Την προηγούμενη Κυριακή παρακολούθησα μια live συνέντευξη του Τσίπρα στο TVXS. Ήταν πρώτη φορά που άκουγα κάποιον -ας πούμε- πολιτικό, με δυνατότητα να του δοθούν ερωτήσεις εκείνη τη στιγμή. Σίγουρα δεν ήταν interactive κουβέντα, κυρίως chatting γινόταν, και η κοπέλα που παρακολουθούσε το chatroom, μάζευε τα θέματα και τα συγκέντρωνε σε "τύπου"ερωτήσεις. Ο Τσίπρας είπε κανα δυο φορές: "Tώρα με βρίσκετε απροετοίμαστο...", αλλά νομίζω ότι το 'λεγε για να το παίξει αθώος. Από αυτά που είπαμε εμείς (εγώ αναφέρθηκα στο λιθάνθρακα), αναφέρθηκε σχεδόν σε όλα. Άφησε απ'έξω κάτι λίγα για Βοτανικό και Ευρωεκλογές, Κουβέλη κλπ.
Η σούμα είναι ότι όταν είσαι στην από'ξω, τα λες και ωραία, τα κάνεις να φαίνονται κι εύκολα, το παίζεις και ιδεαλιστής, ιδεολόγος, και δεν κοστίζει και τίποτα.
"Εμείς δεν ενδιαφερόμαστε άμεσα να γίνουμε κόμμα εξουσίας, απλώς καταγγέλουμε τους μηχανισμούς".
Τότε ρε μεγάλε, φτιάξτε κι εσείς από ένα blog και πείτε τα σ'όποιον σας ακούσει.
Τι μας πρήζετε με τα κανάλια και τα συνέδρια σας και τους αντιπροσώπους σας και τις απαιτήσεις σας, ενώ (εκλογικά speaking) αντιπροσωπεύετε ελάχιστο ποσοστό του κόσμου;;;;;;
Δε σας ψηφίζουν ρε λιγούρια, γιατί δεν τάζετε θέσεις και επιχορηγήσεις και ρουσφέτια και καρέκλες και διάφορα καλούδια.... Αυτό το προνόμιο το 'χουν μόνο τα "κόμματα εξουσίας", που να τους κοπούν τα χέρια απ'τον ώμο.
Όταν τα αντιπολιτευτικά κόμματα μπουν στο "βούρκο" των πολιτικών αποφάσεων, όταν αναγκαστούν να κάνουν τα αλισβερίσια με τους μεγαλοκαναλάρχες-μεγαλοεκδότες-μεγαλοεργολάβους-μεγαλοεφοπλιστάδες, τους Αγγελόπουλους και τους Βγενόπουλους. όταν βγουν από το καβούκι της μιζέριας τους για να δουν την υπέρτατη ξεφτίλα της Ευρωζώνης, να σου μιλάει ο Αλμούνια σα σε μαθητή του Δημοτικού,
τότε να έρθουν οι ιδεολόγοι, οι μη-αρπάχτρες, οι Εγώ-για-σας-το-κάνω ανιδιοτελείς κοσμαγάπητοι πολιτικοί της Κοινωνικής Αριστεράς,
να μας δείξουν-πλέον-τι θα κάνουν, τι θα πράξουν για το καλό αυτής της έρμης, αλλά καλά να πάθει, χώρας!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Κι εγώ έχω ιδέες ρε μάγκες, ιδέες με το τσουβάλι. Δε ζητώ όμως τη ψήφο σας, να τρώω και να πίνω στα κομματοσυνδικαλιστικά τσιμπούσια. Από σκέψεις μάτσο, την υλοποίηση βλέπω αδύνατη. Το μεν πνεύμα πρόθυμον (και του Τσίπρα και του Γιωργάκη και του Κωστάκη και των δέκα εκατομύριων κορόιδων που ζουν εδώ), η δε σαρξ τους όχι μόνο ασθενής, αλλά πεθαμένη εδώ και 30 χρόνια (και βάλε).
Μην πω από καταβολής του Ελληνικού Κράτους. Α ρε Όθωνα τι μας έκανες............
Υ.Σ. Μία λύση είναι ωραία και καλή, όταν και μόνον αυτή είναι εφικτή. Κατσιμίχας, στο τραγούδι με τα ποντίκια και το γάτο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου