Παγιέντι Λϊιφκουχουόρ !!!

Το '98 είχα πει στον πατέρα μου ότι θα κάνω το γύρο της Πελοποννήσου με την τότε φιλενάδα και νυν γυναίκα μου. Εκείνος με αφοπλιστική ειλικρίνεια κι αφέλεια, μου αντιπροτείνει: "Ρε τι γύρο της Πελοποννήσου και κουραφέξαλα. Γιατί δεν πάτε στον Πυργετό να φάτε καμιά φασολάδα!!! "

Το ίδιο περίπου συναίσθημα ένοιωσα όταν το 2002, ρώτησα κάποιον, με καταγωγή από την Κριθιά και κάπως ιδιαίτερη προφορά, που να πάω για βόλτες με άλογα κοντά στη Σαλονίκη.

Μου απάντησε άμεσα και υπεύθυνα : "ΠΑΓΙΕΝΤΙ ΛΪΙΦΚΟΥΧΟΥΟΡ". Κατόπιν αρκετών λεπτών μεταφραστικών προσπαθειών, κατέληξα στη διάγνωση. Μου είπε: "Πηγαίνετε στο Λευκοχώρι". Μέχρι τότε δεν είχα ξανακούσει για αυτό το χωριό, στα όρια των νομών Θεσ/νίκης-Σερρών. Έκτοτε πηγαίνω στάνταρ 3-4 φορές το χρόνο, καθ'ότι είναι και σχετικά κοντά. Εκεί υπάρχουν 5 (αν δε γίναν κι άλλοι) ξενώνες, δίκην φάρμας, με εστιατόρια, γήπεδα, πάρκα, άλογα, πεδία τοξοβολίας, αναρρίχησης και βάλε.

Το περίεργο είναι ότι στην Ελλάδα ξεκινάει κάποιος μια επιχείρηση, με μια δόση πρωτοτυπίας, και αν πάει καλά, όλοι κοιτάζουν είτε να τον καταστρέψουν είτε να τον αντιγράψουν, φτιάχνοντας μια ολόιδια επιχείρηση...50 μέτρα δίπλα. Έτσι και στο Λευκοχώρι, προσφέρονται οι ίδιες υπηρεσίες διασκέδασης, από περίπου ίδιους χώρους, κι όλα σε κοντινές αποστάσεις. Αυτό μάλλον λειτουργεί αρνητικά για όλους τους επαγγελματίες, που θα μοιραστούν την ίδια πίτα, αλλά σε μικρότερα κομμάτια.

Την τελευταία φορά, επισκεφτήκαμε τον ξενώνα "Αγνάντι". Περάσαμε πολύ καλά, τα παιδιά ξετρελάθηκαν, ξέσκασαν, έτρεξαν, έφαγαν, εξοντώθηκαν. Οι μεγάλοι γρατζουνίσαμε κανα έγχορδο, τραγουδίσαμε, γνωρίσαμε και τον ιδιοκτήτη Γιάννη Γεωργακόπουλο, ο οποίος έγραψε τους στίχους στο γνωστό άσμα "Και τι ζητάω".

Άλογα δεν καβαλίσαμε, αλλά αφήσαμε ωραίες εικόνες και υποσχέσεις για χειμωνιάτικα βράδυα, δίπλα σε τζάκια και καρβουνιές.

Τελειώνοντας λοιπόν, παρά κάποιες ενστάσεις (π.χ. ως προς τις τιμές), σε γενικές γραμμές

προτείνω Λϊιφκουχουόρ