Πεζοπορία στο Χορτιάτη

Χορτιάτης. Βουνό, κοντά στη Σαλονίκη, κάτι λιγότερο από 1200μ. Το Σάββατο στις 1/11 η Πρωτοβουλία Κίνησης Πολιτών Χορτιάτη, η εφημερίδα Χορτιάτης 570, με σπόνσορα το ραδιόφωνο Μύθος 93,4 διοργάνωσε μια πεζοπορία στο καστανόδασος του βουνού.
Μια μαγική πορεία 4,5 περίπου ωρών, ανάμεσα σε απίστευτα χρώματα φθινοπώρου, σε οξυές, βελανιδιές και φυσικά καστανιές.
Είχαμε και την τύχη να έχουμε ξεναγό, τον κ.Νανακούδη, γνώστη της περιοχής, της Ιστορίας της, αλλά και των προβλημάτων της.



Σ΄όλη τη διάρκεια της διαδρομής και τι δεν ακούσαμε. Για τα προϊστορικά του χωριού, τη Ρωμαϊκή της διαδρομή με το υδραγωγείο, τη βυζαντινή της ιστορία. Μας έλεγε για την πορεία των σταυροφόρων προς την Πόλη και τις λεηλασίες τους. Μας έδειξε το σημείο της εκτέλεσης των Ελλήνων (τα περισσότερα γυναικόπαιδα) στην Κατοχή, αλλά και τα σημεία σφαγής και φρίκης στον Εμφύλιο.

Μίλησε για τα μονοπάτια που 'φτιαξαν οι Ινδοί οδηγοί των ΆγγλοΓάλλων του Εκστρατευτικού Σώματος στον Α' ΠΠ. Για τα μονοπάτια των παλιών παγοποιών. Για το πως φτιάχναν παλιά τις "μπάρες", περιμένοντας να παγώσει το νερό απ'τις πηγές του βουνού, πως έσπαγαν τον πάγο με τσεκούρια και τον αποθήκευαν στα "μαγαζιά" για να τον πουλήσουν στη Θεσσαλονίκη το καλοκαίρι. Τρελά πράγματα....

Και είδαμε από ψηλά το"πτώμα" της Κορώνειας, τις απαράδεκτες κεραίες, τους κυνηγούς και τους "γουρουνάδες" (αυτούς με τις μηχανοκίνητες 4Χ4 γουρούνες), να διαταράσσουν όλη την ηρεμία και τη γαλήνη του δάσος. Όλα αυτά τα περιβαλλοντικά εγκλήματα, που ακόμα ψάχνουμε το θύτη.

(Αυτό είναι το κατασκηνωτικό των Προσκόπων. Εκεί το '88, όταν δεν υπήρχε ιδιωτική τηλεόραση, άρα ούτε και κεραίες, έκανα τη Βασική Εκπαίδευση Λυκοπούλων για τους Αρχηγούς/Υπαρχηγούς Αγέλης. Είπα ψέμματα ότι είμαι 19 για να πληρώ τα όρια κι αυτοί (τάχα) το πίστεψαν. Το βρήκα ακριβώς όπως το θυμόμουν. Μου ΄παν ότι είχε γίνει τρισάθλιο και βρωμερό, κι ότι με κόπο το ξανάφεραν στην κατάσταση που βρισκόταν. Να ΄χεις τέτοιες ομορφιές και να τις πετάς στα σκουπίδια! Τι ντροπή!!!)

Μιλήσαμε για τους κραυγαετούς και τους χρυσαετούς, τους λαγούς και την υπόλοιπη άγρια πανίδα.

Αλλά ρε φίλε, είδαμε, μυρίσαμε, ακούσαμε......το δάσος. Τόσο δίπλα μας κι όμως τόσο άγνωστο.

Φύλλα κίτρινα, κόκκινα, καφέ, σ'όλους τους συνδυασμούς. Βατόμουρα κόκκινα/μαύρα, ξινά-γλυκά, τι σημασία έχει; Ξεφλουδίζαμε κάστανα και τα τρώγαμε ωμά, αφού μας ψιλόκοψε και η πείνα. Με τους σκούφους και τα γάντια, αφού είχε παγωνιά, ειδικά στα ανήλια μέρη. Ως και κάτι κοπάδια αγελάδων είδαμε, με τα μοσχαράκια να ψάχνουν τις μαμάδες τους. Ωραίες φάσεις.

Θέλουν βέβαια να το χαρακτηρίσουν Εθνικό Πάρκο ή Περιαστικό Δάσος για να αποτρέψουν περαιτέρω εκμετάλλευσή του (παράνομη υλοτομία κτλ), αλλά δεν νομίζω να καταφέρουν και πολλά. Εξάλλου είναι τέτοια η οικιστική ανάπτυξη, που θυμίζει τα πέριξ της Πάρνηθας (Θρακομακεδόνες, Βαρυμπόμπη). Όταν πρωτοπήγα εκεί το '89, στο Μπάφι, μου φαινόταν τόσο μακριά τα σπίτια και τόσο αραιοκατοικημένη η περιοχή, που όταν, λόγω ενός θειού που χτίζει εκεί, ξαναπήγα πρόσφατα, τρελάθηκα....

Και είπα: Έτσι θα γίνει και με το Χορτιάτη. Θα τον κάψουν μια μέρα, τελείως τυχαία, θα τον αποχαρακτηρίσουν σχεδόν όλο, πάλι τυχαία. Και έτσι τυχαία θα βρεθεί μπαζωμένος και χτισμένος με βιλίτσες και βιλάρες. Που θα νομιμοποιηθούν, τελείως τυχαία και όταν τυχαία ξανακαούν, θα φωνάζουν οι κάτοικοι: "Πού είναι το κράτος;;"

Ωραία πατριδογνωσία. Χιλιοξαναματαεπαναλαμβανόμενη Φυσική Ιστορία.

Ούτε τα βουνά δε θα μπορούμε να πάρουμε σε λίγα χρόνια
Α ρε κατακαημένη Αράχωβα. Μόνο εσύ θα μείνεις....

Υ.Σ. Οι διάδοχοι μ'έβγαλαν ασπροπρόσωπο. Πραγματικά ένοιωσα περήφανος!!!