Εμείς πάντως γλεντάμε......

Έξω ντέρτια και καϋμοί. Μετά το εκκαθαριστικό που μου ήρθε ηλεκτρονικώς και μου 'πεσε σαν τσεκουριά στο σβέρκο, είπαμε να φτάγωμεν έναν παρακάθ'.

Μαζευτήκαμαν λοιπόν νέοι, γέροι (ολίγον) και παιδιά. Και τα σπάσαμε!!!

Ο απολογισμός ήταν 22 πιάτα και μπόλικα ποτήρια σπασμένα, λουλούδια ξεπουπουλιασμένα, χαρτοπετσέτες εκατοντάδες. Οι σκούπες πήγαιναν και ερχόντουσαν. Κι όλο λέγαμε : "Ας έρθει η κρίση, το 2012, ο Παπανδρέου, ο Αλμούνια, όποιος διάολος θέλει. Εμείς θα πάμε με το κεφάλι ψηλά και το λαρύγγι στο φουλ!". Πολύς χορός, συνετέλεσε βεβαίως-βεβαίως και η ορχέστρα, πολύ ξελαρύγγιασμα, τραγούδια που 'χα να τα παίξω χρόνια. Τα ξαναθυμηθήκαμε και τινάξαμε την μπάνκα του κεφιού και της χαράς. Εκτόνωση με τα ούλα της. 6 ώρες ασταμάτητα έπαιζα και οι άλλοι τα 'διναν! Προπαντός οι γέροι, καθότι δεν έχουν αναστολές. Σου λέει λίγες είναι οι ώρες μας (Μούσι! Αυτοί θα μας θάψουν). Οι νεότεροι πιο ντροπαλοί, πιό ανόρεχτοι, αλλά πάλι κάτι έκαμαν.Μερικές φωτό ως δείγμα παραθέτω παρακάτ'.

Ο νεαρός εδώ είναι καρδιολόγος, αλλά χορεύει με στυλ "Είστε όλοι σας παιδιά μου". Λίγο από Νουρέγιεφ, λίγο "να τις πατήσω τώρα τις κατσαρίδες ή μετά;"

Πολύ χειροκρότημα στον καλλιτέχνη, πολύς Διονυσίου, πολύς Μενιδιάτης, πολύς Γαβαλάς (δεν περίμενα από σένα να τιμωρηθώ), πολύς Παπαϊωάννου, μα πάνω απ'όλα Στέλιος, Στέλιος, Στέλιος, ξανά Στέλιος και στο τέλος και λίγο Στέλιος

Τα κυκλωτικά μες στο πρόγραμμα.

Βελτιωμένος στα ποντιακά (Τα μαλλία μ' ντ'έσπρυναν, Μάθαν γράμματα Γιωρίκα κτλ), θρακιώτικα, καρσιλαμάδες, καλαματιανά, μπάλλους κτλ.

Λόγω ηλικίας, δεν παραλείφθηκαν και τα απαραίτητα τανγκό μπεγκίν και βαλσάκια του '50.


Στα τσιφτετέλια βέβαια ρεσιτάλ τα χανουμάκια.

Η μαμά καλή, αλλά και η κόρη της πάνω στο τραπέζι μας τρέλανε.

Γενικώς, αξέχαστη μεσημεροαπογευματοβραδοκατάσταση.

Πάντα τέτοια και σε όλους......

Άιντε χορέψτε γιατί χανόμαστε!!!!!