Η αλήθεια είναι ότι πρωτοακουσα για τα ευεργετικά αποτελέσματα της γιόγκα παράλληλα από το Βαλάντη και την Ελισάβετ και την Ειρήνη. Μεχρι τότε, στην Ελλάδα, τη σνόμπαρα, ήξερα μόνο ως έννοια τη Χαθα-Γιογκα και τη στάση Λωτός. Μου έμοιαζε πολύ Διαλογισμός, λίγη σωματική άσκηση.
Ξεκίνησα σαν αστείο, το έκανα με πολύ πάθος, υπερέβαλα, μάλλον ψιλογαμισα το ένα γόνατο, έκανα το απαραίτητο διάλειμμα και μόλις μου έλειψε πραγματικά, ξαναξεκινησα. Μόνο λίγο καιρό ξαποσταινει....
Αυτήν τη φορά με καλύτερες συνθήκες, προστασία για τις αρθρώσεις, υποστήριξη με παρτενέρ και πολλά βοηθήματα, ζώνες, σκοινιά και αφρολεξ υποστήριξης.
Iyengar-Yoga.
Ο κυρ-Iyengar ήταν μορφή, δίδαξε γιόγκα στον Κρισναμουρτι, στον Άλντους Χάξλεϋ, στο Μενουχιν.
Εμένα με διδάσκει μια Μανουέλα Ίντα, στα δεύτερα -ήντα, καλοφτιαγμένη δε λέω, από το Μπάμπεργκ! Ούτε πολλή σάλτσα, αλλά ούτε και μαλθακή. Αυστηρή θα έλεγα, και με συνέπεια στο πρόγραμμα. Με λίγα λόγια Franke, Oberfranke. Το όλο θέμα πάντως μου κάνει πολύ καλό. Με έχει βοηθήσει στην ψυχολογία, το ζορισμα που περιμένει την χαλαρωμα, η παθητική συσπαση-ισομετρικη που λένε στα γυμναστήρια- και η ερχόμενη χαλάρωση, αλλά με τρόπο που να τη νιώθεις, να "ακούς" τον κάθε μυ σου να ηρεμεί, να αναρρώνει, όλα αυτά ήταν πρωτόγνωρα για μένα. Spüre die Dehnung hinein!
Οι δε ασκήσεις στην αναπνοή, οι λεγόμενες Pranayama, σου φέρνουν τον άλλον αέρα μέσα σου. Ειτε εκπνέεις με βουητό είτε με συριγμό είτε αθόρυβα, ο συγχρονισμός με τα ρουθούνια, κλείνοντας τα εναλλάξ, νομίζεις ότι μαθαίνεις να αναπνέεις από την αρχή.
Έχω διαβάσει και το βιβλίο της Ελισάβετ, πάνω κάτω ξέρω τι μου γίνεται. Ας πούμε π.χ. με την Τάνια κάναμε πολύ και επέμεινε στο χαιρετισμό του ήλιου. Έλεγε τη στάση Virabhadrasana Πολεμιστη, η Μανουέλα τη λέει Ήρωα, μικρή ειδοποιός όμως διαφορά.
Τη στάση βάτραχο,τη στάση Sarvangasana ή Schulterstand, το Τόξο ή Dhanurasana, δεν την κάναμε ποτέ στην Power Yoga. Είναι απαιτητικές στάσεις, αλλά φέρνουν αποτέλεσμα. Δοκιμάζεις να ανασανεις σε μια Chatuspadasana να σου φύγει η μαγκιά, να νομίζεις ότι δεν μπορείς, ότι κάτι σε μπλοκάρει κι όλη σου η συγκέντρωση και η ενέργεια εστιάζεται απλά να πάρεις ομοιοχρονες εισπνοές/εκπνοές. Το σώμα δουλεύει μόνο του, ενώ εσύ παλεύεις για το οξυγόνο. Το ενδιαφέρον είναι ότι η πάλη αυτή είναι μια ακίνητη στάση. Το Ταό ή Dào που λένε οι άλλοι!
Εγώ τη συνιστώ ανεπιφύλακτα, με θεωρίες ή χωρίς, με μάντρα και διαλογισμό, με τάντρα και διατροφή, με μοντέρνες παραλλαγές ή παραδοσιακά, με βιβλία ή με δάσκαλο, με κόσμο ή και μόνος.
Είσαι για εκείνο το διάστημα μόνο για σένα, δεν είσαι για κανέναν άλλον, fremdbestimmt που λένε. Ορίζεσαι (και ζοριζεσαι!) αυτοδιοικωντας το σώμα σου και όλα τα Τσάκρας σου, που καταλαβαίνεις όμως με τον επώδυνο τρόπο ότι δε σου ανήκουν, ούτε το σώμα ούτε τα κέντρα. Εσύ ανήκεις σε αυτά. Προσπαθώ να τα εξηγώ όχι διαστημικά, ούτε εξωγήινα,αλλά όπως τα αντιλαμβάνομαι εγώ. Δείτε το, ψάξτε το. Η Ανατολή σου ξανά(μαθαίνει), αυτά που η Δύση σε αναγκάζει να ξεχνάς.
Μερικές φορές θυμάμαι και τον Ινδό συνάδελφο, τον Πρακας, που μπορεί για αναισθησιολόγος να μην έκανε, αλλά είχε δίκιο όταν έλεγε για την ευρωπαϊκή-δυτική διατροφή ή γιατον ύπνο, για συνήθειες που έχουμε και μας καταστρέφουν, για το πόσο αφύσικο και πόσο κόντρα είναι η ζωή που ζούμε.
Δε θέλω να πάω στην Ινδία ή σε χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας.
Σίγουρα όμως θα βάζω να ακούω Shakti και
να αφήνω τη φαντασία μου να καλπάζει.
What need have I for this, what need have I for that. All is Bliss, all is Bliss.
Ξεκίνησα σαν αστείο, το έκανα με πολύ πάθος, υπερέβαλα, μάλλον ψιλογαμισα το ένα γόνατο, έκανα το απαραίτητο διάλειμμα και μόλις μου έλειψε πραγματικά, ξαναξεκινησα. Μόνο λίγο καιρό ξαποσταινει....
Αυτήν τη φορά με καλύτερες συνθήκες, προστασία για τις αρθρώσεις, υποστήριξη με παρτενέρ και πολλά βοηθήματα, ζώνες, σκοινιά και αφρολεξ υποστήριξης.
Iyengar-Yoga.
Ο κυρ-Iyengar ήταν μορφή, δίδαξε γιόγκα στον Κρισναμουρτι, στον Άλντους Χάξλεϋ, στο Μενουχιν.
Εμένα με διδάσκει μια Μανουέλα Ίντα, στα δεύτερα -ήντα, καλοφτιαγμένη δε λέω, από το Μπάμπεργκ! Ούτε πολλή σάλτσα, αλλά ούτε και μαλθακή. Αυστηρή θα έλεγα, και με συνέπεια στο πρόγραμμα. Με λίγα λόγια Franke, Oberfranke. Το όλο θέμα πάντως μου κάνει πολύ καλό. Με έχει βοηθήσει στην ψυχολογία, το ζορισμα που περιμένει την χαλαρωμα, η παθητική συσπαση-ισομετρικη που λένε στα γυμναστήρια- και η ερχόμενη χαλάρωση, αλλά με τρόπο που να τη νιώθεις, να "ακούς" τον κάθε μυ σου να ηρεμεί, να αναρρώνει, όλα αυτά ήταν πρωτόγνωρα για μένα. Spüre die Dehnung hinein!
Οι δε ασκήσεις στην αναπνοή, οι λεγόμενες Pranayama, σου φέρνουν τον άλλον αέρα μέσα σου. Ειτε εκπνέεις με βουητό είτε με συριγμό είτε αθόρυβα, ο συγχρονισμός με τα ρουθούνια, κλείνοντας τα εναλλάξ, νομίζεις ότι μαθαίνεις να αναπνέεις από την αρχή.
Έχω διαβάσει και το βιβλίο της Ελισάβετ, πάνω κάτω ξέρω τι μου γίνεται. Ας πούμε π.χ. με την Τάνια κάναμε πολύ και επέμεινε στο χαιρετισμό του ήλιου. Έλεγε τη στάση Virabhadrasana Πολεμιστη, η Μανουέλα τη λέει Ήρωα, μικρή ειδοποιός όμως διαφορά.
Τη στάση βάτραχο,τη στάση Sarvangasana ή Schulterstand, το Τόξο ή Dhanurasana, δεν την κάναμε ποτέ στην Power Yoga. Είναι απαιτητικές στάσεις, αλλά φέρνουν αποτέλεσμα. Δοκιμάζεις να ανασανεις σε μια Chatuspadasana να σου φύγει η μαγκιά, να νομίζεις ότι δεν μπορείς, ότι κάτι σε μπλοκάρει κι όλη σου η συγκέντρωση και η ενέργεια εστιάζεται απλά να πάρεις ομοιοχρονες εισπνοές/εκπνοές. Το σώμα δουλεύει μόνο του, ενώ εσύ παλεύεις για το οξυγόνο. Το ενδιαφέρον είναι ότι η πάλη αυτή είναι μια ακίνητη στάση. Το Ταό ή Dào που λένε οι άλλοι!
Εγώ τη συνιστώ ανεπιφύλακτα, με θεωρίες ή χωρίς, με μάντρα και διαλογισμό, με τάντρα και διατροφή, με μοντέρνες παραλλαγές ή παραδοσιακά, με βιβλία ή με δάσκαλο, με κόσμο ή και μόνος.
Είσαι για εκείνο το διάστημα μόνο για σένα, δεν είσαι για κανέναν άλλον, fremdbestimmt που λένε. Ορίζεσαι (και ζοριζεσαι!) αυτοδιοικωντας το σώμα σου και όλα τα Τσάκρας σου, που καταλαβαίνεις όμως με τον επώδυνο τρόπο ότι δε σου ανήκουν, ούτε το σώμα ούτε τα κέντρα. Εσύ ανήκεις σε αυτά. Προσπαθώ να τα εξηγώ όχι διαστημικά, ούτε εξωγήινα,αλλά όπως τα αντιλαμβάνομαι εγώ. Δείτε το, ψάξτε το. Η Ανατολή σου ξανά(μαθαίνει), αυτά που η Δύση σε αναγκάζει να ξεχνάς.
Μερικές φορές θυμάμαι και τον Ινδό συνάδελφο, τον Πρακας, που μπορεί για αναισθησιολόγος να μην έκανε, αλλά είχε δίκιο όταν έλεγε για την ευρωπαϊκή-δυτική διατροφή ή γιατον ύπνο, για συνήθειες που έχουμε και μας καταστρέφουν, για το πόσο αφύσικο και πόσο κόντρα είναι η ζωή που ζούμε.
Δε θέλω να πάω στην Ινδία ή σε χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας.
Σίγουρα όμως θα βάζω να ακούω Shakti και
να αφήνω τη φαντασία μου να καλπάζει.
What need have I for this, what need have I for that. All is Bliss, all is Bliss.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου