Το κοινωνικό συμβόλαιο

Αυτό που λένε Κοινωνία δεν υπάρχει.
Μ.Θάτσερ.

Αυτό που ζούμε σήμερα, πολλοί ιστορικοί π.χ. Mazower, αλλά και απλοί διανοητές (διαβάστε το έργο του Musil: Der Mann ohne Eigenschaften) το ονομάζουν κρίση του κοινωνικού συμβολαίου. Μεταπολεμικά ο παγκόσμιος καπιταλισμός μπόρεσε να ξαναχτίσει το λεγόμενο οικοδόμημα του δημοκρατικού έθνους-κράτους. Αφού ξεπέρασε τις μεγάλες αστάθειες της δεκαετίας του '70, για όσους θυμούνται, την πετρελαϊκή κρίση, τις μεγάλες αναταραχές στα εργασιακά συμβόλαια (απεργίες ανθρακωρύχων στο Ην.Βασίλειο), την ανησυχία για τις πρώτες περιβαλλοντικές συνέπειες της άκρατης ανάπτυξης, τα προβλήματα του πληθωρισμού, ήρθε και προσγειώθηκε ανώμαλα στα γκρεμισμένα τείχη του Βερολίνου. Αρκετές χώρες (ΌΧΙ η δική μας) προσπάθησαν να σφίξουν τη δημοσιονομική πολιτική, λόγω πληθωριστικών πιέσεων, με προσαρμογή της απασχόλησης σε πιο ελεύθερα ωράρια (βλ. θατσερικό πείραμα, το ανθεκτικό κράτος του Ρήγκαν, κτλ),,,,,,,,,,,,,,,,,,

θα επανέλθω στην ανάρτηση αργότερα. πάρτε το ως πρόλογο, ως τρέϊλερ ανάρτησης, ως προσεχώς. Συγνώμη και με το συμπάθειο δηλαδή!