Και σα συνέχεια των προηγούμενων αναρτήσεων, που πραγματικά καταδεικνύουν το τεράστιο ανθρωπιστικό έργο που επιτελούν οι απανταχού γιατροί, προς αποκλειστικό όφελος των ασθενών και των αναξιοπαθούντων και ποτέ προς ίδιο συμφέρον,
αφιερώνω ένα έργο τέχνης, με σαφή το θαυμασμό σ'αυτό το λειτούργημα, που ιδιαιτέρως στην Ελλάδα γίνεται με τέτοιο αξιοθαύμαστο τρόπο, που πραγματικά συγκινεί η ανιδιοτέλεια και ο απίστευτος αλτρουϊσμός των Ελλήνων ιατρών. Μπράβο και πάλι μπράβο τους!!!!!!
(Οι διάλογοι που ακολουθούν είναι βγαλμένοι απ'τη ζωή)
...........Σκηνή: Βεζύρης-Καραγκιόζης-Χατζηαβάτης
ΒΕΖ. Χατζηαβάτη σε περίμενα. Μήπως και βρήκες κανα γιατρό;
ΧΑΤΖ. Πολυχρονεμένε μου Βεζύρη, ο Αλλάχ να κόβει χρόνια από εμένα και να σας δίνει μέρες. Σας έφερα αυτόν το γιατρό που θα σας κάνει αμέσως καλά. Είναι μεγάλος επιστήμονας
ΚΑΡ. Πω-πω!! Τι κομμάρες στα πόδια σου είναι αυτές; Τι γουργούρηση των εντέρων ακούω; Τι σφάχτης τρώει τα σπλάγχνα σου;
ΒΕΖ. Γιατρέ μου, σώσε με!
ΚΑΡ. Αυτό θα κάνω. Διάταξε να δώσουν στο Χατζηαβάτη δύο καρβέλια ψωμί και μια οκά τυρί. Χατζατζάρη να τα φέρεις εδώ σε ένα καλάθι για να κατασκευάσω τα χάπια που θα κάνουν καλά το Βεζύρη.
ΧΑΤΖ. Ω ανάθεμά σε!
ΒΕΖ. Πρώτη φορά ακούω να κάνουν χάπια από ψωμί και τυρί.
ΚΑΡ. Σιωπή! Γιατί έχω ανοιχτή την επιστήμη μου και μπορεί η φωνή σου να μπερδευτεί στα γρανάζια της (Ω ρε τι είπε ο μεγάλος!!!!)
ΧΑΤΖ. Τα έφερα.
ΚΑΡ. Χατζατζάρη δώσε το καλάθι στο Βεζύρη να το κρατάει με το δεξί του χέρι κι εσύ βγάλε του τα παπούτσια.
ΒΕΖ. Μα τι λες τζάνουμ, εδώ μες στη μέση του δρόμου θα μου βγάλει τα παπούτσια;
ΚΑΡ. Σιωπή! Εγώ διατάζω τώρα.....
κτλ, κτλ, κτλ..................
Υ.Σ. Αλλίμονο πού θα πέσουμε!!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου