Ταλέντο στους δρόμους

Τα μαργαριτάρια στους χοίρους είναι κάτι συνηθισμένο, θεωρητικά δεν πρέπει να παραξενεύει κανέναν. Εντάξει φίλε μου, σου έλαχε κάτι το εξαιρετικό, κάτι εξωπραγματικό, κάτι θεϊκό, γιατί όχι; κάτι που σε ξεχωρίζει από τη μεγάλη μάζα. Δυστυχώς (;) γεννήθηκες Ουζμπέκος, Τουρκμένος, ίσως Παλαιστίνιος, Λευκορώσος, Σύριος, χωρίς στον ήλιο μοίρα, με βιοποριστικές ανάγκες. Κι έτσι βρίσκεσαι μια Πρωτοχρονιά απόγευμα, σε έναν πεζόδρομο της Στουτγκάρδης, εκεί που ο κόσμος περπατάει αμέριμνος, μετά τα μεθύσια και τις καταναλωτικές υπερβολές της προηγούμενης μέρας, να παίζεις με τον αδερφό σου για το μεροκάματο, για δύο ή πέντε ή δέκα ευρώ.
Και παίζεις το allegro non molto από το καλοκαίρι του Vivaldi, καπάκι το presto, κατά 50% πιο γρήγορα, όταν γυρίζω σ' ακούω να "ξεσκίζεις" το Libertango. Και μένω άγαλμα! έχω πάθει πλάκα, μου έχουν γυρίσει τ΄άντερα, δεν πιστεύω στ'αυτιά μου! Από τη ζήλεια μου, σαν Ανατολίτης, που ποτέ δε θα μπορέσω να παίξω σαν κι εσάς, μου 'ρχεται να σας πλακώσω στο ξύλο, αλλά με τη λογική και τον πολιτισμό του Δυτικού, αισθάνομαι περήφανος για το ταλέντο σας, σαν να σας είχα ξαδέρφια και τυχερός, που αξιώθηκα να σας ακούσω. Σας ζήτησα δειλά να σας φωτογραφήσω, ντράπηκα να βιντεοσκοπήσω ή να ηχογραφήσω, αφού πουλούσατε τα CD σας με 1,5 και 2 ευρώ. λόγια δεν έχω άλλα, ήθελα να καθόμουν όλη μέρα εκεί, αλλά έπρεπε να συνεχίσω και σεις να κάνετε και κανα διάλειμμα, γιατί έχει και ψοφόκρυο και τα γαμ$#^%να τα δάκτυλα μουδιάζουν και κοκκαλώνουν.
Φίλοι κι αδέρφια, δεν έχει λογική το όλο ζήτημα, "γιατί" και "κρίμα" δε χωράνε σε συζητήσεις, κάντε αυτό που γουστάρετε, αυτό που σας έτυχε, αυτό που σας κληρώθηκε. όποιος καταλάβει, όποιος αισθανθεί, τυχερός. Όποιος πάλι προσπεράσει, ας πάει καλλιά του.
Εσείς εκεί, μη λυγάτε, δώστε τα εκείνα τα μαργαριτάρια, ρίξτε τα σε μας τους φτωχούς, τους ρεμάληδες της κοινωνίας, ό,τι σε μας δώσετε, να σας το δώσει ο Γιαραμπής σε πλούτο, όπως τον αντιλαμβάνεστε, υλικό, ουράνιο, σε είδος ή σε επιταγές, όπως και να 'χει, η ανωτερότητά σας δεν μπορεί να ξεπληρωθεί στον κόσμο τούτο.
Χάρηκα για τη γνωριμιά σας, ας γίνει να ξανασυναντηθούμε και να "μιλήσουμε", "κομίζοντας εις την τέχνη" αυτά που ο νους δε βάζει.