12 μέρες πριν τα γενέθλια, λαμβάνω προκαταβολικά το δώρο μου.
Φάγαμε τρελό κυκλοφοριακό από Όφφενμπαχ, ουρές μεγάλες, 4 ώρες για μια διαδρομή μιάμισης ώρας, αλλά άξιζε.
Το support group πολύ δυνατό, Royal Street Orchestra, με έναν Έλληνα στο μπουζούκι/ούτι, 9 μουσικοί επί σκηνής, εκπληκτικοί, World Music, θα τους παρακολουθώ.
Περίμενα λοιπόν σα χαζός, σαν 12χρονος, να βγει το πρότυπό μου, ο άνθρωπος που με εμπνέει, που θα ήθελα να το γνωρίσω, να πιούμε και πέντε τσίπουρα, ίσως να μου παίξει και να του τραγουδήσω, ή το ανάποδο.
Βγήκαν με την Αγρύπνια, συνέχισαν με τα αντι-σουξέ, έλειπε βέβαια ο Φώτης, νομίζω κι ο κλαριτζής, η τρομπέτα κάλυψε επάξια το κενό. Φυσικά είπαν κι από το Κυάνιο, λέω να το παραγγείλω.
Ο Μυστακίδης μεγάλος παίχτης, μεγάλη αξία, αν και αδιάθετος, μουτζουφλός, δεν αντίδρασε ακόμα κι όταν του φώναξα "γεια σου Μυστακίδη άρχοντα!!", δεν πειράζει, μετριόφρων αλλά δένει με το σχήμα τόσο που νομίζεις ότι ο Θανάσης θα ήταν μισός χωρίς αυτόν. Για τη Ματούλα δεν ξέρω, τσιρίζει λίγο παραπάνω απ'ότι θα το άντεχα, αλλά είναι εκφραστική, επικοινωνιακή και έχει ρεύμα. Φωνητικώς είναι πιο τραχιά από τη Μελίνα και τη Φριντζήλα, αλλά έχει μείνει παραπάνω μαζί του από τις άλλες (άπισται γυναίκαι!!), την ουρά την αλόγου τη ψιλοσκότωσε, δεν πράζ', αναπλήρωσε με άλλα.
Το κοινό-- πιτσιρικάδες, φοιτητές, πολύ μούσι, κυρίως νεο-μετανάστες, λιγότεροι απ'ότι φανταζόμουν, αλλά Δευτέρα γαρ, με τις κότες κοιμόμαστε εδώ (ή ξενυχτάμε σπίτια μας). Ήμασταν κι εμείς, οι κάποιας ηλικίας, που νομίζουμε ότι γυρνάμε έτσι το χρόνο.
Δυστυχώς η δουλειά την άλλη μέρα, η κούραση της διαδρομής, ανάγκασε την παρέα (κυρίως το κορίτσι μου, που δεν ήξερε και τη γλώσσα) να φύγει νωρίτερα από το προβλεπόμενο. Με το που είπε ".....κι είχε παιδιά στην ξενιτειά..." την κοπανίσαμε.
Να είστε καλά, Θανάση και λοιποί Λαϊκεδέλικα, μας χαρίσατε ανάσες, οι φωνές είναι ακόμα στα αυτιά μας, καλή δύναμη στην πορεία σας.
ένα μεγάλο ευχαριστώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου