Κι αν σου ’γραψα,
κι αν σου ’στειλα τραγούδια
με πόνους και πληγές,
δεν τ’ άκουσες,
στις γειτονιές δεν τα ’δες
ν’ ανάβουν πυρκαγιές.
Μακάρι να 'τανε για μένα, Θέ μου γραμμένα
Να πω στους ξεχασμένους
και στους κυνηγημένους
πως στην αγάπη όποιος πληρώνει
δεν ξεχρεώνει.
(Μακάρι να τα είχα γράψει εγώ αυτά, αλλά με πρόλαβε ο Ελευθερίου, ο μπαγάσας!)
Η μουσική του Βαρδή. Τα συναισθήματα και τα βιώματα ολωνών, κοινό κτήμα......
Είναι και κείνο το "παιδιά και μεις της προσφυγιάς, με τον καημό στολίδι, όλη η περιουσία μας, σκοποί του Καζαντζίδη" που βρίσκεται στον ίδιο δίσκο. Χάραξε κάτι μέσα μου, από την πρώτη στιγμή, (ήμουν και μικρός βέβαια), αλλά χωρίς να μπορώ να καταλάβω τότε το γιατί.
Τώρα ξέρω όμως....
Θα τα ανεβάσω προσεχώς σε βίντεο, αλλά μόλις βρω χρόνο και τρόπο. ίσως κι όρεξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου