Μια περίεργη κίνηση

Εκεί που περπατούσα σήμερα, έκανα μια παράξενη κίνηση.


Βρήκα στο δρόμο μου, ένα σεντ. Ακριβώς ένα φτωχό και ταπεινό, χάλκινο, μικρούτσικο κερματάκι, ένα cent. Το κοίταξα για 2 δευτερόλεπτα και μετά έσκυψα και το πήρα......

Πριν προλάβεις να σκεφτείς οτιδήποτε, να πω ότι στην Ελλάδα, ακόμα και όταν έβρισκα 10λεπτα ή και 20λεπτα, ούτε που το σκεφτόμουν, ούτε που να τα ξανακοιτάξω, τα άφηνα εκεί, έλεγα τι να μου κάνουν 10 και 20 λεπτά, άσε να τα βρει κανας άλλος, κανας που να τα έχει ανάγκη. Δεν είμαι σίγουρος αν το κανα από αρχοντιά, βαρεμάρα, ή ελεημοσύνη για τους "άλλους". Ξέρω πάντως σίγουρα ότι πολλές φορές έβρισκα τέτοια κέρματα και τα άφηνα, εκεί κάτω. Για τα 1 σεντ, δεν το συζητώ καν. Στην Ελλάδα που έπαιρνα ψιλο-τρεις και 60, ήμουν και χουβαρντάς, δεν μάζευα από κάτω τα 20λεπτα, μάλλον δεν τα 'χα ανάγκη, το έπαιζα υπεράνω.
Εδώ στη Γερμανία, που βγάζω λεφτά, σαφώς καλύτερα από πριν, είδα το μονόλεπτο και το σήκωσα, το 'βαλα στην τσέπη και λέω "πάλι κάτι βγάλαμε σήμερα!!". Άκου να δεις!!!! Τώρα που το σκέφτομαι, αρχίζω και τρομάζω. Τι φυτρώνει μέσα μου;;;; Wir müssen sparen, λέω και ξαναλέω. Ντάξ', λίγο οικονόμος ήμουν και πριν, αλλά τώρα που θεωρητικά δεν θα έπρεπε, σύμφωνα με την προηγούμενη λογική, τώρα αισθάνθηκα ότι έπρεπε να μαζέψω το σεντ, για οικονομία;;;;;;;
Να πω βέβαια, ότι σήμερα που πήγα και ψώνισα, έδωσα....κάτι και ,25 λεπτά, ενώ ο λογαριασμός ήταν ....κάτι και ,24 λεπτά και η κοπέλα στο σούπερ μάρκετ, μου έδωσε την απόδειξη, χωρίς το ένα λεπτό ρέστα. Λέω μάλλον το ξέχασε, πράγμα σπάνιο εδώ, δε χάθηκε κι ο κόσμος.
Έτσι όταν το βρήκα, λέω "να τα ρέστα, τα έστειλε ετεροχρονισμένα". Είμαστε και μεταφυσικοί, πώς να το κάνομε; έχουμε ιδιαίτερη συμπάθεια στην τηλεπάθεια και στην ψυχική τηλεμεταφορά κερμάτων και κάθε λογής αντικειμένων, υλικών άλλα και άυλων....

Εν κατακλείδι, Zum Schluss, möchte ich was anderes aber doch Ähnliches erwähnen.
Κάθε φορά που ήταν στην Ελλάδα ο Καββαδίας και πήγαινε στη θεια του, του 'λεγε αυτή: "Μάζευε παιδάκι μου, μάζευε λεφτά, να μην τα σκορπάς, να κάνεις οικονομία, για μια δύσκολη ώρα, κάτι να έχεις στην άκρη. Και μη νομίζεις, δεκάρα-δεκάρα, ταληράκι-ταληράκι, σε λίγο καιρό περιουσία θα κάνεις, όπως κάναν κι άλλοι". Πέρασαν κάμποσα χρόνια, πιάνει Πειραιά ξανά ο ποιητής, φτάνει έξω από το σπίτι της θειας του, φορτωμένος στον ώμο με ένα μεγάλο τσουβάλι, σαν να ήταν γεμάτο πατάτες. Τον ρωτάει η θεια:"Τι είναι αυτό το τσουβάλι παιδί μου, τι έχει μέσα;". "Τις δεκάρες θεια" λέει αυτός "τις δεκάρες, που μάζευα αυτά τα χρόνια"....................

Με τις δεκάρες, εκατομμυριούχος δε γίνεσαι. Με τον ιδρώτα του προσώπου σου, βίλα στη Μαγιόρκα και καταθέσεις στην HSBC δε βγάζεις. Με τα μονόλεπτα και τα δίλεπτα, εξοικονόμηση μόνο στο μυαλό υπάρχει, ίσως και στα τσουβάλια. Η περιβόητη αποταμίευση των toppins στις τράπεζες (βλ. Mary Poppins) ήταν το μεγάλο όνειρο, η αυταπάτη, με μια δραχμούλα, με ένα σεντ γίνομαι και γω μέτοχος, επενδυτής, ιδιοκτήτης, πλούσιος. Οι εκθέσεις για την αποταμίευση που γράφαμε τον Οκτώβρη στο σχολείο, με τον κουμπαρά, το γνωστό γουρουνάκι, οι παροιμίες, φασούλι το φασούλι κτλ κτλ, γενικά όλες οι οικονομίες που έβαζαν ή βάζαμε, και έγιναν φτερά στον "αέρα" της φούσκας του ΧΑ ήταν καλό μάθημα όσον αφορά αυτήν την περιβόητη δραχμούλα και τις οικονομίες που ξεκινούν από αυτήν.

Έλα όμως που εγώ το σήκωσα αυτό το γ#$@$#νο το σεντ, και διυλίζω έτσι τον κώνωπα, αλλά για την Καμήλα ούτε κουβέντα. Αλλά η φιλοσοφία εδώ έτσι λειτουργεί, γλύτωσε από δω, κόψε κάτι από κει, μείωσε εκείνο, πάρε επιστροφές από αυτό. Σπάρεν, οπτιμιέρεν, τσάλεν/μπεκόμεν.
Τι σόι "τέρας" γίνομαι, ούτε που το καταλαβαίνω;
Λες;;;!!!!!
Μπααααααα!!!!!
Doch!!!!!!!!!