Divinis influxibus ex alto

O commune germanum Ismenes caput,
nostin' Iovem malorum, quae ab Oedipo oriuntur,
nihil viventibus nobis non perficere?
nihil enim nec acerbum, nec absque noxa
vel turpe vel ignominiosum est, quod
inter tua mala meaque non viderim.
Et nunc quid illud est rursus , quod ab urbis rectore,
aiunt universis civibus nuper propositum fuisse edictum? tenesne, et inaudisti quidpiam? an te latet grassari in amicos mala, quae hostis ab hoste perpeti solet?




Ὦ κοινὸν αὐτάδελφον Ἰσμήνης κάρα,
ἆρ' οἶσθ' ὅ τι Ζεὺς τῶν ἀπ' Οἰδίπου κακῶν
ὁποῖον οὐχὶ νῷν ἔτι ζώσαιν τελεῖ;
Οὐδὲν γὰρ οὔτ' ἀλγεινὸν οὔτ' ἄτης ἄτερ
οὔτ' αἰσχρὸν οὔτ' ἄτιμόν ἐσθ' ὁποῖον οὐ
τῶν σῶν τε κἀμῶν οὐκ ὄπωπ' ἐγὼ κακῶν.
Καὶ νῦν τί τοῦτ' αὖ φασι πανδήμῳ πόλει
κήρυγμα θεῖναι τὸν στρατηγὸν ἀρτίως;
Ἔχεις τι κεἰσήκουσας; ἤ σε λανθάνει πρὸς τοὺς φίλους στείχοντα τῶν ἐχθρῶν κακά;


Το έχω πει πολλές φορές, δεν είναι εύκολο να κάνεις τον έξυπνο, εάν πράγματι δεν είσαι. Θέλει προσπάθεια. Ίσως μια θεϊκή επίδραση εκ των άνω. Ή αντίθετα ένα τίποτα, που έρχεται από το τίποτα. Ένα ουδέν,  που ούτε καν το ξέρεις. Ένα όμως ξέρεις. Εν οίδα, Ex nihilo ad nihilum .