Στη δουλειά μου έχω έναν μάστορα, Meister κυριολεκτικά, όχι σαν τον Μάϊστερ Παισέλ, αυτός λέγεται Μπαμπατσάν, και όταν μετράμε το γνωστό "ένα, δύο, τρία, πάμε!", λέει συνέχεια το κλασικό αλλά και βαρετό Eins, zwei, drei, Polizei. Άμα καμιά φορά λέω μόνο "ένα, δύο, τρία" και δε λέω το polizei, σταματάει, δε συνεχίζει και μου λέει "όχι, όχι, δεν γίνεται χωρίς πολιτσάϊ, πρέπει να πούμε και το πολιτσάϊ, δεν πάμε πουθενά χωρίς την Πολιτσάϊ". Στην αρχή, κι εγώ όπως κι εσείς πιθανόν να σκέφτεστε, είπα μέσα : "Τι βλακείες λες ρε θείο;; Τι καραγκιοζιλίκια είναι αυτά;; Πολιτσάϊ και τα καρούλια του Αμβρόσιου!!! Ξινά χαζά αστειάκια. Η πλάκα είναι ότι ο θείος Babacan, το λέει με την καλή του την καρδιά, καλόψυχα (Babacan auf Türkisch bedeutet gutmütig), το εννοεί κιόλας, δεν κάνει πλάκα.
Η αστυνομία λοιπόν πανταχού παρούσα, τα πάντα πληρούσα και ακολουθούσα και παρακολουθούσα και ρουφιανούσα και το νόμο εκτελούσα.
Εμπειρίες με τροχαία/αστυνομία/Offenbacher Vice (ή αλλιώς απ'τη ζωή βγαλμένα)
παράδειγμα πρώτο:
είμαι καινούριος στην πόλη και περπατάω στη Biebererstr. δίπλα σε μια στροφή, με προσπερνάει ένα μαύρο αμάξι με φιμέ τζάμια, με το που στρίβει ακούγονται "στριγγλιές" και φρενάρισμα. Με το που στρίβω κι εγώ σε δευτερόλεπτα "παγώνω" γιατί μπροστά μου βρίσκονται "ξαφνικά" (μετά συνειδητοποίησα ότι πρέπει να ήταν μπλόκο) καμιά 30αριά πεζοί, ίσως 6-7, μπορεί και παραπάνω ακροβολισμένοι σε ταράτσες και μπαλκόνια, δεν μπορεί λέω, ταινία γυρίζουν, κι όμως μετά από φωνές, και τσιρίδες των αστυνομόπαιδων, βγαίνει με σηκωμένα χέρια ένας μελαμψούλης από το μαύρο αμάξι και τον ξαπλώνουν στην άσφαλτο, τον ακινητοποιούν, ενώ εγώ κοιτάω απ'το πλάι τις πινακίδες του αυτοκινήτου : ΚΒΑ ΧΧΧΧ, Ναι κύριοι η Καβάλα μεγαλουργεί και στα εξωτερικά, τι νόμιζες;;; Αυτό που μου έμεινε είναι ότι όποτε βλέπω αστυνομικό, βρε και το καλύτερο παιδί του κόσμου να είναι, λέω : μάγκα αυτοί δεν αστειεύονται, εδώ έχει εγκληματικότητα, κανόνισε μη βρεθείς στο λάθος σημείο τη λάθος ώρα, σκύβε το κεφάλι και να είσαι νόμιμος, κακομοίρη μου!!!!!
Παράδειγμα δεύτερο:
Γυρίζω από δουλειά, 9:30 το πρωί, περνάω μέσα από χωριό και την ζώνη των 30 χιλ, καταλαβαίνω ότι τρέχω με κάτι παραπάνω ίσως 35χιλ/ώρα ίσως παραπάνω, αλλά είμαι κουρασμένος, νυσταγμένος, βαρεμένος, δε δίνω σημασία, μέχρι που ανάβει το Blitz της κάμερας. Ώπα νατα, νατα, άρχισαν τα προστίματα, σκέφτομαι μέσα μου και περιμένω τη λυπητερή. Μετά από 10 μέρες, ερχεται το πρόστιμο από το Δήμο, 15 ευρώ, γιατί οδηγούσα με 36χιλ/ώρα σε ζώνη μέχρι 30χιλ/ώρα, η φωτογραφία ωραιότατη, καθαρότατη, με απεικονίζει σα γαμώ το στανιό μου, χάλια, νύστα και τύφλα μες στο μάτι, άμα ήμουν εγώ τροχαίος και με έβλεπα, 500ευρο θα μου έριχνα, έτσι για να ρίχνω νερό στα μούτρα μου πριν να οδηγήσω. κατά τα άλλα, το χαρτί ευγενέστατο, με συμβουλές, με αναφορά στον αυτόπτη μάρτυρα (τον ποιον;;;) που είδε το λαμπάκι της κάμερας και γενικά όλες τις πληροφορίες για εκείνη τη στιγμή. Αποτέλεσμα πρώτο: Το πλήρωσα αλλά το φχαριστήθηκα, μέσω ίντερνετ, ούτε ταλαιπωρίες, ούτε ξεφτιλισμούς, ούτε παρακάλια, να κύριε παρανόμησα και θα πλερώσω......Αποτέλεσμα δεύτερο. Έχουν περάσει δύο μήνες και περνάω από κει κάθε μέρα.....σαν Παναγίτσα των 20-25 χιλ/ώρα, εκνευριστικά αργός, αλλά νόμιμος. Γιατί εδώ οι νόμοι εφαρμόζονται!
Παράδειγμα τρίτο:
προς καφενείο κοντά στη Merianplatz. Τσουλάω με το ποδηλατάκι μου κανονικά και νόμιμα, όταν αντιλαμβάνομαι αμαξίδιο όπισθεν μου. κάνω νόημα να περάσει ο μάστορας, αλλά εκείνος με ευγενέστατη εκφορά μου λέει : "Κάντε στην άκρη, σταματήστε και περιμένετε". Ωωωχχχ, ο μπάτσος θα με γράψει,λέω μέσα μου, Μια φορά Μαλ%$#& δε φόρεσες κράνος και τώρα βρήκαν να σου κάνουν έλεγχο....φτουουουου! κατεβαίνουν δύο κύριοι με στολές, με ρωτάει ο ένας "δικό σας είναι το ποδήλατο κύριε;;" "ναι" του απαντάω "σίγουρα;; γιατί μοιάζει κάπως παιδικό για το μέγεθός σας;; επιτρέπεται να δούμε τον αριθμό του;;" "βέβαια λέω εγώ"
Και αφού το αναποδογυρίζουν και ο ένας παίρνει τον αριθμό και τον λέει σε κάποιον στον ασύρματο, περιμένει λίγο, πετάει ένα "negativ" στον άλλον, μου λένε ευχαριστώ και συγνώμη για την καθυστέρηση, και μετά μου δίνουν συμβουλές "καλύτερα να αγοράσετε ένα ψηλότερο, ώστε να ταιριάζει ο άξονας με το ύψος του μηρού και της κνήμης, ώστε να μην κουράζετε και καταπονείτε το γόνατο!!!!!" με κούφαναν αμφότεροι, εξεπλάγην ευχάριστα, λέω εδώ μέσα, τα κλεμμένα ποδήλατα φακελώνουν, τους ανθρώπους θα αφήσουν;;;;;, μπράβο τους, η Στάζι στην καλή της μορφή, ζει και βασιλεύει, τροχαία με σκοπό, δράση, ευγένεια, φαντάζομαι και αποτέλεσμα.
ΟΚ, να βρίζω την αστυνομία. Ανέξοδο, εύκολο, της μόδας. Το γίνεται όμως όταν είναι απαραίτητη;;;;; Πότε να της βγάλω το καπέλο;;; Όταν θα με δείρουν ή πριν προλάβω να πω κιχ;; Καλύτερα streng und effektiv παρά χλιάρες, χλεμπονιάρες, χρυσαυγομαμακοπίτουρες, στον Αφγανό "μαιμουδέμπορο" πουλάμε μαγκιά, στον Αρμένο πρεζέμπορο μπροστά γινόμαστε "κοτούλες του αγρού".
Eins, zwei, drei, vier, have no fear, θα έλεγα εγώ.
Αλλά αυτός είμαι εγώ, ο φασιστόφιλος και πολιτσοφιλος, παράλληλα πασιφιστής και ειρηνοποιός.
Την αστυνομία πολλοί εμίσησαν, το νόμο του άστεως ουδείς......
Η αστυνομία λοιπόν πανταχού παρούσα, τα πάντα πληρούσα και ακολουθούσα και παρακολουθούσα και ρουφιανούσα και το νόμο εκτελούσα.
Εμπειρίες με τροχαία/αστυνομία/Offenbacher Vice (ή αλλιώς απ'τη ζωή βγαλμένα)
παράδειγμα πρώτο:
είμαι καινούριος στην πόλη και περπατάω στη Biebererstr. δίπλα σε μια στροφή, με προσπερνάει ένα μαύρο αμάξι με φιμέ τζάμια, με το που στρίβει ακούγονται "στριγγλιές" και φρενάρισμα. Με το που στρίβω κι εγώ σε δευτερόλεπτα "παγώνω" γιατί μπροστά μου βρίσκονται "ξαφνικά" (μετά συνειδητοποίησα ότι πρέπει να ήταν μπλόκο) καμιά 30αριά πεζοί, ίσως 6-7, μπορεί και παραπάνω ακροβολισμένοι σε ταράτσες και μπαλκόνια, δεν μπορεί λέω, ταινία γυρίζουν, κι όμως μετά από φωνές, και τσιρίδες των αστυνομόπαιδων, βγαίνει με σηκωμένα χέρια ένας μελαμψούλης από το μαύρο αμάξι και τον ξαπλώνουν στην άσφαλτο, τον ακινητοποιούν, ενώ εγώ κοιτάω απ'το πλάι τις πινακίδες του αυτοκινήτου : ΚΒΑ ΧΧΧΧ, Ναι κύριοι η Καβάλα μεγαλουργεί και στα εξωτερικά, τι νόμιζες;;; Αυτό που μου έμεινε είναι ότι όποτε βλέπω αστυνομικό, βρε και το καλύτερο παιδί του κόσμου να είναι, λέω : μάγκα αυτοί δεν αστειεύονται, εδώ έχει εγκληματικότητα, κανόνισε μη βρεθείς στο λάθος σημείο τη λάθος ώρα, σκύβε το κεφάλι και να είσαι νόμιμος, κακομοίρη μου!!!!!
Παράδειγμα δεύτερο:
Γυρίζω από δουλειά, 9:30 το πρωί, περνάω μέσα από χωριό και την ζώνη των 30 χιλ, καταλαβαίνω ότι τρέχω με κάτι παραπάνω ίσως 35χιλ/ώρα ίσως παραπάνω, αλλά είμαι κουρασμένος, νυσταγμένος, βαρεμένος, δε δίνω σημασία, μέχρι που ανάβει το Blitz της κάμερας. Ώπα νατα, νατα, άρχισαν τα προστίματα, σκέφτομαι μέσα μου και περιμένω τη λυπητερή. Μετά από 10 μέρες, ερχεται το πρόστιμο από το Δήμο, 15 ευρώ, γιατί οδηγούσα με 36χιλ/ώρα σε ζώνη μέχρι 30χιλ/ώρα, η φωτογραφία ωραιότατη, καθαρότατη, με απεικονίζει σα γαμώ το στανιό μου, χάλια, νύστα και τύφλα μες στο μάτι, άμα ήμουν εγώ τροχαίος και με έβλεπα, 500ευρο θα μου έριχνα, έτσι για να ρίχνω νερό στα μούτρα μου πριν να οδηγήσω. κατά τα άλλα, το χαρτί ευγενέστατο, με συμβουλές, με αναφορά στον αυτόπτη μάρτυρα (τον ποιον;;;) που είδε το λαμπάκι της κάμερας και γενικά όλες τις πληροφορίες για εκείνη τη στιγμή. Αποτέλεσμα πρώτο: Το πλήρωσα αλλά το φχαριστήθηκα, μέσω ίντερνετ, ούτε ταλαιπωρίες, ούτε ξεφτιλισμούς, ούτε παρακάλια, να κύριε παρανόμησα και θα πλερώσω......Αποτέλεσμα δεύτερο. Έχουν περάσει δύο μήνες και περνάω από κει κάθε μέρα.....σαν Παναγίτσα των 20-25 χιλ/ώρα, εκνευριστικά αργός, αλλά νόμιμος. Γιατί εδώ οι νόμοι εφαρμόζονται!
Παράδειγμα τρίτο:
προς καφενείο κοντά στη Merianplatz. Τσουλάω με το ποδηλατάκι μου κανονικά και νόμιμα, όταν αντιλαμβάνομαι αμαξίδιο όπισθεν μου. κάνω νόημα να περάσει ο μάστορας, αλλά εκείνος με ευγενέστατη εκφορά μου λέει : "Κάντε στην άκρη, σταματήστε και περιμένετε". Ωωωχχχ, ο μπάτσος θα με γράψει,λέω μέσα μου, Μια φορά Μαλ%$#& δε φόρεσες κράνος και τώρα βρήκαν να σου κάνουν έλεγχο....φτουουουου! κατεβαίνουν δύο κύριοι με στολές, με ρωτάει ο ένας "δικό σας είναι το ποδήλατο κύριε;;" "ναι" του απαντάω "σίγουρα;; γιατί μοιάζει κάπως παιδικό για το μέγεθός σας;; επιτρέπεται να δούμε τον αριθμό του;;" "βέβαια λέω εγώ"
Και αφού το αναποδογυρίζουν και ο ένας παίρνει τον αριθμό και τον λέει σε κάποιον στον ασύρματο, περιμένει λίγο, πετάει ένα "negativ" στον άλλον, μου λένε ευχαριστώ και συγνώμη για την καθυστέρηση, και μετά μου δίνουν συμβουλές "καλύτερα να αγοράσετε ένα ψηλότερο, ώστε να ταιριάζει ο άξονας με το ύψος του μηρού και της κνήμης, ώστε να μην κουράζετε και καταπονείτε το γόνατο!!!!!" με κούφαναν αμφότεροι, εξεπλάγην ευχάριστα, λέω εδώ μέσα, τα κλεμμένα ποδήλατα φακελώνουν, τους ανθρώπους θα αφήσουν;;;;;, μπράβο τους, η Στάζι στην καλή της μορφή, ζει και βασιλεύει, τροχαία με σκοπό, δράση, ευγένεια, φαντάζομαι και αποτέλεσμα.
ΟΚ, να βρίζω την αστυνομία. Ανέξοδο, εύκολο, της μόδας. Το γίνεται όμως όταν είναι απαραίτητη;;;;; Πότε να της βγάλω το καπέλο;;; Όταν θα με δείρουν ή πριν προλάβω να πω κιχ;; Καλύτερα streng und effektiv παρά χλιάρες, χλεμπονιάρες, χρυσαυγομαμακοπίτουρες, στον Αφγανό "μαιμουδέμπορο" πουλάμε μαγκιά, στον Αρμένο πρεζέμπορο μπροστά γινόμαστε "κοτούλες του αγρού".
Eins, zwei, drei, vier, have no fear, θα έλεγα εγώ.
Αλλά αυτός είμαι εγώ, ο φασιστόφιλος και πολιτσοφιλος, παράλληλα πασιφιστής και ειρηνοποιός.
Την αστυνομία πολλοί εμίσησαν, το νόμο του άστεως ουδείς......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου