Δεν έχω ιδέα πως γίνεται τέτοιο σοβαρό και πρακτικό θέμα να λύνεται με ...συζήτηση και προτάσεις on-line. Παρ'ολα αυτά σήμερα, λέει, είναι η μέρα που όλοι οι μπλόγκερς δηλώνουν σε μια ιστοσελίδα τη συμμετοχή τους, ώστε να ελέγχεται (??) ποιοί κάναν αναρτήσεις για τη φτώχεια. Ε και;;;;; Τα λέμε, να τ'ακούμε, να τα βλέπουμε...Τα θυμόμαστε για λίγο και μετά στα ίδια. Αν δε μπει ο Πεινασμένος Αφρικανός, ο πεινασμένος Γεωργιανός, ο Πεινασμένος Κούρδος, ο Πεινασμένος Γείτονας, τέλος πάντων, μέσα στο σπίτι σου για να σε "φάει", δεν πρόκειται να καταλάβεις την πείνα του. Το βλέπεις μέσα στην κακομοιριά του και το λυπάσαι. Όταν αρχίσεις όμως πραγματικά να το φοβάσαι, να τρέμεις όταν βγαίνεις από σούπερμάρκετ, από τράπεζα, μέσα στο σπίτι σου, τότε να μιλήσουμε για την πείνα και τη φτώχεια των ανθρώπων. Την πείνα που φέρνει απόγνωση και ξυπνάει το πραγματικό βασικό ένστικτο αυτοσυντήρησης. Πρέπει να φάω και να ταϊσω τα παιδιά μου, κι αν χρειαστεί σε τρώω ζωντανό.
Διάβαζα κάτι αστειότητες του στυλ : Φάτε λιγότερο και δώστε κονσέρβες στους άστεγους, ή μαζέψτε τα ρέστα του σούπερμάρκετ για τα τοπικά άσυλα απόρων. Θυμήθηκα μια φοβερή λεζάντα του Quino. Δείχνει ένα βιομήχανο με φαλάκρα, γυαλιά και ριγέ κουστούμι, να δίνει πατρικές συμβουλές: "Και να θυμάσαι γιέ μου, η ευτυχία να μοιράζεσαι το φαϊ σου με έναν απλό εργάτη-και δείχνει το βιομήχανο να φέρνει ένα μπούτι κρέας κι ένα μπουκάλι κρασί στη γωνιά του εργάτη με το ζεμπίλι του, ο οποίος εργάτης δείχνει χαρούμενος-γίνεται δυστυχία όταν ο εργάτης είναι αυτός που θέλει να μοιραστεί το φαϊ του μαζί σου"-και δείχνει τον εργάτη αγριεμένα λυσσασμένο να ορμάει με τα ψίχουλά του στο πλουσιοπάροχα λουκούλλειο τραπέζι του βιομηχάνου.
Διάβαζα κάτι αστειότητες του στυλ : Φάτε λιγότερο και δώστε κονσέρβες στους άστεγους, ή μαζέψτε τα ρέστα του σούπερμάρκετ για τα τοπικά άσυλα απόρων. Θυμήθηκα μια φοβερή λεζάντα του Quino. Δείχνει ένα βιομήχανο με φαλάκρα, γυαλιά και ριγέ κουστούμι, να δίνει πατρικές συμβουλές: "Και να θυμάσαι γιέ μου, η ευτυχία να μοιράζεσαι το φαϊ σου με έναν απλό εργάτη-και δείχνει το βιομήχανο να φέρνει ένα μπούτι κρέας κι ένα μπουκάλι κρασί στη γωνιά του εργάτη με το ζεμπίλι του, ο οποίος εργάτης δείχνει χαρούμενος-γίνεται δυστυχία όταν ο εργάτης είναι αυτός που θέλει να μοιραστεί το φαϊ του μαζί σου"-και δείχνει τον εργάτη αγριεμένα λυσσασμένο να ορμάει με τα ψίχουλά του στο πλουσιοπάροχα λουκούλλειο τραπέζι του βιομηχάνου.
Με λίγα λόγια, αν δεν ξεσηκωθούν όλοι αυτοί οι λαοί, από τη Λατινική Αμερική, την Αφρική, την ΝοτιοΑνατολική Ασία, τα Βαλκάνια, τις χώρες περί την Κασπία, αν δεν ξεσηκωθούν δηλαδή τα 9/10 της Γης, να μπουν στο σπίτι σου, να σου φέρουν το PC στο κεφάλι, το δικό μου, το δικό σου, του κάθε παπαρομπλόγκερ, αν δε βγάλουν χατζάρες και γιαταγάνια, αν δεν πάρουν κεφάλια-"Άσε κάτω το ψωμί ρε"-αν δεν ξυπνήσουν από το θρησκευτικό αποχαύνωμα που βρίσκονται και να ζητήσουν οι ίδιοι αυτά που τους αναλογούν, λυπάμαι αλλά
ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ.
Με ελεημοσύνες και ψιχία, για να βγάζουμε τα σπασμένα του ψευτοανθρωπισμού μας, δε γίνεται να σωθούν τα πεινασμένα παιδιά. Ξεκινήσαμε ως απόγονοι των χιμπαντζήδων και θα καταλήξουμε τη θητεία μας στον κόσμο πάλι ως ζώα, με το δίκιο του ισχυρού να πατάει τον αδύναμο. Αν δεν σε φοβηθεί κάποιος, πως να σε σεβαστεί, να σε ακούσει, να υποχωρήσει, να σου δώσει; Όλες οι ψευτοϊδέες ότι η φύση μας εξελίχθηκε σε κάτι ανώτερο, κάτι ψυχικά υπεράνω σαρκικών αναγκών, είναι απλή θρησκοληψία.
Φτιαχτήκαμε με κυνόδοντες και αδρεναλίνη, όχι με φωτοστέφανα.
Ο πόνος ο δικός μας, μας θρέφει. Όχι ο πόνος του διπλανού.
Όταν θα φοβηθούμε, γιατί πρέπει και θα έρθει η ώρα που θα φοβηθούμε, τότε ξανασυζητάμε για φτώχεια και πείνα και λύσεις "πολιτισμένες".
Καλή όρεξη ....άφοβα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου