Χρόνια Πολλά ...με ζεμπεκιές

Να ζήσεις Θόδωρα και χρόνια πολλά,
μεγάλος να γίνεις, να αλλάξεις μυαλά

παντού να σκορπίζεις λεφτά και μωρά

και όλα να λένε Ροκά μου Μπαμπά.....

Σε κάποιο κλασσικό γλέντι (τρεις νοματαίοι και δύο όργανα), σε κάποιο σπίτι, βγαίνει να χορέψει ο Σαλονικιός......

Π: Παίξε-μου λέει-Τα δυο σου χέρια

Μ: Σιγά ρε βαρύμαγκα! και που ξες εσύ τις βεργούλες;;

Π: Δεν σου είπα τις βεργούλες, σου είπα τα δυο σου χέρια....!

Μ: Καλά καλά, θα δω. Κανα φράγκο θα δώσεις;

Π: Θα σου δώσω και 25 ευρώ.

Μ: Να μη ρωτήσω πού τα βρήκες!

Π: (αποφεύγοντας την ερώτηση) Είναι για το Θόδωρο.

Μ: Ορίστε;;;

Π: Αυτό. Που θα χορέψω, είναι για το θείο Θόδωρο, που γιορτάζει..........

Μ: ___________ (κλαψ)____(λυγμ)_______

Και τραβάει μια ζεμπεκιά ο μικρός...... Άλλο να στο λέω, άλλο να το βλέπεις, κι άλλο να το ζεις

Και μετά από εκεί έγινε της ψ...ς ο χαβάς. Σπάσαμε μέχρι και τα φλυτζανάκια του καφέ. Τι νεροπότηρα, τι κρασοπότηρα, τι πιάτα, ως και τα τασάκια, που δε σπάγαν, εμείς τα πετούσαμε. Γλέντι μέχρι τις 10 το βράδυ, αλλά ασταμάτητα. Σαν αφιονισμένοι, σαν να μην έχει ρε παιδί μου αύριο μέρα, σαν να μας πάνε στα κάτεργα αύριο, σαν να φεύγουμε φαντάροι, ξέρω γω.

Ο μικρός είναι για μεγάλα πράγματα, αλλά .....στη νύχτα τον κόβω να κυκλοφορεί. Και ως γνωστόν, όποιος νύχτα πορπατεί........................

Τούτοι οι μπάτσοι που 'ρθαν τώρα

Άσχετο...αλλά μες στο κλίμα της αναστάτωσης (αφέθηκαν ελεύθεροι και οι Κορκονέας και Σαραλιώτης). Αλλά ας πούμε ότι αναφερόμαστε ΜΟΝΟ στους μπάτσους του ΔΝΤ...!!! Η αναφορά που ακολουθεί στον Ιωάννη Πετράκη, υπαστυνόμο Κιλκίς, ο οποίος στις 7 Απριλίου 1923, αναφέρει στο τοπικό αστυνομικό τμήμα εγγράφως: "....Λαμπυριζούσης και σελαγιζούσης της σελήνης, παρά λίμνην της Δοϊράνης, εωράκαμεν τους ληστάς. Κράζων δε "Σταθείτε ρε πούστηδες, γαμώ το σταυρό σας" και απαντησάντων "Κλάστε μας τα αρχίδια", απέδρασαν........" Τεράστιο!!!! 

Τι σημαίνει για σένα η λέξη συνεργασία;

Η συνεργασία είναι ένα πράγμα που χρειάζεται βοήθεια όπως όλα τα πράγματα. Η λέξη συνεργασία όμως για μένα είναι κάτι περισσότερο απ'όλες τις βοήθειες. Στον αθλητισμό συνεργασία είναι πάσες και νοήματα για να ξέρουμε πώς θα βάλουμε γκολ. Όμως στο σχολείο και στην οικογένεια, βασικά πράγματα είναι να συνεργαζόμαστε με το φίλο μας κτλ.
Όπως ξέρετε η συνεργασία δεν τελειώνει ποτέ!
Θ.Β.
"Μικρή δήλωση"

Γράμμα προς τον Πρωθυπουργό...περί ΕΣΥ και αξιοκρατίας

Αναδημοσίευση από mail που έλαβα.....πώς βρήκαν τη διεύθυνση δε γνωρίζω, αλλά κάτι φαντάζομαι!
Τέλος πάντων, επειδή ούτε κρυφό το έχω ούτε με πείραξε ιδιαίτερα, έψαξα να βρω λίγο την πηγή. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Καραγεωργίου μου στέλνει (μαζί με πολλούς άλλους) αντίστοιχες επιστολές, αλλά τώρα επειδή προφανώς θίγεται προσωπικά, "τα πήρε" και ξεσπαθώνει για όλα αυτά τα υποκριτικά του Γιωργάκη.....Ρε αλλάζει ο Μανωλιός τα ρούχα του;;; Μόνο άμα του τα βγάλουν!! Γδύστε τους τώρα, ξεγυμνώστε την ψευτιά της Πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΛΑΟΣ, και όποιο άλλο ψωρο-κόμμα κατά καιρούς έλαβε και πήρε την ψήφο μας.
Τέλος, στο μυαλό μου υπάρχει κάτι σαν φήμη, για σκάνδαλα σε Νοσοκομεία της Χαλκίδας, της Θήβας, θα σε γελάσω, ελπίζω να μην ήταν μπλεγμένος ο συγγραφέας της επιστολής, θα ήταν ο απόλυτος τραγέλαφος. Αν και από λίγο ψάξιμο, δε βρήκα κάτι ενοχοποιητικό για τον κ. Καραγεωργίου, πάντα κρατώ επιφυλάξεις (μικρά καλάθια, έχουν δει τα μάτια μας!)
Άρα, όχι ότι δε συμφωνώ με το κείμενο, δεν μπορώ όμως και να μην κρατήσω και κάποιες αποστάσεις...Διαβάστε και κρίνετε μόνο σας...Στο κάτω-κάτω γι'αυτό το λόγο το μοιράζει ο άνθρωπος, να κοινοποιείται προς πάσα κατεύθυνση........



Αθήνα, 12 – 5 – 2010
Πρός τήν Γενική Γραμματεία τής Κυβερνήσεως, Μέγαρο Βουλής τών Ελλήνων,
Βασιλ. Σοφίας 2, Αθήνα, 10021
Εις προσοχήν τού Πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου
Kοινοποίηση
Κα Μ. Ξενογιαννακοπούλου, Υπουργό Υ. & Κ. Α., minister@yyka.gov.gr
Κα Φ. Γεννηματά, Υφυπουργό Υ. & Κ. Α., yfyg@yyka.gov.gr
Kοινοποίηση
Κο Αντ. Σαμαρά, Πρόεδρο Ν.Δ., asamaras@parliament.gr
Κα Αλ. Παπαρήγα, Γ. Γ. Κ.Κ.Ε., mailbox@kke.gr
Κο Αλ. Τσίπρα, Πρόεδρο ΣΥΡΙΖΑ, a.tsipras@parliament.gr
Κο Χ. Παπουτσή, Κοινοβ. Εκπρόσωπο ΠΑΣΟΚ, papoutsi@otenet.gr
Κο Π. Ευθυμίου, Κοινοβ. Εκπρόσωπο ΠΑΣΟΚ, efthymiu@otenet.gr
Κο Π. Παναγιωτόπουλο, Κοινοβ. Εκπρόσωπο Ν.Δ., ppanagiotopoulos@parliament.gr
Κο Κ. Μαρκόπουλο, Αναπλ. Κοινοβ. Εκπρόσωπο Ν.Δ., k.markopoulos@parliament.gr
Κο Σ. Χαλβατζή, Κοινοβ. Εκπρόσωπο Κ.Κ.Ε., mailbox@kke.gr
Κο Π. Λαφαζάνη, Κοινοβ. Εκπρόσωπο ΣΥΡΙΖΑ, lafazanis@syn.gr
Κο Φ. Κουβέλη, Κοινοβ. Εκπρόσωπο ΣΥΡΙΖΑ, kouvelis@activenet.gr
Αξιότιμε Κε Πρωθυπουργέ
Πρωτοκόλλησα στό δικό σας πρωτόκολλο, μέ στοιχεία Κ 1876 / 8 – 3 – 2010, επιστολή, μέ τήν οποία,
1. Αφού σάς ενημέρωνα ότι ανταποκρίθηκα πρόθυμα στήν πρόσκλησή σας αποκτήσεως τών αρίστων αντί τών αρεστών (open government) καί υπέβαλα μέ τήν φόρμα υπ’ αριθμόν 3715993 βιογραφικά στοιχεία γιά τίς θέσεις 5 Υποδιοικητών νοσοκομείων (ΛΑΪΚΟ, ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ, ΣΙΣΜΑΝΟΓΛΕΙΟ, ΑΜΑΛΙΑ ΦΛΕΜΙΓΚ & ΤΖΑΝΕΙΟ).
2. Σάς ζητούσα μέ τήν επιστολή μου νά θέτατε υπ’ όψιν μου τά βιογρ. στοιχεία τών επιλεγέντων ατόμων, γιά νά έβλεπα τά προσόντα τους καί τήν δική μου υστέρηση έναντί τους.
Σάς σημείωνα πώς στήν προκειμένη περίπτωση, η Γυνή τού Καίσαρος πρέπει νά είναι
τίμια πρίν φανεί ότι είναι τίμια ! Κάλλιστα μπορούν νά βρεθούν υποψήφιοι μέ πλουσιότερο βιογραφικό τού δικού μου, καί μέ γειά σας μέ χαρά σας νά τούς επιλέξετε.
Τό νά επιλέγετε τούς αρίστους τό οφείλετε σέ όλους μας, αλλά πρέπει νά αποδείξετε ότι τό πράξατε Κύριε Πρωθυπουργέ !
Στό βιογραφικό μου υπήρχαν,
- 25,5 χρόνια προϋπηρεσίας σέ μικρές / μεγάλες, Ελληνικές / Πολυεθνικές εταιρείες,
- 3,5 χρόνια από αυτά σέ Γενικό Νοσοκομείο (τών Θηβών), ως Διοικητής,
- Σέ θέσεις συνήθως μέ σημαίνουσα ευθύνη καί αξιοσημείωτο ειδικό βάρος,
- Μέ συμμετοχή σέ περί τίς 50 Επιστημονικές Εκπαιδευτικές εκδηλώσεις (συνέδρια, ημερίδες, σεμινάρια καί επιμορφωτικά προγράμματα) τού Υγειονομικού Τομέα,
- Μέ 19 εισηγήσεις, είτε σέ τέτοια γεγονότα (στήν Ελλάδα καί στό εξωτερικό), είτε σέ εφημερίδες ή περιοδικά,
- Καί μέ διεύθυνση – συντονισμό 3 συζητήσεων.
΄Ε, ένα τέτοιο βιογραφικό δέν αξιώθηκε ούτε μιάς συνεντεύξεως, τόσο ισχυρότερα φαίνεται ότι ήταν τά βιογραφικά τών επιλεγέντων ατόμων στά 5 νοσοκομεία ενδιαφέροντός μου !!!... Ποιοί μάς έκριναν Κύριε Πρωθυπουργέ ? Γιατί τό κρατάτε ως επτασφράγιστο μυστικό ?
Εάν όμως στά βιογραφ. σημειώματα τών επιλεγέντων συναδέλφων υπάρχουν ανάλογα στοιχεία, γιατί τότε δέν τά δίδετε στήν δημοσιότητα ? Εάν όχι, ποιός ευθύνεται γιά τίς επιλογές τού ...βαθέος κόμματος ? Εσείς είσθε άμοιρος ευθυνών, απλώς προεδρεύετε ?
Ιστοτόποι τού Διαδικτύου, εβδομάδες πρό τής ανακοινώσεως τών επιλογών σας, προέβλεπαν ονομαστικά τούς επιλεγέντες, καί ώ τού θαύματος !, σχεδόν τό 90 % τών ανακοινωθέντων από τήν Κυβέρνηση συνέπιπταν μέ τίς προβλέψεις !!!
Κανονικά, δέν θά χρειαζότανε νά σάς υποβάλω τέτοιο γραπτό αίτημα, έπρεπε οι επιτελείς σας νά τά έθεταν υπ’ όψιν τών χιλιάδων καλοπίστων (ότι δήθεν θέλατε τούς αρίστους καί όχι τούς αρεστούς) πού έστειλαν τά βιογραφικά τους γιά αυτές τίς θέσεις, μέ απλή καί γρήγορη ανάρτησή τους στό διαδίκτυο. Θά απευφεύγοντο απορίες ή μήπως θά εδημιουργούντο πολλά ερωτηματικά παράλληλα μέ απογοήτευση καί οργή ?
Επιλεγείς Υποδιοικητής σέ νοσοκομείο τής Ηπείρου κυκλοφόρησε σέ ιστοσελίδες τού Διαδικτύου γραπτό αίτημά του νά δοθή τό βιογραφικό του στήν δημοσιότητα, παρατηρώντας πώς αυτό θά έπρεπε νά γενικευθεί, νά γίνει μέ όλα τά βιογραφικά όλων τών επιλεγέντων. Ο άνθρωπος δέν θέλει νά τόν κυττούν μέ ...μισό μάτι, ούτε νά εκφράζονται μέ υπονούμενα γιά τήν αξία του. Απεκάλυψε δέ ότι επελέγη χωρίς κάν συνέντευξη καί ότι δέν ερωτήθηκε γιά τήν Κυβερνητική «επιλογή» !!!...
Λουδοβίκειες,φασιστικές νοοτροπίες, ό χ ι, τό Κράτος δέν είναι δικό σας Κύριε Πρωθυπουργέ!
Οι αξιοπρεπείς άνθρωποι, βλέπετε, γίνονται αμέσως αντιληπτοί, έστω καί εάν προϊόντος τού χρόνου αυτό τό είδος τών (...ανοήτων) ρομαντικών σιγά – σιγά εκλείπει... Ο εν λόγω Επαγγελματίας δέν αποδέχθηκε τόν διορισμό του Κύριε Πρωθυπουργέ, τό μάθατε ?
Πέρασαν περισσότερο από 2 μήνες, πού υποτίθεται πώς πρέπει η, κατ’ ευφημισμόν, Δημόσια Διοίκηση να απαντά εγγράφως σέ κάθε τι πού λαμβάνει από ΄Ελληνα υπήκοο, αλλά απάντηση από πλευράς τού γραφείου σας δέν υπήρξε. ΄Οχι βέβαια από αδυναμία, αλλά από απροθυμία νά μήν αποδειχθεί ότι η διακήρυξή σας ήταν σ υ ν ε ι δ η τ ά ψευδής, εάν όχι ως πρός τήν αρχική της πρόθεση, σίγουρα ως πρός τό τελικό αποτέλεσμα (μιά καί η πολύμηνη κυοφορία επιλογής τών ατόμων είχε τά αποτελέσματα πού γνωρίζουμε, μέ ελάχιστες τιμητικές εξαιρέσεις).
Δικαίωμά σας ήταν νά επιλέξετε μέ πολιτικά κριτήρια, θά αναλαμβάνατε τήν ευθύνη τών επιλογών σας, θά επαναλαμβάνατε τήν λανθασμένη πεπατημένη τών προκατόχων σας, αλλά δέν θά σάς κατηγορούσε κατ’ αρχήν κανείς γιά τήν διαδικασία. Μέ τήν παραπιστική τακτική πού ακολουθήσατε βιώσαμε μία κωμωδία, πού δέν παύει νά έχει τραγικά αποτελέσματα γιά τήν Εθνική Οικονομία, πού υποτίθεται πώς θέλετε νά νοικοκυρέψετε. Αυτό δέν ήταν δικαίωμά σας Κύριε Πρωθυπουργέ ! Μέ ποιούς, μέ τούς αρεστούς, αντί τών καλυτέρων διαθεσίμων τεχνοκρατών ?
Υπάρχει έστω καί ένας (1) επιλεγείς πού νά μήν ψηφίζει ΠΑΣΟΚ Κύριε Πρωθυπουργέ?
Μάς τόν υποδεικνύετε ? Δικαίωμά του βεβαίως, αλλά άς μήν μιλάτε γιά αρίστους !
Εσείς δέν επιλέξατε ούτε τούς αρίστους μέσα στό ΠΑΣΟΚ !!!
Διορίσατε π.χ. δεκάδες συνταξιούχων, πού,
- Αφενός δέν έχουν βιολογικές καί ψυχικές δυνάμεις, στήν πλειοψηφία τους,
- Αφετέρου, λόγω ηλικίας, κινδυνεύουμε στήν καριέρα τους ήδη νά έχουν συμβιβασθεί στόν ένα ή στόν άλλο βαθμό μέ τήν διαπλοκή. Αυτό θέλετε ?
- Είτε λόγω τού πρώτου, είτε λόγω τού δεύτερου, είτε από συνδυασμό καί τών δύο, αντιλαμβάνεσθε τί οργιαστικό πάρτυ θά ακολουθήσει ?
Αφήστε τους καλύτερα νά ασχοληθούν μέ τήν ψυχή πού θά παραδώσουν στόν Θεό !
Εκτός καί άν φροντίζετε τόσο πολύ ουσιαστικά γιά αυτούς, πού τούς εξασφαλίζετε τήν ταχύτερη καί καλύτερη πρόσβαση στό Ε.Σ.Υ. Μόλις λόγω ηλικίας κάτι συμβεί στούς συμπαθείς ανθρώπους, σε δευτερόλεπτα, ο Δκτής ή Υπδκτής τού Νοσοκομείου γίνεται ασθενής του ! Αυτό καί άν είναι ρουσφέτι ! Κάνετε καί οικονομία στίς διακομιδές τού Ε.Κ.Α.Β. ! Λίγο είναι ?
Αυτοί, μαζί μέ επιλεγέντες π.χ. νηπιαγωγούς, ταχυδρομικούς, στρατιωτικούς εν αποστρατεία, σίγουρα θά βγάλουν τήν (απομένουσα) ληξιαρχική πράξη θανάτου τού Ε.Σ.Υ. Συγχαρητήρια γιά τίς επιλογές σας, πάντοτε πρός τήν κατεύθυνση τής εξυπηρετήσεως τών αναγκών τών Ελλήνων φορολογουμένων...
Μέ κουτσό άλογο Grand Prix δέν κερδίζουμε !
Τήν δημόσια διαβούλευση έως τώρα αδιστάκτως χρησιμοποιήσατε
1. Γιά νά κερδίσετε χρόνο, μιά καί ήλθατε απροετοίμαστοι νά κυβερνήσετε,
2. Γιά νά ρίξετε στάχτη στά μάτια τών Ελλήνων πολιτών, ενώ είχατε προαποφασίσει τίς κατευθύνσεις πού θά ακολουθούσε τό ...βαθύ ΠΑΣΟΚ,
3. Γιά νά αιφνιδιάσετε τόν Πολίτη, μέ άλλα αναπάντεχα πεπραγμένα σας,
4. Γιά υλικό τών υποστηρικτικών Μ. Μ. Ε., πού άραγε μέ τί ανταλλάγματα σάς στηρίζουν τόσο προκλητικά ?
Καταστρέψατε μία θεάρεστη πρόθεσή σας. Κρίμα !
Αλλά δέν φάγαμε τά χρόνια μας στά 4 πέρατα τής Οικουμένης γιά νά επιλέγονται οι
άσχετοι, οι φελλοί ή / καί οι δόλιοι Κύριε Πρωθυπουργέ !
Τό απροκάλυπτο τής Πολιτικής σας φαίνεται καί από τά παρακάτω ντοκουμέντα :
Ενώ προβαίνετε σέ μειώσεις τού εισοδήματος τού συνόλου τών δημοσίων υπαλλήλων, στά πλαίσια βεβαίως τών εθνικών αναγκών γιά έξοδο από τήν οικονομική κρίση, φροντίζετε στοργικά τά πολύ - πολύ δικά σας παιδιά μέ τόν καλύτερο τρόπο, ανενδοιάστως, π.χ.
α. Στό προσωπικό τών γραφείων τής Υπουργού Υγείας, τής Υφυπουργού Υγείας καί τών τριών Γραμματέων αυτού τού Υπουργείου εγκρίνετε τήν ανά άτομο πληρωμή 60 υπερωριακών ωρών απασχολήσεως μηνιαίως σέ 20 άτομα ανά γραφείο, δηλαδή σέ 100 άτομα μηνιαίως !!! Η δαπάνη αυτή ανέρχεται σέ 330.000 ευρώ, τά οποία μάλιστα η κα Υπουργός επαίρεται ότι προέβλεψε στόν ετήσιο προϋπολογισμό τού Υπουργείου !
Δηλαδή, έκαστος υπάλληλος τού συνόλου τών 100 θά μπορεί π.χ. νά πραγματοποιεί 15 ώρες υπερωριών εβδομαδιαίως, δηλαδή 3 ώρες ημερησίως κατά μέσον όρο, καί νά αμείβεται. ΄Εχει γούστο νά αφορά ισάριθμους μετακλητούς υπάλληλους! Γιά ψάξτε το... Ούτε ο Λευκός Οίκος δέν έχει τόσους !!!
Επειδή καί τό δούλεμα πρέπει νά έχει τά όριά του, σάς παρακαλώ κάντε μία απροειδοποίητη ξαφνική επίσκεψη στίς 5 μόλις τό απόγευμα στά 5 αυτά γραφεία τών 100 ΥΠΕΡπρασίνων παιδιών, γιά νά ελέγξετε πόσους καί ποιούς θά βρείτε (τόσο νωρίς) εκείνη τήν ώρα !
Γιά τού λόγου τό αληθές, δείτε τό Φ.Ε.Κ., τεύχος ΥΟΔΔ, αριθμός φύλλου 24, 28-1-2010.
β. ΄Αλλο τέτοιο απαράδεκτο παράδειγμα, υπάρχει στό Φ.Ε.Κ., τεύχος ΥΟΔΔ, αριθμός φύλλου 103, 22-3-2010. Εκεί, ο Υπουργός Εσωτερικών πριμοδοτεί 34 άτομα τών γραφείων τής Πολιτικής Ηγεσίας τού Υπουργείου του μέ 40 ώρες μηνιαίως έκαστο !!! Λιγότερο γαλαντόμος αυτός, τόν ευχαριστούμε θερμότατα ! Αλλά περιέργως δέν είδα πουθενά δαπάνη. ΄Αν πρόσεξα σωστά, αυτό είναι παράτυπο / παράνομο !
γ. ΄Αλλο παρόμοιο παράδειγμα υπάρχει στό Φ.Ε.Κ., τεύχος Δεύτερο, αριθμός φύλλου 311, 23-3-2010. Εκεί η Υπουργός Παιδείας (αλήθεια γιατί τήν απεθνικοποιήσατε Κύριε Πρωθυπουργέ τήν Παιδεία ??? Τί εξυπηρετείτε μέ αυτήν τήν απαράδεκτη αλλαγή ???) πριμοδοτεί 55 υπαλλήλους όλων τών γραφείων τών Γραμματέων τού Υπουργείου της μέ 40 ώρες μηνιαίως ανά άτομο, προϋπολογίζοντας μάλιστα προκλητικά «η δαπάνη δέν μπορεί νά υπερβεί τά 194.500 ευρώ» !
Τό απίθανο είναι πώς οι υπουργικές αυτές αποφάσεις αυθαιρέτως δηλώνουν έναρξη ισχύος από 1 – 1 – 2010 ! Γιά δαπάνες πρόκειται, πού ένα μέρος του εγκρίνονται εκ τών υστέρων... Οι εργαζόμενοι υπερωριακά, εγνώριζαν από τήν Πρωτοχρονιά ότι ...οι κόποι τους δέν θά πάνε χαμένοι ?
Γιατί αυτή η ασύστολη κοροϊδία Κύριε Πρωθυπουργέ ? ΄Ε λ ε ο ς !
Η δέ αρμονική λειτουργία τού Υπουργείου Υγείας φαίνεται καί από τά εξής κατορθώματα :
· Στήν σελίδα 330 τού τεύχους ΥΟΔΔ η κα Υπουργός λύει αυτοδικαίως τήν θητεία ενός
Διοικητού Υγειον. Περιφερείας, καί ενός Διοικητού Νοσοκομείου,
Ενώ ξαφνικά, ξανά,
Στήν σελίδα 398 τού ιδίου τεύχους, σέ μεταγενέστερο φύλλο, ξαναλύει αυτοδικαίως τήν θητεία τών 2 συναδέλφων (νεκρανάσταση συνέβη εν τώ μεταξύ ?)
· Στήν σελίδα 119 τού τεύχους ΥΟΔΔ η κα Υπουργός κάνει αποδεκτές τίς παραιτήσεις 2 Διοικητών Προνοιακών Ιδρυμάτων,
Ενώ απροσδοκήτως, ξανά,
Στήν σελίδα 271 τού ιδίου τεύχους, σέ μεταγενέστερο φύλλο, αυτήν τήν φορά η κα Υφυπουργός κάνει αποδεκτές τίς παραιτήσεις τών ιδίων ανθρώπων ! Δέν αναγράφεται εάν η προηγηθείσα κα Υπουργός τό είχε μετανοιώσει !
Επειδή καί οι 2 Κυρίες μνημονεύουν τίς ίδιες ημερομηνίες παραιτήσεως τών 2 Διοικητών, αντιλαμβάνεσθε πώς (δέν) συνεργάζονται μεταξύ τους, εκτός καί εάν κρίθηκε ότι μία φορά δέν ήταν αρκετή, καί χρειαζόταν καί δεύτερη...

Κύριε Πρωθυπουργέ
Τά κούφια λόγια καί η φλύαρη ανοησία μάς κούρασαν. Τό ίδιο καί τά μεγάλα λόγια όποτε αποδεικνύονται ψεύτικα.
΄Ενα κύμβαλο αλαλάζον δέν ωφελεί σέ τίποτε. Γέμισε από τέτοια η Πολιτική ζωή τού τόπου μας. Καί οι τενεκέδες θόρυβο πολύ κάνουν, αλλά καμμία αξία δέν έχουν...
Διακηρύξεις πού δέν τηρούνται απομειώνουν τό κύρος τού Πολιτικού Κόσμου.
Θυμάσθε τό παιδικό παραμύθι μέ τόν Ψεύτη Βοσκό ? Όταν ήλθε πράγματι λύκος στά πρόβατα, κανείς δέν τόν πίστευε, γιατί είχε χαθεί η αξιοπιστία του μέ τά ψέμματα πού έλεγε πρίν ! Ο Πολιτικός Κόσμος αυτό έπαθε ήδη.
Καλύτερα είναι νά μήν υπόσχεσθε πράγματα πού δέν μπορείτε ή δέν θέλετε νά κάνετε, παρά νά τά υπόσχεσθε καί νά μήν τά πραγματοποιείτε.
Διότι τότε «έσεται η εσχάτη πλάνη χείρων τής πρώτης».

Κύριε Πρωθυπουργέ
· Επειδή μιλάτε συνεχώς καί αναποδείκτως (συνήθως) γιά διαφάνεια, καί,
· Επειδή προσφύγατε στό Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, πού όλοι οι έχοντες συνείδηση Ελληνικότητος απορρίπτουν
Σάς παρακαλώ θερμά όπως δώσετε τά πρακτικά τής πρό ~ 2 μηνών συναντήσεώς σας στό ξενοδοχείο ΠΕΝΤΕΛΙΚΟΝ μέ τούς εκπροσώπους τής GOLDMAN SACHS.
Τί συζητήσατε εκεί Κύριε Πρωθυπουργέ ? Τηρήσατε πρακτικά ? Δώστε τα στήν δημοσιότητα ! Τί σάς είπαν ? Τί σάς πρότειναν ? Τί σάς ζήτησαν ? Τί απαντήσατε ? Τί προτείνατε ? Τί σάς έδωσαν ? Μέ ποιούς όρους ? Μέ ποιές προϋποθέσεις ?
Διαφάνεια δέν υποσχεθήκατε ? Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν !
Επανερχόμενος στό αίτημά μου, τό επαναλαμβάνω :
Σάς παρακαλώ δώστε μου αντίγραφα τών βιογραφικών τών επιλεγέντων 5 ατόμων στίς θέσεις Υποδιοικητών τών Νοσοκομείων ενδιαφέροντός μου.
Η μόνη μου άμυνα, σέ αυτό τό στάδιο βεβαίως, είναι η πολύπλευρη ανάρτηση τής επιστολής μου στό διαδίκτυο, εντός καί εκτός Ελλάδος (από τήν Κύπρο καί τήν Αλεξάνδρεια τής Αιγύπτου έως τήν Ολλανδία καί από τήν Γερμανία έως τίς Η.Π.Α.).
Τελώ εν αναμονή, μέ ειλικρινέστατες ευχές γιά κάθε επιτυχία στήν αντιμετώπιση τών εθνικών προβλημάτων εκ μέρους σας


Ξενοφώντας Καραγεωργίου, Χρυσ. Σμύρνης 184, Βύρωνας, 16232

Υστερόγραφο – η ξύλινη μεταπολιτευτική γλώσσα παίρνει τήν εκδίκησή της,
τώρα πού θέλετε σκεπτομένους ανθρώπους,
δηλαδή στόν μέγιστο βαθμό συμμάχους στήν προσπάθειά σας,
δέν τούς έχετε,
γιατί οι δημιουργηθέντες μαζάνθρωποι δέν διεισδύουν στά προβλήματα,
αφού δύσκολα συλλογίζονται εις βάθος !!!
Χαϊδέψατε δέ επί δεκαετίες τά ελαττώματα τού Ελληνικού λαού
΄Οπως στρώνει κανείς, έτσι καί κοιμάται ! Δικαιότατα !!!

Money as debt

Η μεταγλώττιση από το www.kepik.gr (mouridis), εγώ το είδα και στο TVXS.



Money as Debt (Greek Translation)

george MySpace Video




http://vids.myspace.com/index.cfm?fuseaction=vids.individual&videoid=50055385

Ο Ελάχιστος εαυτός

Έ-έ-έρχεται!!!

Στις 2 Ιουνίου στο Θέατρο Δάσους

Γρηγόρης Λαμπράκης....για να μην ξεχνιόμαστε!

Από Wikipedia.gr

Σύντομο Βιογραφικό και Ιστορικές συνθήκες
Ο Γρηγόρης Λαμπράκης γεννήθηκε το 1912 στην Κερασίτσα Αρκαδίας και ήταν το 14ο παιδί από τα συνολικά 18 που απέκτησαν οι γονείς του. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ειδικεύτηκε στη γυναικολογία. Υπήρξε αθλητής με πολλές πανελλήνιες και βαλκανικές νίκες και κατείχε για 23 χρόνια (ως το 1959) το πανελλήνιο ρεκόρ στο μήκος με επίδοση 7,37 μ. Στην διάρκεια της κατοχής διοργάνωνε με άλλους συναθλητές του αγώνες, διαθέτοντας τα έσοδα σε λαϊκά συσσίτια. Το 1950 κατέλαβε τη θέση του υφηγητή Μαιευτικής - Γυναικολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Παντρεύτηκε την Δήμητρα Μπαταργιά με την οποία απέκτησε δυο γιούς τον Θοδωρή και τον Γρηγόρη.
Στα μέσα Δεκεμβρίου του 1957 ο τότε πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής θα μεταβεί στο Παρίσι, στη σημαντικότερη διάσκεψη του ΝΑΤΟ. Ο Καραμανλής πρόβαλε με την ομιλία του την περιβόητη αρχή της καθολικότητας, απαλλάσσοντας έτσι την Ελλάδα από τη μονομερή δέσμευση για την εγκατάσταση πυραύλων, μέχρι να συμφωνήσουν στην εξάπλωση των πυραύλων όλες οι χώρες της συμμαχίας. Αυτή η κατάσταση άνδρωσε το φιλειρηνικό κίνημα.
Στις εκλογές του Οκτωβρίου 1961 ο Λαμπράκης εκλέχτηκε βουλευτής Πειραιά συνεργαζόμενος με την Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (ΕΔΑ). Υπήρξε ιδρυτικό μέλος και αντιπρόεδρος της «Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη». Στις 21 Απριλίου 1963 αψηφώντας σχετική απαγόρευση της αστυνομίας, πραγματοποίησε την 1η Μαραθώνια πορεία Ειρήνης. Βάδισε το μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής μόνος του, εν μέσω απειλών, πριν τελικά συλληφθεί και κρατηθεί για μερικές ώρες.
Αμέσως μετά μετέβη στο Λονδίνο για να συμπαρασταθεί στους Έλληνες και Άγγλους διαδηλωτές που ζητούσαν την απελευθέρωση πολιτικών κρατουμένων στην Ελλάδα, ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο μετέπειτα βουλευτής του ΚΚΕ Αμπατιέλος. Στόχος των διαδηλωτών ήταν η βασίλισσα Φρειδερίκη, η οποία βρισκόταν στην αγγλική πρωτεύουσα προκειμένου να παραστεί σε βασιλικούς γάμους. Σχεδόν ένα μήνα μετά, στις 22 Μαΐου, καθώς εξερχόταν από συγκέντρωση για την ειρήνη και τον πυρηνικό αφοπλισμό στη Θεσσαλονίκη, δέχτηκε δολοφονική επίθεση από παρακρατικούς. Τραυματίστηκε βαριά και υπέκυψε στα τραύματά του λίγες μέρες μετά.

Η δολοφονία
Το βράδυ της 22 Μαΐου 1963 ο Λαμπράκης μίλησε σε εκδήλωση που διοργάνωσε στη Θεσσαλονίκη η «Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη». Πριν ακόμα η εκδήλωση ξεκινήσει, πλήθος παρακρατικών και αστυνομικών με πολιτικά είχαν καταλάβει τα γειτονικά πεζοδρόμια, κραυγάζοντας συνθήματα και προπηλακίζοντας όσους προσέρχονταν στην αίθουσα για να πάρουν μέρος σε αυτή. Άλλοι αστυνομικοί, ένστολοι, αν και παρόντες σε μεγάλο αριθμό δεν λάμβαναν κανένα μέτρο για την απώθηση των παρακρατικών, παρά τις διαμαρτυρίες των οργανωτών και του ίδιου του Λαμπράκη, ενός μέλους δηλαδή του ελληνικού κοινοβουλίου. Μάλιστα, ένας παρακρατικός κατόρθωσε να χτυπήσει το Λαμπράκη στο κεφάλι με ρόπαλο κατά την είσοδό του στην αίθουσα της εκδήλωσης, τραυματίζοντάς τον ελαφρά. Σοβαρά, αντίθετα, τραυματίστηκε από τους ανεξέλεγκτους διαδηλωτές ο έτερος παρών αριστερός βουλευτής, Γιώργος Τσαρουχάς.
Με την ολοκλήρωση της εκδήλωσης, ο Λαμπράκης εγκατέλειψε την αίθουσα με πρόθεση να κατευθυνθεί σε κοντινό ξενοδοχείο όπου είχε καταλύσει. Τον ακολούθησαν μόνο δύο σύντροφοί του, καθώς η αστυνομία απέκλεισε το κοινό της εκδήλωσης στο εσωτερικό της αίθουσας, απαγορεύοντας προσωρινά την έξοδο. Ακριβώς εκείνη τη στιγμή, στη διασταύρωση των οδών Ερμού και Ελ. Βενιζέλου και παρά το γεγονός ότι η αστυνομία είχε αποκλείσει όλους τους δρόμους, ένα τρίκυκλο εμφανίστηκε από το πουθενά, πλησίασε το Λαμπράκη με ιλιγγιώδη ταχύτητα και τον έριξε στο έδαφος. Κανείς αστυνομικός δεν κινήθηκε για να εμποδίσει το τρίκυκλο πριν το χτύπημα, να συλλάβει τον οδηγό του μετά, ή ακόμα και να βοηθήσει τον αιμόφυρτο Λαμπράκη. Όπως αποδείχτηκε, το θύμα είχε δεχτεί ισχυρό χτύπημα στο κεφάλι από μεταλλικό αντικείμενο.
Το πιθανότερο είναι ότι οι δράστες της επίθεσης θα είχαν διαφύγει ανενόχλητοι, αν ένας παριστάμενος Θεσσαλονικιός, ο πλασιέ Μανόλης Χατζηαποστόλου (με το παρατσούκλι «Τίγρης») δεν είχε πηδήσει αστραπιαία στην καρότσα του τρίκυκλου. Για ένα περίπου χιλιόμετρο το τρίκυκλο έτρεχε στους δρόμους της Θεσσαλονίκης χωρίς κανένα αστυνομικό ή άλλο όχημα να το καταδιώκει. Ο Χατζηαποστόλου εξουδετέρωσε μετά από σκληρή πάλη το μοναδικό επιβάτη της καρότσας, Μανόλη Εμμανουηλίδη (ήταν αυτός που είχε καταφέρει το θανατηφόρο χτύπημα στο Λαμπράκη) και κατόπιν υποχρέωσε τον οδηγό Σπύρο Γκοτζαμάνη να σταματήσει. Ακολούθησε νέα πάλη αυτή τη φορά ανάμεσα στον Χατζηαποστόλου και τον Γκοτζαμάνη, έως ότου εμφανίστηκε ένας απλός αστυνομικός, ο οποίος μη γνωρίζοντας όσα είχαν προηγηθεί, συνέλαβε τον Γκοτζαμάνη κατόπιν υποδείξεων των περαστικών. Ο Λαμπράκης μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ σε κωματώδη κατάσταση από την οποία δεν εξήλθε ποτέ. Πέθανε τέσσερις μέρες αργότερα.

Ανακρίσεις
Το χτύπημα κατά του Λαμπράκη προκάλεσε μια άνευ προηγουμένου πολιτική κρίση, με τα κόμματα της αντιπολίτευσης και το σύνολο του κεντρώου και αριστερού Τύπου να κάνουν λόγο από την πρώτη στιγμή για οργανωμένο σχέδιο δολοφονίας. Η επίσημη αστυνομική εκδοχή αντίθετα, ήταν ότι επρόκειτο για τροχαίο ατύχημα και αυτήν υιοθέτησε αρχικά και η κυβέρνηση της χώρας. Το κλίμα ήταν τεταμένο και την κηδεία του Λαμπράκη στην Αθήνα παρακολούθησε πλήθος 500.000 ανθρώπων, φωνάζοντας συνθήματα κατά της δολοφονίας.
Ήδη, στη Θεσσαλονίκη είχαν ξεκινήσει οι ανακρίσεις για το «ατύχημα», από τον ανακριτή Χρήστο Σαρτζετάκη και τον εισαγγελέα Δημήτριο Παπαντωνίου, υπό τη γενική εποπτεία του εισαγγελέα εφετών Παύλου Δελαπόρτα. Αργότερα ο Παπαντωνίου αντικαταστάθηκε από τον εισαγγελέα Στυλιανό Μπούτη. Αν και η ηγεσία της Xωροφυλακής Θεσσαλονίκης έκανε κάθε δυνατή προσπάθεια για να αποκρύψει κρίσιμα στοιχεία και να εκφοβίσει τους μάρτυρες, η ανακριτική ομάδα (παρά τις απροκάλυπτες παρεμβάσεις και πιέσεις που δέχτηκε από τον τότε εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και μετέπειτα -το 1967- πρωθυπουργό της χούντας Κωνσταντίνο Κόλλια) κατόρθωσε να στοιχειοθετήσει ότι επρόκειτο για προμελετημένο έγκλημα και να αποκαλύψει τους ηθικούς αυτουργούς του. Έτσι, τους Γκοτζαμάνη και Εμμανουηλίδη ακολούθησαν τρανταχτά ονόματα της πανίσχυρης χωροφυλακής Θεσσαλονίκης, όπως οι Κωνσταντίνος Μήτσου, επιθεωρητής Βορείου Ελλάδος, Ευθύμιος Καμουτσής, διευθυντής αστυνομίας, Κωνσταντίνος Δόλκας και άλλοι οι οποίοι παραπέμφθηκαν για παράβαση καθήκοντος. Στους ηθικούς αυτουργούς συμπεριλαμβανόταν ο πρόεδρος της παρακρατικής οργάνωσης στην οποία ανήκε ο Γκοτζαμάνης, Ξενοφών Γιοσμάς (που, λόγω της δράσης του στην κατοχή, είχε καταδικαστεί ως δοσίλογος και, ακριβώς για τον λόγο αυτό, αποκαλείται συχνά κοροϊδευτικά "Φον Γιοσμάς") και ο υπομοίραρχος Εμμανουήλ Καπελώνης, διοικητής του αστυνομικού τμήματος Τούμπας. Στο απυρόβλητο της δικαιοσύνης έμεινε ο υπομοίραρχος της Ασφάλειας Δημήτριος Κατσούλης, του τμήματος «Δίωξης Κομμουνιστών» ο οποίος την ημέρα του εγκλήματος (σύμφωνα με μαρτυρία του Εμμανουηλίδη και άλλων) είχε μιλήσει σε συγκέντρωση παρακρατικών στο 5ο Αστυνομικό Τμήμα Θεσσαλονίκης, δίνοντας οδηγίες για την «αντισυγκέντρωση» και τονίζοντας ότι «απόψε στόχος μας είναι ο Λαμπράκης». Τελικά, για τον φόνο καταδικάστηκαν οι Γκοτζαμάνης και Εμμανουηλίδης, ενώ ο Γιοσμάς καταδικάστηκε μόνο για διατάραξη της κοινής ειρήνης.
Σημαντικό ρόλο στις αποκαλύψεις έπαιξε και η μαχητική έρευνα και αρθρογραφία τριών δημοσιογράφων που είχαν ανέβει στη Θεσσαλονίκη για να καλύψουν το θέμα: Του Γιώργου Ρωμαίου του Βήματος (μετέπειτα υπουργού του ΠΑΣΟΚ), Γιάννη Βούλτεψη της Αυγής και Γιώργου Μπέρτσου (της τότε μεγάλης σε κυκλοφορία Ελευθερίας των Αθηνών).

Συζήτηση με συγγραφείς

Στις 22 Μαΐου 2010 και ώρα 18:00 θα πραγματοποιηθεί ανοιχτή συζήτηση στο Κεντρικό αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, με θέμα «Βιβλίο και Internet». Θα συζητηθούν τα θέματα των πνευματικών δικαιωμάτων και της ελεύθερης διακίνησης αρχείων, των blogs και της συγγραφής, το μέσο σε σχέση με τον συγγραφέα και το ρόλο του αναγνώστη σε όλα τα παραπάνω.

Στη συζήτηση θα συμμετέχουν:
- κ. Άρης Δημοκίδης, συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας και blogger.
- κ. Νίκος Καρατζάς, εκδότης-βιβλιοπώλης. (αυτός νομίζω το ακύρωσε τελευταία στιγμή)
- κα. Σοφία Νικολαΐδου, συγγραφέας και εκπαιδευτικός.
- κ. Αλέκος Παπαδόπουλος, συγγραφέας.
- κ. Γιώργος Σκαμπαρδώνης, συγγραφέας και δημοσιογράφος.

Τη συζήτηση θα συντονίσει η κ. Αφροδίτη Ποιμενίδου, διευθύντρια των εκδόσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας.

Η εκδήλωση πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου και των Εκδόσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας και διοργανώνεται στο πλαίσιο του 5ου Ελληνικού Συνεδρίου Bookcrossing. Για περισσότερες πληροφορίες: www.bookcrossers.gr

Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό.

Είστε όλοι καλεσμένοι

Επικοινωνία: info@bookcrossers.gr

Διχασμός...έως και πενταχασμός

Όχι μία, όχι δύο, όχι τρεις, αλλά ΠΕΝΤΕ (5), ναι πέντε , διαφορετικές συγκεντρώσεις κατάφεραν να προγραμματίσουν φέτος οι ιθύνοντες των σημερινών κινητοποιήσεων.
Μία η απεργία, πέντε οι πορείες. Ούτε στην πορεία δεν μπορούμε να τα βρούμε, ..μώ την αριστερά μου μέσα.!!!! Άλλη το ΠΑΜΕ, άλλη το ΕΚΘ και η ΕΔΟΘ, άλλη το μέτωπο Σπουδαστών, κ.ο.κ.
Εγώ ως γνωστόν αναρχοαυτόνομος κατέβηκα με δικό μου κοντάρι (ένα φυλαγμένο από την Ελληνική σημαία) στο οποίο έβαλα μαύρο πανί. Ένας φίλος ΠΑΟΚτσής (όχι ο ξάδερφος, άλλος) με πρόγκηξε, αλλά το νόημα είναι άλλο. Αυτό του πένθους. Πένθος για μια χώρα, τη χώρα μας. Μια χώρα που πέθανε, μαζί με τα υπάρχοντά της, κι εμείς ακόμα δε μυρίσαμε το πτώμα.
Κατά τις 12 βρέθηκα στην πορεία του ΠΑΜΕ. Όπως ανεβαίναμε τη Βενιζέλου (κι ο κόσμος έβγαινε στα πεζοδρόμια να δει την ...."παρέλαση") στο τέλος ήταν κάτι νεαροί, τσίμα-τσίμα 16-17 χρονών , με κόκκινες σημαίες. Ένας από αυτούς με μαύρη μπλούζα και γυαλιά (σαν να μου θύμιζε τα νιάτα μου) ήρθε προς το μέρος μου. Κάπου ανάμεσα στο "......ΑΥΤΗ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ, Η ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΗ......", τον ρωτάω : " Ρε μάγκα εσύ πόσο είσαι;" Μου λέει "17, γιατί;;". Ρωτάω "έχεις δουλέψει ποτέ, σπουδάζεις;;". Μου απαντάει "όχι, γιατί". "Τίποτα", λέω, "απλώς ρωτάω για να ξέρω αν έχεις ίδια γνώμη για την πολιτική, αυτήν την αντεργατική που φωνάζουμε". "Ε πώς" λέει" βλέπω τηλεόραση και διαβάζω και στο Ίντερνετ τι μας περιμένει".
Δε με κάλυψε ο τυπάς και επειδή μαζεύτηκαν και κανα δύο φίλοι του, λίγο πριν γίνει ο τσαμπουκάς, την έστριψα στη γωνία προς τον Άγιο Μηνά. Μετά από 10', ήρθαν οι άλλοι, οι ΕΚΘ, στην Εγνατία, με κάτι καπέλα. Εκεί υπήρχαν κατι απολυμένοι της ΜΙΝΕΡΒΑ, που μου είπαν "εεε εσύ με τη μαύρη σημαία, πήγαινε λίγο πιο πίσω, γιατί θα βγάλουν φωτογραφίες για το Αγγελιοφόρο (και μπαίνω στο πλάνο, ενοχλώντας τους)". Για να μην τους χαλάσω την πιάτσα, έκανα στην άκρη, ήρθαν και οι καμεραμέν, πήραν πόζα και ....Τσουπ!! το πουλάκι......

Με λίγα λόγια, ένα ωραίο show, με κοινό, με ακροατήριο, (κάποιοι φυσικά μας έβριζαν.......Να πάτε να δουλέψετε ρε αλήτες........) με ανόμοιους πρωταγωνιστές. Άσχετοι και σχετικοί, οργανωμένοι και ανοργάνωτοι, καθοδηγημένοι και αυτόκλητοι, με άλλα πανό, με άλλα αιτήματα. Η μόνη παραφωνία (πέραν από τις πέντε διαφορετικές συγκεντρώσεις και πορείες) νομίζω ήμουν εγώ, που μάλλον δεν ξέρω καν που ανήκω.
Σε μια στιγμή, στο ύψος του Αλκαζάρ, ρώτησα έναν δόκιμο αστυνομικό, "θα περάσουν όλες οι πορείες από την Εγνατία", μου είπε " Μήπως αυτοί ξέρουν από πού θα πάνε;;" απαξιωτικά.
Το χειρότερο ήταν βέβαια, ότι τη στιγμή που περνούσαν οι πορείες, έβλεπα να κατεβαίνουν τα ρολά των μαγαζιών, από φόβο.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:

Δεν ξέρουμε πού πάμε,

Πάμε όλοι χώρια κι ο καθένας για την πάρτη του

Κάποιοι ήρθαν απλώς για την πλάκα (και για να τους φωτογραφήσουν τα ΜΜΕ) και

Ο Φόβος μας βάζει απέναντι τον έναν από τον άλλον.

Άλλη μια επιτυχημένη απεργία έλαβε τέλος. Το νόημα ελήφθη και θα μεταδοθεί στο δελτίο των 9.

Να απεργήσω, να μην απεργήσω, να απεργήσω, να μην απεργήσω,......

Πότε ξεκαθαρίζει το τοπίο για το " με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις" ;;;; Υπάρχει πλέον κάποιος κώδικας δεοντολογίας και αλληλεγγύης, που να μπορείς να στηρίξεις τη δράση σου και τις κινήσεις σου ;;; Οι ατομικές πρωτοβουλίες ποτέ δεν μπόρεσαν να φέρουν κάποιο αποτέλεσμα, γι'αυτό και πάντα σπεύδουν να ενταχθούν σε ένα πλαίσιο. Συνδικάτο είναι αυτό, Ομάδα διαμαρτυρίας είναι αυτή, Κίνηση πολιτών, του βάζεις ό,τι όνομα θέλεις. Πρέπει η μαζικότητα να αποτελεί εργαλείο πίεσης και όχι προσπάθεια συγκάλυψης μέσα στον όχλο (φωνάζουν όλοι, φωνάζουν κι οι κώ.....). Τέτοια διαδικασία ομογενοποίησης δεν μπορεί να γίνει φυσικά. Άλλο διεκδικεί η μία συντεχνία, άλλο (και πιθανόν να είναι ενάντια στην προηγούμενη) κάποια άλλη, κτλ. Εξάλλου και στην ίδια την ομάδα, τα συμφέροντα συχνά συγκρούονται και είναι ένας από τους βασικούς μοχλούς της απεργοσπαστικής διαδικασίας. Ότι δηλαδή σε τοποθετεί απέναντι από το ίδιο σου το συνάφι, με το οποίο πιθανόν να διαφοροποιείσαι στις λεπτομέρειες, αλλά θα πρέπει επί της αρχής να συμφωνείς. Αλλά εδώ το "διαίρει και βασίλευε" παίρνει διαστάσεις πανδημίας.

Και όπως και σε κάθε πανδημία, κύριο, ανεξαιρέτως, όπλο αποτελεί ο ΦΟΒΟΣ. Ο φόβος φυλάει τα έρμα, φοβού τους Δαναούς κτλ, κτλ. Φοβάσαι να μιλήσεις μη σε πουν ρουφιάνο, φοβάσαι να αντιδράσεις μη σε πουν αντιδραστικό, φοβάσαι να συμμετέχεις μη φας καμμιά μολότωφ στην πλάκα. Ο φόβος είναι που με εκνευρίζει κι εμένα, από τα προηγούμενα επεισόδια, που καλλιεργείται το κλίμα "μη δίνουμε στόχο στους ξένους, να φανούμε συναινετικοί, αφού πήραμε τη βοήθεια". Και που σε καθοδηγούν στην σιωπηλή αποδοχή μιας de facto κατάστασης στα εργασιακά. Απελευθέρωση εργασίας τη λένε, αναπτυξιακά κίνητρα των επιχειρήσεων, χαλάρωση των σχέσεων με την εργοδοσία, διάφορα ονόματα. Φυσικά το χάλι με την "Υπερεκμετάλλευση των εργασιακών δικαιωμάτων" πάλι οι ΠΑΣΟΚοι το ξεκίνησαν-να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας-και είναι πιθανώς οι ίδιοι που βγαίνουν είτε να αποκρύψουν γεγονότα και νούμερα (προσλήψεων, μισθών, κτλ) είτε να "εναντιωθούν" στη γενίκευση των μέτρων. Από την άλλη και μια ασύδοτη εργοδοσία, με την Επιθεώρηση παραμάσχαλα (άλλες ώρες να δηλώνονται άλλες να πληρώνονται και κάποιος να σφυρίζει αδιάφορα) είναι επικίνδυνη υπόθεση, αφού πατροπαράδοτα ο εκμεταλλευόμενος είναι ο εργάτης. Τώρα πώς μπορείς να θεωρήσεις ευνοημένο έναν που βρίσκεται υπό το φόβο της απόλυσης, της απώλειας αγαθών ή πώς μπορείς να λυπάσαι έναν που επίσης πατροπαράδοτα καρπώνεται την υπεραξία του προϊόντος, με το ελάχιστο δυνατό διαπραγματευτικό κόστος (λέγε με και ατομική σύμβαση εργασίας);;;;

Η μπάλλα χάθηκε ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ. Ο μεγαλο- ή μικρο- εργοδότης ΔΕΝ αντιμετωπίζεται αναλογικά με τον μεγαλο- ή μικρο- υπάλληλο, δηλαδή η μη-ανταπόδοση μιας μισθοδοσίας που δεν γνωρίζει τις λέξεις παραγωγικότητα ή κίνητρο ή ευελιξία παραγωγής ή ακόμα καλύτερα αξιοκρατία, προς τον εργαζόμενο του χρόνου εργασίας (είτε σε συντάξιμη μεταγενέστερη μορφή ή και άμεση, προαγωγικής, μισθολογικής αναβάθμισης), οδηγεί σε αποδέσμευση των σχέσεων, που μέχρι πρότινος θεωρούνταν δεδομένες.

Σας μπέρδεψα, εεε;;;; Είναι γιατί το μπέρδεγουέι στην Ελλάδα είναι ο ορισμός της μη-λύσης, που να φαίνεται σα λύση, αλλά να μη λύνει τίποτα.....Θα τα βρουν οι επόμενοι, άσ'τα!

Γεγονός είναι πάντως, ό,τι ισχύει για άλλες χώρες (δευτεροκοσμικές, τριτοκοσμικές) δεν μπορεί να βρει εφαρμογή στη δική μας. Έχουμε φαίνεται πολλές ιδιαιτερότητες και δυσκολεύεται το Εργασιακό Δίκαιο να λειτουργήσει....Είναι και αυτός ο ρημαδοήλιος, κι αυτή η ρημαδοΆνοιξη, οι παραλίες, τα φραπεδόμπαρα, έχει πειρασμούς η χώρα μας... Να και η Γκερέκου γι'αυτό ξεχάστηκε και δε δηλώθηκαν τα εισοδήματα του άντρα της, ήταν και νύχτα, είχαμε πιει και λίγο, εε ξεχαστήκαμε, δεν έβρισκαν να παρκάρουν μπροστά στη ΔΟΥ, είπαν άσ'το για μετά...........

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Θα απεργήσω (πάλι με δικά μου πλακάτ, αλλά με πιο χοντρό δοκάρι. Η καλή άμυνα είναι το 80% της καλής επίθεσης, δεν είμαστε για να τρώμε πολλά γκολ......)

Θέλει πολύ βούτυρο......

Εμένα μ'άρεσε. Ψέμματα να πω;;

Μου άρεσε. Πρώτον το "ξεπέταξα" σε λιγότερο από 48 ώρες, δηλαδή δε με κούρασε, ίσα-ίσα με τραβούσε από το μανίκι. Δεύτερον, "έχω" ανθρώπους της συγκεκριμένης περιόδου (την οποία περιγράφει το βιβλίο) και με ελκύει σφόδρα το θέμα. Τρελαίνομαι να διαβάζω για το "Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;;". Το παρακράτος του '60 στο μεγαλείο του!
Στη Σαλονίκη του 1963, τρεις μέρες πριν την επίσκεψη του Λαμπράκη, έρχεται ο ντε Γκωλ. Κινητοποιείται το Σύμπαν (όντως) για να προστατευτεί ο Πρόεδρος. Τέλος καλό, όλα καλά;;;;;;
Η Νύχτα και οι άνθρωποι της. Στους εντελώς αμύητους θα φανούν γραφικοί και extreme. ΟΚ, άποψή τους. Όσοι ακουμπήσαν όμως έστω και τον ώμο ενός νταβατζή-μπράβου-χαφιέ (άντε καλά πληροφοριοδότη), όχι από τους σημερινούς, τους τότε, τους παλιούς, ακούγονται πολύ οικεία.
Τα Σώματα Ασφαλείας (και το γύρω-γύρω). Τάξις και Ασφάλεια. Ο γίγαντας με τα πήλινα (ευγενικός όρος) πόδια. Η βρώμικη δουλειά ενός ασπόνδυλου πολιτικού κόσμου.
Οι κοινωνικές διασυνδέσεις μέσα από ταμπέλες. Αριστερός, φασίστας, φοιτητής, πόρνη, αξιοπρεπής, επιφανής, νυχτόβιος κτλ κτλ.
Το βιβλίο μιλάει για τρεις μέρες.....που είναι σαν να μην τελειώνουν ποτέ.

Η ομορφιά ενός κόσμου είναι συνήθως επιφανειακή.
Η ασχήμια του όμως έχει απίστευτο βάθος. Και είναι και διαχρονική. Οι ταμπέλες μόνο αλλάζουν.

(Αυτά δηλώθηκαν από μένα και στο site του bookcrossing).
Τώρα το βιβλίο μπορεί να μην αρέσει (μιλάει ο συνήγορος) διότι παραείναι απλό, με διαλόγους της πιάτσας, αργκό, και πιθανόν να ξενίζουν ως λογοτεχνία, αλλά πώς μεταφέρεται μια ατμόσφαιρα, ένας ιστός σχέσεων μεταμεσονύχτιας ζώνης, με το "Καλησπέρα σας κ. Γεωργόπουλε;;" Όχι προφανώς. Εδώ το νόημα ξεπερνά μια στιχομυθία και θα ήταν λάθος να εστιάζαμε εκεί ή στην περιγραφή διαφόρων "αποτρόπαιων" σκηνών, που "ανατριχιάζουν" τις "ευαίσθητες" ψυχές. Το ότι έγιναν, δεν πειράζει, το να τα περιγράφει κάποιος όμως είναι λάθος και άκομψο!! Έλα μη χέσω! Όταν πατάς σκατά το βράδυ, δεν πειράζει, αλλά άμα πεις σκατά πατημένα, σου μοιράζει πρόστιμο το ΕΣΡ...
Αυτήν την υποκρισία την ανεχτήκαμε και εξακολουθούμε να τη θρέφουμε μέχρι και σήμερα. Οι στρατιωτικοί, χέρι χέρι με τους παραστρατιωτικούς, ενώ σαπίζουν στο ξύλο και εξοντώνουν τους ίδιους τους κατοίκους αυτής της χώρας, επαίρονται ότι προστατεύουν τη χώρα!! Οξύμωρο;; όχι βέβαια, απλώς μια νοοτροπία φασιστικών καθεστώτων, βαμμένων (σαν κόκκινα αυγά) με το μανδύα της δημοκρατίας. Μην ξεχνάτε ότι η εποχή είναι το 1963, Καραμανλής κι έτσι, φουλ στη δημοκρατία. Και καλά λέει κάποιος από τους καταδικασμένους της Επταετίας (quote μέσες- άκρες) : "....Μας έβαζαν να κάνουμε τη βρώμικη δουλειά και να κρυβόμαστε, ώστε να μπορούν να επιρρίπτουν ευθύνες σε σκοτεινά κέντρα. Όταν κι εμείς αποφασίσαμε να βγούμε από την αφάνεια (με την Επανάσταση), γιατί δεν το άντεχε άλλο ο ανδρισμός μας, μας είπαν φασίστες. Γιατί πριν τι ήταν;;;;........"
Ο Κόσμος πάντα ήταν και θα είναι πρόβατα, που τα κατευθύνει ο εκάστοτε τσομπάνης με το φόβο όχι μόνο της γκλίτσας (Σώματα ασφαλείας, νόμιμα ή και όχι), αλλά και του λύκου (ο Ξένος -βολικός-Δάκτυλος, θεωρίες συνωμοσίας κτλ).
Αυτά τα σιωπηλά πρόβατα είναι που οδήγησαν όλους αυτούς τους τσομπάνηδες του Σήμερα, πολύ κοντά στην Αναρχία. στο απόλυτο Τίποτα του Πολιτικού Κόσμου, στα αδιέξοδα των κοινωνιών και στην εξαγρίωση ακόμα και αυτών των προβάτων. Σκέψου! Πού φτάσαμε!
Πόσο βούτυρο να θέλουν όλα αυτά τα τομάρια;;;;; Εεεεεε, για πε !!!!!!

Συζήτηση με ένα οχτάχρονο

-Μπαμπά, αυτοί οι πρόεδροι, οι δικηγόροι, αυτοί...ξέρεις, μας ξέρουν εμάς;;;
-Τι εννοείς, δεν καταλαβαίνω;
-Αυτοί οι πρόεδροι, οι Παπανδρέου, οι Καραμανλής, μας ξέρουν αυτοί, εμάς μας ξέρουν;;
-Όχι αγόρι μου, φυσικά και δε μας ξέρουν.
-Ε τότε τη βάψαμε! Γιατί τότε δε θα καταλάβουν ποιοι είναι οι χάλια! Πρέπει να τους το πούμε.....Αλλιώς πώς θα καταλάβουν ότι εμείς είμαστε καλά παιδιά;;; Άμα δε μας ξέρουν, θα νομίζουν ότι εμείς είμαστε οι χάλια. Κατάλαβες;;;;;

Αν κατάλαβα λέει, όσο δε φαντάζεσαι.........(Από μικρό κι από τρελό........)

Αυτά που μπορεί να σκεφτεί και να πει ένας οχτάχρονος, αξίζουν όσο χίλιοι (τι χίλιοι, βάλε ένα εκατομμύριο) αναλυτές, σύμβουλοι, εμπειρογνώμονες, γραμματείς και ιδιαίτεροι, κτλ, κτλ. Δυστυχώς η κοινή λογική αρχίζει να μη λειτουργεί από τις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου, λίγο πριν τον ΠΑΟΚ και τον Ολυμπιακό κι αμέσως μετά τις πρώτες μαθητικές εκλογές ή τις πρώτες εξετάσεις . Η φοβερή μας Παιδεία σβήνει κάθε λογική σκέψη για να την αντικαταστήσει με την παπαγαλίστικης ανάπτυξης νοημοσύνη των εφήβων, που θα ψηφίσει στα 18 της, το φαφλατά πολιτευτάκο, που θα υποδείξει ο μπαμπάς, αφού αυτός θα πληρώσει για το μηχανάκι ή το αμάξι.
Τα παιδιά, αν παραμείνουν αμόλυντα, πρέπει να μας σαβουρδίξουν όλους στο γκρεμό, σε ένα χορό του ΕυρωΖαλόγγου, ώστε και συντάξεις να πάρουν (πρώτον και κύριον) και να μπορέσουν να ξεριζώσουν διαφθορές, νοοτροπίες, κάθε σάπιο αυτής της Νεοελληνικής Κοινωνίας. Αλλιώς δε γίνεται....
Αλλά πρέπει να το κάνουν από τα 8 τους.......
Γιατί μετά, πάει.................Τη βάψανε !!!!!!

Διαπιστώσεις....που μείναν διαπιστώσεις ;;;;!!!!!

Τάδε έφη Krugman

Στις 2/5/2010
Greek Deal
The Greek fiscal problem has been turning into a death spiral, in which fear of default is driving up borrowing costs, making default even more likely. The EU has now, in effect, given up on trying to restore market confidence; instead, it’s going to break the death spiral by main force, providing Greece with all or almost all the financing it needs directly, at an interest rate much lower than the market was demanding.

The plan still requires savage austerity on Greece’s part, and ensures a terrible few years for the Greek economy. But it does rise to the scale of the problem, and it might work.

Με link

http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=20601087&sid=aqUKEXajkSzk&pos=1


Στις 6/5/2010
Greek End Game
Many commentators now believe that Greece will end up restructuring its debt — a euphemism for partial repudiation. I agree. But the reasoning seems to stop there, which is wrong. In effect, the consensus that Greece will end up defaulting is probably too optimistic. I’m growing increasingly convinced that Greece will end up leaving the euro, too.

I’ve basically laid out the logic already: even with a debt restructuring, Greece will be in deep trouble, forced to engage in severe austerity — and provoke a deep slump — just to close the primary, non-interest deficit.

The only thing that could reduce that need for austerity would be something that helped the economy expand, or at least not contract as much. This would reduce the economic pain; it would also increase revenues, reducing the needed amount of fiscal austerity.
But the only route to economic expansion is higher exports — which can only be achieved if Greek costs and prices fall sharply relative to the rest of Europe.

If Greece were a highly cohesive society with collective wage-setting, a sort of Aegean Austria, it might be possible to do this via a collectively agreed reduction in wages across the board –an “internal devaluation.” But as today’s grim events show, it isn’t.

The alternative is a devaluation — which means leaving the euro.

Any announcement of plans to leave the euro would, as Eichengreen points out, trigger disastrous bank runs. By the same token, any suggestion by outside players, like the ECB, that the option exists would amount to invoking a speculative attack on Greek banks, and therefore can’t be made. The whole thing is effectively undiscussable.

But that doesn’t mean it can’t happen.
Greece is already starting to look like Argentina 2001.
Again, this isn’t an alternative to debt restructuring; it’s what might be needed in addition to debt restructuring to make the fiscal adjustment possible.

I hope that somewhere, deep in the bowels of the ECB and the Greek Ministry of Finance, people are thinking about the unthinkable. Because this awful outcome is starting to look better than the alternatives.

Τι θέλει να πει το ποιητή;;;;;
Νιάου-νιάου.......τα μαύρα κοράκια, με τα άσπρα κοράκια, ποιητή Φανφάρα

Αρζεντίνα

Τα κείμενα, οι συνεντεύξεις, τα βιντεάκια είναι γνωστά σε όλους. Δύσκολα πλέον να υπάρχει άνθρωπος που να μπαίνει στο Διαδίκτυο και να μην έχει έστω ακούσει για τον Max Keiser, το παράδειγμα της Αργεντινής, κτλ, κτλ, κτλ.
Παρ'όλα αυτά, ξαναβάζω (διότι είχα τοποθετηθεί και παλιότερα http://oudenoida.blogspot.com/2009/04/blog-post.html ) ένα link για ταινιάκι σχετικό με την Αργεντινή. Όσο βλέπεις, εμπεδώνεις........και "φορτώνεις".

http://www.larisaportal.gr/diafora/argentina.php

Σύγχυση......αλλά απίστευτη σύγχυση

Ποιος μπορεί να οφελείται από το θάνατο τριών νέων αθώων ανθρώπων;; Εκτός από το γραφείο κηδειών (ΗΠΑ-$$, funds) σίγουρα οφελούνται αυτοί που χαίρονται σε κάθε αναμπουμπούλα. Οι Λύκοι των κοινωνιών. Οι Προβοκάτορες των Μηχανισμών ενός Συστήματος που λειτουργεί εδώ και χρόνια Υπόγεια και Χέρι-Χέρι με την Εξουσία.

Ποιος επίσης οφελείται από τους εμπρησμούς κτιρίων οικονομικών υπηρεσιών ή Νομαρχιών, όπου βρίσκονται έγγραφα και υποθέσεις υπό εξέλιξη;; Ποιος αναδεικνύεται ως "θύμα" των περιστάσεων, ώστε να έχει το πάνω χέρι σε κάθε εξέλιξη;; Ποιος σπρώχνει το χέρι των εμπρηστών, ώστε να τρομάζει το ένστικτο των τηλεορασόπληκτων νοικοκυραίων;; (Πλάκα-πλάκα ως κι εγώ είπα "καλά που δεν πήγα") Πώς μιλάνε για υπεύθυνες κι ανεύθυνες στάσεις άνθρωποι, κομματάνθρωποι, οφσορ-άνθρωποι, κλεφταραίοι και οι ίδιοι που τροφοδοτούν, χρηματοδοτούν, ενθαρρύνουν από δεξιά κι αριστερά (ως γνωστόν είναι ένα και το αυτό) τις ίδιες οργανώσεις γνωστών-αγνώστων, που είτε "τυχαίνει" να τους παρακολουθούν είκοσι χρόνια και να τους εμφανίζουν στις κατάλληλες στιγμές είτε να πατάν με το ένα πόδι στην Δράση (ΕΛ.ΑΣ) και με το άλλο στην Αντίδραση (αντιεξουσιαστικός χώρος-τάχαμου) ;;;;;

Όλοι όσοι έχουν μπει σε πορείες, διαδηλώσεις, απεργιακές κινητοποιήσεις, μικρού ή μεγάλου βεληνεκούς, αντιλαμβάνονται πόσο δύσκολο είναι να περιφρουρηθεί μια πορεία, πόσο δύσκολα ελέγχονται πάθη, παραφροσύνες και αμυαλοσύνες. Από ένα σημείο αυθορμητισμού όμως και μετά, υπάρχουν τα προαιώνια "Προβλεπόμενα"΄, που όλοι τα περιμένουν, όλοι τα έχουν δει εκατοντάδες φορές, και πώς γίνεται όλοι να βρίσκονται έκπληκτοι προ των γεγονότων.

Τι έγινε, πώς έγινε, από ποιους, τι ρόλο έπαιξαν οι ακραίοι, τα ΜΑΤ και τα χημικά τους, οι παρακομματικοί, αυτοί που διεισδύουν από στενά και δρομάκια με τις μολότοφ ανά χείρας,

κάμερες υπάρχουν, "ΜΑΛΛΟΝ" θα βρεθούν !!!!!

Αυτό που χάθηκε για πάντα είναι οι ψυχές τριών (τεσσάρων με το αγέννητο) ανθρώπων, που δεν έφταιξαν σε τίποτε, απλώς πήγαν να δουλέψουν.

Έπονται χειρότερα ;;;;!!!!!

Κανείς εδώ δεν τραγουδά.

Powered by eSnips.com

Καραντίνης Μανώλης. Δεξιοτέχνης. Σολίστας. Ταχύτατος, ικανότατος, φαντεζί παίξιμο, αλλά όχι με τρόπο που να ενοχλεί (ίσως μόνο αυτούς που όσα δε φτάνει η αλεπού, τα κάνουν..ξέρετε τι!).

Το ρεπερτόριο όχι ιδιαίτερο. Τα γνωστά, παλιά, ωραία λαϊκά, του Στέλιου, του Μίκη, του Γαβαλά, γενικώς τα σουξέ του '60. ΟΚ. Ζόρικος παίχτης, απλός άνθρωπος (εκ πρώτοις- δεν κάναμε και κολλεγιά) σε κερδίζει με τη φάτσα, που προφανώς έχει παίξει σε "σαλόνια", αλλά διατηρεί low-profile.

Με άρεσε, ξαναπάω άμα λάχει, αλλά όχι με φίρμες (Τσαλιγοπούλου και τέτοια). Το σωστό παίχτη είναι μεγάλη ξεφτίλα να μην τον αναγνωρίζεις, είναι μικροψυχία και μιζέρια. Μπράβο ρε Μανώλη, χαλάλι τα λεφτά σου......

Κανείς εδώ δε τραγουδά, κανένας δε χορεύει, ακούμε μόνο την πενιά κι ο νους μας ταξιδεύει........

Περιστέρια και γεράκια

Καλό animation, η εξωτερική πολιτική με τα "γεράκια" των ΗΠΑ βρίσκει το μάστορά της στο περιστέρι.....

Ε ρε Αλ Κάιντα που θέλετε!

Σκαμπαρδουά σ'ιλ βου πλε....

Ωραίες ιστορίες, φανταστικές (;;), διηγήματα της μπουκιάς, σύντομες, σαν τη ζωή, ανάσες, πότε αστείες, πότε ουδέτερες, οι περισσότερες όμως ενδιαφέρουσες, κάτι λένε, κάτι προσπαθούν να βγάλουν.....

Αυτή εν συντομία θα ήταν μια περιγραφή του βιβλίου "Μεταξύ σφύρας και Αλιάκμονος".

Τώρα για όσους παραμείνουν στην ανάρτηση, καλά να πάθουν !!!

Συγγραφέας : Σκαμπαρδώνης Γεώργιος, γραφικός (μπορεί και όχι), χρονογράφος, ευθυμογράφος, στη Μακεδονία γράφει, με καλή προϊστορία.

Καταρχήν έχει γράψει το σενάριο μιας από τις αγαπημένες ταινίες "Όλα είναι δρόμος" του Βούλγαρη. "Βιετνάμ", ο Βέγγος με την "τελευταία νανόχηνα", τι να λέμε!!! Έχει γράψει το (απ'ότι λένε φοβερό) "πολύ βούτυρο στο τομάρι του σκύλου", το οποίο και σκοπέυω να αγοράσω μετά.

Όσον αφορά τώρα, τη συλλογή διηγημάτων, περιλαμβάνονται 27 μικρές ιστοριούλες, όλες διαδραματίζονται με προφανώς γνωστά πρόσωπα στο συγγραφέα, και αφιερώνονται σε επίσης γνωστούς ανθρώπους (και μερικούς μάλιστα παλιούς φίλους). Όλες συμβαίνουν σε ωρινό χρόνο, σε υπαρκτά μέρη της Βορείου Ελλάδος, στη λίμνη Βόλβη, στο δρόμο προς Κατάρα, στον Τορωναίο Κόλπο, στο Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης, στην αντιπροσωπεία Sinis της Opel. Επίσης πολλοί από τους ήρωες αναφέρονται με τα πραγματικά (δεν είμαι απόλυτα σίγουρος) ονόματα και αυτό ίσως ενοχλεί κάποιους, σαν διαφήμιση, σαν κολακεία, δεν ξέρω. Εμένα πάντως δε με πείραξε ποσώς.

Σαφώς ξεχώρισα το "γουλιανό στην ακτή", πατέρας και γιός, τα γατόψαρα των λιμνών, οι χαμένες πόλεις του βυθού, και κάτι δύσμοιρα σκυλάκια. Επίσης με άρεσε η "άπνοια στην Τριστινίκα", οι ιστορίες με τον Μάικλ Ριντ, το γνωστό (σε όσους ασχολούνται με μαραθώνια κολύμβηση στην Ελλάδα) Βρεττανό, Σκωτσέζο, θα σε γελάσω, και τα σχετικά με το διάπλου του Τορωναίου. Τόσο με άρεσαν που με μπήκαν ιδέες, αλλά δεν έχω φυσική κατάσταση ακόμα και το σκέφτομαι. Για να δούμε!

Η "φωτογραφία με τον Άρη" δεόντως συγκλονιστική. Η εξέλιξη ανθρώπων, που ήταν κάποτε παιδιά, έζησαν σαν παιδιά τη φρίκη του Εμφυλίου, και την μετουσίωσαν αυτή τη φρίκη ως ενήλικες, άλλος προς τα δεξά, άλλος προς τα ζερβά, άλλος ως θύτης κι άλλος ως θύμα.

Τα σιμιγδάλια πάλι, με κάτι από Επταετία, και το λιμάνι ως λύση διαφορών, οικονομικών εκμεταλλεύσεων και πολιτικών ιδεολογιών. Υπολλείμματα που ακόμα σαρώνουν την κοινή λογική και θολώνουν κάθε διάθεση συμφιλίωσης με το παρελθόν του καθενός από μας.

Διαβάστε το! Είναι σύντομο κι απολαυστικό. Δύσκολα ξαναδιαβάζεται, αλλά το αξίζει!

Σαν το (παράνομο ;;) σεξ στα όρθια! Μετά δε σου κάνει διάθεση να ξαναπροσπαθήσεις, αλλά τουλάχιστον ξες ότι μπορείς ακόμα.......