Όπως προτείνει και κάποιος πιτσιρικάς, αν παίξεις το πρώτο Unforgiven σε ταχύτητα 1,25 ακούγεται πιο γαμάτο. Για μένα πάντως, που περάσανε και τα χρονάκια μου, πάνω στο γεγονός ότι μιλάμε για 1991 μέχρι 2010, από το πρώτο μέχρι το τρίτο Unforgiven, θεωρώ ότι και των τριών οι στίχοι είναι τρομεροί, δυνατοί, στο μεδούλι, ίσως λίγο παραπάνω του ΙΙΙ.
How can I be lost, if there's got no way to go?
Απολαμβάνουμε Μετάλλικα/Ατσάλικα όπως απολαμβάνουμε έναν καφέ στο ξημέρωμα, όπως τα Βραδεμβούργια στο μισοσκόταδο, ή Γιοβάν Τσαούς σε γεμάτο καπνούς καταγώγι. Γιατί υπάρχει αλήθεια μέσα τους. Καληνύχτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου