Χρεωκοπίας συνέχεια......(όχι μόνο οικονομικής)

Παρένθεση: (Ο φίλος μου ο Στέργιος Πιτ είναι μία πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση ανθρώπου. Έχω αναφερθεί αποσπασματικά σ'αυτόν και σε παλιότερα posts

(βλ. http://oudenoida.blogspot.com/2009/01/blog-post_8399.html ή στο Φαινόμενο Lurpak
http://oudenoida.blogspot.com/2008/11/lurpak.html-δική του ορολογία). Στην πραγματικότητα, θα έπρεπε να γραφτούν τόμοι για το φαινόμενο αυτό, αλλά η Ιστορία ακόμα δεν τον έχει δικαιώσει.)

Και μια που μίλησα για ιστορία κι επειδή είναι λάτρης αυτής και τη μνημονεύει συχνά, πρόσφατα μου έδωσε να διαβάσω έναν τόμο της "Ιστορίας της σύγχρονης Ελλάδας" του Βουρνά. Έπαθα την πλάκα μου!!! Καταρχήν ο συγκεκριμένος τόμος αφορούσε, κατά τη γνώμη μου, την πιο σημαδιακή, την πιο κομβική περίοδο, για τα χάλια που βρισκόμαστε τώρα: Την περίοδο, από την έλευση του Βενιζέλου έως το "ΟΧΙ". Δεύτερον, ο Βουρνάς, ως αριστερός, διωγμένος απ΄το κόμμα του, χρησιμοποιεί σκληρή γλώσσα για το Βενιζέλο, όχι όμως χωρίς αδιάσειστα ιστορικά ντοκουμέντα. Πιθανόν να είναι απ'τα ελάχιστα βιβλία Ιστορίας, που πλησιάζει την πραγματική αλήθεια για το Βενιζέλο. (Εγώ σε ιστορικά θέματα, ελαφρώς αντισυμβατικά, ήξερα μόνο τον Κορδάτο, μορφή με την οποία θα ασχοληθώ σε κάποια άλλη στιγμή, γιατί είμαστε και κοντά στο Πάσχα και μη σκανδαλίσουμε κανέναν ;;!!)

Ειδικά τώρα, εν μέσω ντοκυμαντέρ "Μεγάλων Ελλήνων", φαίνεται ακόμα πιο κραυγαλέα η διαφορά μεταξύ αυτών που πιστεύαμε για το συγκερκιμένο άνδρα και αυτών που κάποιοι τεκμηριώνουν ως ιστορική αλήθεια. Μιλάμε για ατόφια κείμενα πρακτικών της Βουλής, ακέραιους διαλόγους μεταξύ Παπαναστασίου-Βενιζέλου, Βασ. Γεωργίου και Κονδύλη, κτλ, κτλ, τα οποία (όπως μου το 'χε πει και ο Πιτ, το επιβεβαίωσα κι εγώ) πετσοκόπηκαν στις επόμενες επανεκδόσεις, από λογοκριτικές επιτροπές. Επιτροπές που θέλαν να παραμείνει ο μύθος στο μυαλό των περισσοτέρων ως του "ευπατρίδη οραματιστή Έλληνα".

Η Ιστορία μας είναι γεμάτη προδοσίες, πισώπλατες εμφύλιες και ξενόδουλες συμπεριφορές. Προφανώς από σχεδόν όλους τους πολιτικούς (όχι μόνο του Μπεν-ι-ζέλου) : Βασιλικούς, φιλοβασιλικούς, αντιβασιλικούς, βενιζελικούς, φιλοβενιζελικούς, αντιβενιζελικούς, βασιλικοβενιζελικούς, στρατιωτικοπολιτικούς, σοσιαλεργατοκομμουνιστές, και λοιπές "δημοκρατικές" (;) δυνάμεις.

Αξίζει να διαβάσει κανείς, έστω φευγαλέα αυτές τις αράδες, για να μην ξαναασχοληθεί ποτέ με κομματικούς σχηματισμούς, που έχουν χρεωκοπήσει προ πολλού.

Και φτάσαμε στη μαγική λέξη. Χρεωκοπία.

Στη σελ. 347 (την οποία και -ίσως-μπορείτε να διαβάσετε), θα διαπιστώσετε πολλές όμοιες αναφορές με το σήμερα. Εν τάχει, θυμίζω ότι το μεγάλο κραχ του '29 στην Αμερική, έφτασε στην Ελλάδα με τρία χρόνια καθυστέρηση, κι ενώ ο Βενιζέλος, πρωθυπουργός απ'το '28 έως το '32, διαβεβαίωνε ότι η κρίση δε θα μας επηρεάσει, στις 20 Μαϊου 1932, μέσω του υπουργού Οικονομίας, καθ. Βαρβαρέσσου, λέει τα εξής πολύ προφητικά και ανατριχαστικά ισχύοντα και τώρα.....

Αναφέρω απλώς επιγραμματικά ".....ευρισκόμεθα προ μειώσεως του ελληνικού εισοδήματος.......Προτείνω περικοπάς μερικών δαπανών..διότι νέαι φορολογικαί επιβαρύσεις απεκλείοντο.....καθίσταται αναπόφευκτον να προσφύγουμε και εις το δημόσιον χρέος.....Πρέπει να θίξωμεν όχι μόνο τα χρεωλύσια των δανείων μας, εξωτερικών και εσωτερικών, αλλά και αυτήν την εξυπηρέτησιν των τόκων αυτών....."

Για όσους κατάλαβαν, κατάλαβαν. Και δεν εννοώ την καθαρεύουσα!!

Για να συντομεύω, η πτώχευση του κράτους δικαιολογήθηκε απ'τη Βουλή ως κατάσταση ανάγκης, η μεταλλική δραχμή πήγε απ'τις 15 χάρτινες στις 22 για τα είδη πολυτελείας και στις 20 για τα υπόλοιπα. Μαζί και με άλλα (πολύ σημερινά), σκάνδαλα (Ζάννα, Παπαστράτου), κομματικαί συναλλαγαί (η τότε Siemens;;) και τη γενικότερη κατακραυγή (των προσφύγων κυρίως)--δεν υπήρχαν βλέπεις δημοσκοπήσεις---, ήρθε και η παραίτηση στις 21 Μαϊου 1932.

Πόσο, μα πόσο σύγχρονα, μοιάζουν όλα αυτά. Τίποτα δεν άλλαξε πια;; Βέβαια, η τύχη (τύχη τη λέμε τώρα, ενώ πριν 3 χρόνια την καταριόμασταν) του να είμαστε στη ζώνη ευρώ, αλλάζει πολύ τις συνθήκες. Τώρα το μέτρο της υποτίμησης είναι ανέφικτο. Ο κίνδυνος της χρεωκοπίας παραμένει, ίσως αναβάλλεται προς το παρόν, αλλά είναι πάντα μπρος στις τσέπες μας. Και φυσικά, όπως και τότε, που η παραίτηση δεν έλυσε το πρόβλημα, καθώς ακολούθησαν πιο δυσκίνητα κυβερνητικά σχήματα, με εγγενείς αδυναμίες, έτσι και σήμερα, κανείς δεν εγγυάται ότι αυτός που θα ακολουθήσει τον Καραμανλή, θα οδηγήσει τη χώρα σε κάποια κοινωνικά ανεκτή διέξοδο. Τότε ήταν η δικτατορία του Μεταξά (4 χρόνια) και ο Β'ΠΠ (8 χρόνια) μετά, σήμερα ...τι;;;;

Κι έπειτα σε λένε "Κασσάνδρα", ενώ εσύ απλώς έχεις διαβάσει τον κύκλο της ιστορίας που γυρίζει απ'την αρχή.

Δε θέλω να συγκρίνω άλλο,

απλώς παρακαλώ όποιον έχει έστω και λίγα δράμια νοημοσύνης να ψάξει αυτά τα βιβλία, έστω και για αντίλογο. Για να 'χει να λέει "Εεε σιγά, αυτά μας τα παν κι άλλοι"

Ε λοιπόν όχι, Αυτά δεν μας τα 'πε κανείς, τουλάχιστον έτσι.....

Υ.Σ. Ο Βουρνάς χρησιμοποιεί τουλάχιστον 40 φορές τη λέξη "κοτζαμπασισμός". Σπουδαία λέξη, μεγάλη κατάρα. Σήμερα τη λέμε πιο μπερδεμένη : "διαπλεκόμενα", "λαμόγια", κτλ, κτλ.

Το νόημα : ένα και το αυτό........