Satan (or the devil) finds/makes work for idle hands to do.
Müßiggang ist aller Laster Anfang.
Εδώ συναντιούνται δύο δικές μας παροιμίες: 1) δουλειά δεν είχε ο διάολος, γαμουσε τα παιδιά του. Και 2) αργία μήτηρ πάσης κακίας.
Η λαϊκή σοφία, η εκλαϊκευμένη δημώδης κοσμοθεωρία προσωπικά με διδάσκει, με εκπλήσσει, με καθοδηγεί και με νουθετεί. Άσχετα τι λένε οι περισσότεροι, εγώ αυτό το συμπύκνωμα σοφίας σε πέντε κι έξι λέξεις, το βρίσω όχι μόνο συναρπαστικό κι άξιο συνέχισης, αλλα και καταπληκτικό εργαλείο διαπαιδαγώγησης. Ειμαι συντηρητικός και βαρετός, το ξέρω, αλλά στηριχτικα σε αυτή τη συντήρηση, γραπωθηκα πάνω της, χωρίς να το μετανοιωσω. Όπως έλεγε η Μαφάλντα για τον αδερφό της το Ναντο, "είμαι αντικομφορμιστης μέσα στον κομφορμισμό μου"! Έτσι και οι παροιμίες μου, που γουστάρω είτε είναι στα ελληνικά είτε αγγλικά είτε γερμανικά, βρωμάνε κομφορμισμό, οιηση και ξερολίαση! Και πολλή αλήθεια! Σαν τα ωραία τσιτατα, των ονομαστών, των γνωστών καλλιτεχνών και ανθρώπων των γραμμάτων. Τάδε Έφη Ζαρατούστρα, ένα πράμα.
Μόνο που οι παροιμίες ανήκουν σε όλους, τις ειπε κάποτε, στο μακρύ/βαθύ παρελθόν κάποιος και όλοι. Ένας και κανένας. Εγώ κι εσύ. Ο άλλος εγώ κι ο άλλος εσύ. Ο άγνωστος Χι. Είναι σοφία αγνώστου ταυτότητας, αγνώστου προελεύσεως αλλά με σαφή προορισμό. Εσένα!
Άκουσε τις παροιμίες, ζήσε τις! Χόρτασε το "ψέμα" και την "αλήθεια" τους. Μάζεψε τις από τη λήθη, από το χώμα του σνομπισμου, μάζεψε τις κι ας είν'και ρώγες! Κάτι έχουν να σε πουν κι αυτές!
Müßiggang ist aller Laster Anfang.
Εδώ συναντιούνται δύο δικές μας παροιμίες: 1) δουλειά δεν είχε ο διάολος, γαμουσε τα παιδιά του. Και 2) αργία μήτηρ πάσης κακίας.
Η λαϊκή σοφία, η εκλαϊκευμένη δημώδης κοσμοθεωρία προσωπικά με διδάσκει, με εκπλήσσει, με καθοδηγεί και με νουθετεί. Άσχετα τι λένε οι περισσότεροι, εγώ αυτό το συμπύκνωμα σοφίας σε πέντε κι έξι λέξεις, το βρίσω όχι μόνο συναρπαστικό κι άξιο συνέχισης, αλλα και καταπληκτικό εργαλείο διαπαιδαγώγησης. Ειμαι συντηρητικός και βαρετός, το ξέρω, αλλά στηριχτικα σε αυτή τη συντήρηση, γραπωθηκα πάνω της, χωρίς να το μετανοιωσω. Όπως έλεγε η Μαφάλντα για τον αδερφό της το Ναντο, "είμαι αντικομφορμιστης μέσα στον κομφορμισμό μου"! Έτσι και οι παροιμίες μου, που γουστάρω είτε είναι στα ελληνικά είτε αγγλικά είτε γερμανικά, βρωμάνε κομφορμισμό, οιηση και ξερολίαση! Και πολλή αλήθεια! Σαν τα ωραία τσιτατα, των ονομαστών, των γνωστών καλλιτεχνών και ανθρώπων των γραμμάτων. Τάδε Έφη Ζαρατούστρα, ένα πράμα.
Μόνο που οι παροιμίες ανήκουν σε όλους, τις ειπε κάποτε, στο μακρύ/βαθύ παρελθόν κάποιος και όλοι. Ένας και κανένας. Εγώ κι εσύ. Ο άλλος εγώ κι ο άλλος εσύ. Ο άγνωστος Χι. Είναι σοφία αγνώστου ταυτότητας, αγνώστου προελεύσεως αλλά με σαφή προορισμό. Εσένα!
Άκουσε τις παροιμίες, ζήσε τις! Χόρτασε το "ψέμα" και την "αλήθεια" τους. Μάζεψε τις από τη λήθη, από το χώμα του σνομπισμου, μάζεψε τις κι ας είν'και ρώγες! Κάτι έχουν να σε πουν κι αυτές!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου