Να μην κρίνεις, ίνα μην κριθείς....Χαζό, αλλά αποτελεσματικό.
Να μην κουτσομπολεύεις, να μην αναλώνεσαι σε θυμικά σχόλια, ανώφελα και κουτοπόνηρα, κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια.
Αλλά να συγκρίνεις. Γιατί εκείνος φαίνεται πιο ευτυχισμένος από τον άλλον; Γιατί μια χώρα έχει καλύτερη εκπαίδευση από μια άλλη; Γιατί τα δέντρα φέτος δεν έβγαλαν τόση ελιά όση πέρσι; Γιατί ο κόσμος ψήφισε Μπουτάρη κι όχι Παπαγεωργόπουλο; (πού τον θυμήθηκα έτσι;;)
Η σύγκριση έχει πολλά γόνιμα στοιχεία. Θα πεις, άμα έχεις συμπλέγματα ψυχής, άμα νομίζεις ότι όλα γυρίζουν γύρω σου, ότι όλοι μιλάνε για σένα, προφανώς η κάθε σύγκριση ανάγεται σε σένα. Και αυτό μπλοκάρει τη διαδικασία. Είναι δηλαδή αναγκαίο η σύγκριση να γίνεται από ανθρώπους που δεν παίρνουν αμυντική στάση, που δεν είναι κακότροποι και κακεντρεχείς. Αλλά όχι μόνο οι πομποί, αλλά και οι δέκτες. Εμείς, οι από κάτω. Ποιος σήμερα θα τολμήσει να πει κάτι για να συγκρίνει τ χώρα μας με μια άλλη χώρα και δε θα τον πάρουν με τις πέτρες;;; Εφόσον έχει χαθεί η εμπιστοσύνη σε άτομα και θεσμούς, σε ονόματα και προσωπικότητες, δεν υπάρχει και η υπομονή να ακούσεις τις συγκρίσεις. Κανείς δε θέλει να του βάζουν καθρέφτη. Ποιος Έλληνας αντέχει την ασχήμια του;
Ίσως όμως αυτή η περιβόητη γενιά των 586 ευρώ μηνιαίως όταν αναγκαστεί να μεταναστεύσει, ερχόμενη στις διακοπές της εδώ, να έχει να μας πει κάτι για τις συγκρίσεις. Να μας πει την εμπειρία της με την τωρινή ξενιτιά, τις συνθήκες ζωής, την καθημερινότητα ενός άλλου κόσμου, στην υπόλοιπη Ευρώπη, στις ΗΠΑ, στην Αυστραλία, όπου...
Η σύγκριση πρέπει να γίνεται όταν υπάρχει μια σχετική ισότητα, ένα όμοιο μέγεθος. Πώς να συγκρίνω ποιος ήλιος είναι μεγαλύτερος από τον άλλον όταν βρίσκομαι εκατομύρια έτη φωτός μακριά; Πώς να πω ποιος ουρανοξύστης έχει 670 ή 592 ορόφους, όταν βρίσκομαι στο ισόγειο;; Γίνεται να βρίσκομαι στο γραφείο μου 5 ώρες τη μέρα, 18 ώρες στο απομονωμένο σπίτι μου στα βόρεια προάστεια (η μία ώρα για τη τουαλέτα, βλ. Πάγκαλος/Βενιζέλος) και να καταλαβαίνω τι γίνεται στις ελληνικές κοινότητες, από Χάλκη μέχρι Δίκαια; Εδώ δεν ισχύει το "όπως τα βλέπεις είναι" αλλά το "όπως είσαι, τα βλέπεις". Αν είσαι χοντρός, πιστεύεις δεν πεινάει κανείς. Άμα βόλεψες εσύ στο Δημόσιο 118.000 χαραμοφάηδες, λες "μαζί τα φάγαμε". Πώς να γίνει σύγκριση;;; Υποκειμενικό το θέμα!
Άρα μας μένουν τα μαθηματικά. Η Στατιστική. Τη μαγαρίσαμε άγρια κι αυτή. Τυχαίο που εκείνος ο πρόεδρος της ΕΣΥΕ ήταν θεόχοντρος;; (Θα σταματήσω τα ρατσιστικά με το πάχος, διότι υπάρχουν και όρια στις συγκρίσεις). Λοιπόν τα μαθηματικά είναι επιστήμη αξιωμάτων. Κακό αυτό! Τα αξιώματα βλάπτουν σοβαρά τη Λογική....Αλλά από κάπου πρέπει να πιαστεί κανείς. Οι αριθμοί βελτιώνουν την ικανότητα σύγκρισης, υπάρχει και το περιβόητο extrapolation, ώστε να έρθουν πιο κοντά στην εξαγωγή συμπερασμάτων φαινομενικά ανόμοια είδη και μεγέθη. Εκεί που τα δίνουν όλα όμως οι επιστήμονες είναι η εφαρμογή των μαθηματικών στην Κοινωνιολογία, στην ανάλυση κοινωνικών και ανθρώπινων παραμέτρων. Α ρε αυτή η Επιστήμη, να δεις που μια μέρα θα ανακαλυφτεί και η σχετικότητά της..... (!!!;;;;;)
Τα μαθηματικά λοιπόν λένε για το ποια πόλη είναι η καλύτερη να ζεις, με βάση συγκεκριμένους δείκτες, σου αναδεικνύουν τον επόμενο Πρόεδρο, μήνες προτού αυτός βγει!!! Μπορούν να δουν ποιος πλανήτης θα κατοικηθεί από ανθρώπους τα επόμενα 200 χρόνια, βλέπουν 20 χρόνια μπροστά και περιγράφουν τις εργασιακές συνθήκες στην Ελλάδα. Και φυσικά συγκρίνουν.
Συγκρίνουν την παραγωγή μου με τη δική σου, την παραγωγικότητα μου με τη δική σου΄, την διαφορά ποιότητάς μου με τη δική σου, αμείλικτα, ψυχρά, υπολογιστικά. Μετά εσύ παίρνεις τις μελέτες, τις διαβάζεις, αν είσαι νευρικός κι ευέξαπτος, τις κάνεις χαρτάκια για το γήπεδο, αν είσαι πιο μετρημένος (περίεργη λέξη τελικά, μμμ, μετρημένος!) τις μελετάς και προσπαθείς να δεις πώς θα διορθωθείς.
Διότι αυτή είναι και η πεμπτουσία μιας σύγκρισης. Τι έχει ο άλλος που δεν έχω εγώ;; Όχι για να του το "φάω", όχι να μην το έχει κι αυτός, αλλά για να το έχω κι εγώ. Εεε καλά, αυτός είναι ανταγωνιστικός καταναλωτισμός. Έχεις Ιpad, θα πάρω κι εγώ;; Σωστά, αλλά λάθος! Η έννοια της σύγκρισης συνήθως πρέπει να αφορά ιδιότητες που να μετριώνται με διάρκεια αγνώστων τιμών. Ένα πράγμα, ένα αμάξι, ένα PC, φαίνεται ότι έχει την "κακή" ιδιότητα του planned obsolescence, της προγραμματισμένης δηαλδή φθοράς, ώστε να βγει το νέο μοντέλο. Ενώ ένα αγαθό, όπως η διαβίωση, η ομαλή διαβίωση και επιβίωση, θα πρέπει και να έχουν διάρκεια, τουλάχιστον μιας ζωής. Η σύγκριση λοιπόν γίνεται για ανθρώπους και για γενιές, που θα ζήσουν. Πώς;; Με τι;;; Με ποιες σχέσεις;;;; Αυτό είναι θέμα των πορισμάτων. Τα μαθηματικά είναι εργαλείο. Σου δίνουν τα νούμερα. Εσύ πρέπει να βρεις όμως τι θα πεις σε αυτούς τους απολυμένους του Δημοσίου, που μπήκαν καλώς η κακώς και τώρα θα σκέφτονται "πρέπει να πάρω και κανα πτυχίο μπας και με βρουν αλλού δουλειά".
Αν υπήρχε τρόπος να συγκρίναμε το χτες με το σήμερα, αλλά όχι με νοσταλγικούς παρωχημένους τρόπους, ίσως θα καθόμασταν στα αυγά μας, στη δραχμή μας, στην καθυστέρησή μας. Αλλά η σύγκριση γίνεται με το τρέχον επιτόκιο και οι δοσάδες με το μπλοκάκι είναι ante portas. Επομένως οι συγκρίσεις τώρα στην παρούσα φάση, αν και δε μας συμφέρουν, θα αποδώσουν, όπως ανέφερα, στις επόμενες σειρές. Αυτές που δε θα βγουν στα εξωτερικά για να πάνε στα κολλέγια, αλλά στις φάμπρικες, αυτές που δε περιμένουν το έμβασμα του μπαμπά, ίσα-ίσα που θα στέλνουν το συνάλλαγμα σε μας, αυτές τις ομάδες ανθρώπων που σε λίγες δεκαετίες και θα ντρέπονται να λένε ότι "ήταν" Έλληνες και θα μιλάνε "σπασμένος Αγγλικός ή Γκερμανικός". Η Χώρα συγκρίθηκε και κατετάγη last year, Παλιά, που λέμε. Ό,τι θα απομείνει από τη σύγκριση, τα ρέστα μας δηλαδή,να τα κάνουμε ψιλά για τα κουπόνια του ψωμιού.
Εγώ σύγκρινα τον εαυτό μου, τον είδα από χτες, από προχτές, από αύριο, από πάνω, από κάτω, από βόρεια-δυτικά, από νοτιοανατολικά και έβγαλα συμπεράσματα. Δεν τον κρίνω βέβαια αυστηρά, αλλά διακρίνω μια απόσταση στα πράγματα και έναν πόνο στη μέση, δε θέλω άλλα βάρη, πιάστηκα.
Συγκριτικά με πέρσι, γερνάω κατά έναν αιώνα.
Εν κρίνω, ότι ουδένα κρίνω
Να μην κουτσομπολεύεις, να μην αναλώνεσαι σε θυμικά σχόλια, ανώφελα και κουτοπόνηρα, κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια.
Αλλά να συγκρίνεις. Γιατί εκείνος φαίνεται πιο ευτυχισμένος από τον άλλον; Γιατί μια χώρα έχει καλύτερη εκπαίδευση από μια άλλη; Γιατί τα δέντρα φέτος δεν έβγαλαν τόση ελιά όση πέρσι; Γιατί ο κόσμος ψήφισε Μπουτάρη κι όχι Παπαγεωργόπουλο; (πού τον θυμήθηκα έτσι;;)
Η σύγκριση έχει πολλά γόνιμα στοιχεία. Θα πεις, άμα έχεις συμπλέγματα ψυχής, άμα νομίζεις ότι όλα γυρίζουν γύρω σου, ότι όλοι μιλάνε για σένα, προφανώς η κάθε σύγκριση ανάγεται σε σένα. Και αυτό μπλοκάρει τη διαδικασία. Είναι δηλαδή αναγκαίο η σύγκριση να γίνεται από ανθρώπους που δεν παίρνουν αμυντική στάση, που δεν είναι κακότροποι και κακεντρεχείς. Αλλά όχι μόνο οι πομποί, αλλά και οι δέκτες. Εμείς, οι από κάτω. Ποιος σήμερα θα τολμήσει να πει κάτι για να συγκρίνει τ χώρα μας με μια άλλη χώρα και δε θα τον πάρουν με τις πέτρες;;; Εφόσον έχει χαθεί η εμπιστοσύνη σε άτομα και θεσμούς, σε ονόματα και προσωπικότητες, δεν υπάρχει και η υπομονή να ακούσεις τις συγκρίσεις. Κανείς δε θέλει να του βάζουν καθρέφτη. Ποιος Έλληνας αντέχει την ασχήμια του;
Ίσως όμως αυτή η περιβόητη γενιά των 586 ευρώ μηνιαίως όταν αναγκαστεί να μεταναστεύσει, ερχόμενη στις διακοπές της εδώ, να έχει να μας πει κάτι για τις συγκρίσεις. Να μας πει την εμπειρία της με την τωρινή ξενιτιά, τις συνθήκες ζωής, την καθημερινότητα ενός άλλου κόσμου, στην υπόλοιπη Ευρώπη, στις ΗΠΑ, στην Αυστραλία, όπου...
Η σύγκριση πρέπει να γίνεται όταν υπάρχει μια σχετική ισότητα, ένα όμοιο μέγεθος. Πώς να συγκρίνω ποιος ήλιος είναι μεγαλύτερος από τον άλλον όταν βρίσκομαι εκατομύρια έτη φωτός μακριά; Πώς να πω ποιος ουρανοξύστης έχει 670 ή 592 ορόφους, όταν βρίσκομαι στο ισόγειο;; Γίνεται να βρίσκομαι στο γραφείο μου 5 ώρες τη μέρα, 18 ώρες στο απομονωμένο σπίτι μου στα βόρεια προάστεια (η μία ώρα για τη τουαλέτα, βλ. Πάγκαλος/Βενιζέλος) και να καταλαβαίνω τι γίνεται στις ελληνικές κοινότητες, από Χάλκη μέχρι Δίκαια; Εδώ δεν ισχύει το "όπως τα βλέπεις είναι" αλλά το "όπως είσαι, τα βλέπεις". Αν είσαι χοντρός, πιστεύεις δεν πεινάει κανείς. Άμα βόλεψες εσύ στο Δημόσιο 118.000 χαραμοφάηδες, λες "μαζί τα φάγαμε". Πώς να γίνει σύγκριση;;; Υποκειμενικό το θέμα!
Άρα μας μένουν τα μαθηματικά. Η Στατιστική. Τη μαγαρίσαμε άγρια κι αυτή. Τυχαίο που εκείνος ο πρόεδρος της ΕΣΥΕ ήταν θεόχοντρος;; (Θα σταματήσω τα ρατσιστικά με το πάχος, διότι υπάρχουν και όρια στις συγκρίσεις). Λοιπόν τα μαθηματικά είναι επιστήμη αξιωμάτων. Κακό αυτό! Τα αξιώματα βλάπτουν σοβαρά τη Λογική....Αλλά από κάπου πρέπει να πιαστεί κανείς. Οι αριθμοί βελτιώνουν την ικανότητα σύγκρισης, υπάρχει και το περιβόητο extrapolation, ώστε να έρθουν πιο κοντά στην εξαγωγή συμπερασμάτων φαινομενικά ανόμοια είδη και μεγέθη. Εκεί που τα δίνουν όλα όμως οι επιστήμονες είναι η εφαρμογή των μαθηματικών στην Κοινωνιολογία, στην ανάλυση κοινωνικών και ανθρώπινων παραμέτρων. Α ρε αυτή η Επιστήμη, να δεις που μια μέρα θα ανακαλυφτεί και η σχετικότητά της..... (!!!;;;;;)
Τα μαθηματικά λοιπόν λένε για το ποια πόλη είναι η καλύτερη να ζεις, με βάση συγκεκριμένους δείκτες, σου αναδεικνύουν τον επόμενο Πρόεδρο, μήνες προτού αυτός βγει!!! Μπορούν να δουν ποιος πλανήτης θα κατοικηθεί από ανθρώπους τα επόμενα 200 χρόνια, βλέπουν 20 χρόνια μπροστά και περιγράφουν τις εργασιακές συνθήκες στην Ελλάδα. Και φυσικά συγκρίνουν.
Συγκρίνουν την παραγωγή μου με τη δική σου, την παραγωγικότητα μου με τη δική σου΄, την διαφορά ποιότητάς μου με τη δική σου, αμείλικτα, ψυχρά, υπολογιστικά. Μετά εσύ παίρνεις τις μελέτες, τις διαβάζεις, αν είσαι νευρικός κι ευέξαπτος, τις κάνεις χαρτάκια για το γήπεδο, αν είσαι πιο μετρημένος (περίεργη λέξη τελικά, μμμ, μετρημένος!) τις μελετάς και προσπαθείς να δεις πώς θα διορθωθείς.
Διότι αυτή είναι και η πεμπτουσία μιας σύγκρισης. Τι έχει ο άλλος που δεν έχω εγώ;; Όχι για να του το "φάω", όχι να μην το έχει κι αυτός, αλλά για να το έχω κι εγώ. Εεε καλά, αυτός είναι ανταγωνιστικός καταναλωτισμός. Έχεις Ιpad, θα πάρω κι εγώ;; Σωστά, αλλά λάθος! Η έννοια της σύγκρισης συνήθως πρέπει να αφορά ιδιότητες που να μετριώνται με διάρκεια αγνώστων τιμών. Ένα πράγμα, ένα αμάξι, ένα PC, φαίνεται ότι έχει την "κακή" ιδιότητα του planned obsolescence, της προγραμματισμένης δηαλδή φθοράς, ώστε να βγει το νέο μοντέλο. Ενώ ένα αγαθό, όπως η διαβίωση, η ομαλή διαβίωση και επιβίωση, θα πρέπει και να έχουν διάρκεια, τουλάχιστον μιας ζωής. Η σύγκριση λοιπόν γίνεται για ανθρώπους και για γενιές, που θα ζήσουν. Πώς;; Με τι;;; Με ποιες σχέσεις;;;; Αυτό είναι θέμα των πορισμάτων. Τα μαθηματικά είναι εργαλείο. Σου δίνουν τα νούμερα. Εσύ πρέπει να βρεις όμως τι θα πεις σε αυτούς τους απολυμένους του Δημοσίου, που μπήκαν καλώς η κακώς και τώρα θα σκέφτονται "πρέπει να πάρω και κανα πτυχίο μπας και με βρουν αλλού δουλειά".
Αν υπήρχε τρόπος να συγκρίναμε το χτες με το σήμερα, αλλά όχι με νοσταλγικούς παρωχημένους τρόπους, ίσως θα καθόμασταν στα αυγά μας, στη δραχμή μας, στην καθυστέρησή μας. Αλλά η σύγκριση γίνεται με το τρέχον επιτόκιο και οι δοσάδες με το μπλοκάκι είναι ante portas. Επομένως οι συγκρίσεις τώρα στην παρούσα φάση, αν και δε μας συμφέρουν, θα αποδώσουν, όπως ανέφερα, στις επόμενες σειρές. Αυτές που δε θα βγουν στα εξωτερικά για να πάνε στα κολλέγια, αλλά στις φάμπρικες, αυτές που δε περιμένουν το έμβασμα του μπαμπά, ίσα-ίσα που θα στέλνουν το συνάλλαγμα σε μας, αυτές τις ομάδες ανθρώπων που σε λίγες δεκαετίες και θα ντρέπονται να λένε ότι "ήταν" Έλληνες και θα μιλάνε "σπασμένος Αγγλικός ή Γκερμανικός". Η Χώρα συγκρίθηκε και κατετάγη last year, Παλιά, που λέμε. Ό,τι θα απομείνει από τη σύγκριση, τα ρέστα μας δηλαδή,να τα κάνουμε ψιλά για τα κουπόνια του ψωμιού.
Εγώ σύγκρινα τον εαυτό μου, τον είδα από χτες, από προχτές, από αύριο, από πάνω, από κάτω, από βόρεια-δυτικά, από νοτιοανατολικά και έβγαλα συμπεράσματα. Δεν τον κρίνω βέβαια αυστηρά, αλλά διακρίνω μια απόσταση στα πράγματα και έναν πόνο στη μέση, δε θέλω άλλα βάρη, πιάστηκα.
Συγκριτικά με πέρσι, γερνάω κατά έναν αιώνα.
Εν κρίνω, ότι ουδένα κρίνω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου