Everybody is a fuckin' Comedian!!!
Εδώ και χρόνια!
Ricky, Jerry, προσφάτως, Σύλλας παλαιότερα. Οι κολοσσοί Ρόμπιν, Ρίτσαρντ. Ο απωλεσας το βασίλειο του και καταπτυστος Μπιλ,
YouTube φιγούρες, σαν τον Τρέβορ Noah, που πήραν εκπομπές κι έγιναν διάσημοι.
Οι αστέρες του Νετφλιξ, ελέω και πανδημίας, σαν τον Seguro, Papas, νέοι αλλά και μεσήλικες, προ συνταξης σαν το Μάρκ Maron, που είπε το τέλειο: Comedy is tragedy plus time.
Οι μαύροι, οι λευκοί, οι Ασιάτες, οι Ινδοί. Οι επιθετικοί, οι βέβηλοι, ιερόσυλοι, χωρίς ιερό και όσιο, οι politically correct και incorrect .
Θα μπορούσα, αν ήθελα. Στην άλλη ζωή. Είναι που αυτή μου βγήκε πιο αστεία, απ'ότι μπόρεσα να αντέξω. Η σάτυρα δεν είναι για τον καθένα πάντως. Η διακωμώδηση των καταστάσεων, προσωπικών, ιδιαίτερων αλλά και κοινωνικών οδηγεί στον εξευτελισμό από πρόθεση. Σε φτύνουν με κάτι χλεπες, νααα, κι ενώ τρέχουν οι βλεννες από παντού, εμείς κι εσείς ξεκαρδιζομαστε στα γέλια . Κι έτσι προκαλεί η σάτυρα αυτά τα διφορούμενα που βλέπουμε. Να σε μισούν και να σε απειλούν ή να σε εξυψώνουν και να σε πλουτίζουν.
Ο κλόουν και ο γελωτοποιός, ο Τζόκερ και ο Σταντ Απ Κωμικός. Είτε στη σκηνή είτε στη ζωή είναι μάλλον χρήσιμοι. Ως αντλίες εκτόνωσης. Γιατί σταματήσαμε να είμαστε σοβαροί εδώ και 3-4 χιλιάδες χρόνια.
Θα πεθάνουμε ως ανθρωπότητα, γελώντας.
Μας ταιριάζει .
