Κάθομαν κι έβλεπα δυο χελιδόνια σε έξαψη. Το θηλυκό έφτιαχνε και χαλούσε τη φωλιά, προφανώς γιατί κάτι δεν της άρεσε (πάρ'το το σκρίνιο από δω, πήγαινέ το εκεί, το τραπέζι δε μου αρέσει έτσι, γύρισε το λίγο κτλ κτλ) και επειδή πρέπει να προετοιμαστεί για τα γεννητούρια. Ο αρσενικός από την άλλη, δεν την άφηνε σε ησυχία. Πήγαινε από πίσω της και δώσ'του! Αυτή προφανώς ενοχλημένη (έλα που δε θες!) έφευγε, ή αν καθόταν στο σύρμα, τον ζάλιζε στο τιτίβισμα. Μιλάμε για μουρμούρα! Τελικά αφού κατάλαβε ο αρσενικός ότι κοκό δεν "παίζει" για σήμερα και αφού προφανώς του 'γιναν ...καρπούζια από τη γκρίνια, σηκώθηκε κι έφυγε. Και άντε ξανά η θηλυκιά να στήνει το σπίτι....Με ποιον θα μείνεις μωρή άπιστη μοιχαλίδα, που 'διωξες τέτοιο παλλικάρι;; Με καναν σπουργίτη;; Στις εννιά του μακαρίτη, αυτή πηδιέται με σπουργίτι. Άτιμαι γυναίκαι!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου