Quem Iuppiter vult perdere, dementat prius
Μωραινει Κύριος ή ο Δίας ων βουλεσαι απωλεσαι.
Τι θα γράψει στην (αυτο;)βιογραφία μου....
Αρχικά κλόουν, Καραγκιόζης με τα ελληνικά δεδομένα, "...για να γελάνε οι άλλοι".
Μετά το πήρε σοβαρά, γιατρός, έκανε οικογένεια, είχε υπευθυνότητα, συννοφρυωμενος ων και τον κόσμο στους ώμους, Άτλαντας. Έτσι πίστευε!
Δε κράτησε πολύ! Θες οι θάνατοι στη δουλειά, θες τα παιδιά στο σπίτι, ξανάγινε γελωτοποιός, έφτιαχνε κλίμα, ξαναλεγε αστεία κι ανέκδοτα.
Ώσπου ήρθε το πρώτο μπαμ! Ξενητειά, μόνος, κόπηκε η μαγκιά, κόπηκαν τα γέλια, κόπηκε ο ομφάλιος λώρος. Σοβαρότητα. Εδώ δε μας ξέρουν, να τους ξεγελάσουμε ότι είμαστε "κάποιος". Κάποιος που δεν "παίρνει από αστεία", κάποιος με Κύρος. Dead serious. Ξαναπηρε πάλι στα σοβαρά το θέμα , οικογένεια, παιδιά, να σώσει τον κόσμο. Αφού δε σώζεται κανείς, βρε Καραγκιόζη....του φώναζε η φωνή μέσα του. Δεν την άκουσε . Είχε πολύ φασαρία μέσα στην πανδημια, ήταν σοβαρή υπόθεση κι αυτός ανέβηκε στα πόστα, ανέβηκε στις πολεμίστρες και εκεί"δεν παιζουνε " . Ήθελε το μέτωπο, τις μάχες με τον εχθρό να τον κοιτά στα μάτια. Δεν κατάλαβε ποτέ, πού και πότε έχασε! Το σίγουρο είναι ότι κατάλαβε ΤΙ έχασε. Τη λογική, τη σοβαρότητα, το Ρυθμό, την ενσυναίσθηση, τη συμπάθεια, την καλοσύνη, την καλοπροαίρετη στάση στα πράγματα και στη ζωή, το μακρύ βλέμμα στο χρόνο, τη διορατικότητα (είχε ποτέ;) , το ενδιαφέρον για τον εαυτό, το μέλλον.
Και ξαναέγινε ο γνωστός καλός μας Καραγκιόζης. Ο funny Guy, ο κλόουν με το μουστάκι, ο ατακαδορος. Γέλιο μέχρι γελοιοποίησης. Γιατί όχι; τι έχει (άλλο) να χάσει; την αξιοπιστία; ας γελάσω!
Κι αυτό θα συνεχίσω να κάνω, όσο... αντέχει το σκοινί. Μωρός. Στη σχετική μορφή του. Κύκλος είναι , από μωρό σε Μωρό. Θα κλείσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου