Να πάνε στην ευχή τα παλιά; Δεν ξέρω. Πάντως weg ist weg, που λένε και στα χωριά μας. Πήρα την απόφαση, που μάλλον την είχε πάρει από μόνη της την απόφαση....η απόφαση! Πολλές φορές είχα αναρωτηθεί, τι τραβάω κι εγώ η χορεύτρια, αλλά ο καθένας θα έλεγε, τα θες και τα τραβάς.
Την κάνουμε κι από κει λοιπόν. Από κει που νόμιζα και πίστευα κι έλπιζα ότι θα ήταν το αποκορύφωμα. Πούτσες! Απάτη ολκής! Αλλά έπρεπε να το δοκιμάσω, δε γινόταν αλλιώς! Έγραψα και τα γράμματα μου στο σωματείο και στο σύλλογο, αλλά φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Τώρα κάτι πρωτοφανές και πρωτόγνωρο, Αποχή, Τάϊμ άουτ, Sabbatical! Wow, fucking genius. Ο μεσήλικας τα'παιξε και ζητάει αλλαγή. Δεν ξέρω, ίσως βγει σε καλό. Σίγουρα πάντως, δεν το είχα υπολογίσει έτσι! Μου βγήκε. Έπρεπε να μου βγει. Δε φοβάμαι τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα, είμαι μεγάλος μαλακας!
You got to serve somebody though. Αποφάσισα να κάνω το σήμερα τέλος κι αρχή. Τρίμηνο τετράμηνο, παραπάνω κανένας σχεδιασμός. Τι ζωή κι αυτή! Οι Σλάβοι σκοτώνονται κι εμείς σκεφτόμαστε τη βενζίνη και τα πυρηνικά. Πόλεμος στην Ευρώπη. Πού στο διάολο σταματά η Ευρώπη; Πού αρχίζει, καλύτερα, να ρωτάς....
Εγώ είμαι η Ευρώπη. Untreuer Grieche, που μου'πε ένας κυριούλης το 2013. Όσο πιο άπιστος, τόσο πιο Ευρωπαίος. Δεν πιστεύω σε κανέναν, δεν πιστεύω σε δουλειά/σπίτι/χώρα διαμονής/χώρα καταγωγής/Άνθρωπος. Πάνε όλα! Η Ευρώπη είναι μια γκιαούρισσα.
Κι εγώ, ένας άνεργος, εκ παραδρομής. Φύσει θέσει αεικίνητος, βρέθηκα σε ρόλο έκπληξη. Αλλά μήπως σταμάτησα και ποτέ να με εκπλήσσω; Εξεπλάγην ευάρεστα. Με το "πάει κι αυτό", κολλάει το "πάμε για άλλα". Αλλά δεν έχει μάλλον άλλα. Ο,τι μοίρασε, μοίρασε. Αν χαράμισες το καλό χαρτί, θα μείνεις με τα λιμά. Σαν την ήπειρο, τα έδωσε όλα. Ελληνικό πνεύμα, Φιλοσοφία, μουσική, Γουτεμβέργιο, Αναγέννηση, Διαφωτισμό, Τεχνολογία, Ίντερνετ (καλά, αυτό σαν να ήρθε απο υπερατλαντικά!).
Τώρα μείναμε με τα ρέστα της και τα ρέστα μου. Ε, ας παίξω τα ρέστα μου, γιατί όχι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου