... φρόντισε να φτιάξεις τα πράγματα, σε παρακαλώ!

 ...μου είπε ένας φίλος. Ήτοι "έτσι όπως τα γα@#ησες, πρέπει και να τα διορθώσεις!" Σκεφτόμουν να του απαντήσω εκείνη τη στιγμή, αλλά θες μια  l’esprit de l’escalier, θες η διάθεση εκείνη τη στιγμή, απλά να κουνήσω το κεφάλι και να πω "ναι, πολύ σωστά τα λες, έτσι πρέπει να κάνω" για να το κλείσουμε, θες η γνώση μου ως προς το τι θα μπορούσε να καταλάβει ο φίλος, θες η ωραία στιγμή με το ψαράκι και το κρασάκι (γιατί να την καταστρέψουμε;), ...όλα αυτά μαζί τέλος πάντων, με οδήγησαν στο να μην πω τη γνώμη μου στο σχετικό θέμα.

...η οποία είναι μακροσκελής, αλλά και περιεκτική μαζί. "Δε θα μακρηγορησουμε κύριε πρόεδρε!" 

Το σκεπτικό πάντα είναι σωστό κι έχει μια βάση. Φυσικά είναι ενός/κάποιου ανθρώπου που δεν μπορεί να ξέρει,  δε γίνεται ρεαλιστικά να ξέρει, δεν το νοιάζει και πολύ, πέρα από μια αστική ευγένεια και ρέστα κοινωνικής συμπάθειας, λόγω της γνωριμίας. "Εσύ καλά τα λες, από κει που είσαι, αλλά εγώ από δω που είμαι , δεν τα βλέπω έτσι". Βέβαια, αυτός είναι και ο ίδιος λόγος που ζητάμε τον ουδέτερο παρατηρητή, τον αδέκαστο διαιτητή, αυτόν που δεν έχει άμεση εμπλοκή ή ίδιον όφελος/συμφέρον, τον εκ της ασφαλούς αποστάσεως. 

Για να φτιάξει κάποιος τα πράγματα, απαιτείται ένας ορισμός του στόχου, της Νόρμας, αυτό που θεωρείται το "κανονικό", που διαφοροποιείται από το χαλασμένο. Τι ακριβώς να φτιαχτεί, πώς να το φτιάξεις, με το κόστος.... Αυτές είναι σημαντικές πληροφορίες. Και να μην ξεχνάμε, για να γυρίσει κάτι στα Default settings, να γίνει το reset, πρέπει να σβήσουν ριζικά τα βαθιά σημάδια στο λογισμικό. Όπως επίσης, it takes two to tango. Αυτά δεν είναι μόνο μιας πλευράς, είναι συνολικές προσπάθειες. Αλλιώς παλεύει ο ένας μόνος του να στήσει κάτι και οι άλλοι (ας πούμε, τρεις) το διαλύουν άμεσα. 

Εύκολα λοιπόν λέει κάποιος, "φτιαξ'τα". Είναι εκείνη η κατηγορία, του παλιού φαλλοκρατικού αλλά και του σύγχρονου "it is a man's world" κόσμου, που θέτει το ζήτημα μόνο ως μια "καθαρά αντρική" υπόθεση. 

Εγώ δεν μπορώ να φτιάξω τα πράγματα. Δεδομένου ότι ούτε και τα πράγματα μπορούν να (ξανά) φτιαξουν εμένα. Πάντως έχει ενδιαφέρον το ότι αυτό αφορά πολλούς ανά τον πλανήτη, οι οποίοι εθελοτυφλικά προσπαθούν (να τα φτιάξουν αυτά τα άφτιαχτα) και τα διαλύουν ακόμα περισσότερο. 

Οπότε ας αφήσουμε αυτήν την Αγία Εντροπία να κάνει τη δουλειά της, όπως την κάνει σε κάθε σουπερνόβα και σε κάθε γαλαξία που γίνεται μαύρη τρύπα. 

Και να μάθουμε να λέμε: "Χάλασε, πάει", ούτε λειτουργεί, ούτε αγοράζεται άλλο, ούτε φτιάχνεται, ούτε πετιέται. Εκεί μένει και θα μείνει. 

Τι να κάνουμε;