεδο. Τον έχω γνωρίσει, του έχω μιλήσει, έχω διαφωνήσει, έχω εκνευριστεί μαζί του, τον έχω βρίσει και καμμιά φορά, αλλά συνήθως τον ψηφίζω κιόλας και πολλές φορές λέω "Καλά τα λέει, ν'αγιάσει το στόμα του". Το βλέπω κάθε μέρα, στη δουλειά, στα μαγαζιά, στα κανάλια, στις βόλτες. Ξέρει τα πάντα για τα πάντα. Και μιλάει για αυτά. Αν δε μιλήσει αυτός, ποιος θα μιλήσει; Πείθει τον κόσμο, εμάς. Τον κάνει να νομίζει ότι όντως αυτός......ξέρει. Ποιος τους χέζει τους σαράντα κατασκευαστές πλυντηρίων! Εδώ μιλάμε για το Σου-------δη!! (Χάριν συντομίας θα τον αναφέρουμε ως ΣΟΥ.)
Ποιά κοινή γνώμη, ποιοί ειδικοί, ποιά ενημέρωση. Θα σου τα πει καλύτερα ο ΣΟΥ.
Έχεις ζάχαρο; Ο ΣΟΥ θα σου πει πόσες μονάδες θα πάρεις.
Έχεις ακίνητα; Ο ΣΟΥ θα σου πει που θα επενδύσεις.
Έπαθες ζημιά στ'αμάξι; Πάρε το ΣΟΥ και θα στο πει απ'το τηλέφωνο.
Δε βρίσκεις γκόμενα; Τι κάθεσαι; Βρες το ΣΟΥ, ξέρει κι απ'αυτά.
Θέλεις μετρητά; Καλά δεν καταλαβαίνεις; Ελληνικά μιλάμε! Ο ΣΟΥ είναι εδώ ξέρει να δίνει λύσεις.....
Μόνο πρόσεξε. Μη φέρνεις πολλές πολλές αντιρρήσεις. Ο ΣΟΥ δε γουστάρει τις αντιδράσεις, διαφωνίες, επιχειρήματα και τέτοια. Προσβάλλεται, θίγεται, πως το λένε. Είπαμε, πλάκα-πλάκα, αλλά όχι και να αμφισβητήσουμε το Μαντείο των Δελφών. Εδώ θα σου πει την προφητεία για το πότε θα βγούμε απ'την κρίση κι εσύ έχεις το θράσος να δείχνεις αβεβαιότητα. Σουξου μούξου κομμένα. Ο ΣΟΥ θα στα πει όλα, θα σε καταφέρει να μη σκεφτείς εσύ τίποτα, αφού το κάνει αυτός για σένα.
Επίσης μη ρωτήσεις πως ξέρει τόσα πολλά πράγματα. Δε θέλει να περιαυτολογεί. Και προς Θεού μην αναφέρεις τη λέξη Πανεπιστήμιο. "Σαν το πεζοδρόμιο, σαν την πιάτσα, δεν έχει καλύτερο πανεπιστήμιο" πιθανόν να σου πει. "Οι μορφωμένοι και οι σπουδαγμένοι μας ρημάξανε". Κι άντε εσύ βρες επιχείρημα για να το αντικρούσεις. "Εμείς ρε φάγαμε τα χρόνια μας στα ξενύχτια και στα μεροκάματα, και θα βγουν οι ανέραστοι και οι άεργοι να μας δώσουν Οδηγίες προς Ναυτιλομένους. Όλοι δρόμο!!!!!"
Μάλιστα κ.Σου μου. Εγώ μαζί σας. Ουστ στους γιαλαντζί παντογνώστες και τους ξερόλες.
Τα καταφέρνουμε καλύτερα εμείς, πουλάμε τη λαϊκούρα μας κι όποιος βαστάει. Μιλάμε με λόγια απλά, κατανοητά, του λιμανιού, δε βάζουμε σάλτσες και φιοριτούρες. Επιστημονικές τρίχες και ορισμούς ψευτοανωτερίστικους τα μουντζώνουμε. Δε μασάμε τα λόγια μας!!!
Βάζουμε τα γυαλιά στο φλωροΑκαδημαϊκό που μας κοιτάει απαξιωτικά και υποτιμητικά, επειδή βρωμάει σκορδίλα το χνώτο μας. Και του βάζουμε τα γυαλιά γιατί είναι μύωπας. Όχι κυριολεκτικά, αλλά σε πολιτικοκοικωνικοοικονομικό επίπεδο. Βλέπει το μικρόκοσμο του, τον κύκλο του, τις κουλτουριάρικες παρέες και τα διανοούμενα πηγαδάκια και εμάς δε μας βλέπει επειδή καταγόμαστε απ'τη μακρινή Γανόχωρα ή τη Βροντού....
Που θα με πεις εσύ εμένα Χαϊβάνι.....
Για έλα κάθησε με μας, να δεις πως την περνάμε. Σε τι κανάλι πέσαμε και τι κουπί τραβάμε.
Για έλα κάθησε με μας, εσύ που κάνεις χάζι, για έλα κάθησε με μας εδώ που δε χαράζει,
να μάθεις τι είναι θάνατος και ποιος το λογαριάζει........
Άκης Πάνου, 1982, "Θέλω να τα πω".
Ξέφυγα λίγο βέβαια απ'την πραγματική υπόσταση και τη θέση των ΣΟΥ στην κοινωνική διαστρωμάτωση, αλλά μ'έπιασε το ταξικό μου. Οι ΣΟΥ είναι σαν τους Σιού, σαν τους Ναβάχο. Ινδιάνοι της λογικής, τσεκουροφόροι των διαλόγων. Απότομοι αλλά με ένστικτο, το οποίο ως γνωστό σπανίως λανθάνει. Είναι οι ΟΥΓΚ της Ελλάδας. Αποδίδουν πιθανόν περισσότερη άποψη, απ'τα μπιχλιμπίδια των καουμπόηδων. Δυστυχώς όμως οι καουμπόηδες συνήθως κερδίζουν και οι ΣΟΥ σιγά-σιγά βγαίνουν απ'το προσκήνιο, τα καφενεία και τα σουβλατζίδικα. Τα παιδιά τους θα υπακούσουν στα sites και στα blogs, θα ξεριζώσουν τα αρχέγονα ένστικτα, για να υπακούσουν στις προσταγές του κάθε συνωμοσιομανή αναρτίστα του Facebook.
Κι όταν γέρικος και φαφούτης, μετά από χρόνια κι αιώνες, το ρωτήσει κανείς πως του φαίνονται τα πράγματα, με βεβαιότητα θα απαντήσει: "Εγώ τα 'ξερα αυτά, τα 'λεγα. Αλλά ποιος μ'άκουγε;;;;;"
Υ.Σ. Με κάθε σεβασμό και εκτίμηση στο Σου..... και σε κάθε Σου της Επικράτειας.
Είπαμε διαφωνώ με όσα λες, αλλά θα υπερασπιστώ ακόμα και με τη ζωή μου το δικαίωμά σου να τα λες.......
Που λέει ο λόγος, έτσι;;;;;
Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2009
Μέρα που είναι σήμερα....
Αν και δε συνηθίζω να ασχολούμαι με το "Ριζοσπάστη" γενικώς, βρήκα ένα ενδιαφέρον διήγημα, που είχε γραφτεί 28/12/2008.
http://www1.rizospastis.gr/page.do?publDate=5/12/2009&id=11595&pageNo=10&direction=1
ΔΙΗΓΗΜΑ
Το λάθος τηλεφώνημα ενός φονιά
Ακου με προσεχτικά φίλε, χωρίς να με διακόψεις.
Ξέρω πως έχεις βοηθήσει πολλούς ανώνυμους ν' ακουστεί η φωνή τους, γι' αυτό σε παίρνω κι εγώ.
Ελπίζω να φερθείς και σε μένα όπως στους άλλους.
Λοιπόν, ναι του την άναψα!
Και δεν το μετανιώνω, να το ξέρεις, μόνο που άλλον νόμιζα ότι βαρούσα, αν και καλά να πάθει το κωλόπαιδο, το πλουσιόπαιδο που γύρευε να κάνει πλάκα σε μας, που μας έβριζε κωλόμπατσους και τα τέτοια...
ΔΙΗΓΗΜΑ
Το λάθος τηλεφώνημα ενός φονιά
Ακου με προσεχτικά φίλε, χωρίς να με διακόψεις.
Ξέρω πως έχεις βοηθήσει πολλούς ανώνυμους ν' ακουστεί η φωνή τους, γι' αυτό σε παίρνω κι εγώ.
Ελπίζω να φερθείς και σε μένα όπως στους άλλους.
Λοιπόν, ναι του την άναψα!
Και δεν το μετανιώνω, να το ξέρεις, μόνο που άλλον νόμιζα ότι βαρούσα, αν και καλά να πάθει το κωλόπαιδο, το πλουσιόπαιδο που γύρευε να κάνει πλάκα σε μας, που μας έβριζε κωλόμπατσους και τα τέτοια...
Κι όλοι εσείς που ουρλιάζετε τώρα στα κανάλια και μυξοκλαίτε, δεν ξέρετε τίποτα ή ξέρετε και κάνετε τον παλαβό. Λένε λοιπόν κάποιοι από σας πως έπρεπε να πάω σε ψυχίατρο αφού ήμουνα λέει με σπασμένα νεύρα, ή να φύγω από την Αστυνομία και να μην κρατάω όπλο και άλλα τέτοια... Τόσα ξέρουν οι κοπρίτες, οι καναλάκηδες και όλοι οι βολεμένοι. Μόνο εκείνη η καριόλα η Λιάνα σα να μου φάνηκε πως το πλησίασε το θέμα, λέγοντας πως μ' έχουνε καρφωμένο δέκα χρόνια στα Εξάρχεια! Εχει τις πληροφορίες της αυτή, όπως όλοι στο σινάφι σας, μόνο που τις χρησιμοποιείτε όπως και όταν σας βολεύει...
Νομίζω λοιπόν πως ακούω τους αραχτούς όλους στους καναπέδες να λένε, «δηλαδή δεν πρέπει όλοι να περνούν από ψυχίατρο;» και άλλες τέτοιες μαλακίες. Οπως ας πούμε, περνάνε από ψυχίατρο οι γιατροί, οι δικαστές και τόσοι άλλοι που σε σφάζουν ή σε ξεφτιλίζουν όταν σε πετυχαίνουν στο «γήπεδό» τους, τα νοσοκομεία και τα δικαστήρια δηλαδή. Δηλαδή, πόσοι σε υπεύθυνες θέσεις περνάνε από ψυχίατρο κανονικά και μετά από κάποια διαστήματα στην υπηρεσία; Δεν μπορεί να είσαι ή να φαίνεσαι καλά και ξαφνικά κάτι να στη βαρέσει; Να σε κερατώνει η γυναίκα σου ας πούμε ή κάτι άλλο σοβαρότερο ή να σε κάψει η καθημερινή υπηρεσία, ειδικά αν δε σου δίνουν άδεια, δεν πας διακοπές γιατί πότε το ένα πότε το άλλο, η υπηρεσία θεωρεί πως πρέπει να ανακαλέσει τις άδειες και όλα τα σχετικά; Για να μη σου θυμίσω πως οι τελευταίοι που μπορούν να εξετάσουν και να κρίνουν αν είσαι ψυχικά εντάξει είναι οι ψυχίατροι, έτσι δε λένε; Και να μη σου θυμίσω πόσοι πολιτικοί αποδείχτηκε πως ήταν βαρεμένοι και σε άλλη περίπτωση θα τους είχανε δεμένους, όχι αμολητούς να κυβερνάνε τον κοσμάκη, ούτε να σου θυμίσω πόσοι στρατιωτικοί που δίνουν διαταγές στα παιδάκια είναι για τα σίδερα, άσε που... αλλά τι να πρωτοπείς...
Λοιπόν, εγώ, είν' αλήθεια πως υπηρετώ κοντά δέκα χρόνια εκεί, που λέει η έτσι. Το προσπάθησα τρεις φορές μετά τα τρία πρώτα χρόνια να την κάνω με μετάθεση, έπιασα διάφορους, παρακάλεσα αλλά τίποτα! Δεν είχα βλέπεις βύσμα, άσε που είχα και τη φωλιά μου λερωμένη από την αρχή. Υστερα τα παράτησα και κάπου μάλλον βολεύτηκα, έμαθα τη «δουλειά», έμαθα να λουφάρω και κοίταξα να στήσω κι εγώ μια οικογένεια που μέχρι τότε είχα στερηθεί. Αλλά ησυχία δεν είχαμε ποτέ. Πότε ο ένας πότε ο άλλος είμαστε οι μόνιμοι στόχοι. Οι πολιτικοί και οι διάφοροι κομπιναδόροι κάνουν τις αρπαχτές τους κι εμείς γινόμαστε σάκοι του μποξ - «γι' αυτό πληρώνεστε ρεμάλια!» φωνάζει συχνά ο διοικητής, ενώ οι υψηλά ιστάμενοι είναι πιο ευγενείς αλλά και πιο σκληροί. «Κυρίους» μας προσφωνούν αλλά στάζουνε φαρμάκι και μας στέλνουν στο στόμα του λύκου.
Ξέρεις πόσες φορές πήγαν να με κάψουν σαν λαμπάδα αυτά τα κωλόπαιδα, οι φονιάδες οι κουκούλες; Ξέρεις με τι τέχνη φτιάχνουν και πετάνε τις μολότοφ; Πάνω στη μαρκίζα τις αμολάνε κάτω από κει που καθόμαστε να προστατευτούμε, κι έρχεται η φωτιά και σε λούζει... τρεις φορές με έχουνε κάψει και τη γλίτωσα με μέτρια εγκαύματα σε όλο το σώμα. Ξέρεις εσύ που με δείχνεις με το δάχτυλο, ξέρεις πόσες φορές γύρισα στο σπίτι με τα αίματα και το δέρμα μου καμένο και με ρωτούσαν τα παιδιά μου τι έπαθα και κρυβόμουνα για να μη με δουν καμένο και κλαίγανε;
Ενα κομμάτι ψωμί έβγαζα κι εγώ, το παιδί της παραδουλεύτρας από το χωριό, με τον πατέρα χαμένο στο πιοτό, να γυρίζει στο σπίτι και να τσακίζει στα χαστούκια κι εμένα και τη μάνα μου γιατί δεν του άρεσε πότε το ένα πότε το άλλο...
Και πώς βρέθηκα στο Σώμα δε θα το αναλύσω, αν και ξέρω πως όλοι ξέρετε πάνω - κάτω με ποιο τρόπο μας χώνουν στο τσουβάλι, όπως τα φίδια που τα αμολάνε μετά - μας αμολάνε δηλαδή, γιατί να μην το ομολογήσω; - μας στέλνουνε καταπάνω στον κοσμάκη. Λεπτομέρειες δεν τολμάω να σου πως, πάντως εκείνο το βράδυ αφού με σύρανε με κλοτσιές και μπουνιές στην Ασφάλεια, με μούρη πρησμένη και αίματα να τρέχουν από τα χείλια και τη σπασμένη μύτη - όλα για μια μηχανή που είχα κλέψει από το πάρκινγκ, κάναμε απίθανες κόντρες τότε, τι άλλο να κάναμε, πεταμένοι απ' όλους, μάνα, πατέρα, χωρίς φράγκο στην τσέπη, από το σχολείο τρεις αποβολές και στο τέλος έπρεπε ν' αλλάξω σχολείο, και τι να το κάνω το σχολείο; - αφού λοιπόν με αφήσανε χωρίς φαΐ και νερό τρεις μέρες, μου είπαν: «ή δέκα χρόνια μέσα ή στην Αστυνομία και θα κάνεις ό,τι σου λέμε, γκέγκε μάγκα;». Διάλεξα τα σίγουρο ψωμί και να μας, δέκα χρόνια στη σφηκοφωλιά, στα Εξάρχεια με όλο εκείνο το αληταριό, που τους ήξερα και από τη μια και από την άλλη - και ανάμεσά τους κάμποσους παραστρατημένους.
Μήπως ξέρεις φίλε τι ρόλο παίζουν πολλοί από αυτούς; Δικοί μας είναι, τι δικοί μας δηλαδή, της Ασφάλειας είναι και από κει παίρνουν οδηγίες, πότε θα την ανάψουν τη μια ή την άλλη φωτιά εδώ κι εκεί! Για πες μου εσύ που είσαι έξυπνος και σπουδαγμένος, γιατί δε χτυπάνε κανένα στόχο πλουτοκρατίας, κανέναν με γιοτ, με αυτοκίνητα ακριβά και τεράστιες περιουσίες; Γιατί χτυπάνε τον μεροκαματιάρη με το μαγαζάκι, τον περιπτερά και άλλους ανυπεράσπιστους; Δειλά πραχτοράκια της μαύρης συμφοράς είναι, πεμπτοφαλαγγίτες τους έλεγε ο μόνος σοβαρός και τίμιος άνθρωπος που γνώρισα στη ζωή μου, ένας δικηγόρος που έλεγε πως είναι με το ΚΚΕ, αλλά είναι έξω και απ' αυτό γιατί θέλει λέει να είναι ανεξάρτητος.
Λοιπόν, τον φουκαρά το μικρό τον έφαγα.
Λοιπόν, τον φουκαρά το μικρό τον έφαγα.
Είχα φτάσει στο αμήν, και πώς φτάνει κανείς στο αμήν δε θα στο αναλύσω, πάντως είχα μπουχτίσει. Με βρίζανε τα κωλόπαιδα, με είχαν βρίσει τουλάχιστον άλλες πενήντα φορές την ίδια μέρα, βρίζανε τη μάνα μου - «γαμώ το μ... που σε πέταγε» μου είχε φωνάξει ένα καθίκι το ίδιο απόγευμα - και είχα φτάσει ως το λαιμό - σου είπα ότι η μάνα μου ήταν παραδουλεύτρα, τίποτε άλλο δε σου λέω. Κάτι αυτές οι βρισιές, κάτι οι σπόντες του αστυνόμου την προηγουμένη «δεν κάνετε για τη δουλειά για την οποία προσληφθήκατε, και πλησιάζει η λήξη ή ανανέωση της σύμβασής σας και πρέπει να αποδείξετε πως αξίζετε το ψωμί που τρώτε...» και άλλα τέτοια.
Ξέρεις πώς είναι να έχεις το σιδερικό στη θήκη και να σε βλαστημάνε και να σου πετάνε μπουκάλια που μπορεί να είναι και μολότοφ; Οχι φίλε, δεν ξέρεις, και να μην αξιωθείς να μάθεις, στο λέω εγώ, ο γιος της πλύστρας που θέλησα να ζήσω έξω στην κοινωνία και με στολή εξουσίας και όχι στη φυλακή.
Τον σημάδεψα και πρώτη φορά το χέρι μου δεν έτρεμε. Γιατί πρώτη φορά δεν είχα πιει πριν βγω περιπολία - στο λέω κι αυτό και να μείνει μεταξύ μας: αν κρατήθηκα τόσα χρόνια και δε σκότωσα, είναι που έπινα μισό μπουκάλι ουίσκι πριν βγούμε περίπολο και έτσι ό,τι κι αν άκουγα για τη μάνα μου και το αντριλίκι μου το πέρναγα ντούκου - έχω ακούσει πως άμα μεθύσεις βγαίνει ο πραγματικός εαυτός σου κι εγώ είμαι καλό παιδί στο βάθος και όλοι στην υπηρεσία το ξέρουν και μ' αγαπάνε, αλλά και με εκμεταλλεύονται. Και δε θα σου πω τι καλοσύνες έχω κάνει εγώ στη ζωή μου, γιατί θα με περάσεις ή για παινεψιάρη ή για μαλάκα. Μέσα στο πιοτό κατάλαβα σιγά σιγά και τον πατέρα μου, που δεν ήταν κακός άνθρωπος έστω κι αν μεθώντας έβγαινε η κακή του πλευρά. Να σου πω κάτι; Αποτυχημένος σε όλα ήτανε, γι' αυτό έπινε. Οπως κι εγώ δηλαδή: Τι πέτυχα στη ζωή μου; Τίποτα! Ενας μπάτσος έγινα κι αυτό από σπόντα, όπως σου είπα, και μάλιστα χωρίς καν μόνιμη σύμβαση. Και να 'ρχονται αυτά τα κωλόπαιδα, που δεν έχουν δουλέψει στη ζωή τους, που δεν ξέρουν τι θα πει βάρδια και ξενύχτι, τι πάει να πει μεροκάματο και τι σφαλιάρα κάθε είδους από το αφεντικό και να σου ρίχνονται μετά από δώδεκα ώρες ορθοστασία στις γωνίες ή στις εισόδους τραπεζών, να 'ρχονται και να σε βρίζουν και να σου πετάνε ό,τι βρουν στο δρόμο.
Και να σου πω κάτι άλλο; Πόσοι από αυτά τα κωλόπαιδα είναι εργαζόμενοι των 700 ευρώ που λένε και ξαναλένε; Να σου πω εγώ; Κανένας! 'Η κάτι πρεζόνια είναι ή κάτι τύποι από τα βόρια προάστια που βαριούνται στη σιγουριά του σπιτιού ή τα πραχτοράκια, οι πεμπτοφαλαγγίτες που λέγαμε πριν. Ποιος μεροκαματιάρης προλαβαίνει να βγει στους δρόμους, πόσοι από τους αναγκεμένους έχουν τέτοιες πολυτέλειες; Εντάξει, είμαι απόλυτος θα μου πεις, αλλά αυτό δεν αλλάζει την ουσία αυτού που λέω.
Λοιπόν, για να τελειώνω γιατί σε ζάλισα: το έκανα!
Πριν, σου έλεγα πως τον σημάδεψα και έτσι έγινε, όπως ήμουνα με το αίμα στο κεφάλι. Ομως, φίλε, πρέπει να σου πω πως δε θυμάμαι αν εκείνη τη στιγμή που πάτησα τη σκανδάλη, σημάδευα ακόμη τον πιτσιρικά ή το χέρι μου είχε κατέβει. Και μη νομίσεις πως πάω να πω ότι δεν το 'κανα, αφού ξέρω ότι εσύ δε θα με δώσεις. Απλά, δε θυμάμαι γιατί το μυαλό μου έχει σκεπαστεί από μια θολούρα και έχω χάσει εκείνες τις στιγμές τελείως. Για να μη λέω πολλά: δεν ξέρω ποια δύναμη ή ποια κούραση μου κατέβασε το χέρι - αν το κατέβασε - πάντως ό,τι έγινε, έγινε χωρίς τη θέλησή μου.
Και να στο πω; Ενα βουνό έχει πέσει πάνω μου από την επόμενη στιγμή που έφυγε η σφαίρα και είδα το κορμάκι του πιτσιρικά να διπλώνεται στις πλάκες. Οταν σκέφτομαι πως θέρισα μια ψυχούλα που δεν είχε κάνει ούτε ένα βήμα ακόμα στη ζωή, άνετο ή ζόρικο βήμα - τι σημασία έχει;
Αλλά φίλε, είχε φτάσει ένας κόμπος και μ' είχε πνίξει, αν δεν τράβαγα το πιστόλι εκείνη τη στιγμή θα είχα πεθάνει από ασφυξία. Ολο τον τελευταίο καιρό με είχε μαγκώσει ένα μούδιασμα - ξέρεις τι σημαίνει μούδιασμα; - ένα μούδιασμα που ξεκίνησε από τα πόδια και σκαρφάλωνε σιγά σιγά στο λαιμό. Δε θα το πιστέψεις φίλε, όμως με το που έφυγε η σφαίρα, μου φάνηκε πως πήρε μαζί της κι αυτόν τον βραχνά, έστω κι αν αυτό κράτησε όσο και η διαδρομή του βλήματος που άφησα να φύγει μέσα στο πάθιασμά μου. Ξέρω καλά πως θα με κυνηγάει πάντα αυτή η στιγμή αλλά πίσω δεν μπορώ να τη φέρω ούτε τη σφαίρα ούτε τη ζωούλα του πιτσιρικά. Ολοι εσείς που σήμερα φωνάζετε και χτυπιέστε τάχα, θα το προσπεράσετε γρήγορα, θα το ξεχάσετε μέχρι τις επόμενες δυο - τρεις μέρες, όπως ξεχάστηκαν τόσα και τόσα φριχτά εγκλήματα, δικά μας ή των άλλων, των επωνύμων που δεν τους αγγίζει ούτε νόμος ούτε συνείδηση. Ετσι κυλάει η ζωή, με όλες τις καθημερινές σκοτούρες, γιατί έτσι πρέπει, οι ζωντανοί με τους ζωντανούς και οι νεκροί με τους νεκρούς. Εγώ βέβαια εδώ σημαδεύτηκα και εδώ θα καρφωθώ, αλλά δε θ' αφήσω να το καταλάβει κανείς και πιστεύω πως εσύ θα κρατήσεις το μυστικό που σου εμπιστεύτηκα.
Να το ξέρεις: ό,τι και να δείξει η βαλλιστική που θα γίνει, όπως πάντα, εγώ δε θα το παραδεχτώ δημόσια πως του την άναψα και μάλιστα εν βρασμώ, που λένε, ούτε πως τον σημάδεψα κατάστηθα. Εχω τρία παιδιά να μεγαλώσω κι εγώ. Ναι, σαν εκείνο που σκότωσα, θα μου πεις, το ξέρω και τα δικά μου έχουν μόνο εμένα και τη μάνα τους, δεν έχουν σπίτι ιδιόκτητο, δεν έχουν τρία αυτοκίνητα, δεν έχουνε νταντάδες και καθηγητές στο σπίτι. Δε θα έχουν καλά καλά να φάνε άμα εγώ μπω φυλακή.
Ούτε συγγνώμη με παίρνει να ζητήσω, γιατί θα είναι σα να ομολογώ. Αλλωστε, πόσοι απ' όλους αυτούς που κακοποιούν κάθε μέρα τους ανθρώπους - και δεν είναι και λίγοι, κοίταξε στα ρετιρέ της παλιοκοινωνίας μας και θα καταλάβεις τι εννοώ - πόσοι απ' αυτούς ζήτησαν συγνώμη; Οχι, δεν οφείλω κανένα συγγνώμη σε κανέναν, κανέναν από τούτη τη βρωμοκοινωνία που ζούμε, εκτός ναι, εκτός από κείνο το παιδάκι που έστειλα στον άλλο κόσμο, αλλά όπως σου είπα, θα είναι η καταδίκη μου, άλλωστε τι θα άλλαζε αν ζητούσα συγγνώμη; Θα έφερνα πίσω τον πιτσιρικά ή θα μου το αναγνώριζαν σαν ελαφρυντικό;
Εμένα η μόνη μου ελπίδα τώρα είναι οι εγγυήσεις που μας έχουν δώσει από τότε που μπήκαμε στο Σώμα, πως ό,τι κι αν κάνουμε θα το κουκουλώσουν, αρκεί να πειθαρχούμε στις διαταγές των ανωτέρων.
Και μου το 'χουν υποσχεθεί πως κι εγώ θα πέσω στα μαλακά.
Τόσα χρόνια κάνω τον μαλάκα, μου το χρωστάνε.
Κυρίως φοβούνται, μην ανοίξω εγώ και άλλοι πολλοί το στόμα μας.
Γι' αυτό θα μου το κλείσουν απαλά και κομψά. Κρατώντας, μέχρι να περάσει η μπόρα μου, το στόμα των παιδιών μου γεμάτο. Που με τη σειρά τους, μεγαλώνοντας, θα βαδίσουν στα χνάρια μου, τη λαμπρή «σταδιοδρομία» μου.
Γιατί άλλη επιλογή δεν έχουν.
Οπως κι εσύ και τόσοι άλλοι που νομίζουν πως ποτέ δε θα τους αγγίξει η κακιά η ώρα.
Ολοι στο ίδιο καζάνι κλωθογυρνάμε βλαστημώντας την τύχη μας που δεν μπορούμε ν' αλλάξουμε.
Για την αντιγραφή,
Α. Σ. Α.
Οι αβανάκηδες
Από την Εφημερίδα "Χρόνος" 26/11/2009.
Κάποτε δύο γραιάδες, η Φάβα και η Ποινί, εκάθουνταν οξωκά ας σ'οσπίτ' και ετέρναν σεϊρ. Σίτια κάθουνταν και καλατσεύνε, διαβένε απ'εμπροστά τουν έναν κοπάδ' χτήν(ι)α. Κλώσκεται λοιπόν η Φάβα και ρωτά την Ποινί: "Ποινί, ατσάπα τη χτηνίων τ'ομμάτ(ι)α, γιατί είναι αέτς άμον αβανακωτά;". Κλώσκεται και η Ποινί και λέει ατέν: " Εσέν πα αν εμάλαζαν τα τσιτσία σ' κάθαν ημέραν και εγάμναν εσέ το χρόνον μίαν, αέτς θα έσνε!!"
Και συνεχίζει ο Κεβρεκίδης ο Αλέξανδρον : "Άμον εθαρρώ, κι εμείς άμον τα χτήνια ένουμνες"
Συνάδελφοι αβανάκηδες ενωθείτε!!!!
Κάποτε δύο γραιάδες, η Φάβα και η Ποινί, εκάθουνταν οξωκά ας σ'οσπίτ' και ετέρναν σεϊρ. Σίτια κάθουνταν και καλατσεύνε, διαβένε απ'εμπροστά τουν έναν κοπάδ' χτήν(ι)α. Κλώσκεται λοιπόν η Φάβα και ρωτά την Ποινί: "Ποινί, ατσάπα τη χτηνίων τ'ομμάτ(ι)α, γιατί είναι αέτς άμον αβανακωτά;". Κλώσκεται και η Ποινί και λέει ατέν: " Εσέν πα αν εμάλαζαν τα τσιτσία σ' κάθαν ημέραν και εγάμναν εσέ το χρόνον μίαν, αέτς θα έσνε!!"
Και συνεχίζει ο Κεβρεκίδης ο Αλέξανδρον : "Άμον εθαρρώ, κι εμείς άμον τα χτήνια ένουμνες"
Συνάδελφοι αβανάκηδες ενωθείτε!!!!
Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009
1η του Δεκέμβρη (ανάμνηση από Στρατό)
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Μουσική: Γιάννης Σπανός
Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Νταλάρας
Σου γράφω πρώτη του Δεκέμβρη
είναι μεσάνυχτα βαθιά
κοιμάται ο κόσμος τώρα πια
μ' έναν καημό που να μη σε βρει
Σε λίγο αρχίζουν μεταθέσεις
κι ίσως με φέρουν προς τα κει
Παρασκευή με Κυριακή
θά 'χω καινούργιες υποσχέσεις
Μια κάρτα στέλνω στην παρέα
τη λίμνη του Αλή Πασά
εδώ σαν πιάνει να φυσά
θυμίζει Μάρτη στον Περαία
Σήμερα για μένα είναι μια ζόρικη μέρα. Μου 'ρχονται μπόλικα στο νου. Θυμάμαι κάποια μοναχικά, κάποια δύσκολα, κάποια κρύα και μακρινά.
Το τραγούδι με συνόδευσε σε πολλές από τις φορές αυτές. Το πρωτοάκουσα 10 χρονών, λόγω του ακκορντεόν, μ'άρεσε και ο δρόμος του, ρουμάνικο μινόρε και το ψιλοδούλευα όντας μπέμπης στα μουσικά. Έλεγα και τα λόγια κι ανάθεμά μου αν τα καταλάβαινα. Όταν άρχισα να μπαίνω στο νόημα, έπαθα. Ο Σπανός έγραψε τέτοιο κομμάτι; Τον Ελευθερίου το θυμάμαι ως τον τύπο με την ρεπούμπλικα και κάτι δύσκολα λόγια.
Η πλάκα είναι ότι το δίσκο "Οι Μάηδες οι Ήλιοι μου" τον είχε ο πατέρας μου και μόνο την Αλάνα θυμόμουν. Αλλά στη γενικότερη Νταλαρολατρεία-Νταλαρομαχία ξεχάσαμε ότι πίσω του υπήρξαν δημιουργοί στέρεοι και νοήματα απλά με δυνατό συναίσθημα.
Φυσικά πολλά απ'τα τραγούδια εκείνου του δίσκου είχαν λογοκριθεί και απαγορευτεί. Όχι το '67-'74 όπως φαντάζεστε, αλλά το 1978. Οι ίδιοι μηχανισμοί δηλαδή είχαν παραμείνει και λειτουργούσαν και μετά. Προφανώς όχι μόνο της λογοκρισίας, γενικώς....
Τέλος πάντων, για την 1η Δεκέμβρη έλεγα. Ζόρικη μέρα, ζόρικο τραγούδι. Αρχή χειμώνα, αρχή των υποσχέσεων, αρχή των μεταθέσεων, αρχή των επιδημιών, αρχή των πτωχεύσεων.
Εδώ πλέον φυσάει αέρας αλλαγών (σίγουρα αντιλαμβάνεστε ότι δε μιλάω για το Γιωργάκη ή το Σαμαρά), φυσάει αέρας ζόρικος, αέρας που θα μας πάρει και θα μας σηκώσει. Κι όταν θα σταματήσει και μας αφήσει, θα πέσουμε και θα σκάσουμε σαν τα κανόνια του Απριλίου-Μαϊου που 'ρχονται. Και θα μείνουν οι νοσταλγοί να θυμούνται τα παλιά τα αεράκια του Πειραιά, να λένε "Τι ωραία φυσούσε τότε!". Άσε μεγάλε, τώρα δε μένεις έξω ούτε για πλάκα.
Μέσα και γρήγορα!
Δεκέμβρης, Γενάρης, 2010, 2012, όλα Μεσάνυχτα είναι. Μαύρα μεσάνυχτα.
Άραγε προβλέπεται κανας Μάης, κανας Ήλιος στο κοντινό μέλλον;;;;;;;;;;
Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009
Αγρίμια κι αγριμάκια
Οι φωνές που βγάζουν από μέσα μας την Πατρίδα. Ξυλούρης Νίκος. Καλή ακρόαση. Τίποτε άλλο....
http://rapidshare.com/files/312963449/Markopoulos__Giannis___Xilouris__Nikos_-_Rizitika.rar.html
http://rapidshare.com/files/312963449/Markopoulos__Giannis___Xilouris__Nikos_-_Rizitika.rar.html
Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2009
Τα'χουμε χαμένα.....
Συζητούν δύο πειραματόζωα:
-Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σε ένα βερύκοκο;
-Η κότα ! Γιατί δεν έχει ρόδες...
-Σωστό !!!!
Αυτά είμαστε κι εμείς! Πειραματόζωα του εκάστοτε θεού, του εκάστοτε αρχηγού. Άμα βγει εν τάξει το πείραμα, έχει καλώς. Αν όχι, πολύ που τους νοιάζει! Θα γίνει ο εγκέφαλός μας ένας νάνος (απ'τα πολλά νανοκύτταρα που θα του εμφυτευτούν), ήταν που ήταν λίγος, τώρα τα 'χασε τελείως. Θα ξεχάσει και το όνομά του! Θα πρέπει να παίρνει χάπια για να θυμάται, χάπια για να μην καταρρεύσει, εμβόλια για να προφυλαχθεί και πάει λέγοντας κι αρρωσταίνοντας.
Αλλά εμάς δε μας ενδιαφέρει που είμαστε πειραματόζωα. Εμείς γεράσαμε Γεράσιμε, που λέει κι ο μεγάλος. Εμείς το πολύ πολύ να κάνουμε κανα απειλητικό τηλεφώνημα σε καμμία απ'τις παλιές μας γάτες (θα σε σκίσω μωρή) αλλά από μακρυά. Από κοντά ούτε να τις μυρίσουμε..
Τα παιδιά όμως;;; Τα παιδιά γιατί ρε φίλε;; Πόσο να τζιράρουν στην επιχείρησή σου; Πόσο θα υπόκεινται σ'όλα τα πειράματα της πείνας, της εξαθλίωσης, της κακοποίησης, της βίας, της γρίππης, της εξόντωσης; Παίξε με μας, τους Γεράσιμους, τους "άιντε και καλή ψυχή". Άσ'τα τα πιτσιρίκια απ'έξω. Ειδικά αυτά που βασανίστηκαν ήδη τόσα χρόνια δουλεύοντας για ένα ευρώ 10-12 ώρες τη μέρα και καταπόνισαν τους εαυτούς τους, χάριν των αφεντικών που θα πλουτίσουν στις πλάτες τους. Μάλλον όμως θα δικαστούν και τα "βολεμένα", τα Δυτικόπαιδα, τα τροφαντά, τα κακομαθημένα. Θα δικαστούν ερήμην και εις θάνατον. Κάτι θα έφταιξαν κι αυτά. Κάποιον θα πείραξαν. Κάποιος θα θύμωσε με τα γέλια τους και είπε να ρίξει λίγο φρίκη πάνω τους.
Αλλά ας μην ανησυχούμε υπερβολικά. Όλα θα παν στο τέλος καλά. Δε θα το κάνουμε το εμβόλιο. Και ΑΝ αύριο ξυπνήσουμε, παίρνουμε κανα Ταμιφλου και φλου κι απ'την αρχή.
Με την ευγενική χορηγία του ΑΡΚΑ
Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009
ΔΙΑΘΗΚΗ
Οι κουβέντες ως γνωστόν αέρας είναι και φεύγουν. Για τα γραπτά, ίσως υπάρχει καλύτερη τύχη.
Εδώ και δύο χρόνια γράφω, γράφω, γράφω, τάχα κάτι έχω να πω. Μη με παρεξηγείτε, δε γράφω για σας. Εσείς απλώς κρυφοκοιτάτε. Αυτά που γράφω είναι η διαθήκη μου. Είναι αυτά που ελπίζω να διαβάσουν τα παιδιά μου, αν δεν προλάβω να τους τα πω εγώ ο ίδιος. Αν αύριο με χτυπήσει κεραυνός, λευχαιμία ή λαμαρίνα αυτοκινήτου, θα έχω προλάβει να πω τη γνώμη μου για κάτι. Ασήμαντο, ανόητο, έστω κάτι. Όταν θα έρθει η ώρα και αν υπάρχει ακόμα ηλεκτρισμός και πολιτισμός, θα μπορούν οι επίγονοι να διαβάσουν τις σκέψεις μου. Οι φωτογραφίες, τα βίντεο θα υπάρχουν ή όχι. Αλλά τι αποτυπώνεται σε μια φωτογραφία ή σε μια φωνή ενός βίντεο; Το περίγραμμα, η σκιά. Πρέπει να πέσει φως για να δείξει η πλήρης εικόνα. Και αυτό το φως είναι η σκέψη, οι ιδέες που σα λάμπα ανάβουν ξαφνικά και φτιάχνουν ολόκληρο στερέωμα. Η φαντασία παράγει και διαλύει κόσμους, τα βιβλία, ο γραπτός λόγος σε ταξιδεύει, σου φωτίζει το δρόμο στο αόρατο.
Ελπίζω να μη θυμώσουν που δεν τους αναφέρω με ονόματα και τέτοια. Οι εποχές που τα γράφω δε μου μοιάζουν ομαλές ή φυσιολογικές. Κρύβεσαι απ΄το διπλανό σου, κρύβεσαι απ΄τον εαυτό σου, κρύβεσαι τόσο που τελικά δεν υπάρχεις. Αυτήν την ανυπαρξία, μας την παρέχει απλόχερα το ίντερνετ. Παλιά ήταν η ποίηση. Καρυωτάκης. "Περπατώντας αργά στην προκυμαία. Υπάρχω; λες κι ύστερα δεν υπάρχεις".
Από τα μέσα του ΄90 και μετά, παλεύουμε να πούμε κάτι και να το διαδώσουμε κάπου. Εγώ από τότε που "νοικοκυρεύτηκα" άλλαξα στόχο. Πλέον ξέρω που θέλω να μεταδώσω το μήνυμα. Δεν έχω ακίνητα, δεν έχω αξίες, δεν έχω ύλη που να αξίζει. Μόνο λόγια και ιδέες. Μόνο θεωρίες. Οι πράξεις μου θα ξεχαστούν. Ποιος θα θυμάται; Ποιος τις είδε; Ποιος θα νοιαζόταν στο κάτω κάτω; Αλλά για όσους έφερα στον κόσμο, έχω την ευθύνη της σκυτάλης. Ποιος ξέρει πότε σηκώνεται το σημαιάκι για τον τελευταίο γύρο; Μπορεί να είναι σήμερα, τώρα. 18 Νοέμβρη 01:42 πμ. Πρέπει να προλάβω, να πω τι πιστεύω, ποιο είναι το μυαλό μου, όχι ως παράδειγμα μίμησης ή αποφυγής, αλλά μάλλον να δώσω στίγμα. Έτσι σκεφτόμουν, έτσι την πάτησα, έτσι νόμιζα, έτσι χάρηκα, έτσι προχώρησα.
Μπορεί να μην καταλάβουν τίποτα, μπορεί να τα θεωρήσουν αδιάφορα ή βαρετά. Εγώ πάντως τα ΄πα. Πάρ΄τη σκυτάλη και πέτα τη στα σκουπίδια. Δεν μπορώ να κάνω κάτι.
Πάντως αν έχω δικαίωμα σε κάτι, όταν πεθάνω, κάψτε με και ρίξτε με σε κανα δάσος. Μη μ΄αφήνετε να ρημάζω σε καμμιά ψωροεντατική, με καλώδια και σωλήνες. Εν ανάγκη, δείρτε τους γιατρούς και τους νοσοκόμους και αποσυνδέστε με. Θα μου κάνετε μεγάλη χάρη.
Εν τάξει, είπαμε. ΌΤΑΝ ΠΕΘΑΝΩ. Όχι από πριν.
Ο έχων σώας τας φρένας
Εν Οίδας ο Πρώτος (του χωριού)
Εδώ και δύο χρόνια γράφω, γράφω, γράφω, τάχα κάτι έχω να πω. Μη με παρεξηγείτε, δε γράφω για σας. Εσείς απλώς κρυφοκοιτάτε. Αυτά που γράφω είναι η διαθήκη μου. Είναι αυτά που ελπίζω να διαβάσουν τα παιδιά μου, αν δεν προλάβω να τους τα πω εγώ ο ίδιος. Αν αύριο με χτυπήσει κεραυνός, λευχαιμία ή λαμαρίνα αυτοκινήτου, θα έχω προλάβει να πω τη γνώμη μου για κάτι. Ασήμαντο, ανόητο, έστω κάτι. Όταν θα έρθει η ώρα και αν υπάρχει ακόμα ηλεκτρισμός και πολιτισμός, θα μπορούν οι επίγονοι να διαβάσουν τις σκέψεις μου. Οι φωτογραφίες, τα βίντεο θα υπάρχουν ή όχι. Αλλά τι αποτυπώνεται σε μια φωτογραφία ή σε μια φωνή ενός βίντεο; Το περίγραμμα, η σκιά. Πρέπει να πέσει φως για να δείξει η πλήρης εικόνα. Και αυτό το φως είναι η σκέψη, οι ιδέες που σα λάμπα ανάβουν ξαφνικά και φτιάχνουν ολόκληρο στερέωμα. Η φαντασία παράγει και διαλύει κόσμους, τα βιβλία, ο γραπτός λόγος σε ταξιδεύει, σου φωτίζει το δρόμο στο αόρατο.
Ελπίζω να μη θυμώσουν που δεν τους αναφέρω με ονόματα και τέτοια. Οι εποχές που τα γράφω δε μου μοιάζουν ομαλές ή φυσιολογικές. Κρύβεσαι απ΄το διπλανό σου, κρύβεσαι απ΄τον εαυτό σου, κρύβεσαι τόσο που τελικά δεν υπάρχεις. Αυτήν την ανυπαρξία, μας την παρέχει απλόχερα το ίντερνετ. Παλιά ήταν η ποίηση. Καρυωτάκης. "Περπατώντας αργά στην προκυμαία. Υπάρχω; λες κι ύστερα δεν υπάρχεις".
Από τα μέσα του ΄90 και μετά, παλεύουμε να πούμε κάτι και να το διαδώσουμε κάπου. Εγώ από τότε που "νοικοκυρεύτηκα" άλλαξα στόχο. Πλέον ξέρω που θέλω να μεταδώσω το μήνυμα. Δεν έχω ακίνητα, δεν έχω αξίες, δεν έχω ύλη που να αξίζει. Μόνο λόγια και ιδέες. Μόνο θεωρίες. Οι πράξεις μου θα ξεχαστούν. Ποιος θα θυμάται; Ποιος τις είδε; Ποιος θα νοιαζόταν στο κάτω κάτω; Αλλά για όσους έφερα στον κόσμο, έχω την ευθύνη της σκυτάλης. Ποιος ξέρει πότε σηκώνεται το σημαιάκι για τον τελευταίο γύρο; Μπορεί να είναι σήμερα, τώρα. 18 Νοέμβρη 01:42 πμ. Πρέπει να προλάβω, να πω τι πιστεύω, ποιο είναι το μυαλό μου, όχι ως παράδειγμα μίμησης ή αποφυγής, αλλά μάλλον να δώσω στίγμα. Έτσι σκεφτόμουν, έτσι την πάτησα, έτσι νόμιζα, έτσι χάρηκα, έτσι προχώρησα.
Μπορεί να μην καταλάβουν τίποτα, μπορεί να τα θεωρήσουν αδιάφορα ή βαρετά. Εγώ πάντως τα ΄πα. Πάρ΄τη σκυτάλη και πέτα τη στα σκουπίδια. Δεν μπορώ να κάνω κάτι.
Πάντως αν έχω δικαίωμα σε κάτι, όταν πεθάνω, κάψτε με και ρίξτε με σε κανα δάσος. Μη μ΄αφήνετε να ρημάζω σε καμμιά ψωροεντατική, με καλώδια και σωλήνες. Εν ανάγκη, δείρτε τους γιατρούς και τους νοσοκόμους και αποσυνδέστε με. Θα μου κάνετε μεγάλη χάρη.
Εν τάξει, είπαμε. ΌΤΑΝ ΠΕΘΑΝΩ. Όχι από πριν.
Ο έχων σώας τας φρένας
Εν Οίδας ο Πρώτος (του χωριού)
Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2009
Ποια Χούντα, ποιος Λαός ;;;;
Βλέποντας τα επετειακά αφιερώματα (συγκεκριμένα τη "Μηχανή του Χρόνου" στη ΝΕΤ)-παρεπιμπτόντως μεταφέρθηκε απ'το Αlpha λόγω χαμηλής θεαματικότητας και πήγε στην κρατική, που αλλού- και κάθε χρόνο δηλαδή, μου δημιουργείται πάντα η απορία για το λαϊκό έρεισμα της Χούντας. Προφανώς το λαϊκό έρεισμα κάθε δικτατορίας, κάθε ολοκληρωτικού καθεστώτος, κάθε αριστεροδεξιού φασισμού. Εμείς την -επίσημη-δικτατορία τη φεσωθήκαμε επτά + κάτι παλιότερα ψιλά Μεταξάς, Πάγκαλος και λοιπά, οι Ισπανοί σαράντα χρόνια, οι Σοβιετικοί ογδόντα και πάει λέγοντας.
Που στηρίζεται μια Χούντα;; Πως αφήνεται να επέμβει και να καταλύσει μια δημοκρατία;
Ποιος κόσμος, ποιος λαός δέχεται, ανέχεται την ανελευθερία και την καταπίεση;;
Προφανώς, η φύση διδάσκει ότι ένας χορτασμένος λαός, ένας λαός απαίδευτος, φοβισμένος, αηδιασμένος, που ικανοποιείται με άρτο και θεάματα, μένει αμέτοχος και "στη γωνιά".
Μας θυμίζει κάτι αυτό; Σήμερα που δεν υπάρχει -θεωρητικά- η Χούντα,
ο φοβερός και τρομερός μας λαός, όλοι εμείς, νέοι, γέροι και παιδιά, εργάτες, αγρότες, γιάπηδες, φοιτητές, άνεργοι, δημόσιοι-ιδιωτικοί, υπάλληλοι, αφεντικά, μικρομεσαίοι, χαμηλόμισθοι, συνταξιούχοι, καλοπληρωμένα τραπεζικά στελέχη, ΟΛΟΙ
είμαστε απαίδευτοι, φοβισμένοι (ο καθένας για τους δικούς του λόγους), αηδιασμένοι (που δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα), "τρώμε" πρωινάδικα και Λάκη, άντε και κανα ψωμί με κασέρι, και βλέπουμε αμέτοχοι τα σχέδια. Θα μου πεις ψηφίζουμε. ΟΚ. Η δημοκρατία μας επαφίεται στην ψήφο του τελευταίου πανηλίθιου, που χαμογελάει στο Γιωργάκη, κλείνοντας πονηρά το μάτι: "Ποιος τα χέζει τα ταμεία, δώσε να φάμε με τα παλιά καλά χρυσά κουτάλια και είσαι ο πρωθυπουργός μας".
Ξανά στο παρελθόν. Ως γιός αρνητή του Πολυτεχνείου και φανερού υποστηριχτή της Χούντας, μπορώ ευθαρσώς να πω ότι "απ΄την κρυφή πουτάνα να φοβάσαι, τη δηλωμένη την πληρώνεις". Έχω βιβλιοπώλη γείτονα, μήπως το ξαναείπα αυτό, μου 'ρθε deja-vu, πρέπει να ξανακοιτάξω τις παλιές αναρτήσεις, είναι και πολλές ...το φελέκι μου. Τι έλεγα;;;
Α ναι. Έχω λοιπόν γείτονα βιβλιοπώλη, ο οποίος μου έδωσε για λίγες μέρες, μετά από πολλά παρακάλια, βιβλιαράκι με όόόόόλα τα ονόματα των ανθρώπων που πήραν αξιώματα και θέσεις στη διάρκεια της Επταετίας. Όλοι όσοι ανέλαβαν κάτι, από υπουργείο μέχρι γραμματεία είναι σε αυτό το βιβλίο.
Μου 'πεσαν τα δόντια !!!! Ονόματα ανθρώπων που ζουν και σήμερα, πατεράδες σημερινών αριστερών αγωνιστών, άνθρωποι που σήμερα βρίσκονται πάνω και μέσα στο σύστημα, που χειρίστηκαν δημόσιο χρήμα, που ανέλαβαν δημόσια και ιδιωτικά σχολεία, γενικά καθόρισαν την εκπαίδευση τα επόμενα χρόνια, που μπήκαν στα "αριστερά" κόμματα.
Και όλοι αυτοί είχαν οικογένειες, παιδιά και εγγόνια, κάπου τα βόλεψαν, κάτι έφαγαν. Όλοι πιθανόν να ζουν και σήμερα, αφού έχουν κοροϊδέψει τόσα χρόνια εμάς, τους δήθεν αθώους, τους "μα γίνονταν τέτοια πράγματα. Δεν το πιστεύω" αφελείς, που πιστεύουμε ότι έπεσε η Χούντα και ανέλαβε ο Λαός....
Οι δικτατορίες είναι μια μυστήρια φάση. Πιθανόν αγγίζουν την ανθρώπινη φύση περισσότερο απ΄την πραγματική δημοκρατία, που μάλλον δεν εφαρμόστηκε ποτέ ούτε απ'τον Κλεισθένη ούτε από κανέναν. Διαβάζω τώρα και κάτι του Τσόμσκυ και ίσως έχω επηρεαστεί. Θα το διαβάσετε σε επόμενη ανάρτηση. Τέλος πάντων, κάπου βαθιά στις ψυχές μας, στον εγκέφαλό μας, στην ανάγκη μας, πατάνε όλα τα απολυταρχικά καθεστώτα. Είναι πολύ καλά εργαλεία, που φαίνονται και λειτουργούν μπροστά μας, ώστε να εξυπηρετούνται οι κρυφοί σκοποί, οι αφανείς ήρωες των εξελίξεων. Βλέπεις αυτές τις γελοιόφατσες των συνταγματαρχών και δεν μπορείς να πιστέψεις ότι αυτοί θα μπορούσαν να αντέξουν πάνω από δύο ημέρες ως Αρχηγοί Κράτους, ακόμα κι αν αυτό ήταν το μπορντέλο που λέγεται Ελλάδα, ειδικά εκείνες τις μέρες;;
Όπως όταν βλέπεις τον Μπους και απορείς ότι αυτός ο αστείος έμεινε πλανητάρχης οκτώ χρόνια. Ποιος κεφάλας τα πιστεύει αυτά;; Το να μάθω πως ξεκίνησε ο Χίτλερ από κοντοστούπης λοχίας της κακομοιριάς κι έφτασε να διαφεντεύει τις τύχες εκατομμυρίων, δε μου έγινε μάθημα φαίνεται και εξακολουθώ να ζω στη νιρβάνα του "ό,τι φαίνεται, είναι".
Οι μαριονέτες και τα ανδρείκελα τοποθετούνται για να δίνουν το στόχο, να είναι οι κακοί, οι λαοπλάνοι, που παρέσυραν τον κόσμο, που ξεγέλασαν το λαό, που τον κακοποίησαν και τον περιόρισαν. Και ο λαός, που ταλαιπωρήθηκε, που πέρασε τα πάνδεινα, ξεσηκώθηκε και έδιωξε τους φασίστες και πρόσφερε απλόχερα την ελευθερία και τη δημοκρατία στον ίδιο και στους απογόνους τους. Και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα........
Μάλιστα. Παραμύθια με κιμά. Όταν οι μαριονέτες παίξουν το ρόλο που τους δόθηκε, απλώς φεύγουν. Όταν εξυπηρετήθηκε η διχοτόμηση της Κύπρου, η Χούντα απλώς δε χρειαζόταν. Όταν έγιναν οι δύο πόλεμοι Αφγανιστάν/Ιράκ, ο Μπους απλώς έφυγε. Όταν κατάρρευσε οικονομικά το Σοβιετικό μοντέλο, απλώς έπεσαν τα τείχη. Ποιος τα έριξε; Όπως όλοι αυτοί που μας κατάκλεψαν στα χρόνια της μεταπολίτευσης-ψιλοηλίθιος όρος-απλώς πήραν το καπελάκι τους κι έφυγαν (στις βίλες και στα κότερά τους). Δεν τους έδιωξε κανείς, δεν τους πέταξε στο δρόμο κανείς. Ο Λαός είναι ζήτουλας, δεν μπορεί να αντιδράσει. Διαδηλώνει, φωνάζει συνθήματα, πετάει καμμιά πέτρα, καμμιά μολότωφ, μέχρι εκεί. Δεν έχει λύσεις, δεν μπορεί να μιλήσει με μια φωνή, είναι μάζα, μπεεεε, ποιά φωνή λαού, οργή Θεού, ποιος λαός, ποιος Θεός......
Ψιλομηδενιστής έτσι;;; Μάλλον! Απλά κάθε επέτειο, εκνευρίζομαι για τις υπερβολές. Ένας νέος έχει βρασμό, είτε του πεις για τους Red Hot Chilli Peppers, είτε του πεις για τον ΠΑΟΚ, είτε του πεις για τη Χούντα, είτε τους πεις για τη CIA, θα τα σπάσει, θα τα ρημάξει.....
Δεν μπορώ να δεχθώ ότι ρίξαμε τη Χούντα και βρισκόμαστε τώρα σε τέτοια σκατά.
Προφανώς οι ίδιοι νέοι του τότε, όχι φυσικά όπως εξελίχθηκαν σε αυτά τα κομματόσκυλα τα σημερινά, μόνο το αρχικό πνεύμα τους, μετεμψυχώθηκαν στους σημερινούς Πυρήνες ή σε άλλους "δραστήριους" ανθρώπους, που καταφέρονται εναντίον των δικτατοριών, κρυφών και φανερών. Και είναι πάλι οι νοικοκυραίοι του τότε-σήμερα είμαι εγώ ένας από αυτούς-που έλεγαν "τς, τς, τα παλιόπαιδα, μπαίνουν στο Πολυτεχνείο και νομίζουν ότι θα αλλάξουν τα πράγματα", που μετεμψυχώθηκαν σε άβουλα ζώα, φιλικά προς τα φασιστοειδή δημοκρατικά κόμματα, που πρώτοι αυτοί θα αυτοπεριοριστούν και θα αυτομαστιγωθούν. Δε χρειαζόμαστε πλέον τη Φανερή Χούντα, η κρυφή ήδη δουλεύει από μέσα μας, μπουρλοτιάζει το "απόλυτο" δικαίωμα της αυτοδιάθεσης και υποτάσσεται στους κανόνες που μας επιβλήθηκαν "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ".
Οι αθώοι πέθαναν, δεν υπάρχουν αθώοι, οι επιζήσαντες δε θυμούνται να είναι ένοχοι, όλοι κάπου δικαιώθηκαν, η Χούντα, ο Λαός, οι αμέτοχοι, οι υπεύθυνοι, οι λυτρωτές, οι δυνάστες.
Η εικόνα που θέλαν κάποιοι να βλέπουν γι'αυτή τη χώρα και τους πολίτες της κατέρρευσε εδώ και δεκαετίες. Κι εμείς νοσταλγούμε τη νιότη μας την αγωνιστική.
Βία στη βία της βίας.
Και ενώ εμείς θα φαγωθούμε, τα κομμάτια μας θα περισσέψουν στους αφανείς, που λέγαμε προηγουμένως. Ποια χούντα, ποιος λαός, τα πράγματα ήταν και θα μείνουν εσαεί στημένα.
Αυτά για την επέτειο.
Που στηρίζεται μια Χούντα;; Πως αφήνεται να επέμβει και να καταλύσει μια δημοκρατία;
Ποιος κόσμος, ποιος λαός δέχεται, ανέχεται την ανελευθερία και την καταπίεση;;
Προφανώς, η φύση διδάσκει ότι ένας χορτασμένος λαός, ένας λαός απαίδευτος, φοβισμένος, αηδιασμένος, που ικανοποιείται με άρτο και θεάματα, μένει αμέτοχος και "στη γωνιά".
Μας θυμίζει κάτι αυτό; Σήμερα που δεν υπάρχει -θεωρητικά- η Χούντα,
ο φοβερός και τρομερός μας λαός, όλοι εμείς, νέοι, γέροι και παιδιά, εργάτες, αγρότες, γιάπηδες, φοιτητές, άνεργοι, δημόσιοι-ιδιωτικοί, υπάλληλοι, αφεντικά, μικρομεσαίοι, χαμηλόμισθοι, συνταξιούχοι, καλοπληρωμένα τραπεζικά στελέχη, ΟΛΟΙ
είμαστε απαίδευτοι, φοβισμένοι (ο καθένας για τους δικούς του λόγους), αηδιασμένοι (που δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα), "τρώμε" πρωινάδικα και Λάκη, άντε και κανα ψωμί με κασέρι, και βλέπουμε αμέτοχοι τα σχέδια. Θα μου πεις ψηφίζουμε. ΟΚ. Η δημοκρατία μας επαφίεται στην ψήφο του τελευταίου πανηλίθιου, που χαμογελάει στο Γιωργάκη, κλείνοντας πονηρά το μάτι: "Ποιος τα χέζει τα ταμεία, δώσε να φάμε με τα παλιά καλά χρυσά κουτάλια και είσαι ο πρωθυπουργός μας".
Ξανά στο παρελθόν. Ως γιός αρνητή του Πολυτεχνείου και φανερού υποστηριχτή της Χούντας, μπορώ ευθαρσώς να πω ότι "απ΄την κρυφή πουτάνα να φοβάσαι, τη δηλωμένη την πληρώνεις". Έχω βιβλιοπώλη γείτονα, μήπως το ξαναείπα αυτό, μου 'ρθε deja-vu, πρέπει να ξανακοιτάξω τις παλιές αναρτήσεις, είναι και πολλές ...το φελέκι μου. Τι έλεγα;;;
Α ναι. Έχω λοιπόν γείτονα βιβλιοπώλη, ο οποίος μου έδωσε για λίγες μέρες, μετά από πολλά παρακάλια, βιβλιαράκι με όόόόόλα τα ονόματα των ανθρώπων που πήραν αξιώματα και θέσεις στη διάρκεια της Επταετίας. Όλοι όσοι ανέλαβαν κάτι, από υπουργείο μέχρι γραμματεία είναι σε αυτό το βιβλίο.
Μου 'πεσαν τα δόντια !!!! Ονόματα ανθρώπων που ζουν και σήμερα, πατεράδες σημερινών αριστερών αγωνιστών, άνθρωποι που σήμερα βρίσκονται πάνω και μέσα στο σύστημα, που χειρίστηκαν δημόσιο χρήμα, που ανέλαβαν δημόσια και ιδιωτικά σχολεία, γενικά καθόρισαν την εκπαίδευση τα επόμενα χρόνια, που μπήκαν στα "αριστερά" κόμματα.
Και όλοι αυτοί είχαν οικογένειες, παιδιά και εγγόνια, κάπου τα βόλεψαν, κάτι έφαγαν. Όλοι πιθανόν να ζουν και σήμερα, αφού έχουν κοροϊδέψει τόσα χρόνια εμάς, τους δήθεν αθώους, τους "μα γίνονταν τέτοια πράγματα. Δεν το πιστεύω" αφελείς, που πιστεύουμε ότι έπεσε η Χούντα και ανέλαβε ο Λαός....
Οι δικτατορίες είναι μια μυστήρια φάση. Πιθανόν αγγίζουν την ανθρώπινη φύση περισσότερο απ΄την πραγματική δημοκρατία, που μάλλον δεν εφαρμόστηκε ποτέ ούτε απ'τον Κλεισθένη ούτε από κανέναν. Διαβάζω τώρα και κάτι του Τσόμσκυ και ίσως έχω επηρεαστεί. Θα το διαβάσετε σε επόμενη ανάρτηση. Τέλος πάντων, κάπου βαθιά στις ψυχές μας, στον εγκέφαλό μας, στην ανάγκη μας, πατάνε όλα τα απολυταρχικά καθεστώτα. Είναι πολύ καλά εργαλεία, που φαίνονται και λειτουργούν μπροστά μας, ώστε να εξυπηρετούνται οι κρυφοί σκοποί, οι αφανείς ήρωες των εξελίξεων. Βλέπεις αυτές τις γελοιόφατσες των συνταγματαρχών και δεν μπορείς να πιστέψεις ότι αυτοί θα μπορούσαν να αντέξουν πάνω από δύο ημέρες ως Αρχηγοί Κράτους, ακόμα κι αν αυτό ήταν το μπορντέλο που λέγεται Ελλάδα, ειδικά εκείνες τις μέρες;;
Όπως όταν βλέπεις τον Μπους και απορείς ότι αυτός ο αστείος έμεινε πλανητάρχης οκτώ χρόνια. Ποιος κεφάλας τα πιστεύει αυτά;; Το να μάθω πως ξεκίνησε ο Χίτλερ από κοντοστούπης λοχίας της κακομοιριάς κι έφτασε να διαφεντεύει τις τύχες εκατομμυρίων, δε μου έγινε μάθημα φαίνεται και εξακολουθώ να ζω στη νιρβάνα του "ό,τι φαίνεται, είναι".
Οι μαριονέτες και τα ανδρείκελα τοποθετούνται για να δίνουν το στόχο, να είναι οι κακοί, οι λαοπλάνοι, που παρέσυραν τον κόσμο, που ξεγέλασαν το λαό, που τον κακοποίησαν και τον περιόρισαν. Και ο λαός, που ταλαιπωρήθηκε, που πέρασε τα πάνδεινα, ξεσηκώθηκε και έδιωξε τους φασίστες και πρόσφερε απλόχερα την ελευθερία και τη δημοκρατία στον ίδιο και στους απογόνους τους. Και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα........
Μάλιστα. Παραμύθια με κιμά. Όταν οι μαριονέτες παίξουν το ρόλο που τους δόθηκε, απλώς φεύγουν. Όταν εξυπηρετήθηκε η διχοτόμηση της Κύπρου, η Χούντα απλώς δε χρειαζόταν. Όταν έγιναν οι δύο πόλεμοι Αφγανιστάν/Ιράκ, ο Μπους απλώς έφυγε. Όταν κατάρρευσε οικονομικά το Σοβιετικό μοντέλο, απλώς έπεσαν τα τείχη. Ποιος τα έριξε; Όπως όλοι αυτοί που μας κατάκλεψαν στα χρόνια της μεταπολίτευσης-ψιλοηλίθιος όρος-απλώς πήραν το καπελάκι τους κι έφυγαν (στις βίλες και στα κότερά τους). Δεν τους έδιωξε κανείς, δεν τους πέταξε στο δρόμο κανείς. Ο Λαός είναι ζήτουλας, δεν μπορεί να αντιδράσει. Διαδηλώνει, φωνάζει συνθήματα, πετάει καμμιά πέτρα, καμμιά μολότωφ, μέχρι εκεί. Δεν έχει λύσεις, δεν μπορεί να μιλήσει με μια φωνή, είναι μάζα, μπεεεε, ποιά φωνή λαού, οργή Θεού, ποιος λαός, ποιος Θεός......
Ψιλομηδενιστής έτσι;;; Μάλλον! Απλά κάθε επέτειο, εκνευρίζομαι για τις υπερβολές. Ένας νέος έχει βρασμό, είτε του πεις για τους Red Hot Chilli Peppers, είτε του πεις για τον ΠΑΟΚ, είτε του πεις για τη Χούντα, είτε τους πεις για τη CIA, θα τα σπάσει, θα τα ρημάξει.....
Δεν μπορώ να δεχθώ ότι ρίξαμε τη Χούντα και βρισκόμαστε τώρα σε τέτοια σκατά.
Προφανώς οι ίδιοι νέοι του τότε, όχι φυσικά όπως εξελίχθηκαν σε αυτά τα κομματόσκυλα τα σημερινά, μόνο το αρχικό πνεύμα τους, μετεμψυχώθηκαν στους σημερινούς Πυρήνες ή σε άλλους "δραστήριους" ανθρώπους, που καταφέρονται εναντίον των δικτατοριών, κρυφών και φανερών. Και είναι πάλι οι νοικοκυραίοι του τότε-σήμερα είμαι εγώ ένας από αυτούς-που έλεγαν "τς, τς, τα παλιόπαιδα, μπαίνουν στο Πολυτεχνείο και νομίζουν ότι θα αλλάξουν τα πράγματα", που μετεμψυχώθηκαν σε άβουλα ζώα, φιλικά προς τα φασιστοειδή δημοκρατικά κόμματα, που πρώτοι αυτοί θα αυτοπεριοριστούν και θα αυτομαστιγωθούν. Δε χρειαζόμαστε πλέον τη Φανερή Χούντα, η κρυφή ήδη δουλεύει από μέσα μας, μπουρλοτιάζει το "απόλυτο" δικαίωμα της αυτοδιάθεσης και υποτάσσεται στους κανόνες που μας επιβλήθηκαν "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ".
Οι αθώοι πέθαναν, δεν υπάρχουν αθώοι, οι επιζήσαντες δε θυμούνται να είναι ένοχοι, όλοι κάπου δικαιώθηκαν, η Χούντα, ο Λαός, οι αμέτοχοι, οι υπεύθυνοι, οι λυτρωτές, οι δυνάστες.
Η εικόνα που θέλαν κάποιοι να βλέπουν γι'αυτή τη χώρα και τους πολίτες της κατέρρευσε εδώ και δεκαετίες. Κι εμείς νοσταλγούμε τη νιότη μας την αγωνιστική.
Βία στη βία της βίας.
Και ενώ εμείς θα φαγωθούμε, τα κομμάτια μας θα περισσέψουν στους αφανείς, που λέγαμε προηγουμένως. Ποια χούντα, ποιος λαός, τα πράγματα ήταν και θα μείνουν εσαεί στημένα.
Αυτά για την επέτειο.
Όλοι θα πεθάνουμε, όλοι θα γεννηθούμε, η σούμα μετράει......
Ο θάνατος μου, η ζωή σου. Ο θάνατός σας, οι ζωές τους.
Ένα ενδιαφέρον site. Παγκόσμιο μοντέλο εξομοίωσης. Ποιος ζει, ποιος πεθαίνει, ποιος βγάζει μπόλικο διοξείδιο. Αριθμοί της καταστροφής. Σε κάνει να νοιώθεις ακόμα και τις γέννες ως κακό πράγμα, ως μπελά. Τι θέλετε και γεννάτε εκεί στην Ερυθραία ή στο Σουδάν;
Ο κόσμος δεν αναπνέει, αγκομαχά, γκούχου γκούχου απ΄το καυσαέριο, πεθαίνει, αλλά ξαναγεννιέται, πιο χάλια απ΄ότι πέθανε. Τι τα θες, η σούμα μετράει.
http://www.breathingearth.net/
Μην τα πολυπαίρνετε τοις μετρητοίς. Κάντε κανα παιδί. Μόνο αυτό σας σώζει....................
Ένα ενδιαφέρον site. Παγκόσμιο μοντέλο εξομοίωσης. Ποιος ζει, ποιος πεθαίνει, ποιος βγάζει μπόλικο διοξείδιο. Αριθμοί της καταστροφής. Σε κάνει να νοιώθεις ακόμα και τις γέννες ως κακό πράγμα, ως μπελά. Τι θέλετε και γεννάτε εκεί στην Ερυθραία ή στο Σουδάν;
Ο κόσμος δεν αναπνέει, αγκομαχά, γκούχου γκούχου απ΄το καυσαέριο, πεθαίνει, αλλά ξαναγεννιέται, πιο χάλια απ΄ότι πέθανε. Τι τα θες, η σούμα μετράει.
http://www.breathingearth.net/
Μην τα πολυπαίρνετε τοις μετρητοίς. Κάντε κανα παιδί. Μόνο αυτό σας σώζει....................
Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2009
Τα σχέδια (των άλλων)....
Τα χρόνια έρχονται θες δε θες.
Κι αυτό ισχύει είτε μιλάς για τη Οικονομία είτε μιλάς για τα Εθνικά ζητήματα είτε μιλάς για τον Πολιτισμό.
Το "παραλάβαμε καμμένη γη", το "φταίνε οι άλλοι, οι κακοί", το "ό,τι πουν τα βιβλία", το "έλα μωρέ, μια βραχονησίδα είναι",
ΤΕΛΟΣ !!! ΤΕΛΟΣ !!!
Αυτοί που επιλέγουμε εμείς να μας εκπροσωπούν τα τελευταία 50 χρόνια ήταν ανάξιοι. Απλά αντανακλούν τη δική μας ανεπάρκεια εγκεφάλου.
Οπότε όταν δεν έχεις τα κότσια να σταθείς στα πόδια σου, νομίζεις ότι τα δανεικά πόδια θα σου τα χαρίσουν. Όσο νομίζεις ότι σου χρωστάν αιωνίως για την αρχαιοελληνική σου προσφορά, τόσο εξευτελίζεσαι, ζητιανεύοντας και μυξοκλαίγοντας σ'αυτούς που σου δάνεισαν.
"Δως'μου ακόμα ένα ΕΣΠΑ κυρ-Χοακίν" "Αλήθεια λέω, θα τα επιστρέψω τα λεφτά"
Δεν πειράζει, λένε αυτοί. Θα τα βρούμε !!!!
Θα μας πληρώσετε σε είδος........
Εκείνο το είδος, που περιλαμβάνει ΕΔΑΦΙΚΕΣ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙΣ, ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΠΛΗΡΗ ΥΠΟΤΑΓΗ ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΜΑΖΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΞΕΝΟΥΣ ΑΓΩΓΟΥΣ.
Και φυσικά όπως όλα τα σχέδια, όπως όλες οι ασκήσεις επί χάρτου, αφορούν νούμερα.
Και τα νούμερα (όχι τα δικά μας τα ψεύτικα), τα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ νούμερα ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΑΣ. Οι πληθυσμοί, οι παραγωγές, οι γεωγραφικές θέσεις (μήκος-πλάτος), το μπόϊ μας, όλα είναι εναντίον μας. Είμαστε με λίγα λόγια ΛΙΓΟΙ.
Άρα εύκολα αφηνόμαστε στα σχέδια των άλλων, μπορεί να αντιδράσουμε λίγο στην αρχή, αλλά όλοι, προβατοειδώς, θα πούμε και ευχαριστώ στις ύαινες και στα όρνια, που καραδοκούν να μας ξεσκίσουν.
Μάλλον το αξίζουμε αυτό που θα πάθουμε τα επόμενα χρόνια. Μάλλον δεν μπορούσαμε να σηκώσουμε αυτό το βάρος της κληρονομιάς μας.
Είμαστε λίγοι (σε αριθμούς) και "λίγοι" (σε ανάστημα).
ΚΑΚΗΝΥΧΤΑ ΜΑΣ ΚΙ ΑΡΑΧΝΗ
http://oudenoida.blogspot.com/2008/02/blog-post_26.html
Τα σχέδια επίσης προχωρούν ερήμην.
Κι αυτό ισχύει είτε μιλάς για τη Οικονομία είτε μιλάς για τα Εθνικά ζητήματα είτε μιλάς για τον Πολιτισμό.
Το "παραλάβαμε καμμένη γη", το "φταίνε οι άλλοι, οι κακοί", το "ό,τι πουν τα βιβλία", το "έλα μωρέ, μια βραχονησίδα είναι",
ΤΕΛΟΣ !!! ΤΕΛΟΣ !!!
Αυτοί που επιλέγουμε εμείς να μας εκπροσωπούν τα τελευταία 50 χρόνια ήταν ανάξιοι. Απλά αντανακλούν τη δική μας ανεπάρκεια εγκεφάλου.
Οπότε όταν δεν έχεις τα κότσια να σταθείς στα πόδια σου, νομίζεις ότι τα δανεικά πόδια θα σου τα χαρίσουν. Όσο νομίζεις ότι σου χρωστάν αιωνίως για την αρχαιοελληνική σου προσφορά, τόσο εξευτελίζεσαι, ζητιανεύοντας και μυξοκλαίγοντας σ'αυτούς που σου δάνεισαν.
"Δως'μου ακόμα ένα ΕΣΠΑ κυρ-Χοακίν" "Αλήθεια λέω, θα τα επιστρέψω τα λεφτά"
Δεν πειράζει, λένε αυτοί. Θα τα βρούμε !!!!
Θα μας πληρώσετε σε είδος........
Εκείνο το είδος, που περιλαμβάνει ΕΔΑΦΙΚΕΣ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙΣ, ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΠΛΗΡΗ ΥΠΟΤΑΓΗ ΣΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΜΑΖΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΩΝ ΒΑΛΚΑΝΙΩΝ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ ΕΞΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΞΕΝΟΥΣ ΑΓΩΓΟΥΣ.
Και φυσικά όπως όλα τα σχέδια, όπως όλες οι ασκήσεις επί χάρτου, αφορούν νούμερα.
Και τα νούμερα (όχι τα δικά μας τα ψεύτικα), τα ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ νούμερα ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΑΣ. Οι πληθυσμοί, οι παραγωγές, οι γεωγραφικές θέσεις (μήκος-πλάτος), το μπόϊ μας, όλα είναι εναντίον μας. Είμαστε με λίγα λόγια ΛΙΓΟΙ.
Άρα εύκολα αφηνόμαστε στα σχέδια των άλλων, μπορεί να αντιδράσουμε λίγο στην αρχή, αλλά όλοι, προβατοειδώς, θα πούμε και ευχαριστώ στις ύαινες και στα όρνια, που καραδοκούν να μας ξεσκίσουν.
Μάλλον το αξίζουμε αυτό που θα πάθουμε τα επόμενα χρόνια. Μάλλον δεν μπορούσαμε να σηκώσουμε αυτό το βάρος της κληρονομιάς μας.
Είμαστε λίγοι (σε αριθμούς) και "λίγοι" (σε ανάστημα).
ΚΑΚΗΝΥΧΤΑ ΜΑΣ ΚΙ ΑΡΑΧΝΗ
Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009
Συνέχεια παραμυθιού
http://oudenoida.blogspot.com/2009/07/blog-post.html
Μικρή συνέχεια...
Όταν μπήκε στη σάλα, ο πατέρας έτρεξε και με ένα πρωτόγνωρο χαμόγελο τον αγκάλιασε σφιχτά, φωνάζοντας : " Ιδού ο Βασιλεύς!". Ο μικρός σάστισε και τον απομάκρυνε διακριτικά. "Δε σε καταλαβαίνω. Τι εννοείς; ".
"Μα ό,τι ακριβώς άκουσες. Ήρθε η σειρά της δικής σου βασιλείας. Εγώ δεν μπορώ να ανταπεξέλθω άλλο στις νέες προκλήσεις της αυτοκρατορίας. Χρειάζεται δυναμικότερο άρχοντα η Πολιτεία μας. Και νομίζω ότι αρκετά έμεινες στην άκρη. Παραείσαι πολύτιμος για να σε κρατώ σε εφεδρεία ".
Ο γιός αρχικά ήρεμος, αλλά σαν έτοιμος για την κάθε λέξη που άκουσε, ξέσπασε σε μια αντίδραση, απροσδόκητη μάλλον για τον Πατέρα.
"Και με ποιο δικαίωμα αποφάσισες να προσπεράσεις τον Πρωτότοκό σου γιό, να τον υποτιμήσεις, ώστε να δικαιώσεις τη δική σου επιλογή; Ποιος σου είπε ότι εσύ παραδίδεις το δακτυλίδι της διαδοχής; Πως φαντάστηκες ότι δική σου είναι η Πολιτεία και οι Νόμοι της, ώστε να τη χειρίζεσαι κατά πως το επιθυμείς; Δε γνωρίζεις ότι απλώς βρίσκεσαι σε αυτή τη θέση και ότι δε σου ανήκει; Δε γνωρίζεις ότι τιμάς τη θέση που σου δόθηκε με το να υπακούς στους προαιώνιους κανόνες; Και οι οποίοι δεν προβλέπουν καμμία αλλαγή και κανένα συμβιβασμό στην εναλλαγή εξουσίας. Απ’τον πατέρα στον πρωτότοκο, είναι η αρχή και το τέλος της παράδοσής μας. Δε γινόταν αλλιώς και δεν πρόκειται να γίνει κι αλλιώς…….. "
Το γέλιο και η ευφορία του Βασιλιά, μέσα σε δευτερόλεπτα, μεταμορφώθηκαν σε δεκάδες άλλα συναισθήματα, ακραία και βασανιστικά για την ψυχή του. Δεν αναγνώριζε ούτε τα λόγια, ούτε το ύφος και σίγουρα δεν εκτίμησε τη σφοδρότητα της επίθεσης. Δεν πίστευε πως τόλμησε να του προσάψει τέτοιους χαρακτηρισμούς, να υποννοήσει ότι όχι μόνο είναι εξουσιομανής, περίπου εξαρτημένος απ’το θρόνο, αλλά και το χειρότερο, αδαής περί των Νόμων και των Αρχών. Των Αρχών που διέπουν ένα Βασίλειο, μικρό ή μεγάλο. Αυτές τις Αρχές υπερασπίστηκε μια ζωή, γι’αυτές πολέμησε, σε αυτές στήριξε την επιβολή της πειθαρχίας, σ’αυτές έμεινε προσκολλημένος μέχρι τώρα, με αυτές μεγάλωσε δύο γιούς.
Ένας εκ των οποίων σήμερα, μπροστά του, αμφισβητεί αυτή την Ιστορία. Την προσωπική του Ιστορία. Την προσωπική του επιλογή.
Και η οποία αφορούσε εκείνον.
Αδυνατούσε να πιστέψει στ’αυτιά του, δεν το χωρούσε η αίθουσα. Ένοιωθε να πνίγεται, να χάνεται. Δε θα το άντεχε, αν έλεγε ακόμα μία λέξη παραπάνω.
Και χωρίς να περιμένει τίποτα άλλο, είπε: " Φτάνει! Αρκετά! Η απόφασή μου είναι αυτή, δεν αλλάζει. Κι αν κάτι έχεις μάθει όλα αυτά τα χρόνια, είναι ότι δεν πρέπει να αμφιβάλλεις για τις επιλογές του Βασιλιά. Μπορείς να διαφωνείς, μπορείς να μη σου αρέσουν, αλλά δεν μπορείς να μην υπακούς "
Ακολούθησε σιωπή. Πολλά δευτερόλεπτα όχι αμήχανης, αλλά αμείλικτης σιωπής. Τα βλέμματα καρφωνόντουσαν με μεγαλύτερη βία απ’όση μπορούσε να υποθέσει κανείς, βλέποντας τη σκηνή. Κανείς δεν έφευγε, κανείς δε μιλούσε. Αν ζούσαν αρκετούς αιώνες αργότερα, πιθανόν να θύμιζε σκηνή μονομαχίας. Αλλά εδώ πρόκειται απλώς για δύο ισχυρές προσωπικότητες, που η καθεμία μάχονταν για τη θέση και τις επιλογές της. Ο μεν Βασιλιάς για τη θέση και τις επιλογές της Απόλυτης Αρχής, ο δε δευτερότοκος για τη θέση της ευνομίας και την επιλογή της απόρριψης, ως δίκαιη λύση. Η επιλογή του γιού φάνταζε ως ηλιθιωδώς ανιδιοτελής απόφαση στα μάτια του πατέρα. Αντίθετα, ο μικρός υπερασπίστηκε και υπεραμύνθηκε του δικαιώματός του να προσβάλλει την επιλογή του Βασιλιά ως καταχρηστική, ως ύβρη απέναντι στην τιμή του αδερφού του.
Μικρή συνέχεια...
Όταν μπήκε στη σάλα, ο πατέρας έτρεξε και με ένα πρωτόγνωρο χαμόγελο τον αγκάλιασε σφιχτά, φωνάζοντας : " Ιδού ο Βασιλεύς!". Ο μικρός σάστισε και τον απομάκρυνε διακριτικά. "Δε σε καταλαβαίνω. Τι εννοείς; ".
"Μα ό,τι ακριβώς άκουσες. Ήρθε η σειρά της δικής σου βασιλείας. Εγώ δεν μπορώ να ανταπεξέλθω άλλο στις νέες προκλήσεις της αυτοκρατορίας. Χρειάζεται δυναμικότερο άρχοντα η Πολιτεία μας. Και νομίζω ότι αρκετά έμεινες στην άκρη. Παραείσαι πολύτιμος για να σε κρατώ σε εφεδρεία ".
Ο γιός αρχικά ήρεμος, αλλά σαν έτοιμος για την κάθε λέξη που άκουσε, ξέσπασε σε μια αντίδραση, απροσδόκητη μάλλον για τον Πατέρα.
"Και με ποιο δικαίωμα αποφάσισες να προσπεράσεις τον Πρωτότοκό σου γιό, να τον υποτιμήσεις, ώστε να δικαιώσεις τη δική σου επιλογή; Ποιος σου είπε ότι εσύ παραδίδεις το δακτυλίδι της διαδοχής; Πως φαντάστηκες ότι δική σου είναι η Πολιτεία και οι Νόμοι της, ώστε να τη χειρίζεσαι κατά πως το επιθυμείς; Δε γνωρίζεις ότι απλώς βρίσκεσαι σε αυτή τη θέση και ότι δε σου ανήκει; Δε γνωρίζεις ότι τιμάς τη θέση που σου δόθηκε με το να υπακούς στους προαιώνιους κανόνες; Και οι οποίοι δεν προβλέπουν καμμία αλλαγή και κανένα συμβιβασμό στην εναλλαγή εξουσίας. Απ’τον πατέρα στον πρωτότοκο, είναι η αρχή και το τέλος της παράδοσής μας. Δε γινόταν αλλιώς και δεν πρόκειται να γίνει κι αλλιώς…….. "
Το γέλιο και η ευφορία του Βασιλιά, μέσα σε δευτερόλεπτα, μεταμορφώθηκαν σε δεκάδες άλλα συναισθήματα, ακραία και βασανιστικά για την ψυχή του. Δεν αναγνώριζε ούτε τα λόγια, ούτε το ύφος και σίγουρα δεν εκτίμησε τη σφοδρότητα της επίθεσης. Δεν πίστευε πως τόλμησε να του προσάψει τέτοιους χαρακτηρισμούς, να υποννοήσει ότι όχι μόνο είναι εξουσιομανής, περίπου εξαρτημένος απ’το θρόνο, αλλά και το χειρότερο, αδαής περί των Νόμων και των Αρχών. Των Αρχών που διέπουν ένα Βασίλειο, μικρό ή μεγάλο. Αυτές τις Αρχές υπερασπίστηκε μια ζωή, γι’αυτές πολέμησε, σε αυτές στήριξε την επιβολή της πειθαρχίας, σ’αυτές έμεινε προσκολλημένος μέχρι τώρα, με αυτές μεγάλωσε δύο γιούς.
Ένας εκ των οποίων σήμερα, μπροστά του, αμφισβητεί αυτή την Ιστορία. Την προσωπική του Ιστορία. Την προσωπική του επιλογή.
Και η οποία αφορούσε εκείνον.
Αδυνατούσε να πιστέψει στ’αυτιά του, δεν το χωρούσε η αίθουσα. Ένοιωθε να πνίγεται, να χάνεται. Δε θα το άντεχε, αν έλεγε ακόμα μία λέξη παραπάνω.
Και χωρίς να περιμένει τίποτα άλλο, είπε: " Φτάνει! Αρκετά! Η απόφασή μου είναι αυτή, δεν αλλάζει. Κι αν κάτι έχεις μάθει όλα αυτά τα χρόνια, είναι ότι δεν πρέπει να αμφιβάλλεις για τις επιλογές του Βασιλιά. Μπορείς να διαφωνείς, μπορείς να μη σου αρέσουν, αλλά δεν μπορείς να μην υπακούς "
Ακολούθησε σιωπή. Πολλά δευτερόλεπτα όχι αμήχανης, αλλά αμείλικτης σιωπής. Τα βλέμματα καρφωνόντουσαν με μεγαλύτερη βία απ’όση μπορούσε να υποθέσει κανείς, βλέποντας τη σκηνή. Κανείς δεν έφευγε, κανείς δε μιλούσε. Αν ζούσαν αρκετούς αιώνες αργότερα, πιθανόν να θύμιζε σκηνή μονομαχίας. Αλλά εδώ πρόκειται απλώς για δύο ισχυρές προσωπικότητες, που η καθεμία μάχονταν για τη θέση και τις επιλογές της. Ο μεν Βασιλιάς για τη θέση και τις επιλογές της Απόλυτης Αρχής, ο δε δευτερότοκος για τη θέση της ευνομίας και την επιλογή της απόρριψης, ως δίκαιη λύση. Η επιλογή του γιού φάνταζε ως ηλιθιωδώς ανιδιοτελής απόφαση στα μάτια του πατέρα. Αντίθετα, ο μικρός υπερασπίστηκε και υπεραμύνθηκε του δικαιώματός του να προσβάλλει την επιλογή του Βασιλιά ως καταχρηστική, ως ύβρη απέναντι στην τιμή του αδερφού του.
Η εκδίκηση της Γυφτιάς.....
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟ ΦΙΛΟ ΜΟΥ ΓΙΑΝΝΗ .Τον ψηλό τον μπουζουκτσή το Χαροξεμυαλίστρα...
Δύο τραγούδια απ'το γνωστό δίσκο. Ξυδάκης-Ρασούλ.
Το πρώτο "του Χάρου το παράπονο". Παπάζογλου-Κοντογιάννης.
"....στείλε Χάρε να χαρείς κάποιον να με πάρει. Αγαπήσαμε την ίδια (τη ζωή) μα αυτή δε μας γουστάρει....."
Άγιε Ρασούλιε βάλε το χέρι σου.....Ωωωωωωχ. Έλα Παναγιά μαζί μας !!
ΠΑΟΚ Είσαι λέμε !!!!
Το δεύτερο "Από περιέργεια υπάρχω" .......κι από καραγκιοζλίκι.
Και για bonus δωράκι, το τελευταίο τραγούδι "Μη μ'αποκαλείς τεμπέλη".
Έτσι για να μην έχεις τύψεις για την αναρρωτική....
Η καρδιά λεφτά δε θέλει, Γιάννη μου, για να πει το σ'αγαπώ.
Η Γυφτιά εκδικείται φίλε, δε λυπάται, ούτε μεμψιμοιρεί...
Πίσω όλοι !!!! Πίσω και σας φάγαμε το μεδούλι, παλιοσατανάδες ........Γιούργια ΜΠΑΟΚ
Δύο τραγούδια απ'το γνωστό δίσκο. Ξυδάκης-Ρασούλ.
Το πρώτο "του Χάρου το παράπονο". Παπάζογλου-Κοντογιάννης.
"....στείλε Χάρε να χαρείς κάποιον να με πάρει. Αγαπήσαμε την ίδια (τη ζωή) μα αυτή δε μας γουστάρει....."
Άγιε Ρασούλιε βάλε το χέρι σου.....Ωωωωωωχ. Έλα Παναγιά μαζί μας !!
ΠΑΟΚ Είσαι λέμε !!!!
Το δεύτερο "Από περιέργεια υπάρχω" .......κι από καραγκιοζλίκι.
Και για bonus δωράκι, το τελευταίο τραγούδι "Μη μ'αποκαλείς τεμπέλη".
Έτσι για να μην έχεις τύψεις για την αναρρωτική....
Η καρδιά λεφτά δε θέλει, Γιάννη μου, για να πει το σ'αγαπώ.
Η Γυφτιά εκδικείται φίλε, δε λυπάται, ούτε μεμψιμοιρεί...
Πίσω όλοι !!!! Πίσω και σας φάγαμε το μεδούλι, παλιοσατανάδες ........Γιούργια ΜΠΑΟΚ
Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009
Άκουσον μεν, πάταξον δε....
Φουαγιέ Μεγάρου. Δευτέρα βράδυ. Έξω βροχή. Με ένα ποτήρι Dewars στο χέρι μου.
Περίεργοι ήχοι. Σονάτα concertante για φαγκότο και πιάνο του Σκαλκώτα.
'Ηχοι απόκοσμοι, όχι εύκολοι στο αμύητο αυτί.
Οι νότες που μοιάζουν "ατάκτως ερριμένες", μέσα στο ατονικό τους περιβάλλον, έχουν κάτι από το χάος του 20ου αιώνα.
Η ιστορία λέει ότι ο Σκαλκώτας, όντας στο Βερολίνο του εθνικοσοσιαλισμού, προσπάθησε να μεταφέρει στο έργο αυτό το "σκοτεινό και ανησυχητικό" της ατμόσφαιρας που ζούσε.
Σε αντίθεση με το ρομαντισμό των Γερμανών συνθετών του 18ου και 19ου, που προσπαθούσαν απεγνωσμένα να παράγουν εικόνες, οι "σειραϊστές" στόχευαν στο υπεραναλυμένο συναίσθημα, στο άγχος, στη διαταραχή, στην εντροπία, στην πολυπλοκότητα της αποδιοργάνωσης, στη δυσαρμονία.
Εμείς οι αδαείς, οι "έξωθεν της κλασσικής παιδείας", προσπαθούμε να βρίσκουμε το νήμα στις αυξομειώσεις της έντασης ή των διαφωνιών, ενώ οι περισσότεροι μυημένοι φαντάζομαι ότι την ανατριχίλα τη βρίσκουν σε κάθε δωδεκαφθογγικό συνδυασμό.
Η ακρόαση βέβαια είναι αξεπέραστη. Ο ήχος πάντα στοιχειώνει ευκολότερα απ'την εικόνα
Άκουσον-άκουσον......
Περίεργοι ήχοι. Σονάτα concertante για φαγκότο και πιάνο του Σκαλκώτα.
'Ηχοι απόκοσμοι, όχι εύκολοι στο αμύητο αυτί.
Οι νότες που μοιάζουν "ατάκτως ερριμένες", μέσα στο ατονικό τους περιβάλλον, έχουν κάτι από το χάος του 20ου αιώνα.
Η ιστορία λέει ότι ο Σκαλκώτας, όντας στο Βερολίνο του εθνικοσοσιαλισμού, προσπάθησε να μεταφέρει στο έργο αυτό το "σκοτεινό και ανησυχητικό" της ατμόσφαιρας που ζούσε.
Σε αντίθεση με το ρομαντισμό των Γερμανών συνθετών του 18ου και 19ου, που προσπαθούσαν απεγνωσμένα να παράγουν εικόνες, οι "σειραϊστές" στόχευαν στο υπεραναλυμένο συναίσθημα, στο άγχος, στη διαταραχή, στην εντροπία, στην πολυπλοκότητα της αποδιοργάνωσης, στη δυσαρμονία.
Εμείς οι αδαείς, οι "έξωθεν της κλασσικής παιδείας", προσπαθούμε να βρίσκουμε το νήμα στις αυξομειώσεις της έντασης ή των διαφωνιών, ενώ οι περισσότεροι μυημένοι φαντάζομαι ότι την ανατριχίλα τη βρίσκουν σε κάθε δωδεκαφθογγικό συνδυασμό.
Η ακρόαση βέβαια είναι αξεπέραστη. Ο ήχος πάντα στοιχειώνει ευκολότερα απ'την εικόνα
Άκουσον-άκουσον......
Παρασκευή 6 Νοεμβρίου 2009
Πεζοπορία στο Χορτιάτη
Χορτιάτης. Βουνό, κοντά στη Σαλονίκη, κάτι λιγότερο από 1200μ. Το Σάββατο στις 1/11 η Πρωτοβουλία Κίνησης Πολιτών Χορτιάτη, η εφημερίδα Χορτιάτης 570, με σπόνσορα το ραδιόφωνο Μύθος 93,4 διοργάνωσε μια πεζοπορία στο καστανόδασος του βουνού.Μια μαγική πορεία 4,5 περίπου ωρών, ανάμεσα σε απίστευτα χρώματα φθινοπώρου, σε οξυές, βελανιδιές και φυσικά καστανιές.
Είχαμε και την τύχη να έχουμε ξεναγό, τον κ.Νανακούδη, γνώστη της περιοχής, της Ιστορίας της, αλλά και των προβλημάτων της.
Σ΄όλη τη διάρκεια της διαδρομής και τι δεν ακούσαμε. Για τα προϊστορικά του χωριού, τη Ρωμαϊκή της διαδρομή με το υδραγωγείο, τη βυζαντινή της ιστορία. Μας έλεγε για την πορεία των σταυροφόρων προς την Πόλη και τις λεηλασίες τους. Μας έδειξε το σημείο της εκτέλεσης των Ελλήνων (τα περισσότερα γυναικόπαιδα) στην Κατοχή, αλλά και τα σημεία σφαγής και φρίκης στον Εμφύλιο.
Μίλησε για τα μονοπάτια που 'φτιαξαν οι Ινδοί οδηγοί των ΆγγλοΓάλλων του Εκστρατευτικού Σώματος στον Α' ΠΠ. Για τα μονοπάτια των παλιών παγοποιών. Για το πως φτιάχναν παλιά τις "μπάρες", περιμένοντας να παγώσει το νερό απ'τις πηγές του βουνού, πως έσπαγαν τον πάγο με τσεκούρια και τον αποθήκευαν στα "μαγαζιά" για να τον πουλήσουν στη Θεσσαλονίκη το καλοκαίρι. Τρελά πράγματα....
Και είδαμε από ψηλά το"πτώμα" της Κορώνειας, τις απαράδεκτες κεραίες, τους κυνηγούς και τους "γουρουνάδες" (αυτούς με τις μηχανοκίνητες 4Χ4 γουρούνες), να διαταράσσουν όλη την ηρεμία και τη γαλήνη του δάσος. Όλα αυτά τα περιβαλλοντικά εγκλήματα, που ακόμα ψάχνουμε το θύτη.
(Αυτό είναι το κατασκηνωτικό των Προσκόπων. Εκεί το '88, όταν δεν υπήρχε ιδιωτική τηλεόραση, άρα ούτε και κεραίες, έκανα τη Βασική Εκπαίδευση Λυκοπούλων για τους Αρχηγούς/Υπαρχηγούς Αγέλης. Είπα ψέμματα ότι είμαι 19 για να πληρώ τα όρια κι αυτοί (τάχα) το πίστεψαν. Το βρήκα ακριβώς όπως το θυμόμουν. Μου ΄παν ότι είχε γίνει τρισάθλιο και βρωμερό, κι ότι με κόπο το ξανάφεραν στην κατάσταση που βρισκόταν. Να ΄χεις τέτοιες ομορφιές και να τις πετάς στα σκουπίδια! Τι ντροπή!!!)Μιλήσαμε για τους κραυγαετούς και τους χρυσαετούς, τους λαγούς και την υπόλοιπη άγρια πανίδα.
Αλλά ρε φίλε, είδαμε, μυρίσαμε, ακούσαμε......το δάσος. Τόσο δίπλα μας κι όμως τόσο άγνωστο.
Φύλλα κίτρινα, κόκκινα, καφέ, σ'όλους τους συνδυασμούς. Βατόμουρα κόκκινα/μαύρα, ξινά-γλυκά, τι σημασία έχει; Ξεφλουδίζαμε κάστανα και τα τρώγαμε ωμά, αφού μας ψιλόκοψε και η πείνα. Με τους σκούφους και τα γάντια, αφού είχε παγωνιά, ειδικά στα ανήλια μέρη. Ως και κάτι κοπάδια αγελάδων είδαμε, με τα μοσχαράκια να ψάχνουν τις μαμάδες τους. Ωραίες φάσεις.
Θέλουν βέβαια να το χαρακτηρίσουν Εθνικό Πάρκο ή Περιαστικό Δάσος για να αποτρέψουν περαιτέρω εκμετάλλευσή του (παράνομη υλοτομία κτλ), αλλά δεν νομίζω να καταφέρουν και πολλά. Εξάλλου είναι τέτοια η οικιστική ανάπτυξη, που θυμίζει τα πέριξ της Πάρνηθας (Θρακομακεδόνες, Βαρυμπόμπη). Όταν πρωτοπήγα εκεί το '89, στο Μπάφι, μου φαινόταν τόσο μακριά τα σπίτια και τόσο αραιοκατοικημένη η περιοχή, που όταν, λόγω ενός θειού που χτίζει εκεί, ξαναπήγα πρόσφατα, τρελάθηκα....
Και είπα: Έτσι θα γίνει και με το Χορτιάτη. Θα τον κάψουν μια μέρα, τελείως τυχαία, θα τον αποχαρακτηρίσουν σχεδόν όλο, πάλι τυχαία. Και έτσι τυχαία θα βρεθεί μπαζωμένος και χτισμένος με βιλίτσες και βιλάρες. Που θα νομιμοποιηθούν, τελείως τυχαία και όταν τυχαία ξανακαούν, θα φωνάζουν οι κάτοικοι: "Πού είναι το κράτος;;"
Ωραία πατριδογνωσία. Χιλιοξαναματαεπαναλαμβανόμενη Φυσική Ιστορία.
Ούτε τα βουνά δε θα μπορούμε να πάρουμε σε λίγα χρόνια
Α ρε κατακαημένη Αράχωβα. Μόνο εσύ θα μείνεις....
Α ρε κατακαημένη Αράχωβα. Μόνο εσύ θα μείνεις....
Υ.Σ. Οι διάδοχοι μ'έβγαλαν ασπροπρόσωπο. Πραγματικά ένοιωσα περήφανος!!!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)