Ας πούμε και μια φανταστική ιστορία, από αυτές που δε γίνονται, από αυτές τις ψεύτικες, τις εξωφρενικές, τις αναληθείς, που δεν έλαβαν ποτέ χώρα.
Ας φανταστούμε ένα Δημόσιο Οργανισμό, π.χ. ένα Νοσοκομείο, ναι, ένα Νοσοκομείο, ας φανταστούμε λοιπόν ένα κάποιο νοσοκομείο σε μια πόλη. Εκεί λοιπόν μπορεί να δούλευε διευθύντρια ενός φαρμακείου μια καλή κυρία, ξανθιά και χαρωπή. Η οποία έκανε κουμάντο καλό, έλυνε κι έδενε, κάθε μέρα μιλούσε με τους γιατρούς, διευθυντές άλλων τμημάτων, κανόνιζε με ιδιαίτερο τρόπο τις προμήθειες των φαρμάκων, σε συνεννόηση με τους φαρμακευτικούς αντιπροσώπους και φυσικά και κάποιους, όχι όλους βέβαια, αλλά σίγουρα αρκετούς καλούς γιατρούς, που για το καλό των ασθενών-πάνω απ'όλα-επέλεγαν το τάδε κι όχι το δείνα φάρμακο. Το αζημίωτο μιλημένο ξηγημένο κι αδήλωτο. Ούτε του παπά.
Η δουλειά καλά στημένη, τα συγκεκριμένα φάρμακα παραγγέλνονταν, στοκάρονταν σε μια γωνιά, μέναν στις κούτες, μπορεί και να έληγαν, δεν έχει σημασία, κάποια στιγμή σε μια απογραφή, ένα χαζούλης γιατρός από αυτούς που δεν καταλαβαίνουν και πολλά, ένα Σάββατο πρωϊ, ας πούμε, ρωτούσε τι γυρεύουν τόσες κούτες εκεί στοιβαγμένες, και του απαντούσαν από το φαρμακείο, αυτά τα κανονίζει η διευθύντρια, μη σε απασχολεί.....
Μια κακή μέρα, ας φανταστούμε το λοιπόν, ότι έγινε μια "καρφωτή", προμελετημένη και μιλημένη, και σκάσαν μύτη κάτι καλόπαιδα του ΣΔΟΕ και της βρίσκουν ένα ποσό σε κάποιους, όχι όλους, λογαριασμούς της, να, ας πούμε χάριν της συζητήσεως δηλαδή, 11 εκατομύρια ευρώ. Ώπα λέει ο Διοικητής, πανικός, να μην το κάνουμε και θέμα (άσε που το έκαναν θέμα πρώτες οι εφημερίδες, που δημοσιοποίησαν και το όνομα της, αν υπήρχε δηλαδή, καθότι εντελώς φανταστική ιστορία). Την εγκαλεί λοιπόν σε μια τύπου ΕΔΕ συζήτηση που της εξηγεί. "Κυρία μου, με γειά σου με χαρά σου, αν θέλεις, κρατάς το παραδάκι βγαίνεις και στη σύνταξη, από μόνη σου, ότι έφαγες έφαγες, κάνεις κι έναν καλό διακανονισμό με τη εφορία και τέλος. Αν θέλεις από την άλλη, το πάμε δικαστικώς, περιμένεις να καθαρίσει το όνομά σου, βγαίνεις σε μια διαθεσιμότητα, κι αν μπορείς να δικαιολογήσεις το ποσό αυτό, μπράβο σου, γυρνάς στη δουλειά σου και ζητάς και μια αποζημίωση για συκοφαντική δυσφήμιση".
Το σκέφτεται η κυρία, ας υποθέσουμε ότι επιλέγει την πρώτη λύση. Την "κάνει" από τη δουλειά, οι υπόλοιποι να μην έχουν χαμπάρι τίποτα. Κάνει κι έναν ωραίο διακανονισμό του στυλ 500 χιλιάρικα σε δύο δόσεις, σε ένα δίμηνο και κλείνει η υπόθεση......
Έλα μου όπως που ο άντρας της ο δικηγόρος, υποθετικά μιλάμε πάντα, τη συμβουλεύει και της λέει, θα καταθέσεις ούτως ει άλλως μήνυση για δυσφήμιση καθότι ακούστηκε το όνομά σου και όχι των άλλων. Οπότε όντως πάει αυτή και ας πούμε ότι καταθέτει τη μήνυση και ζητάει το ποσό των-υποθετικά μιλώντας-500.000, όσα δηλαδή πλήρωσε στην εφορία. Κι αυτό, για να μην ξεράσει 5-6-7 ονοματάκια στον ανακριτή.
Έπεσαν λοιπόν όλοι οι μεγαλογιατροί στο διοικητή, "τρελός είσαι;; πλήρωσε την να μην μας βγάλει στον τάκο και ....εκτεθεί και το νοσοκομείο!!". Οπότε άγνωστο τι πραγματικά έγινε (αν υπήρχε μια τέτοια ιστορία ποτέ), πάντως δεν ξανακούστηκε η υπόθεση και όλοι είπαν θάφτηκε, όλοι καλά, όλοι εντάξει.
Ξανασπάει όμως ο διάβολος το ποδάρι του και να που αλλάζουν και οι συνθήκες και πρέπει να δείξει και κάποια κυβέρνηση σε κάποια ασιατική χώρα, νότια του Μπουρδελιστάν, ότι μπορεί και θέλει να καταπολεμήσει τη διαφθορά, οπότε τι γίνεται;; Την προφυλακίζουν την κακομοίρα τη διευθύντρια και δημοσιεύουν στις εφημερίδες ότι το ποσό που βρέθηκε στους λογαριασμούς της ήταν --ναι, ναι, μαντέψτε το--500.000 και ότι σύμφωνοι, εισαγγελέας κι ανακριτής, αποφάσισαν για το ποινικό της υπόθεσης. Η συνέχεια μόνο στο μυαλό σας καθότι η υπόθεση είναι ντιπ φανταστική....
Αυτά ούτε στα παραμύθια !!!
Ας φανταστούμε ένα Δημόσιο Οργανισμό, π.χ. ένα Νοσοκομείο, ναι, ένα Νοσοκομείο, ας φανταστούμε λοιπόν ένα κάποιο νοσοκομείο σε μια πόλη. Εκεί λοιπόν μπορεί να δούλευε διευθύντρια ενός φαρμακείου μια καλή κυρία, ξανθιά και χαρωπή. Η οποία έκανε κουμάντο καλό, έλυνε κι έδενε, κάθε μέρα μιλούσε με τους γιατρούς, διευθυντές άλλων τμημάτων, κανόνιζε με ιδιαίτερο τρόπο τις προμήθειες των φαρμάκων, σε συνεννόηση με τους φαρμακευτικούς αντιπροσώπους και φυσικά και κάποιους, όχι όλους βέβαια, αλλά σίγουρα αρκετούς καλούς γιατρούς, που για το καλό των ασθενών-πάνω απ'όλα-επέλεγαν το τάδε κι όχι το δείνα φάρμακο. Το αζημίωτο μιλημένο ξηγημένο κι αδήλωτο. Ούτε του παπά.
Η δουλειά καλά στημένη, τα συγκεκριμένα φάρμακα παραγγέλνονταν, στοκάρονταν σε μια γωνιά, μέναν στις κούτες, μπορεί και να έληγαν, δεν έχει σημασία, κάποια στιγμή σε μια απογραφή, ένα χαζούλης γιατρός από αυτούς που δεν καταλαβαίνουν και πολλά, ένα Σάββατο πρωϊ, ας πούμε, ρωτούσε τι γυρεύουν τόσες κούτες εκεί στοιβαγμένες, και του απαντούσαν από το φαρμακείο, αυτά τα κανονίζει η διευθύντρια, μη σε απασχολεί.....
Μια κακή μέρα, ας φανταστούμε το λοιπόν, ότι έγινε μια "καρφωτή", προμελετημένη και μιλημένη, και σκάσαν μύτη κάτι καλόπαιδα του ΣΔΟΕ και της βρίσκουν ένα ποσό σε κάποιους, όχι όλους, λογαριασμούς της, να, ας πούμε χάριν της συζητήσεως δηλαδή, 11 εκατομύρια ευρώ. Ώπα λέει ο Διοικητής, πανικός, να μην το κάνουμε και θέμα (άσε που το έκαναν θέμα πρώτες οι εφημερίδες, που δημοσιοποίησαν και το όνομα της, αν υπήρχε δηλαδή, καθότι εντελώς φανταστική ιστορία). Την εγκαλεί λοιπόν σε μια τύπου ΕΔΕ συζήτηση που της εξηγεί. "Κυρία μου, με γειά σου με χαρά σου, αν θέλεις, κρατάς το παραδάκι βγαίνεις και στη σύνταξη, από μόνη σου, ότι έφαγες έφαγες, κάνεις κι έναν καλό διακανονισμό με τη εφορία και τέλος. Αν θέλεις από την άλλη, το πάμε δικαστικώς, περιμένεις να καθαρίσει το όνομά σου, βγαίνεις σε μια διαθεσιμότητα, κι αν μπορείς να δικαιολογήσεις το ποσό αυτό, μπράβο σου, γυρνάς στη δουλειά σου και ζητάς και μια αποζημίωση για συκοφαντική δυσφήμιση".
Το σκέφτεται η κυρία, ας υποθέσουμε ότι επιλέγει την πρώτη λύση. Την "κάνει" από τη δουλειά, οι υπόλοιποι να μην έχουν χαμπάρι τίποτα. Κάνει κι έναν ωραίο διακανονισμό του στυλ 500 χιλιάρικα σε δύο δόσεις, σε ένα δίμηνο και κλείνει η υπόθεση......
Έλα μου όπως που ο άντρας της ο δικηγόρος, υποθετικά μιλάμε πάντα, τη συμβουλεύει και της λέει, θα καταθέσεις ούτως ει άλλως μήνυση για δυσφήμιση καθότι ακούστηκε το όνομά σου και όχι των άλλων. Οπότε όντως πάει αυτή και ας πούμε ότι καταθέτει τη μήνυση και ζητάει το ποσό των-υποθετικά μιλώντας-500.000, όσα δηλαδή πλήρωσε στην εφορία. Κι αυτό, για να μην ξεράσει 5-6-7 ονοματάκια στον ανακριτή.
Έπεσαν λοιπόν όλοι οι μεγαλογιατροί στο διοικητή, "τρελός είσαι;; πλήρωσε την να μην μας βγάλει στον τάκο και ....εκτεθεί και το νοσοκομείο!!". Οπότε άγνωστο τι πραγματικά έγινε (αν υπήρχε μια τέτοια ιστορία ποτέ), πάντως δεν ξανακούστηκε η υπόθεση και όλοι είπαν θάφτηκε, όλοι καλά, όλοι εντάξει.
Ξανασπάει όμως ο διάβολος το ποδάρι του και να που αλλάζουν και οι συνθήκες και πρέπει να δείξει και κάποια κυβέρνηση σε κάποια ασιατική χώρα, νότια του Μπουρδελιστάν, ότι μπορεί και θέλει να καταπολεμήσει τη διαφθορά, οπότε τι γίνεται;; Την προφυλακίζουν την κακομοίρα τη διευθύντρια και δημοσιεύουν στις εφημερίδες ότι το ποσό που βρέθηκε στους λογαριασμούς της ήταν --ναι, ναι, μαντέψτε το--500.000 και ότι σύμφωνοι, εισαγγελέας κι ανακριτής, αποφάσισαν για το ποινικό της υπόθεσης. Η συνέχεια μόνο στο μυαλό σας καθότι η υπόθεση είναι ντιπ φανταστική....
Αυτά ούτε στα παραμύθια !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου