Λαϊλιάς και Χορτιάτης

Καμμιά 25αριά χιλιόμετρα πάνω από τις Σέρρες, ανεβαίνεις για τα όρη της Βροντούς. Το βουνό λεγόταν και Γιαϊλιάς, τούρκικη λέξη για τη θερινή αναψυχή, κάτι σαν τα ποντιακά παρχάρια. Παραφρασμένη η λέξη έφτασε ως Λαϊλιάς σε μας και είναι από τα ωραιότερα ορεινά δάση της Μακεδονίας. Αντί να στρίψεις δεξιά για το χιονοδρομικό, συνεχίζεις ευθεία στην πινακίδα που

γράφει Μπαλτά Τσαϊρ (η Πλατεία των ξυλοκόπων). Τέτοια εποχή, τα μονοπάτια που ξεκινούν από το ξέφωτο αυτό είναι όλα στρωμένα με τα ξερά πεσμένα φύλλα των οξυών, σαν καφέ σεντόνι, παχύ και θορυβώδες στο περπάτημα. Είναι απολαυστικές διαδρομές, ξεκούραστες, για παιδιά και γέρους, για νέους και εφήβους, άντρες γυναίκες, καπνιστές και μη. Περίπου στα 1550 μέτρα υψόμετρο, χωρίς μεγάλη υψομετρική διαφορά, ουσιαστικά πεζοπορία ανάμεσα σε πανύψηλες οξιές, βελανιδιές και πεύκα.
Φυσικά από κόσμο, νέκρα!!! Οι Σερραίοι και λοιποί Μακεδόνες προφανώς κατασπάραζαν τα αγριογούρουνα στις κοντινές ταβέρνες, που καιρός για περπάτημα. Το πολύ-πολύ να πανε με τα off-road μάγκικα τους καμμιά βόλτα μπας και ρίξουν τη γκόμενα. Έχουμε παραδεισένια μέρη και τους φερόμαστε ούτε καν σαν τουρίστες, τους φερόμαστε σαν εχτροί, "τι θέλουν και φυτρώνουν τα κωλόδεντρα εδώ να μας κλείνουν τη θέα, να μην μπορούμε να χτίσουμε κανα καταφυγιάκι, κανα σαλέ".
Ότι δεν αξίζουμε τη χώρα μας το 'χω ξαναπεί......
Πάμε τώρα στο άλλο το πιο κοντινό δάσος στο άστυ της Σαλονίκης. Ναι, ναι, το γνωστό καστανόδασος του χορτιάτη (http://oudenoida.blogspot.com/2009/11/blog-post.html)
Ξανακάναμε τη ίδια διαδρομή, μάλλον κάπως παραλλαγμένη από πέρσι, καθότι δεν ακολουθήσαμε το πλήθος και πήγαμε από τα λασπωμένα και τα δύσβατα. ήταν ψιλοπεριπέτεια, απελευθερώσαμε και βιβλία και ξαναεκτιμήσαμε το πανέμορφο δάσος, που συνεχίζει να βρωμίζεται από σκουπίδια, θορύβους "γουρούνων" και φυσικά τις κεραίες των σταθμών. Τα κάστανα είχαν πέσει τα περισσότερα και η υγρασία ήταν ζόρικη, τα πιτσιρίκια και η συμβία ( new entry) στάθηκαν στο ύψος των προσδοκιών (μου) και περάσαμε ένα καταπληκτικό 6ωρο στη φύση (λίγο έξω από την πόρτα μας, που λέει ο λόγος). Δε συνεχίσαμε στους Προσκόπους όπως πέρσι, αν και τους είδαμε που έπαιζαν ένα υπαίθριο παιχνίδι με σκοινιά.
Τα δάση και τα μάτια μας........Κάθε μήνα και σ'άλλο βουνό!