Την τελευταία εβδομάδα διαβάζω τον "Επίμονο Κηπουρό" του Le Carre. Το ΄χα δει και σε ταινία, αλλά ούτε που θυμάμαι τίποτα. Τώρα μου φαίνεται πιο ενδιαφέρον. Μιλάει για τις πολυεθνικές-φαρμακοβιομηχανίες και τα έργα τους στην Αφρική. Μέσα απ'τα μάτια ενός αδιάφορου Βρετανού διπλωμάτη στην Ύπατη Αρμοστεία του Ναϊρόμπι, βλέπουμε τις προσπάθειες ακτιβιστών, πολιτικών, κατασκόπων, μυστικών ερευνητών, εμπόρων, βιομηχάνων, διεφθαρμένων ντόπιων, ιθαγενών θυμάτων και όλα αυτά σε ένα πλήρως νόμιμο πλαίσιο. Με λίγα λόγια: Γυναίκα διπλωμάτη, με εμπλοκή στην αποκάλυψη σκανδάλου περί χορήγησης φαρμάκων σε αφρικανούς για παραγωγή έρευνας (βλ.πείραμα), βρίσκεται αποκεφαλισμένη. Ο σύζυγος ξετυλίγει κουβάρι, που βγάζει άπλυτα κυβερνήσεων και εταιρειών. Στο τέλος όλα τριγύρω αλλάζουν κι όλα τα ίδια μένουν.
Η ιστορία είναι καλά δοσμένη, κατά τη γνώμη μου, με αληθοφάνεια. Τα τερατώδη πράγματα που γίνονται "στου κασίδη του κεφάλι", για να παίρνουν έγκριση τα διάφορα φάρμακα (προϊόντα πλουτισμού και όχι θεραπείες) των βιομηχανιών, θυμίζουν περίπου τεχνικές Μένγκελε. Θα πεθάνουν που θα πεθάνουν, ας προσφέρουν το σώμα τους στην Επιστήμη. Ποιά επιστήμη ρε φραγκοkillers; Όλα για τα λεφτά, καμιά έννοια περί Υγείας και Ευζωϊας. Ή γιατί τους εξήγησες ότι μπορεί και να πεθάνουν;; Μπορεί αλλιώς να μην το 'παιρναν.
Οι βιομηχανίες έχουν ανάγκη να παράγουν συνεχώς καινούρια φάρμακα, θαρρείς είναι τραγουδιστές που πρέπει να βγάζουν δίσκους κάθε χρόνο. Τα φάρμακα αυτά περνούν περιόδους δοκιμών. Αρχικά από τα ποντίκια (κακόμοιρε Μίκυ, Βλέπε Τα πειραματόζωα
του Αρκά), μετά στα γουρούνια και μετά στους πιθήκους (Ο πλανήτης των πιθήκων θα εκδικηθεί). Τέλος μένει και η περιβόητη Φάση ΙV, η δοκιμή σε ανθρώπους. Εάν δε χρειάζεται ή αν δε λάβει έγκριση, γίνεται extrapolation από τα προηγούμενα δεδομένα, σε όλα τα επίπεδα. είτε αφορά θεραπευτικά επίπεδα είτε δοσολογίες είτε ενδείξεις κτλ κτλ. Σημαντικό κομμάτι όμως, που δεν μπορεί να εκτιμηθεί είναι αυτό των ανεπιθύμητων ενεργειών ή παρενεργειών, για τον πολύ κόσμο. Άλλο μια παρενέργεια σε πρόβατο κι άλλη σε άνθρωπο. Είναι και το κυριότερο σημείο τριβής μεταξύ βιομηχανιών και FDA (Food & Drug Administration), μιας διάτρητης ηθικά αρχής των ΗΠΑ, που θεωρείται το κύριο ελεγκτικό όργανο διεθνώς. Αν εγκριθεί από FDA, θα εγκριθεί παντού.
Οι Εταιρείες λοιπόν πρέπει να είναι σίγουρες όχι τόσο για το αν θα θεραπεύσει κάτι το φάρμακο, όσο για το πόσο βλάπτει. Που να βρεθούν όμως εθελοντές, να δεχτούν με δική τους έγκριση να πάρουν κάτι για το οποίο δεν είναι σίγουρα καλό; Παλιότερα, αλλά και σήμερα, το 'κρυβαν από τα πειραματοπρόσωπα (Το "πειραματόζωα" ακούγεται χοντρό), ή βάζαν φυλακισμένους-άστεγους-άπορους να συμμετέχουν έναντι αμοιβών. Στην Ελλάδα κάποια στιγμή τους ξεφώνισαν στο Γενικό Κρατικό και στον Ευαγγελισμό, αλλά έκτοτε ουδέν. Τέλος πάντων, γενικά ψιλοαπαγορεύτηκαν αυτές οι πρακτικές.
Οπότε που στράφηκαν τα σαϊνια των βιομηχανιών;;;
Μα φυσικά στον Άγιο Παντελεήμονα!!!!!!!
Εκεί βρίσκεις ό,τι θες. Κουτσούς, στραβούς, φτωχούς, εξαθλιωμένους απ'τους πολέμους και την πείνα, υποσιτισμένους σκελετούς, έτοιμους να δεχθούν οτιδήποτε. Όμως όχι φαρμάκια!
AFRICA. Μετά την εγκατάλειψη των αποικιοκρατών, που τους μάθαν να είναι δούλοι, ήρθαν οι ανάλγητοι δικτάτορες. Απ'το '30 έως σήμερα, οι Δυτικές Συμμαχίες προτιμούν έναν ελεγχόμενο δικτάτορα, πλήρως αδιάφορο για το λαό του. Σ'αυτόν θα πουλούν όπλα, με αντάλλαγμα πρώτες ύλες ή άλλα ανταλλάγματα. Σ' αυτά τα άλλα, είναι και οι εκδουλεύσεις στις φαρμακοβιομηχανίες. Και για να μην έχετε απορία, εάν η Τέχνη αντιγράφει τη Ζωή ή η Ζωή την Τέχνη, παραθέτω σημερινό απόσπασμα είδησης (από TVXS):
Δημοσίευση: 02-02-2009 13:46 από Ομάδα TVXS
".......Νιγηριανές οικογένειες μπορούν πλέον να μηνύσουν την αμερικανική φαρμακοβιομηχανία Pfizer, ύστερα από απόφαση του αμερικανικού Εφετείου. Η εταιρεία κολοσσός κατηγορείται για το θάνατο 11 παιδιών και την πρόκληση βλάβης σε άλλα 181, όταν χορήγησε σε αυτά ένα νέο αντιβιοτικό, κατά τη διάρκεια επιδημίας μηνιγγίτιδας το 1996. Η εταιρεία αρνείται ότι το αντιβιοτικό της προκάλεσε τους θανάτους, υποστηρίζοντας ότι αυτοί οφείλονται στην ίδια την επιδημία. Η επιδημία οδήγησε στο θάνατο συνολικά 12.000 παιδιά στη Νιγηρία μέσα σε 6 μήνες.
Οι οικογένειες 200 από τα παιδιά υποστηρίζουν ότι, στο νοσοκομείο του Kano, η Pfizer δοκίμασε πάνω τους ένα αντιβιοτικό με την ονομασία Trovan χωρίς τη συγκατάθεση των γονιών τους. Οι γονείς έκαναν μήνυση στην εταιρεία, με βάση ένα νόμο που επιτρέπει σε ξένους να ασκήσουν μηνύσεις σε αμερικανικά δικαστήρια. Το δικαστήριο, όμως, αποφάνθηκε ότι ο νόμος δεν μπορούσε να εφαρμοστεί στην περίπτωσή τους.
Τελικά, το δεύτερο Εφετείο της Νέας Υόρκης αποφάσισε ότι ο νόμος μπορούσε να εφαρμοστεί, γεγονός που ο δικηγόρος των Νιγηριανών χαιρέτησε ως σημαντική απόφαση. Η Pfizer εμμένει, ωστόσο, στους ισχυρισμούς της ότι η χορήγηση των φαρμάκων έγινε με την έγκριση της Νιγηριανής κυβέρνησης και ότι οι γονείς των παιδιών ήταν πλήρως ενημερωμένοι. Η εταιρεία παραμένει αισιόδοξη ότι θα δικαιωθεί......!!!!!?????!!!!!!!"
Και εγώ το ίδιο. Περιμένω ότι θα δικαιωθεί! Για την ακρίβεια, είμαι σίγουρος. Ούτε σεντ δε θα χάσει η Εταιρεία.
Την άλλη φορά που θα πάρετε λοιπόν ένα αντιβιοτικό, μην ανησυχείτε για παρενέργειες. Πιθανόν να 'χουν πεθάνει άλλοι πριν από σας, για να θεωρηθεί ασφαλές.
ΦΡΙΚΗ ΑΦΡΙΚΗΣ Μέρος 2ο: Δεύτερο βιβλίο που προτείνω είναι ενός Αμερικανού οικονομολόγου, του William Easterly, εξειδικευμένου στην οικονομική ανάπτυξη του Τρίτου Κόσμου και στην εξωτερική βοήθεια (foreign aid). Το βιβλίο στην Ελλάδα μεταφράστηκε στην Ελλάδα ως "Βοήθεια χωρίς Αποτέλεσμα" Εκδόσεις Αρχιπέλαγος, 2006. Ο κανονικός του τίτλος είναι "The White Man's Burden" , φαντάζομαι απ΄το ποίημα του Κίπλινγκ. Για να μην πω ότι το παρήγγειλα απ΄το Amazon 21$, περίπου 16euro, ενώ εδώ μου 'παν για 45 euro. Πόσο κορόϊδο φαίνομαι άραγε!
ΦΡΙΚΗ ΑΦΡΙΚΗΣ Μέρος 2ο: Δεύτερο βιβλίο που προτείνω είναι ενός Αμερικανού οικονομολόγου, του William Easterly, εξειδικευμένου στην οικονομική ανάπτυξη του Τρίτου Κόσμου και στην εξωτερική βοήθεια (foreign aid). Το βιβλίο στην Ελλάδα μεταφράστηκε στην Ελλάδα ως "Βοήθεια χωρίς Αποτέλεσμα" Εκδόσεις Αρχιπέλαγος, 2006. Ο κανονικός του τίτλος είναι "The White Man's Burden" , φαντάζομαι απ΄το ποίημα του Κίπλινγκ. Για να μην πω ότι το παρήγγειλα απ΄το Amazon 21$, περίπου 16euro, ενώ εδώ μου 'παν για 45 euro. Πόσο κορόϊδο φαίνομαι άραγε!
Στο προκείμενο τώρα, ο τύπος είναι φανερά πεσσιμιστής για όλες τις προσπάθειες, τις δήθεν προσπάθειες βοήθειας στην πολύπαθη Ήπειρο και τους ανθρώπους της. Διαφωνεί με τα μεγαλόπνοα επισιτιστικά σχέδια της wHO, της Unicef, γιατί θεωρεί ότι δεν υπάρχει (δεν άφησαν να υπάρχει) το στέρεο έδαφος για τις περαιτέρω οικονομικές κινήσεις ανάπτυξης. Η έλλειψη τεχνογνωσίας σε θέματα διαχείρισης ή άλλα υλικοτεχνικά, σε συνδυασμό με το τεράστιο ποσοστό διαφθοράς σε ανίκανους κυβερνώντες-μαριονέτες δημιουργεί συνθήκες "τρύπιου βαρελιού". Ταυτόχρονα η υπεράντληση του φυσικού πλούτου και η εκμετάλλευσή του από δυτικές πολυεθνικές συνιστά οξύμωρον. Ειδικά όταν αναφέρεται (Κεφ.4) σε προσπάθειες τύπου Bono ή Bob Geldoff, με προφανή ειρωνεία, όχι ως προς την πρόθεση, αλλά ως προς το αποτέλεσμα.
Καπάκι δείτε και κανα ντοκυμαντέρ. "Ο Εφιάλτης του Δαρβίνου". ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΤΙΚΟ!!!! Τανζανία, Λίμνη Βικτωρία. Οι ξένοι (αμερικάνικη πολυεθνικη εταιρεία παραγωγής και συσκευασίας τροφίμων) πληρώνοντας ψίχουλα ντόπιους ψαράδες, υπεραλιεύουν το μεταλλαγμένο ψάρι-γίγαντας, που έφαγε όλα τα υπόλοιπα και πολλαπλασιάζεται σαν τρελό. Το πακετάρουν και το στέλνουν να καλύψει το 45% περίπου της ζήτησης για fish fillets των Ευρωπαιόπαιδων. Με τα ψαροκόκκαλα ταϊζουν τους δυστυχείς που περιμένουν έξω απ'το εργοστάσιο. Το πλαστικό της συσκευασίας το καίνε και το σνιφάρουν τα 10χρονα. Τα ψάρια διανέμονται με ρώσικα Iliushin, τα οποία φτάνουν στην Αφρική, άδεια;;;;;;;;; Όχι βέβαια. Είναι γεμάτα όπλα, για να αλληλοσκοτωθούν στους εμφυλίους της Κεντρικής Αφρικής. Και ποιοί διασκεδάζουν τους Ρώσους πιλότους; Όλες οι ευπαρουσίαστες κοπέλες, που είχαν εξαρχής μόνο μία επιλογή.
Το ντοκυμαντέρ είναι κανονική γροθιά, που μόλις φύγει η μελανιά, θέλεις (και το καταφέρνεις) να το ξεχάσεις τελείως. Δόξα που γεννήθηκα εδώ....λες, και από δω παν κι οι άλλοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου