Σε κάποιες επαρχιακές πόλεις/χωριά (ακούγεται λίγο κακόμοιρο, αλλά έτσι ήταν και προ κρίσης)
...παρκάροντας σε δρόμο, που η σήμανση λέει "ελεγχόμενη στάθμευση μόνο με κάρτες"
Ρωτάω τον περιπτερά:
"Καλησπέρα, μήπως έχετε κάρτες για στάθμευση;" (απλή ερώτηση)
"Τι τις θέλεις;;;;;" (!!).
ή πώς με τρεις λέξεις μπορεί να στραβώσει ένας ωραίος διάλογος
Πιστεύω προσέξατε τον πληθυντικό μου και τον ενικό του, επίσης μου τη σπάει, όταν σε ερώτηση μου απαντάνε με ερώτηση, φυσικά δεν άρχισα τα "άσε μας χριστιανέ μου, τι τις θέλω, να τις φάω τις θέλω, να τις κάψω για προσάναμμα, λογαριασμό θα σου δώσω, κάρτες είναι, εσύ τι λες να τις θέλω, έχεις; ή δεν έχεις; σε μια απλή ερώτηση, απαντάς με ένα "ναι" ή ένα "όχι"
"Πάρκαρα σε σημείο που γράφει ότι χρειάζεται κάρτα, γι'αυτό"
"άσε, δε χρειάζεται, δε σε γράφει κανείς, καταργήθηκε η δημοτική αστυνομία"
"εσείς πάντως έχετε κάρτες;;" (ξαναεπιμένω εγώ)
"είχα, τώρα δεν έχω, αλλά δε σου χρειάζεται, δε δίνει κανείς σημασία" (στωικό σχόλιο)
Το κεφάλι μου το κλούβιο με οδηγεί στον απέναντι περιπτερά, όπου ξαναρωτάω το ίδιο πράγμα για να πάρω την απάντηση
"δε σου χρειάζεται φίλε η κάρτα, μη φοβάσαι (!) δε σε γράφει κανείς, δεν υπάρχει αστυνομία" (νέο στοιχείο)
"δεν υπάρχει αστυνομία, τροχαία που λέμε, ή δεν υπάρχει δημοτική αστυνομία;;" (ο άνθρωπος που ψάχνει κουβέντα βραδυάτικα είναι η καλύτερη παρέα για το βαρεμένο περιπτερά)
"εεε ναι, δε γράφουν πάντως" (η μη απάντηση είναι μέρος ενός σωστού διαλόγου-και συνεχίζει με διάθεση κριτικής) "περίεργο δεν είναι πάντως;;; μέχρι πριν τρεις μήνες, μας έγραφαν σαν τρελοί, δεν προλαβαίναμε να αφήσουμε τα αμάξια μας σε παράνομο σημείο, να οι κλήσεις, και ξαφνικά τώρα, παρκάρει ο καθένας όπου γουστάρει, ούτε γάτα ούτε ζημιά, λεφτά θέλαν οι αλήτες"
".....εεε ευχαριστώ πολύ, καληνύχτα σας" (και καλή τύχη, αλλά αυτό δεν το είπα)
........ψάχνουμε με τα παιδιά, να βρούμε ένα μαγαζί/καφέ χωρίς πολλή καπνίλα, έναν μη-τεκέ για καμιά πορτοκαλάδα και λίγο κουβεντούλα. Μετά κάμποσο ψάξιμο η αλήθεια, τα καφέ/τεκέδες πάνω από 5-6, βρήκαμε ένα, που έμοιαζε ιδανικό. Περιποιημένο, με δύο χώρους. Το γνωστό "έξω" με τα πλαστικά διαφανή, για να καπνίζουν, σαν να είναι "μέσα" και να μην ξεπαγιάζουν οι θεριακλήδες. Και φυσικά το μέσα-μέσα, υπέθεσα για τους μη-καπνίζοντες. Μπαίνοντας, εννοείται ότι βλέπω και μέσα να καπνίζουνε, ρωτώ λοιπόν την κοπέλα:
"Καλησπέρα σας. Παρακαλώ, πού είναι ο χώρος των μη καπνιστών, για να καθίσω με τα παιδιά;"
"Δεν υπάρχει κύριε" μου λέει, με πληθυντικό αυτή τη φορά
"Ξέρετε, επειδή βλέπω δύο χώρους ξεχωριστούς, φαντάστηκα...."
"Εεε ναι, δεν ισχύει πλέον"
"Τι δεν ισχύει;;"
"Να, ο Νόμος"
"Του καπνίσματος σε κλειστούς χώρους;;; Τι;; καταργήθηκε;;;"
"Εεε όχι, δηλαδή, απλά δεν εφαρμόζεται"
"Μήπως παίζει ρόλο, που δεν υπάρχει δημοτική αστυνομία;; έτσι μου είπαν"
"......."
"Δηλαδή, δεν μπορώ να καθίσω κάπου σε χώρο ελεύθερο καπνού, ή με έντονο εξαερισμό, παρόλο που έχετε δύο ειδικά διαμορφωμένους χώρους;;"
(φανερά εκνευρισμένη, συγκρατημένα όμως) "δε θέλουν οι πελάτες κύριε"
θα μπορούσα να το συνεχίσω πολύ άνετα, αλλά είχα κουραστεί, δεν ήθελα καυγάδες νυχτιάτικα και μπρος στα παιδιά, θα ρωτούσα "με ξέρουν οι πελάτες σας και δε θέλουν να καθίσω ή εγώ είμαι ένας μη πελάτης, γ' κατηγορίας ίσως, κάποιος "περίεργος", με βίτσια και ενοχλητικές ερωτήσεις;;;;".
Αλλά απλώς έφυγα.
.........Ψάχνοντας να φύγω από Βέροια για Νάουσα, αφού η σήμανση με τις πινακίδες δε με βοηθάει ιδιαίτερα, navi δεν έχω, τι πιο φυσικό να ρωτήσεις έναν άνθρωπο (ρωτώντας πας στην πόλη, πασίγνωστο!). Αν και τα προβλήματα στην περιοχή και για το συγκεκριμένο θέμα μου είναι γνωστά (πριν χρόνια, ρωτώντας πώς θα φύγω από Βέροια για Θεσσαλονίκη, μου απαντούσαν-πάλι με ερώτηση-"το Διεθνή θέλετε;;;;!!!!!"), αποφάσισα να ρωτήσω κάποιον "ειδικό", έναν ταξιτζή.
Ένας συμπαθητικός κύριος καθόταν στο ταξί του και δίπλα είχε ένα κύριο παρέα και κουβέντιαζαν φιλικά. Ρωτάω λοιπόν:
"Συγνώμη για την ενόχληση, είναι εύκολο να μου πείτε πώς θα πάω από δω για Άγιο Νικόλαο;"
"Πού θέλεις να πας;; (!!)" (πάλι ερώτηση στην ερώτηση, πάλι ενικός στον πληθυντικό)
"μόλις σας είπα, Άγιο Νικόλαο στη Νάουσα"
"ναι, λοιπόν, θα στρίψεις από δω αριστερά, θα πας κανα δυο χιλιόμετρα, θα δεις αριστερά τα γύφτικα, δεξιά το πολυκλαδικό, μόλις τελειώσει το σχολείο, στρίβεις δεξιά, στην πρώτη στροφή πας αριστερά και μετά όλο ευθεία, βγαίνεις για αη Νικόλα"
"ΟΚ σας ευχαριστώ πολύ" (νομίζοντας ότι τελείωσε μια ωραία και σύντομη συνδιάλεξη)
Πετάγεται όμως ο άλλος κύριος από δίπλα και λέει:
"Τι λες ρε συ;;, Πού το στέλνεις τον άνθρωπο;; Άκουσε αγόρι μου, από κει θα χαθείς σίγουρα, πάνε καλύτερα ευθεία, όλη τη Μητροπόλεως, μετά βγες αριστερά, θα δεις πινακίδα που λέει Νάουσα, θα σε βγάλει κατευθείαν"
"Ευχαρ...."
"Καλά ρε, από το μονόδρομο τον πας; θα μπερδευτεί και στην κίνηση κι άντε να ξεκολλήσει, άκου λεβέντη, πάνε από δω που σου είπα, καλύτερα"
"Εντ...."
"άντε βρε μαλάκα, μια χαρά θα πάει, ποια κίνηση, Τετάρτη βράδυ, τάχα ξέρεις και την πόλη, πάνε φίλε και θα με θυμηθείς"
"Ευχαρ...."
"Εσύ είσαι μαλάκας, που το βάζεις να πάει, να το γράψει και κάνας μπάτσος για ταχύτητα"
"ποιος μπάτσος ρε μαλάκα;; πού τους είδες εσύ τους μπάτσους να γράφουν;; χαζός είσαι;;;"
"ξέρετε επειδή είμαι στο δρόμο πάνω κι εμποδίζω......."
"καλά μαλάκας είσαι;;; δε μ' έγραψαν εμένα προχθές, που πήγαινα με 50 μπροστά στον Παντελή και μου 'κανε και τον έξυπνο ο μαλάκας"
"εμ τέτοιους μαλάκες σαν κι εσένα βρίσκουν και γράφουν, εδώ ψάχνεις αστυνομικό με το κυάλι, εσένα σε γράψαν για ταχύτητα, νααα (μούτζα)"
"ευχαριστώ, πάντως για τις πληροφορίες (!!), πρέπει να φύγω"
"ναι κύριε, πηγαίνετε από όπου σας φωτίσει ο Θεός (!!!)"
"Σας ευχαριστώ και πάλι (!!!!!!!!!!)"
Πήγα στην τύχη αριστερά, είδα μια πινακίδα που έλεγε "Γαμώ τον ΠΑΟΚ σας" και κάπου πίσω από το σπρέι, αμυδρά μπόρεσα να διαβάσω που έλεγε ένα "Νάουσα 23", οπότε πήρα το δρόμο και μετά από 25 λεπτά περίπου και λίγο σοφότερος για την Ελλάδα μετά 5 χρόνια κρίσης, έφτασα στον προορισμό μου.
Από τη μία, ευτυχώς που άκουγαν και τα παιδιά, αν τα έλεγα εγώ, δε θα με πίστευαν.
Από την άλλη, καταλαβαίνει κανείς αυτό που πραγματικά συμβαίνει σ'αυτή τη ;;χώρα;;
...παρκάροντας σε δρόμο, που η σήμανση λέει "ελεγχόμενη στάθμευση μόνο με κάρτες"
Ρωτάω τον περιπτερά:
"Καλησπέρα, μήπως έχετε κάρτες για στάθμευση;" (απλή ερώτηση)
"Τι τις θέλεις;;;;;" (!!).
ή πώς με τρεις λέξεις μπορεί να στραβώσει ένας ωραίος διάλογος
Πιστεύω προσέξατε τον πληθυντικό μου και τον ενικό του, επίσης μου τη σπάει, όταν σε ερώτηση μου απαντάνε με ερώτηση, φυσικά δεν άρχισα τα "άσε μας χριστιανέ μου, τι τις θέλω, να τις φάω τις θέλω, να τις κάψω για προσάναμμα, λογαριασμό θα σου δώσω, κάρτες είναι, εσύ τι λες να τις θέλω, έχεις; ή δεν έχεις; σε μια απλή ερώτηση, απαντάς με ένα "ναι" ή ένα "όχι"
"Πάρκαρα σε σημείο που γράφει ότι χρειάζεται κάρτα, γι'αυτό"
"άσε, δε χρειάζεται, δε σε γράφει κανείς, καταργήθηκε η δημοτική αστυνομία"
"εσείς πάντως έχετε κάρτες;;" (ξαναεπιμένω εγώ)
"είχα, τώρα δεν έχω, αλλά δε σου χρειάζεται, δε δίνει κανείς σημασία" (στωικό σχόλιο)
Το κεφάλι μου το κλούβιο με οδηγεί στον απέναντι περιπτερά, όπου ξαναρωτάω το ίδιο πράγμα για να πάρω την απάντηση
"δε σου χρειάζεται φίλε η κάρτα, μη φοβάσαι (!) δε σε γράφει κανείς, δεν υπάρχει αστυνομία" (νέο στοιχείο)
"δεν υπάρχει αστυνομία, τροχαία που λέμε, ή δεν υπάρχει δημοτική αστυνομία;;" (ο άνθρωπος που ψάχνει κουβέντα βραδυάτικα είναι η καλύτερη παρέα για το βαρεμένο περιπτερά)
"εεε ναι, δε γράφουν πάντως" (η μη απάντηση είναι μέρος ενός σωστού διαλόγου-και συνεχίζει με διάθεση κριτικής) "περίεργο δεν είναι πάντως;;; μέχρι πριν τρεις μήνες, μας έγραφαν σαν τρελοί, δεν προλαβαίναμε να αφήσουμε τα αμάξια μας σε παράνομο σημείο, να οι κλήσεις, και ξαφνικά τώρα, παρκάρει ο καθένας όπου γουστάρει, ούτε γάτα ούτε ζημιά, λεφτά θέλαν οι αλήτες"
".....εεε ευχαριστώ πολύ, καληνύχτα σας" (και καλή τύχη, αλλά αυτό δεν το είπα)
........ψάχνουμε με τα παιδιά, να βρούμε ένα μαγαζί/καφέ χωρίς πολλή καπνίλα, έναν μη-τεκέ για καμιά πορτοκαλάδα και λίγο κουβεντούλα. Μετά κάμποσο ψάξιμο η αλήθεια, τα καφέ/τεκέδες πάνω από 5-6, βρήκαμε ένα, που έμοιαζε ιδανικό. Περιποιημένο, με δύο χώρους. Το γνωστό "έξω" με τα πλαστικά διαφανή, για να καπνίζουν, σαν να είναι "μέσα" και να μην ξεπαγιάζουν οι θεριακλήδες. Και φυσικά το μέσα-μέσα, υπέθεσα για τους μη-καπνίζοντες. Μπαίνοντας, εννοείται ότι βλέπω και μέσα να καπνίζουνε, ρωτώ λοιπόν την κοπέλα:
"Καλησπέρα σας. Παρακαλώ, πού είναι ο χώρος των μη καπνιστών, για να καθίσω με τα παιδιά;"
"Δεν υπάρχει κύριε" μου λέει, με πληθυντικό αυτή τη φορά
"Ξέρετε, επειδή βλέπω δύο χώρους ξεχωριστούς, φαντάστηκα...."
"Εεε ναι, δεν ισχύει πλέον"
"Τι δεν ισχύει;;"
"Να, ο Νόμος"
"Του καπνίσματος σε κλειστούς χώρους;;; Τι;; καταργήθηκε;;;"
"Εεε όχι, δηλαδή, απλά δεν εφαρμόζεται"
"Μήπως παίζει ρόλο, που δεν υπάρχει δημοτική αστυνομία;; έτσι μου είπαν"
"......."
"Δηλαδή, δεν μπορώ να καθίσω κάπου σε χώρο ελεύθερο καπνού, ή με έντονο εξαερισμό, παρόλο που έχετε δύο ειδικά διαμορφωμένους χώρους;;"
(φανερά εκνευρισμένη, συγκρατημένα όμως) "δε θέλουν οι πελάτες κύριε"
θα μπορούσα να το συνεχίσω πολύ άνετα, αλλά είχα κουραστεί, δεν ήθελα καυγάδες νυχτιάτικα και μπρος στα παιδιά, θα ρωτούσα "με ξέρουν οι πελάτες σας και δε θέλουν να καθίσω ή εγώ είμαι ένας μη πελάτης, γ' κατηγορίας ίσως, κάποιος "περίεργος", με βίτσια και ενοχλητικές ερωτήσεις;;;;".
Αλλά απλώς έφυγα.
.........Ψάχνοντας να φύγω από Βέροια για Νάουσα, αφού η σήμανση με τις πινακίδες δε με βοηθάει ιδιαίτερα, navi δεν έχω, τι πιο φυσικό να ρωτήσεις έναν άνθρωπο (ρωτώντας πας στην πόλη, πασίγνωστο!). Αν και τα προβλήματα στην περιοχή και για το συγκεκριμένο θέμα μου είναι γνωστά (πριν χρόνια, ρωτώντας πώς θα φύγω από Βέροια για Θεσσαλονίκη, μου απαντούσαν-πάλι με ερώτηση-"το Διεθνή θέλετε;;;;!!!!!"), αποφάσισα να ρωτήσω κάποιον "ειδικό", έναν ταξιτζή.
Ένας συμπαθητικός κύριος καθόταν στο ταξί του και δίπλα είχε ένα κύριο παρέα και κουβέντιαζαν φιλικά. Ρωτάω λοιπόν:
"Συγνώμη για την ενόχληση, είναι εύκολο να μου πείτε πώς θα πάω από δω για Άγιο Νικόλαο;"
"Πού θέλεις να πας;; (!!)" (πάλι ερώτηση στην ερώτηση, πάλι ενικός στον πληθυντικό)
"μόλις σας είπα, Άγιο Νικόλαο στη Νάουσα"
"ναι, λοιπόν, θα στρίψεις από δω αριστερά, θα πας κανα δυο χιλιόμετρα, θα δεις αριστερά τα γύφτικα, δεξιά το πολυκλαδικό, μόλις τελειώσει το σχολείο, στρίβεις δεξιά, στην πρώτη στροφή πας αριστερά και μετά όλο ευθεία, βγαίνεις για αη Νικόλα"
"ΟΚ σας ευχαριστώ πολύ" (νομίζοντας ότι τελείωσε μια ωραία και σύντομη συνδιάλεξη)
Πετάγεται όμως ο άλλος κύριος από δίπλα και λέει:
"Τι λες ρε συ;;, Πού το στέλνεις τον άνθρωπο;; Άκουσε αγόρι μου, από κει θα χαθείς σίγουρα, πάνε καλύτερα ευθεία, όλη τη Μητροπόλεως, μετά βγες αριστερά, θα δεις πινακίδα που λέει Νάουσα, θα σε βγάλει κατευθείαν"
"Ευχαρ...."
"Καλά ρε, από το μονόδρομο τον πας; θα μπερδευτεί και στην κίνηση κι άντε να ξεκολλήσει, άκου λεβέντη, πάνε από δω που σου είπα, καλύτερα"
"Εντ...."
"άντε βρε μαλάκα, μια χαρά θα πάει, ποια κίνηση, Τετάρτη βράδυ, τάχα ξέρεις και την πόλη, πάνε φίλε και θα με θυμηθείς"
"Ευχαρ...."
"Εσύ είσαι μαλάκας, που το βάζεις να πάει, να το γράψει και κάνας μπάτσος για ταχύτητα"
"ποιος μπάτσος ρε μαλάκα;; πού τους είδες εσύ τους μπάτσους να γράφουν;; χαζός είσαι;;;"
"ξέρετε επειδή είμαι στο δρόμο πάνω κι εμποδίζω......."
"καλά μαλάκας είσαι;;; δε μ' έγραψαν εμένα προχθές, που πήγαινα με 50 μπροστά στον Παντελή και μου 'κανε και τον έξυπνο ο μαλάκας"
"εμ τέτοιους μαλάκες σαν κι εσένα βρίσκουν και γράφουν, εδώ ψάχνεις αστυνομικό με το κυάλι, εσένα σε γράψαν για ταχύτητα, νααα (μούτζα)"
"ευχαριστώ, πάντως για τις πληροφορίες (!!), πρέπει να φύγω"
"ναι κύριε, πηγαίνετε από όπου σας φωτίσει ο Θεός (!!!)"
"Σας ευχαριστώ και πάλι (!!!!!!!!!!)"
Πήγα στην τύχη αριστερά, είδα μια πινακίδα που έλεγε "Γαμώ τον ΠΑΟΚ σας" και κάπου πίσω από το σπρέι, αμυδρά μπόρεσα να διαβάσω που έλεγε ένα "Νάουσα 23", οπότε πήρα το δρόμο και μετά από 25 λεπτά περίπου και λίγο σοφότερος για την Ελλάδα μετά 5 χρόνια κρίσης, έφτασα στον προορισμό μου.
Από τη μία, ευτυχώς που άκουγαν και τα παιδιά, αν τα έλεγα εγώ, δε θα με πίστευαν.
Από την άλλη, καταλαβαίνει κανείς αυτό που πραγματικά συμβαίνει σ'αυτή τη ;;χώρα;;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου