Ναιαιαιαιαιαιαιαι!!!!!!!! είμαστε (ακόμα) alive and well-kicking !!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ναι ρε μάγκες ήμουν εκεί κι εγώ, πάλι να τα πούμε, να τα ακούσουμε, εμείς οι "μυστήριοι" οι "περίεργοι" (άμα σας πω όμως τι περίεργες φάτσες είδα, όχι άμα σας πω, θα με λέτε παραμυθά!!), εμείς οι αθεράπευτοι φανς του Άντερσον και των οργάνων του, φλάουτα, κιθάρες, μαζί με την καινούρια παρέα του τα τελευταία χρόνια, όντας γηρασμένος και (ειλικρινά, δεν κάνω πλάκα, θα το ακούσετε κι εσείς) ΧΩΡΙΣ φωνή, που προσπαθεί κι αυτός, όπως φυσικά και εμείς όλοι, να αποδείξει περήφανα ότι ζούμε, είμαστε εκεί, δε μας έθαψε η μόδα, δεν κρύψαμε τα μπλουζάκια μας, με τη φάτσα του και τα μούσια του να λέει, κάνοντας χειρονομία με το δείκτη> Too old to rock 'n' roll, too young to die........

ήμανε που λέτε παιδιά, με κάτι 60άρηδες, μαλλιάδες ξεχασμένοι, με κότσους και μπλουζάκια χίπικα, περιποιημένους κυρίους με γυαλάκια και με κοντομάνικα μακό μπλουζάκια heavy horses, κάτι κυρίες με τακούνια και τσάντες περιποιημένες, και από πίσω στον ώμο έβλεπες ένα τατουάζ, από κείνα τα πριν 40 χρόνια, θολό και στραπατσαρισμένο, να γράφει Aqualung, ανθρώπους των 55-60 χρονών, γερμανόφατσες, κρυομπλαστρόφατσες και ασπρομουροπρόσωπους τευτονόγερους, να κουνιούνται και να τραγουδάν αγγλικούς στίχους σαν εφηβάκια με σπυράκια, σαν πιτσιρίκια του '70 (διαβάζω τώρα και τα Ανεμώλια του Ζουργού, ήρθε κι έδεσε!!), που δεν πέρασε ούτε μια μέρα πάνω τους, ούτε οι ρυτίδες υπάρχουν, ούτε τα κιλά, ούτε οι ζωές πέρασαν, σαν του Ιαν τα κουνήματα στη σκηνή, όπως παλιά, όπως και τώρα, μας προδίδει (πάντα όμως, μα πάντα;;;) το σώμα, μας "κρεμάνε" τα σαρκία μας, αλλά εμείς εκείίίίί, δεν παραδινόμαστε ποτέ, κουφάλα, θα το πούμε το ποίημα, αλλά θα το πούμε καλά, με αντίστιξη, με progressive χροιά,

 με παλαιομοδίτικες κλίμακες και μελωδίες, με μοτίβα του folk rock, με ήχους εγγλεζοσκωτσέζικους, με φράσεις μεγαλοβριτάνικες not too chipper? flippin' right!

 και ας έχουμε παιδιά, εγγόνια, δεν ξέρω μπας και δισέγγονα, ας μας λένε μπαρμπάδες, πουρόκερς, πουρόμυαλους με φαλάκρα και υπέρταση, "στυτική διαταραχή" μπορεί να έχουμε-που λέει ο λόγος του Ιαν "down there", αλλά εκεί μέσα, βαθειά, στα χαμένα μας, υπάρχει οργάνωση κι ελπίδα, δε σβήνει η φωνούλα, η άψυχη και ψυχωμένη μαζί, το νιάτο το κουβαλάμε, το δουλεύουμε, μουτζώνουμε μεν τον καθρέφτη, Παρ'τα μαλάκα που θες και ροκ συναυλία, δεν υποχωρούμε δε μπροστά σε δισκοπάθειες και ψιλοκαρδιακά, παρά μόνο στα κελεύσματα της φύσης μας, που μας έλεγε πάντα τα σωστά "αγάπα και μην περιμένεις πίσω" "δούλεψε για να χαρείς το διάλειμμα" "φάε όποτε πεινάς, πήδα όποτε αισθανθείς, κοιμήσου μόνο αν είναι μεγάλη ανάγκη", γενικά η Φύση μας πάντα ήξερε και έπαιρνε τους ήχους, τους δούλευε στα αφτιά μας, τους έκανε φλαουτίσματα και φαζιές, μπότες στα ντραμς και mellotron-like όργανα, και έδειχνε πάντα το παρελθόν, οδηγό και παραστάτη, σ'αυτά που έρχονται.

όσο ζω κι αναπνέω, όσο κάνω τα animal deals, όσο I ride myself over the fields, θα λέω στα wisemen τσογλανάκια των ουρανοξυστών και των κοινοβουλίων, ότι είμαι thick as a brick και φαίνομαι!!
Πες τα υπόλοιπα εσύ Ιαν, γιατί εγώ πάλι ξέφυγα, με φαίνεται.
Η μουσική των JT, ο ίδιος ο Man himself, μας είπε πάλι αυτά που έπρεπε, έφτιαξε ένα έργο 40 χρόνια μετά, το Thick as a brick2. Δηλαδή για να εξηγούμαι. Το πρώτο, αν θυμάστε, όσοι θυμάστε και όσοι ξέρετε, ήταν -υποτίθεται- ένα μεγάλο ποίημα του (κάποιου ανύπαρκτου προσώπου) 10χρονου παιδιού, ονόματι Gerald Bostock, που το 1972  μελοποιήθηκε από τους Tull. Κι αναρωτιέται ο Ιαν: τι να απόγινε βρε παιδιά ο (ανύπαρκτος είπαμε!) Gerald. Μπορεί στα 50 του να  είναι τραπεζίτης, άστεγος, στρατιώτης στο Ιράκ, ή μικροαστός/μαγαζάτορας σε επαρχιακή πόλη;;;;;
Γράφει λοιπόν ο Άντερσον για τις endless possibilities, τα pebbles thrown της μοίρας μας,

τι θα γινόταν αν;;;;;; μήπως αν είχα κάνει εκείνο;;;;;;;;; Λες άμα τότε......;;;;;;; Καλά θα μπορούσα εγώ να ήμουν.......!!!!!!!

και τα παρατάει στο τέλος τα διλήμματα και λέει: ό,τι πέρασε, πέρασε

υπάρχει και το Γιατί όχι να μην κάνω και αυτό, έστω και τώρα, Μπορεί να γίνει, ναι όντως......
Περίμενε και θα δεις......!!!!!!!

What-ifs, Maybes, Might-have-beens, fly soft petals on a breeze
What-ifs, Maybes, Might-have-beens, Why-nots, Perhaps, Wait-and-sees


Υ.Σ. να αυτές είναι οι μαλακίες των καλλιτεχνών, τα λένε όλα αυτοί, και δε μένει τίποτα σε μας, τους φτωχούς ψωροπουρομπλόγκερ να πούμε. Κουφάλαι καλλιτέχναι, στη ψάθα να ποθάνεται!!!!!