Σε βλέπει κάποιος που (σε) ξέρει και λέει: "η απόσταση από τις υπομανιακές στις μανιακές συμπεριφορές είναι πολύ μικρή. Να προσέχεις!". Ένα παιδί που είναι πολύ ζωηρό και υπερενεργο, θα πρέπει να το δούμε πρώτα υπό το πρίσμα του συνδρόμου διάσπασης προσοχής και υπερκινητικότητας, γνωστό και ως
ADHS /ADHD. Μια γυναίκα πηγαίνει μόνη της στον ψυχίατρο και του λέει, "νομίζω είμαι διπολική, εσείς τι λέτε;" Μια άσχημη εμπειρία δεν μπορεί να μετατραπεί σε μια άσχημη ανάμνηση, μάλλον στρώνει το χαλί για ένα μετατραυματικό σύνδρομο. Η στενοχώρια μετά την εγκυμοσύνη, θα φέρει σίγουρα κατάθλιψη. Όταν έχεις προβλήματα και ζόρια, ο πονοκέφαλος σου είναι σίγουρα σωματοποίηση, πρόδρομος μιας καταθλιπτικής διαταραχής. Δεν μπορεί πλέον κάποιος να έχει απλό φόβο, σίγουρα είναι μια αγχώδης διαταραχή, με επεισόδια πανικού. Παλιά όταν πονούσες έπαιρνες ένα παυσίπονο, τώρα αφού σου πουν ότι έχεις "ψυχοσωματικά" θα πάρεις κι ένα αντικαταθλιπτικό.
Γύρω μας, εδώ και χρόνια, δεν περπατούν συνάνθρωποι μας, καλοί/κακοί/ουδέτεροι. Περπατούν διαγνώσεις, συναντιόμαστε με παθήσεις, μιλάμε σε σύνδρομα και κοιμόμαστε στο ίδιο κρεβάτι με "συννοσηρότητες".
Όλοι έχουμε κάτι (;). Γίναμε άρρωστοι ή ειμασταν πάντα; Τα μυαλά μας πονάνε, επειδή είμαστε ΠΑΟΚ ή μας έπεσαν πολλά τους τελευταίους αιώνες; Μήπως είμαι μόνο εγώ άρρωστος στο μυαλό, ψυχουποχόνδριος και σας βλέπω όλους εκεί το ίδιο; Άλλο είμαι εγώ κι άλλο είμαι εγώ, σχιζοειδης περίπτωση.
Εδώ που τα λέμε, κι εγώ όταν διαβάζω παλιές αναρτήσεις, κλείσαμε και δέκα χρόνια (έντεκα μείον ένα χρόνο αγρανάπαυση), δεν μπορώ να αγνοήσω την ψυχασθένεια, που αποπνέουν πολλά κείμενα μου. Αλλά είναι μόνο η πνοή των λεγομένων μου ή αντανακλάται κάτι πραγματικά παθολογικό; Κι αν ναι, πώς δε με έχουν ήδη κλείσει μέσα; Να ένα επιχείρημα, που σοφιστικα καταδεικνύει την παθολογία των ανθρώπων του Ίντερνετ. Διότι ακόμα και υπό την προϋπόθεση ότι κανείς δε διαβάζει το ιστολόγιο αυτό, με κάποιο αγαθό σκοπό, υπάρχουν στο κοινό τόσοι χάκερς, τόσοι roboter, προγράμματα παρακολούθησης, με κωδικοποίηση λέξεων και φράσεων, που αποκλείεται να ξεφύγει μια προ-αμοκ κατάσταση, χωρίς να ειδοποιήσουν τις ειδικές αρχές. Και στο Νταρκνετ να πας, παλι θα σε βρουν....... άμα θέλουν!
Ξέφυγα! Είναι το Ίντερνετ και οι αυλικοί του ψυχικά ασταθείς, τόσο ώστε να καθρεφτίζονται οι ίδιοι σαν τη βασίλισσα: "καθρέφτη καθρεφτάκι μου, πες μου ποιος είναι ο μουρλοτερος του χωριού?" Και δεν τους πειράζει. Έχεις νεύρα, όπως εγώ με το Χριστό, κάνε ένα shitstorm, βγάλε την επιθετικότητα σου, πριν σε πουν μανιακό με υποψία συνδρόμου στέρησης. Έχεις ναρκισσιστικό υπόβαθρο, θέλεις την προσοχή όλων, την έχεις ανάγκη; Στελνε μόνο γαμάτες σελφι με το Δαλάι Λάμα ή και με τον Αδόλφο, σε περίπτωση που υποβόσκει ένα παραλήρημα μεγαλείου. Τι σημασία έχει αν πέθανε; Εσύ μέσα στην ψευδαίσθηση σου, μπορείς να ζεις στο παράλληλο σύμπαν. Δεν είναι διαταραχή προσωπικότητας ή σχιζοφρένεια, είναι το άβαταρ σου στο Ίντερνετ.
Είμαι, είσαι, είναι. Ειμαστε, είσαστε, είναι.
Η ψυχουλα μας το ξέρει. Άντρες, γυναίκες, παιδιά, στη Μόσχα, στο Λος Άντζελες, στην Πατησίων, στη Σανζ Ελυζέ, στα Δίκαια Έβρου, χριστιανοί κι άθεοι, αθεοφοβοι και θεοσεβουμενοι, αυτοί που ποδοπατήθηκαν στην κηδεία του Σουλεϊμανί, οι άλλοι που πρέπει να πυροβολήσουν για να σκοτώσουν 10.000 καμήλες στην Αυστραλία, η γυναίκα που πέταξε το παιδί της από το μπαλκόνι στην Αθήνα και μετά έπεσε και η ίδια, η σχιζοφρενής που είδα σήμερα το πρωί και μου φάνηκε (με τα έξι φάρμακα που έχει στην αγωγή της) ως η πιο φυσιολογική γυναίκα που έχω δει ποτέ μου, φυσικά ο Τραμπ, ο Ερντογάν, γενικά "ανοίξτε τα τρελαδικα να βγει ο κόσμος έξω, να δούμε αν είναι πιο τρελοί οι μέσα απ'τους απέξω"!
Όλοι με τη διάγνωση. Κι ας μην το ξέρουμε όλοι, οι περισσότεροι το υποψιαζόμαστε, μας περιτριγυρίζει,σαν το πνεύμα της εποχής, μιας εποχής και μιας αύρας στον αέρα. Δεν εννοώ τους ψεκασμούς, ούτε υπονοώ το φουτουριστικό εφιάλτη με τα εμφυτευμένα τσιπάκια, στυλ ο Άνθρωπος της Μαντσουρίας, που μας μανιπουλάρουν και μας οδηγούν είτε στην παράνοια είτε στην κατατονία. Θα μπορούσα να περιλάβω τα "χημικά", από την απλή μπυριτσα ραντλερ με 1,4%αλκοολ μέχρι τις πιο απίστευτες κρυσταλ-μεθιές, τις πιο συνδυαστικες/συνθετικές μίξεις αμφεταμινών και ριζών αφρικανικού khat, εκεί στα βάθη των απογόνων του παλιού καλού LSD, όλων των ωραίων παραισθησιογόνων, με τις ψυχοεπιδρασεις και τα παρελκόμενα. Αυτά είναι εξωγενείς παράγοντες όμως, ναι μεν προκαλούν συμπτώματα, οδηγούν σε διαγνώσεις, η εξάρτηση τους όμως είναι σαν τα σχοινιά μιας μαριονέτας, που αναλόγως κουνάει την κούκλα,εδώ ή εκεί.
Οι διαγνώσεις στις οποίες αναφέρομαι, έχουν κάτι αθώο, κάτι παιδικό, είμαι σίγουρος δε θα φταίνε, άμα τις ρωτήσεις. "Οι συνθήκες" θα σου πουν...
Ε, εντάξει τότε! Ας είναι! Οι συνθήκες! Δε μουρλαινομαι, συνθηκολογώ. Δεν πάσχω, η συνθηκολόγηση μου φταίει. Παραδίνομαι.
ADHS /ADHD. Μια γυναίκα πηγαίνει μόνη της στον ψυχίατρο και του λέει, "νομίζω είμαι διπολική, εσείς τι λέτε;" Μια άσχημη εμπειρία δεν μπορεί να μετατραπεί σε μια άσχημη ανάμνηση, μάλλον στρώνει το χαλί για ένα μετατραυματικό σύνδρομο. Η στενοχώρια μετά την εγκυμοσύνη, θα φέρει σίγουρα κατάθλιψη. Όταν έχεις προβλήματα και ζόρια, ο πονοκέφαλος σου είναι σίγουρα σωματοποίηση, πρόδρομος μιας καταθλιπτικής διαταραχής. Δεν μπορεί πλέον κάποιος να έχει απλό φόβο, σίγουρα είναι μια αγχώδης διαταραχή, με επεισόδια πανικού. Παλιά όταν πονούσες έπαιρνες ένα παυσίπονο, τώρα αφού σου πουν ότι έχεις "ψυχοσωματικά" θα πάρεις κι ένα αντικαταθλιπτικό.
Γύρω μας, εδώ και χρόνια, δεν περπατούν συνάνθρωποι μας, καλοί/κακοί/ουδέτεροι. Περπατούν διαγνώσεις, συναντιόμαστε με παθήσεις, μιλάμε σε σύνδρομα και κοιμόμαστε στο ίδιο κρεβάτι με "συννοσηρότητες".
Όλοι έχουμε κάτι (;). Γίναμε άρρωστοι ή ειμασταν πάντα; Τα μυαλά μας πονάνε, επειδή είμαστε ΠΑΟΚ ή μας έπεσαν πολλά τους τελευταίους αιώνες; Μήπως είμαι μόνο εγώ άρρωστος στο μυαλό, ψυχουποχόνδριος και σας βλέπω όλους εκεί το ίδιο; Άλλο είμαι εγώ κι άλλο είμαι εγώ, σχιζοειδης περίπτωση.
Εδώ που τα λέμε, κι εγώ όταν διαβάζω παλιές αναρτήσεις, κλείσαμε και δέκα χρόνια (έντεκα μείον ένα χρόνο αγρανάπαυση), δεν μπορώ να αγνοήσω την ψυχασθένεια, που αποπνέουν πολλά κείμενα μου. Αλλά είναι μόνο η πνοή των λεγομένων μου ή αντανακλάται κάτι πραγματικά παθολογικό; Κι αν ναι, πώς δε με έχουν ήδη κλείσει μέσα; Να ένα επιχείρημα, που σοφιστικα καταδεικνύει την παθολογία των ανθρώπων του Ίντερνετ. Διότι ακόμα και υπό την προϋπόθεση ότι κανείς δε διαβάζει το ιστολόγιο αυτό, με κάποιο αγαθό σκοπό, υπάρχουν στο κοινό τόσοι χάκερς, τόσοι roboter, προγράμματα παρακολούθησης, με κωδικοποίηση λέξεων και φράσεων, που αποκλείεται να ξεφύγει μια προ-αμοκ κατάσταση, χωρίς να ειδοποιήσουν τις ειδικές αρχές. Και στο Νταρκνετ να πας, παλι θα σε βρουν....... άμα θέλουν!
Ξέφυγα! Είναι το Ίντερνετ και οι αυλικοί του ψυχικά ασταθείς, τόσο ώστε να καθρεφτίζονται οι ίδιοι σαν τη βασίλισσα: "καθρέφτη καθρεφτάκι μου, πες μου ποιος είναι ο μουρλοτερος του χωριού?" Και δεν τους πειράζει. Έχεις νεύρα, όπως εγώ με το Χριστό, κάνε ένα shitstorm, βγάλε την επιθετικότητα σου, πριν σε πουν μανιακό με υποψία συνδρόμου στέρησης. Έχεις ναρκισσιστικό υπόβαθρο, θέλεις την προσοχή όλων, την έχεις ανάγκη; Στελνε μόνο γαμάτες σελφι με το Δαλάι Λάμα ή και με τον Αδόλφο, σε περίπτωση που υποβόσκει ένα παραλήρημα μεγαλείου. Τι σημασία έχει αν πέθανε; Εσύ μέσα στην ψευδαίσθηση σου, μπορείς να ζεις στο παράλληλο σύμπαν. Δεν είναι διαταραχή προσωπικότητας ή σχιζοφρένεια, είναι το άβαταρ σου στο Ίντερνετ.
Είμαι, είσαι, είναι. Ειμαστε, είσαστε, είναι.
Η ψυχουλα μας το ξέρει. Άντρες, γυναίκες, παιδιά, στη Μόσχα, στο Λος Άντζελες, στην Πατησίων, στη Σανζ Ελυζέ, στα Δίκαια Έβρου, χριστιανοί κι άθεοι, αθεοφοβοι και θεοσεβουμενοι, αυτοί που ποδοπατήθηκαν στην κηδεία του Σουλεϊμανί, οι άλλοι που πρέπει να πυροβολήσουν για να σκοτώσουν 10.000 καμήλες στην Αυστραλία, η γυναίκα που πέταξε το παιδί της από το μπαλκόνι στην Αθήνα και μετά έπεσε και η ίδια, η σχιζοφρενής που είδα σήμερα το πρωί και μου φάνηκε (με τα έξι φάρμακα που έχει στην αγωγή της) ως η πιο φυσιολογική γυναίκα που έχω δει ποτέ μου, φυσικά ο Τραμπ, ο Ερντογάν, γενικά "ανοίξτε τα τρελαδικα να βγει ο κόσμος έξω, να δούμε αν είναι πιο τρελοί οι μέσα απ'τους απέξω"!
Όλοι με τη διάγνωση. Κι ας μην το ξέρουμε όλοι, οι περισσότεροι το υποψιαζόμαστε, μας περιτριγυρίζει,σαν το πνεύμα της εποχής, μιας εποχής και μιας αύρας στον αέρα. Δεν εννοώ τους ψεκασμούς, ούτε υπονοώ το φουτουριστικό εφιάλτη με τα εμφυτευμένα τσιπάκια, στυλ ο Άνθρωπος της Μαντσουρίας, που μας μανιπουλάρουν και μας οδηγούν είτε στην παράνοια είτε στην κατατονία. Θα μπορούσα να περιλάβω τα "χημικά", από την απλή μπυριτσα ραντλερ με 1,4%αλκοολ μέχρι τις πιο απίστευτες κρυσταλ-μεθιές, τις πιο συνδυαστικες/συνθετικές μίξεις αμφεταμινών και ριζών αφρικανικού khat, εκεί στα βάθη των απογόνων του παλιού καλού LSD, όλων των ωραίων παραισθησιογόνων, με τις ψυχοεπιδρασεις και τα παρελκόμενα. Αυτά είναι εξωγενείς παράγοντες όμως, ναι μεν προκαλούν συμπτώματα, οδηγούν σε διαγνώσεις, η εξάρτηση τους όμως είναι σαν τα σχοινιά μιας μαριονέτας, που αναλόγως κουνάει την κούκλα,εδώ ή εκεί.
Οι διαγνώσεις στις οποίες αναφέρομαι, έχουν κάτι αθώο, κάτι παιδικό, είμαι σίγουρος δε θα φταίνε, άμα τις ρωτήσεις. "Οι συνθήκες" θα σου πουν...
Ε, εντάξει τότε! Ας είναι! Οι συνθήκες! Δε μουρλαινομαι, συνθηκολογώ. Δεν πάσχω, η συνθηκολόγηση μου φταίει. Παραδίνομαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου