Αυτοί είμαστε....όχι άλλοι

ΕΕΕΕ ΡΕΕΕΕΕ ΧΑΛΙΕΣ!!!

Κι όμως υπάρχει κόσμος ατελείωτος που διασκεδάζει κι εκτονώνεται με τα χάλια του άλλου. Από οίκτο;;;; Όχι βέβαια! Από απλή ασχετοσύνη, πλήρη άγνοια και απόλυτη απέχθεια για το αληθινό άθλημα. Δε μιλώ για όσους κάνουν πλάκα, σαρκαζόμενοι το "δήθεν" του όλου θέματος. Αναφέρομαι σε όσους πραγματικά αισθάνονται ότι αυτό που βλέπουν στο ελληνικό πρωτάθλημα είναι ποδόσφαιρο. Κλωτσόσφαιρο ναι, μπουνιόσφαιρο ναι, ταεκβοντόσφαιρο ναι επίσης, αδιαφορόσφαιρο σίγουρα. Καταλήξαμε να βλέπουμε ούτε σπορ ούτε θέαμα.

Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει κ.Πιλάβιε;; Τι βλέπει; Τον εαυτό του, την πλήρη ξεφτίλα του, την απαιδευσιά του, την αμορφωσιά, το μίσος του, την αντικοινωνικότητά του.

Ανοίχτε τα τρελάδικα!!!

Τι να λέμε τώρα; Το παιδί που ανέβασε το βίντεο (να μην αναφέρω ομάδα, όλοι καταλάβατε φαντάζομαι) γράφει επί λέξει : "Αγωνιστικά το παιχνίδι δε μας ενδιαφέρει....". Δηλαδή τρία παιχνίδια τώρα, 90+90+90+30+30=330΄ παιχνιδιού είναι σαν να μην έγιναν. Δε μ' ενδιαφέρει βρε αδερφέ! Το θέμα είναι: Νίκησε ή έχασε;; Θαρρείς εγώ θα πάρω λεφτά. Δηλαδή είτε έγιναν τα παιχνίδια είτε απλώς κοιμόμουν και ξύπνησα λίγο πριν τον Καράμπελα, ένα και το αυτό. Ας μας το'λεγαν από την αρχή, ούτε να κουράζονταν οι ποδοσφαιριστές, ούτε κι εμείς να μην αγωνιούσαμε. Για την ακρίβεια, αυτό πρέπει να ισχύει για όλα τα ελληνικά ματς. Θα γίνεται κλήρωση τη Δευτέρα, θα βγαίνει ένα σκορ, το νικητή τον ξέρουμε όλοι, έτσι;;

Φυσικά το πρόβλημα έγκειται στο ότι υπάρχουν άνθρωποι που παν σε τέτοια ματς και πληρώνουν εισιτήριο. Κι όχι μόνο δεν κλαίνε τα λεφτά τους με μαύρο δάκρυ, μέρες που περνάμε, αλλά είναι και μυστήριοι. Θα χαίρονται κιόλας. "Ήμουν κι εγώ εκεί". Ώπα ρε μεγάλε, ήσουν στο Ελ κλάσικο της Θεσσαλονίκης, μη μου πεις!

Φάσεις θες, fair-play θες, κίνηση θες, τέρματα θες, από αυτά πια σκάσαμε! Όχι άλλα γκολ, φτάνει. 300 λεπτά χωρίς ένας κερατάς να μπορέσει να σκοράρει. Βεβαίως ούτε και με νοιάζει, έχω δει παιχνίδια με σκορ 0-0, να σου σηκώνεται η τρίχα. Με απίστευτο θέαμα, εντυπωσιακές ευκαιρίες, να ξεχειλίζει η αδρεναλίνη από τ'αυτιά. Φυσικά ΟΧΙ στη Ελλάδα.

Κι εδώ πολλά παιδιά θα "σεληνιάστηκαν", όχι πάντως από το άθλημα. Από τις κροτίδες ίσως, ή τα ατελείωτα βρισίδια, αλλά όχι από το θέαμα. Δυστυχώς βλεπουμε αυτό που μας αξίζει, αυτό που θέλουμε. Ποιός θέλει μωρέ να βλέπει το πραγματικό ποδόσφαιρο, ο ΜΠΑΟΚ να κερδάει, και τι με νιάζει..... Όσο για τους άλλους, θα την πέσουν στη Nova, με τη φραπεδιά τους και δε βαριέ-...

Τότε γιατί τόσος ντόρος για δικαιοσύνη στο άθλημα, δηλώσεις να επιστρέψει ο κόσμος στα γήπεδα, προβολή του αθλήματος, να διδάσκεται με καλύτερο τρόπο στις ακαδημίες κτλ, κτλ. Το ψάρι βρωμάει πάντα από το κεφάλι (Μεγάλοι σύλλογοι προβάτων χωρίς εγκέφαλο), αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δε σαπίζει και παρακάτω.

Με τι μούτρα να πάω τα παιδιά μου να διδαχτούν ποδόσφαιρο, όταν τα Σαβ/κύριακα οι μπαμπάδες βρίζονται μεταξύ τους ή πωρώνουν τα παιδιά περισσότερο κι από τους αδαείς προπονητές; Ή όταν τυχαίνει να πάμε σε κανα ερασιτεχνικό και τα κλωτσίδια που πέφτουν εν μέσω χειροκροτημάτων και βωμολοχίας μέχρι "..τη μάνα του Μπετόβεν" και "...τον Αντιγαμώσταυρο" (αυτός είναι σα να λέμε τυραννόσαυρος Γαμίκουλους) με αηδιάζουν και μόνο που λέω "Σιγά ρε φίλε, υπάρχουν και μικρά παιδιά".

Αυτό το τελευταίο ακούγεται σαν απίστευτο κι όμως αληθινό. Παιδιά;;; Και τι δουλειά έχουν σε ποδοσφαιρικό αγώνα;;;

Ε βέβαια, μήπως άθλημα είναι;; Μήπως θα κερδίσουν κάτι σε αθλητικό ιδεώδες, βλ. η ατομικότητα που υποτάσσεται στην ομαδικότητα, αλλά και αντίθετα, οι στιγμές που επιβάλλονται οι πρωτοβουλίες που περιμένει η ομάδα;

Όλα αυτά ακούγονται τόσο ουτοπικά και εξωΑνδρομεδικά, ακόμα και σε μένα που τα γράφω. Κι όπως είπε κι ένας φίλος μου εκ Ημαθίας: Δε θα τους συγχωρήσω ποτέ (ποιούς; τους παράγοντες, τους οπαδούς, τους παίκτες-διεκπεραιωτές, τους ιδιοκτήτες-πλυντηριούχους, τους πολιτικούς ) ότι με έκαναν και μίσησα το ποδόσφαιρο, που τόσο το αγαπούσα.

Εγώ το μόνο που θα πω, για τη λήξη, είναι ότι και ποδόσφαιρο θα παίζω με αυτούς που γουστάρω, και ποδόσφαιρο θα βλέπω (δεν είναι κρυμμένο) για να γουστάρω, κι ούτε για να τους φτύσω δεν αξίζει. Κι αυτό από έναν άνθρωπο, που μεγάλωσε με έναν κανονισμό διαιτησίας (λόγω πατρός) στο κομοδίνο, που του μιλούσαν από 3,5 χρόνων για τα "ημιχρόνια" και τα "εντός παιδιάς" και με ατελείωτη αγάπη για το υπέροχο αυτό άθλημα, το καλύτερο άθλημα του κόσμου, το πιο εντυπωσιακό και το πιο συναρπαστικό.

Υ.Σ. Και ποιό είναι το τραγικό φυσικά;;;; Ότι οι περισσότεροι θα δουν μόνο το βίντεο του YouTube κι ούτε θα διαβάσουν αυτά που λέω. Ή κι αν τα διαβάσουν, δε θα τους πουν τίποτα.

Τότε εγώ το βίντεο γιατί το έβαλα;;;;