Gedanken bei sich

Φτάνει κι ο χρόνος στο τέλος του. Φτάσαμε κι εμείς μαζί του. Το θείο βρέφος θα γεννηθεί στην Παλαιστίνη πάλι.

Αλλά σκεφτείτε κι αυτούς τους κακομοίρηδες τους μάγους, ξεκινάνε από του διαόλου τη μάνα, στην κυριολεξία,  περνάνε Αφγανιστάν, Ιράν, Ιορδανία, Συρία για να πάνε στη Βηθλεέμ, μέσα στο χαμό αυτό. 

Ίσως να πρέπει να πάρουν πολλές αμφεταμίνες Captagon για να ανταπεξέλθουν, αλλά αυτό εκεί πέρα δεν είναι πρόβλημα. 

Οι ώρες μεταξύ μας τέτοιες μέρες θυμίζουν τις καραντίνες, αλλά βέβαια εδώ υπάρχει το γιορτινό τραπέζι για ορισμένους , με παππούδες γιαγιάδες θείους θείες. Άλλοι θα μείνουν μόνοι τους από επιλογή, άλλοι κατ' ανάγκη. Δεν πειράζει, μια (ή δύο μέρες) είναι όλες κι όλες. 

Φωτάκια και λαμπιόνια, στολιδια και μπάλες στο δέντρο, Adventskalender, Weihnachtsmarkt, Glühwein/gebrannte Mandeln. 

Όλα καλά κι άγια, ή όχι και τόσο άγια. Όλα ψεύτικα; Που λέει κι ο Άκης Πάνου; Το ότι συνεχίζουμε να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας και να νομίζουμε ότι έτσι προωθούμε κι ενισχύουμε τον κοινωνικό μας ιστό, ειδικά με την πανδημία, αυτό από μόνο του δείχνει: 1) την απελπιστική κατάσταση του ανθρώπου, χωρίς καμία πλέον λύση δια της Λογικής, αλλά μόνο της (τυφλής ) Πίστης και Της Ελπίδας 2) την αδυναμία του να μάθει οτιδήποτε από τα λάθη του και την καταδίκη του να τα επαναλαμβάνει μέχρι τελικής πτώσης. Και φυσικά 3) ο άνθρωπος ήταν μια όχι και πολύ επιτυχημένη τροπή/εκτροπή της Εξέλιξης (βλ. Χαράρι, Homo, eine kurze Geschichte der Menschheit, θα γράψω σχετικά!) 

Άντε να βγει ο χρόνος, άντε να περάσει η μέρα και να ρθει το πρωινό! 

Abgestumpft

Oft nachts, frage ich mich , ob es immer so war, ob es als vermeidbar aus der Ferne betrachtet wurde, ob die anderen Optionen realisierbar und umsetzbar wären. 

Der Verstand half nicht, also nicht mehr. Der einzige Weg der Schutzreflexen ging durch die Abgestumpftheit, die die Strategie und die Vorgehensweise festlegte. 

Stumpfsinn, Apathie. Über die Stunden, die Tage, die Wochen und die Monate. Die Zeit existiert nicht und legt nix festes mehr, nichts Ausschlaggebendes. Sachen und Ziele werden nicht verfolgt, spezifische Wünsche geschweige denn Vorsätze werden nicht mehr geäußert und erfüllt. Alles kommt, wie es kommen sollte und dürfte. Jacke wie Hose. Haare wachsen, Gefühle nicht. Routinen finden statt, Verständigung und Annäherung nicht. Floskeln ja, Tiefsinn beim Gespräch keineswegs. "Smalltalk" bis zum Graben. 

Haut und Fell ohne Sensoren, keine Signale Richtung Amygdala dringen durch.  Das ist natürlich nur Selbstdiagnose und wie auf der ganzen Welt bekannt ist, wenn man von Geld oder Sex viel spricht, wahrscheinlich hat keins!! 

In dem Fall, ist alles o.g. keine Unterstellung, sondern die Wahrnehmung der letzten Jahren, seit Nov 2021. Es ist allerdings lange her, die Anpassung/das Angewöhnen schleifen die Kanten und zerreiben die grossen Worte. 

Noch eine Minute umsonst....