Rien n'est perdu tant que tout n'est pas perdu.
Τα είπαν και οι Μαυριτανοί αυτά, είναι γνωστά.
Rien, tout. Μια νανοαπόσταση. Καθένας μπορεί να χάνει, καθένας να κερδίζει. Όλα, τίποτα. Λίγο από το τίποτα.
Χαμένος είναι ο Παράδεισος, κατά το Μίλτον και την Καινή Διαθήκη . Χαμένος είναι ο άνθρωπος, χαμένοι όλοι, στον περιστρεφόμενο πλανήτη, σα Δερβίσης στο γαλαξία. Αν δε σε νοιάζει βέβαια πού βρίσκεσαι, τότε δεν έχεις χαθεί. Δε χάνεσαι ίσως ποτέ, αλλά κάποτε χάνεις. Αυτό το λίγο από το τίποτα. Έπαιξες και χάνεις. Και δεν τα μαζεύεις τα υπόλοιπα, να μειώσεις που λένε τη χασουρα. Είναι μηδαμινά αυτά που απομένουν. Σαν να μην είναι και δικά σου.
Δικά σου χαμένα, αλλονών χαμένα, τι σημασία έχει; Είναι και δεν είναι. Χαρτιά είναι, μοιρασμένα. Όχι χαρισμένα. Εμείς δεν είχαμε χαρτί, μπλοφαραμε.
Χάθηκα. J'etais perdu. Μίκης και Γιάννης. '61, αν δεν απατώμαι. Και το λιμάνι είναι μικρό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου