Μανώλης Αναγνωστάκης. Ωραίος τύπος. Γεννήθηκε το 1925, στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε ιατρική στην Θεσσαλονίκη. Ήδη κατά τη διάρκεια της Κατοχής συμμετείχε στην ΕΠΟΝ. Είχε έντονη πολιτική δράση στο φοιτητικό κίνημα, για την οποία φυλακίστηκε το 1948 ενώ το 1949 καταδικάστηκε σε θάνατο από έκτακτο στρατοδικείο. Βγήκε από τη φυλακή με την γενική αμνηστία το 1951. Έφυγε στην Βιέννη για να ειδικευθεί στην Ακτινολογία (1955-56). Άσκησε το επάγγελμα του γιατρού στην Θεσσαλονίκη και από τα τέλη του 1978 στην Αθήνα.
Πέθανε το 2005. (el.wikipedia.org)
Έχει γράψει διάφορες συλλογές, γενικώς δεν είναι ο γκραντ γνωστός Έλληνας ποιητής, αναγνωρίστηκε πολύ αργά, τον είχαν κατατάξει στους παρωχημένους στρατευμένους της Αριστεράς. Δε λέω, διατηρεί όλο τον κομμουνιστικό ουτοπισμό και την άρνηση, αλλά πάντα στη σφαίρα των ιδεολογιών κερδίζουν οι αιθεροβάμονες κι όχι οι κομφορμιστές, σαν και του λόγου μου. Έχει γράψει έναν από τους πιο αγαπημένους στίχους.
Κι ἤθελε ἀκόμη πολὺ φῶς νὰ ξημερώσει. Ὅμως ἐγὼ
Δὲν παραδέχτηκα τὴν ἥττα. Ἔβλεπα τώρα
Πόσα κρυμμένα τιμαλφὴ ἔπρεπε νὰ σώσω
Πόσες φωλιὲς νεροῦ νὰ συντηρήσω μέσα στὶς φλόγες.
Μιλᾶτε, δείχνετε πληγὲς ἀλλόφρονες στοὺς δρόμους
Τὸν πανικὸ ποὺ στραγγαλίζει τὴν καρδιά σας σὰ σημαία
Καρφώσατε σ’ ἐξῶστες, μὲ σπουδὴ φορτώσατε τὸ ἐμπόρευμα
Ἡ πρόγνωσίς σας ἀσφαλής: Θὰ πέσει ἡ πόλις.
Ἐκεῖ, προσεχτικά, σὲ μιὰ γωνιά, μαζεύω μὲ τάξη,
Φράζω μὲ σύνεση τὸ τελευταῖο μου φυλάκιο
Κρεμῶ κομμένα χέρια στοὺς τοίχους, στολίζω
Μὲ τὰ κομμένα κρανία τὰ παράθυρα, πλέκω
Μὲ κομμένα μαλλιὰ τὸ δίχτυ μου καὶ περιμένω.
Ὄρθιος, καὶ μόνος σὰν καὶ πρῶτα περιμένω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου