Εδώ και χρόνια υπάρχει μια ιστορία απελευθέρωσης βιβλίων. Τα βιβλία διαβάζονται από το νόμιμο κάτοχο, αυτόν που τα αγόρασε δηλαδή και μετά αφήνονται κάπου, στην τύχη τους, ώστε να μαζευτούν από όποιον ενδιαφερθεί και να διαβαστούν. Και μετά πάλι να αφεθούν κάπου, για να ξαναπερισυλλεγούν από κάποιον άλλο ενδιαφερόμενο.
Και ούτω καθεξής. Το βιβλίο πλέον δεν είναι απόκτημα, asset ανγκλιστί, αλλά μια προσωρινή διασκέδαση και ψυχαγωγία, που πρέπει να "αφεθεί" ελεύθερο να χαροποιήσει κι άλλους ανθρώπους κι όχι να κλείνεται σε μια βιβλιοθήκη, στριγμωμένο μαζί με άλλα, σφηνωμένο για την ακρίβεια, χωρίς ποτέ να ξαναδιαβαστεί, απλά να ικανοποιεί την ματαιοδοξία μας (ω ρε δες τι βιβλία έχω διαβάσει, είμαι σπουδαγμένος εγώ ξέρεις...)Και φυσικά με το κόστος ενός βιβλίου, μπορούν να το διαβάσουν μπορεί και εκατό άνθρωποι. Θα μου πεις κακό για τους συγγραφείς και τους εκδοτικούς οίκους. Όντως, αλλά τι να κάνουμε;; Κρίση έχουμε, τα βιβλία δεν τρώγονται, άρα είναι τα πρώτα που "κόβονται" από τον προϋπολογισμό. Έτσι κάνεις οικονομία, δίνοντας (και παίρνοντας) βιβλία ο ένας με τον άλλον.
ΟΚ, λες. Και σε τι διαφέρει η φάση αυτή από τη δανειστική βιβλιοθήκη ή από το δανεισμό σε φίλους και γνωστούς;;;;
Το να πας τα βιβλία σε μια δανειστική βιβλιοθήκη, προϋποθέτει ότι ξέρεις πού είναι κάποιες από αυτές και ότι κάποιοι θα πηγαίνουν εκεί. Από μικρή (πικρή) εμπειρία, λέω ότι πιο εύκολα μπαίνεις σε κατάστημα sex-shop με τριχωτούς δονητές στη βιτρίνα, παρά να μπεις σε κάποια δημοτική δανειστική. Εξάλλου η περίπτωση να συναντηθείς τυχαία με ένα βιβλίο σε ένα παγκάκι διαθέτει και μια παιχνιδιάρικη φάση, ένα απροσδόκητο τέλος πάντων, που σε βάζει σε μια σκέψη.
Οι άνθρωποι, που στην Ελλάδα κουβαλούν τη σκυτάλη του BC, είναι ολοφάνερο ότι έχουν μεράκι, κέφι γι'αυτό που κάνουν και θέλουν να το διατηρούν με μηνιαίες συναντήσεις, συνέδρια, θεματικές απελευθερώσεις-τα λεγόμενα challenges. Γνώρισα, αρκετά επιφανειακά η αλήθεια, κάμποσους BCers με 5-6-7 χρόνια στο αντικείμενο και αποκόμισα παρα πολύ καλή εντύπωση. Μια μεγάλη παρέα με ανομοιογενές περιεχόμενο και σύσταση, διαφόρων ηλικιών, ως επί το πλείστον θηλυκού φύλου, αλλά και με αρκετούς άρρενες, από όλα τα μέρη της Ελλάδος, ίσως περισσότερο στα μεγαλύτερα αστικά κέντρα, που ψιλοακομπλεξάριστα μαζεύονται, ανταλλάσουν γνώμες και γενικά, ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΟΥΝ, πράγμα δύσκολο στις μέρες μας. Σίγουρα τα ενεργά μέλη είτε στο site, στα fora είτε στις απελευθερώσεις είναι πολύ λιγότερα από το συνολικό αριθμό μελών, αλλά και πάλι υπάρχει συνεχής κίνηση, νέα μέλη, κτλ. Βέβαια η ανάγκη για επικοινωνία συχνά ξεπερνά την ίδια τη διαδικασία. Για παράδειγμα, υπάρχουν άτομα που βρίσκονται στο BC 5 χρόνια, με 1000+ αναρτήσεις στα fora και δεν έχουν απελευθερώσει ούτε τα μισά βιβλία από όσα έχω απελευθερώσει εγώ σε 4 μήνες. Αλλά υπάρχουν και πρακτικά ζητήματα. Έχει ο άλλος βιβλία στην βιβλιοθήκη του;; Αγοράζει 5-10 το χρόνο; Θέλει να τα δώσει ή τα κρατάει ως κόρη οφθαλμού, μην τυχόν του κλέψει κανείς τη γνώση; Ποιός ξέρει;;
Το ζήτημα είναι ότι πρόκειται πράγματι για μια κοινωνικού περιεχόμενου δράση, λογοτεχνικής πρόφασης αλλά με συνέπεια ανθρώπινους δεσμούς και συνομιλίες σε επίπεδο φιλοαναγνωστικό. Ούτε περισσότερο ούτε λιγότερο. Τα βιβλία είναι θησαυροί, που δεν αβγατίζουν σαν καταθέσεις σε τράπεζες, ούτε μπορούν να σου δώσουν πολλά περισσότερα από όταν πρωτοδιαβαστούν. Το διάβασες;;; Δώσ'το ρε Χριστιανέ και σε καναν άλλο τηλεορασόπληκτο, μπας και την κλείσει τη ρημάδα. Τώρα αν το συγκεκριμένο βιβλίο πρέπει να το κρατήσεις καλά και σώνει, για τον α, β λόγο, κράτα το, δε θα στο πάρουμε με το ζόρι!
Μπες και ενημερώσου για περισσότερα
http://www.bookcrossing.com/
http://www.bookcrossers.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου