Αγιάτρευτη πληγή

 Μια αγιάτρευτη πληγή. Γάζα. Θα μπορούσε κάποιος να κάνει ένα λογοπαίγνιο, ένα αστείο. Γάζα που δεν παίρνει πλέον γάζα. Γιατί όχι; Έχει μήπως κάποια αξία η ανθρώπινη ζωή; κάποια ηθική; αυτά είναι αστεία πράγματα! Εδώ γελάμε με το ολοκαύτωμα, σατυριζουμε κάθε θάνατο, ενός βρέφους, ενός παιδιού, διακωμωδούμε τα βασανιστήρια ανθρώπων αμετοχα, σε μικρά και μεγάλα εισαγωγικά, Αθώων.

Με κουράζουν, ίσως και να με αηδίαζαν, αν δεν είχα γίνει τόσο αναίσθητος , όλες αυτές οι φιλοαραβικες, φιλομουσουλμανικες φωνές ανά τον κόσμο. Ζούνε ένα θρησκευτικό μεσαίωνα, εδώ και αιώνες. Παρόλα τα κινητά τους, τις μοντέρνες εμφανίσεις τους, νέοι γέροι, γυναίκες και παιδιά, είναι προσκολλημένοι σε ανήθικες παραδόσεις, ασύμβατες με τη σημερινή θέση άντρα γυναίκας και λοιπών φύλων , στρέφουν και διαστρεβλώνουν τα μηνύματα των -κατά τα λεγόμενα τους- "ιερών γραφών" τους, οι φανατικότεροι αυτών θεωρούν ότι όλοι οι αλλόθρησκοι πρέπει να πεθάνουν, και εμείς τους κοιτάμε και προσπαθούμε να μιλήσουμε σε ένα κάποιο πολιτισμικό επίπεδο, για να συνεννοηθούμε στα Βασικά.

Είναι μια θρησκευτική κινούμενη άμμος, δεν υπάρχει παρόμοιο διανοητικό μοντέλο, σε τραβάει προς το τίποτα, προς την καταστροφή. Άνθρωποι πέφτουν στη θάλασσα, δεν ξέρουν κολύμπι, αλλά πιστεύουν στον Αλλάχ. Δεν υπάρχει λογική. Κι άμα τους σώσουν τα κορόιδα στο Αιγαίο, σηκώνουν το κεφάλι στον ουρανό. 

Είδα σήμερα πολύ κόσμο να πηγαίνει για την προσευχή της Παρασκευής σε δύο τεράστια τζαμιά. Δε με πείραξε ιδιαίτερα, με ενόχλησε ο όγκος των ανθρώπων, ήταν πολλοί για αυτό που φανταζομουν, αλλά αυτή είναι και η δύναμη μιας θρησκείας, ο λαός, που τρέχει . Έτσι ήταν και οι Χριστιανοί, έτσι είναι και οι Ινδουιστές, έτσι και οι Παγανιστές. Για τους Δωδεκαθεϊστές δεν μπορώ να φανταστώ, αλλά έτσι δε θα ήταν κι αυτοί; πίστευαν ο,τι τους κατέβαινε και σκότωναν γι'αυτό. 

Οι μουσουλμάνοι ανά τον κόσμο δεν απολαμβάνουν όλοι τα αγαθά στις αμιγείς μουσουλμανικές χώρες, επιλέγουν να ζησουν-και να επιβληθούν, με τον όγκο των αριθμών τους και των υπερβολικών γεννήσεων-σε χώρες που καλόμαθαν από ανέσεις, αλλά υστερούν σε τραγικό βαθμό στα δημογραφικά στοιχεία. Και οι αριθμοί δεν ψεύδονται. Η Τουρκία και το Ιράν από 25-30 εκ πληθυσμό το 1960, κατάφεραν μέσα σε σχεδόν εξήντα χρόνια να γίνουν 84,78 κι  87,92 εκατομμύρια, αντίστοιχα. Φυσικά κοντά στα δισεκατομμύρια των Ινδών, που ξεπέρασαν και τους Κινέζους, έχουν δρόμο ακόμα. Αλλά δείχνει τη σωστή κατεύθυνση της θρησκείας. Όπως και στο χριστιανισμό, "αυξανεσθε και πληθυνεσθε" έλεγε ! 

Αλλά αν το πάρεις από την αρχή, η ιστορία έλεγε άλλα. Στη Μέση Ανατολή ξεκίνησαν -απ'οτι λένε - γραφή κι ανάγνωση. Πήραν τα ιερογλυφικά των Αιγυπτίων, αφού απελευθερωθηκαν από αυτούς, άρχισαν να επικοινωνούν μεταξύ τους, όλες οι φυλές ταυτόχρονα. Πολλά χρόνια πριν την Εγιρα. 

Η Μέση Ανατολή τρανταχτηκε όμως από τους Ρωμαίους, διασπαρθηκε, μοιράστηκε κι εξοβελιστηκε. Ο Προφήτης κατάφερε να ενώσει γενιές και φουρνιές ανθρώπων, όλων των επιπέδων, να τους τρέψει σε μια μάζα, μια γροθιά, ένα βράχο. Οι αποικιοκράτες βοήθησαν τα μέγιστα, να κρατηθούν κάτω, στην καταπάτηση των ελευθεριών τους, όλοι οι άνθρωποι εκεί, να μείνουν μια μάζα. Να ακούγεται η φωνή τους σαν αλαλαγμος. Κι ας προέρχεται από τα βάθη των αιώνων. Κι ας είναι η απαρχή του λόγου. Στα ευρωπαϊκά αυτιά μας ακούγεται μόνο το Ουακμπάρ. Ο τρόμος και η απειλή. Το μελαμψό δέρμα, προστασία από τον ανελέητο ήλιο, έγινε το ίδιο άστρο του Δαβίδ, που κυνηγούν τώρα τους Ισραηλινούς, ισραηλίτες, απογόνους του Αβραάμ. Εβραϊκά ονόματα έχουμε πολλοί, εβραϊκό αίμα θα έχουμε, ακόμα και οι Άραβες δηλαδή, αλλά αφού δεν ξέρουμε ποιοί είμαστε, γιατί να μην τα βάλουμε με αυτούς που νομίζουμε ότι φταίνε; μωαμεθανοί, Σιίτες/Σουνίτες, εξ'αραβικων κρατών ή ασιατικών, Αφρικανοί κατάμαυροι ή μαυριδεροί Μεσογειοι, όλοι θα τα βάλουνε και έχουν κάτι εναντίον του Ισραήλ. Πολιτικοί λόγοι, θα υποθέσει κανείς ή ριζωμένες προκαταλήψεις. Όπως των Κέντροευρωπαίων απέναντι στους Οθωμανούς,που έφτασαν έξω από τη Βιέννη. Αννίβας και ο Αλπ Αρσλάν στο Μαντζικέρτ. Για το Ναπολέοντα έξω από τη Μόσχα και τον Γκουντέριαν και τον Κεσσελρινγκ, κουβέντα. Κι αυτοί εναντίον των ρωσοεβραιων, των απανταχού Ασκεναζυ και των δικών μας, των νοτίων, των Σεφαραδιτών Εβραίων. 

Ήταν η Γάζα κάποτε η γη της Επαγγελίας, η Χαναάν, για τους επιστρεφοντες από τη σκλαβιά των Φαραώ. Αυτή η Γάζα έχει εδώ και πάνω από εφτά δεκαετίες πάψει να είναι τόπος ανθρώπων, παρά μόνο το νεκροταφείο των συνειδήσεων μας. Η πληγή της Μέσης Ανατολής δε θα κλείσει, θα ανοίξει ακόμα παραπάνω για να καταπιεί το μισό κόσμο.