http://www.flickr.com/photos/mafaldaq/7167093705/in/photostream/
Ο Πρωτεσίλαος για όσους ενδιαφέρονται ήταν ενδιαφέρον άτομο, πρώην μνηστήρας της Ωραίας Ελένης, μόλις μια μέρα παντρεμένος και φεύγει για την Τροία. Ο χρησμός έλεγε ότι όποιος θα έφτανε και θα πατούσε πρώτος στη στεριά της Ασίας, θα πέθαινε αμέσως. Ρίχνει πρώτος ο Οδυσσέας την ασπίδα του, πατάει πάνω της και συνεχίζει. Ο επονομαζόμενος Ιόλαος, σου λέει "τη γλύτωσα εγώ", οπότε πηδάει δεύτερος ο μάγκας. "Έφαγε" αρκετούς Τρώες είναι η αλήθεια, εκεί στην πρώτη μάχη,κατά την απόβαση, αλλά τον "έφαγε" κι αυτόν με τη σειρά του, το χέρι του Έκτορα. Οπότε επαληθεύτηκε και ο χρησμός. Βέβαια πολύ ελληνική πονηριά παίζει με αυτήν την εκδοχή και μας δεν μας αρέσουν τα ρεαλιστικά σενάρια, τα ταπεινά κι ανθρώπινα. Εμείς είμαστε φτιαγμένοι μόνο για τα υπεράνθρωπα, τα ηρωικά και θεϊκά, τα μεγάλα και γιγάντια.
Έτσι λοιπόν, ας το ξαναδούμε υπό άλλο πρίσμα. Ο Πρωτεσίλαος λοιπόν ήξερε για το χρησμό, αλλά τον αγνόησε επιδεικτικά, δείχνοντας μεγαλείο ψυχής, είπε : " Ας είμαι εγώ, αυτός που θα θυσιαστεί, αυτός που θα χύσει το πρώτο αίμα στον τόπο αυτό, και ας ωφεληθούν οι υπόλοιποι συμμαχητές μου, ώστε να φύγουν νικητές και ας με μνημονεύουν απλά σαν έναν ήρωα, σαν έναν που έδωσε τη ζωή του για τη νίκη της πατρίδας του". Έτσι κι έγινε, ο Ιόλαος έγινε πρώτος, Πρωτεσίλαος, λατρεύτηκε, αγαπήθηκε για τη θυσία του, στεναχώρησε βέβαια και τη Λαοδάμεια, αλλά τι να κάνουμε;;; Όλα για την ομάδα, η Πατρίς απαιτεί θυσίες.
Έτσι μάλιστα! Τώρα τα λέμε σωστά. Ο Ήρωας δεν έχει αδυναμίες, δεν τρώει τα νύχια του από την αγωνία. Κοιτάει τα αίματα και σκέφτεται σε ποιους συντρόφους να ανήκουν. Βλέπει το χάρο και ρωτάει "τι χαμπάρια". Ένας Πρωτεσίλαος βγαίνει από τη χώρα του, σχεδόν το σκάει και οι άλλοι τον κοιτάνε, "που πα ρε κορόϊδο;;;". Αλλά αυτός δεν μπορεί να κάνει κι αλλιώς. Κι ας κλαίει και η Λαοδάμεια και η ωραία Ελένη (παλιοεταίρα!). Ο ξένος τόπος και ο χρησμός, η μοίρα του τον καλούν, δεν έχει επιλογές. κάποιος πρέπει να τη φάει πρώτος. Τώρα αν ήταν κι ο Οδυσσέας δε θα τον πείραζε, αλλά υπήρχαν σχέδια στο σενάριο για τον "πολυμήχανο". Ενώ εσύ Πρωτεσίλαε, κομπάρσε του τετάρτου της δημοσιότητας, ήρθες, είδες κι έπεσες ηρωικά μαχόμενος. Τώρα σε κανα άγαλμα σε βλέπω, σε καμιά εκπομπή για βετεράνους, τίποτα μαζώξεις reunion. Καλά έπραξες δε λέω, αλλά μην το κάνεις και πολύ θέμα. Ο πρώτος που "τελειώνει" τελειώνει. Η πρώτη εντύπωση πάντα ξεχνιέται, ποιος ήσουν, τι γύρευες, πάει τώρα...........
Ο Πρωτεσίλαος ήταν. Ο Πρωτεσίλαος πάει.
Υ.Σ. ευχαριστώ τη MafaldaQ για τη φωτο, αλλά και για την επιτροπή με πρωτοστατούντα τον a1pha, για την ιδέα
Ο Πρωτεσίλαος για όσους ενδιαφέρονται ήταν ενδιαφέρον άτομο, πρώην μνηστήρας της Ωραίας Ελένης, μόλις μια μέρα παντρεμένος και φεύγει για την Τροία. Ο χρησμός έλεγε ότι όποιος θα έφτανε και θα πατούσε πρώτος στη στεριά της Ασίας, θα πέθαινε αμέσως. Ρίχνει πρώτος ο Οδυσσέας την ασπίδα του, πατάει πάνω της και συνεχίζει. Ο επονομαζόμενος Ιόλαος, σου λέει "τη γλύτωσα εγώ", οπότε πηδάει δεύτερος ο μάγκας. "Έφαγε" αρκετούς Τρώες είναι η αλήθεια, εκεί στην πρώτη μάχη,κατά την απόβαση, αλλά τον "έφαγε" κι αυτόν με τη σειρά του, το χέρι του Έκτορα. Οπότε επαληθεύτηκε και ο χρησμός. Βέβαια πολύ ελληνική πονηριά παίζει με αυτήν την εκδοχή και μας δεν μας αρέσουν τα ρεαλιστικά σενάρια, τα ταπεινά κι ανθρώπινα. Εμείς είμαστε φτιαγμένοι μόνο για τα υπεράνθρωπα, τα ηρωικά και θεϊκά, τα μεγάλα και γιγάντια.
Έτσι λοιπόν, ας το ξαναδούμε υπό άλλο πρίσμα. Ο Πρωτεσίλαος λοιπόν ήξερε για το χρησμό, αλλά τον αγνόησε επιδεικτικά, δείχνοντας μεγαλείο ψυχής, είπε : " Ας είμαι εγώ, αυτός που θα θυσιαστεί, αυτός που θα χύσει το πρώτο αίμα στον τόπο αυτό, και ας ωφεληθούν οι υπόλοιποι συμμαχητές μου, ώστε να φύγουν νικητές και ας με μνημονεύουν απλά σαν έναν ήρωα, σαν έναν που έδωσε τη ζωή του για τη νίκη της πατρίδας του". Έτσι κι έγινε, ο Ιόλαος έγινε πρώτος, Πρωτεσίλαος, λατρεύτηκε, αγαπήθηκε για τη θυσία του, στεναχώρησε βέβαια και τη Λαοδάμεια, αλλά τι να κάνουμε;;; Όλα για την ομάδα, η Πατρίς απαιτεί θυσίες.
Έτσι μάλιστα! Τώρα τα λέμε σωστά. Ο Ήρωας δεν έχει αδυναμίες, δεν τρώει τα νύχια του από την αγωνία. Κοιτάει τα αίματα και σκέφτεται σε ποιους συντρόφους να ανήκουν. Βλέπει το χάρο και ρωτάει "τι χαμπάρια". Ένας Πρωτεσίλαος βγαίνει από τη χώρα του, σχεδόν το σκάει και οι άλλοι τον κοιτάνε, "που πα ρε κορόϊδο;;;". Αλλά αυτός δεν μπορεί να κάνει κι αλλιώς. Κι ας κλαίει και η Λαοδάμεια και η ωραία Ελένη (παλιοεταίρα!). Ο ξένος τόπος και ο χρησμός, η μοίρα του τον καλούν, δεν έχει επιλογές. κάποιος πρέπει να τη φάει πρώτος. Τώρα αν ήταν κι ο Οδυσσέας δε θα τον πείραζε, αλλά υπήρχαν σχέδια στο σενάριο για τον "πολυμήχανο". Ενώ εσύ Πρωτεσίλαε, κομπάρσε του τετάρτου της δημοσιότητας, ήρθες, είδες κι έπεσες ηρωικά μαχόμενος. Τώρα σε κανα άγαλμα σε βλέπω, σε καμιά εκπομπή για βετεράνους, τίποτα μαζώξεις reunion. Καλά έπραξες δε λέω, αλλά μην το κάνεις και πολύ θέμα. Ο πρώτος που "τελειώνει" τελειώνει. Η πρώτη εντύπωση πάντα ξεχνιέται, ποιος ήσουν, τι γύρευες, πάει τώρα...........
Ο Πρωτεσίλαος ήταν. Ο Πρωτεσίλαος πάει.
Υ.Σ. ευχαριστώ τη MafaldaQ για τη φωτο, αλλά και για την επιτροπή με πρωτοστατούντα τον a1pha, για την ιδέα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου