Ψαλμοί 105.4
Βγαίνεις μεγάλη Παρασκευή, είτε είσαι θρήσκος είτε όχι. Κοινωνική επιταγή γαρ. Η γνωστή υποκρισία του Έλληνα περί τα θρησκευτικά. Βωμολοχεί όλη μέρα, φτύνει, ρεύεται, κλάνει, φέρεται σα ζώο, αγενής και αμόρφωτος, αγροίκος και χωριάτης, είτε φοράει γραβάτα και σακάκι είτε φόρμα είτε ρούχα της δουλειάς. Αλλά ...η θεία κοινωνία, κοινωνία! Αααα όλα κι όλα, μπορεί να πίνουμε τσίπουρα, πιάνοντας κώλους και λέγοντας μαλακίες επί μαλακιών, όταν όμως έρθει εκείνη η ώρα, πάμε μεταλαβαίνουμε και όλα καλά! Keine Hektik! Μετά την ανάσταση και τη λαμπάδα, με το καινούριο ταγέρ και τη καινούρια βαφή, με τις χαιρετούρες και τα χτυπήματα στον ώμο των υποψηφίων, οι άντρες να χαζεύουν γκομενάκια, τα πιτσιρίκια πιτσιρίκες και αντίστροφα (θα πεις κακό είναι αυτό; ΟΚ αυτό το δέχομαι!), μετά λοιπόν την Ανάσταση, θα την πέσουμε και στα μπουζούκια για γαρύφαλλα και πιάτα (παλιά αυτά, αλλά μήπως ξεχάστηκαν κιόλας; δε τα θυμόμαστε;). Έτσι θα τον αινείσουμε κανονικότατα με χορδές και τέλια, με όργανα και τουμπελέκια. Και την επόμενη μέρα, να μακαρίζεις εαυτόν που δεν είσαι γιατρός στα επείγοντα, να μαζεύεις τα τροχαία των μεθυσμένων, και τους πεθαμένους από την πολλή σούρα, να έρχονται οι σαπιοκοιλιάδες που έφαγαν τον άμπακο και την Άρτα, Γιάννενα, πρέβεζα, και λίγο από Μεσολόγγι, με τα εμφράγματά τους και την αχορταγία τους τη θρησκευτική, την εορταστική, την ψεύτικη.
Γιορτή σου λέει, αναστήθηκε ολόκληρος Υιός, ο αίρων τας αμαρτίας του κόσμου. Τέτοιον κόσμο πήγε και αθώωσε;; Πήρε τις αμαρτίες του και τις έκανε φέιγ-βολάν σε γήπεδο της Τούμπας, τις σκόρπισε πανηγυρικά και τώρα βαράει το κεφάλι του στον τοίχο!
Στο προ-προηγούμενο φύλλο της Die Zeit είχε άρθρο για αυτήν την πολυδιαστατικότητα του σημερινού Χριστιανού. Βέβαια κυρίως αναφερόταν στις νέες τεχνολογίες, π.χ. προσευχές μέσω ίντερνετ,κτλ, αλλά μπορούμε να το αναγάγουμε στο δικό μας χάλι, που άμα βλέπουμε παπά τρελαινόμαστε από χαρά και τον αθωώνουμε για ότι κι αν έχει κάνει. Θα πεις και οι Καθολικοί λιγότεροι υποκριτές είναι, που πηδούσαν αβέρτα αγοράκια και κοριτσάκια και τώρα ούτε μια συγνώμη;; Όχι βέβαια, δε μιλάω μόνο για τους κληρικούς τους ορθόδοξους με τις κοιλάρες ίσα με την Αγία Τράπεζα, που μιλάνε για νηστεία και εγκράτεια και χλαπακιάζουν αμάσητες σπαλομπριζόλες, σαφώς έχω την ίδια και χειρότερη εντύπωση για τον Καθολικό Παποκεντρικο συρφετό των Ευρωπαίων.
Κυρίως όμως αναφερόμουν στον Πιστό, τον υποκριτή, τον αδαή, ανήθικο μέσο ανθρωπάκο, που ψήφιζε χρόνια Άνθιμο και Παπαγεωργόπουλο, Χριστόδουλο και Ψωμιάδη, κάνοντας μεγαλόσταυρους . Από μπρος παρθένα και από πίσω έμπαιναν τρένα. Έκανε κομπίνες και βρωμοδουλειές, έκλεβε δημόσιο χρήμα, λεφτά επιδομάτων κάνοντας τον ανάπηρο, μερσεντάρες με κόκκινες πινακίδες, ξέπλενε και καμιά φορά μέσω ερανικών συνδρομών, ώστε να ακουστεί και το όνομά του ως μεγαλοευεργέτη. Ο λαουτζίκος, ο μεροκαματιάρης που περίμενε να του πετάξει το ρουσφετάκι, σαν αντίδωρο, σαν γεναιοδωρία για την Υπέρτατη πράξη ενός πιστού, να ψηφίσει με τον τρόπο του, π.χ. την παρουσία στα εκκλησιαστικά δρώμενα, κι ας μην τα πιστεύει, κι ας τα έχει χεσμένα και τα Χερουβειμ και τα Σεραφείμ, η στομάχα να είν'γεμάτη, η πορτοφόλα και το γκαράζ γεμάτο μπύρες και αμάξια. Ο πιστός εύχεται και προσεύχεται ο θεός να φροντίζει μόνον αυτόν, τους άλλους να τους γράψει στα παλιά των υποδημάτων του.Να δίνει σ'αυτόν φοροαπαλλαγές, αθωωτικές διατάξεις, παραθυράκια και για τους άλλους "χώσ'τους μνημόνια, τι με νοιάζει;". "Εγώ πρόλαβα έβγαλα τα μαύρα μου λεφτάκια στην Ελβετία και στο Λίχτενστάιν, με βοήθησε ο καλός Θεούλης και ο εβραίος λογιστής μου να τη γλυτώσουμε, τι με νοιάζει μένα κατώτατος μισθός και αηδίες, εγώ πάω Εκκλησία κάθε κυριακή, μετά βόλτα στη Βουλιαγμένη, από βδομάδα θα ψηφίσουμε και Βενιζέλο, τον έχουμε ανάγκη, το 'πε και η Γεννηματά".
Αγαπάει ο θεός, όλους τους μασκαράδες Έλληνες γι'αυτό και δεν τους χρεωκοπεί. Τα μπουζούκια μας έμειναν, να αινούμε τον Κύριο που δε αφήσει τον Ψωμιάδη να σαπίζει στη φυλακή, θα προστατεύσει όλους αυτούς τους καλούς ανθρώπους που μας σώζουν με προσευχές από τις Ι.Χ. δυσκολίες μας.
Ορφανοί είμαστε εμείς. χωρίς θεό, χωρίς αγίους να μας σώζουν, χωρίς φωνή, χωρίς κύμβαλα, χωρίς αλαλαγμούς, μας έκοψαν τη λαλιά, μας έκαναν άπιστους, γκιαούρηδες, οι ίδιοι άνθρωποι, οι παππούδες και οι γιαγιάδες με το φάκελο του βουλευτή στο χέρι, το είχε βάλει ο γαμπρός, που μετράει κεφάλια για το ρουσφέτι, μας βυθίζουν οι περιπτεράδες-χαφιέδες, μας σπρώχνουν στο γκρεμό οι νεκροί της παράγκας, οι χαμένοι του ελληνικού ονείρου. Δεν μπορώ να προσευχηθώ στην εκκλησία, με πιάνουν κλάματα για την κατάντια, φιλούν εικόνες και χέρια σαν τους Ιούδες των παιδιών τους (το βράδυ θα τα σπάσουν στο ξύλο), όλη η Ελλάδα μια λαμπάδα, που θα καεί για να λυτρωθεί από μόνη της, δε βλέπει άλλη λύση, σαν πυροτέχνημα να σκάσει, να βλέπουν οι άλλοι, να τρομάζουν, να τη δείχνουν στα παιδιά τα ξένα και να λένε: "είδες, είδες τι παθαίνεις, άμα γλεντάς συνέχεια και διασκεδάζεις με τα λεφτά των άλλων, είδες πώς τρως και τρως και μετά σκας, είδες πώς τιμωρεί ο Θεούλης αυτούς που τον αινούν με μπουζούκια και κλαρίνα, αλλά από πίσω του του ρίχνουν κάτι γαμώσταυρα, νομίζοντας ότι είναι κι αυτός Μπαοκτζής, να, να βλέπεις ότι δεν πρέπει να τρώμε συκωταριές στα κρυφά και μετά σαν καλοί χριστιανοί να ανάβουμε λαμπάδες να μας δουν οι άλλοι"......Ο Πατέρας μου (καθόλου θρήσκος) πάντα έλεγε: "Τα εισερχόμενα δεν πειράζουν, τα εξερχόμενα φέρνουν αμαρτία". Αυτό βέβαια δεν τον εμπόδιζε να λέει τις Χριστοπαναγίες του κι αυτός, όπως όλοι μας, για τους άλλους τα λέμε. Εμείς.......εξαιρούμαστε, εμείς.....είμαστε άλλο.
Δεν κολλάω ούτε με το βρίσιμο, ούτε με τη νηστεία, ούτε με τη Μεγάλη βδομάδα. Φάε όσο θέλεις, φάε και τις κάλτσες σου, βρίσε και τον πατέρα και τη μάνα και τη προγιαγιά του Ιωσήφ, μη σώσεις και νηστέψεις, μη σώσεις και κοινωνήσεις. Αλλά μη γυρνάς στις εκκλησίες να ζητήσεις και να παρακαλέσεις. Όπως τα σκάτωσες ω αδερφέ, έτσι βρες τη λύση μόνος, ούτε Θεό ούτε Αλλάχ. Ούτε παπάς ούτε ζευγάς, πάρ'τα τα κεριά σου και σε άλλη παραλία. Ούτε εφέ με τα κουστούμια στα προαύλια, ούτε σταυρούς και προσκυνήματα, σας σιχάθηκα όλους και εσάς και το Άγιον Όρος σας, που πάτε και μπεκρουλιάζετε για να πάρετε συγχωροχάρτια από γέροντες για κάθε βρωμοδουλειά που κάνετε στον "έξω" κόσμο.
Μεγάλη Εβδομάδα, μικρός κόσμος, κοσμάκης που λένε, άπιστος, άθρησκος, άμυαλος, αλλά κι αχόρταγος κι άμαθος, ανύπαρκτος κατ'ουσίαν, άσ'τα να πάνε, Χριστέ και Βούδα και Μωάμεθ, όλοι μαζί κι ο καθένας χώρια, άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι και να ήξεραν δηλαδή, πολύ που τους νοιάζει, έχουν το δικηγόρο έτοιμο και το βουλευτή stand-by να γλυτώσουν, από κάθε μπαγαμποντιά που ούτε μπορώ να φανταστώ. Το δικό μου το φτωχό μυαλό μέχρι τις off-shore φτάνει, πού να ξέρω εγώ πόσες ακόμα εταιρείες θρησκευτικού ή μη περιεχόμενου μπορούν να υπάρξουν......
Βγαίνεις μεγάλη Παρασκευή, είτε είσαι θρήσκος είτε όχι. Κοινωνική επιταγή γαρ. Η γνωστή υποκρισία του Έλληνα περί τα θρησκευτικά. Βωμολοχεί όλη μέρα, φτύνει, ρεύεται, κλάνει, φέρεται σα ζώο, αγενής και αμόρφωτος, αγροίκος και χωριάτης, είτε φοράει γραβάτα και σακάκι είτε φόρμα είτε ρούχα της δουλειάς. Αλλά ...η θεία κοινωνία, κοινωνία! Αααα όλα κι όλα, μπορεί να πίνουμε τσίπουρα, πιάνοντας κώλους και λέγοντας μαλακίες επί μαλακιών, όταν όμως έρθει εκείνη η ώρα, πάμε μεταλαβαίνουμε και όλα καλά! Keine Hektik! Μετά την ανάσταση και τη λαμπάδα, με το καινούριο ταγέρ και τη καινούρια βαφή, με τις χαιρετούρες και τα χτυπήματα στον ώμο των υποψηφίων, οι άντρες να χαζεύουν γκομενάκια, τα πιτσιρίκια πιτσιρίκες και αντίστροφα (θα πεις κακό είναι αυτό; ΟΚ αυτό το δέχομαι!), μετά λοιπόν την Ανάσταση, θα την πέσουμε και στα μπουζούκια για γαρύφαλλα και πιάτα (παλιά αυτά, αλλά μήπως ξεχάστηκαν κιόλας; δε τα θυμόμαστε;). Έτσι θα τον αινείσουμε κανονικότατα με χορδές και τέλια, με όργανα και τουμπελέκια. Και την επόμενη μέρα, να μακαρίζεις εαυτόν που δεν είσαι γιατρός στα επείγοντα, να μαζεύεις τα τροχαία των μεθυσμένων, και τους πεθαμένους από την πολλή σούρα, να έρχονται οι σαπιοκοιλιάδες που έφαγαν τον άμπακο και την Άρτα, Γιάννενα, πρέβεζα, και λίγο από Μεσολόγγι, με τα εμφράγματά τους και την αχορταγία τους τη θρησκευτική, την εορταστική, την ψεύτικη.
Γιορτή σου λέει, αναστήθηκε ολόκληρος Υιός, ο αίρων τας αμαρτίας του κόσμου. Τέτοιον κόσμο πήγε και αθώωσε;; Πήρε τις αμαρτίες του και τις έκανε φέιγ-βολάν σε γήπεδο της Τούμπας, τις σκόρπισε πανηγυρικά και τώρα βαράει το κεφάλι του στον τοίχο!
Στο προ-προηγούμενο φύλλο της Die Zeit είχε άρθρο για αυτήν την πολυδιαστατικότητα του σημερινού Χριστιανού. Βέβαια κυρίως αναφερόταν στις νέες τεχνολογίες, π.χ. προσευχές μέσω ίντερνετ,κτλ, αλλά μπορούμε να το αναγάγουμε στο δικό μας χάλι, που άμα βλέπουμε παπά τρελαινόμαστε από χαρά και τον αθωώνουμε για ότι κι αν έχει κάνει. Θα πεις και οι Καθολικοί λιγότεροι υποκριτές είναι, που πηδούσαν αβέρτα αγοράκια και κοριτσάκια και τώρα ούτε μια συγνώμη;; Όχι βέβαια, δε μιλάω μόνο για τους κληρικούς τους ορθόδοξους με τις κοιλάρες ίσα με την Αγία Τράπεζα, που μιλάνε για νηστεία και εγκράτεια και χλαπακιάζουν αμάσητες σπαλομπριζόλες, σαφώς έχω την ίδια και χειρότερη εντύπωση για τον Καθολικό Παποκεντρικο συρφετό των Ευρωπαίων.
Κυρίως όμως αναφερόμουν στον Πιστό, τον υποκριτή, τον αδαή, ανήθικο μέσο ανθρωπάκο, που ψήφιζε χρόνια Άνθιμο και Παπαγεωργόπουλο, Χριστόδουλο και Ψωμιάδη, κάνοντας μεγαλόσταυρους . Από μπρος παρθένα και από πίσω έμπαιναν τρένα. Έκανε κομπίνες και βρωμοδουλειές, έκλεβε δημόσιο χρήμα, λεφτά επιδομάτων κάνοντας τον ανάπηρο, μερσεντάρες με κόκκινες πινακίδες, ξέπλενε και καμιά φορά μέσω ερανικών συνδρομών, ώστε να ακουστεί και το όνομά του ως μεγαλοευεργέτη. Ο λαουτζίκος, ο μεροκαματιάρης που περίμενε να του πετάξει το ρουσφετάκι, σαν αντίδωρο, σαν γεναιοδωρία για την Υπέρτατη πράξη ενός πιστού, να ψηφίσει με τον τρόπο του, π.χ. την παρουσία στα εκκλησιαστικά δρώμενα, κι ας μην τα πιστεύει, κι ας τα έχει χεσμένα και τα Χερουβειμ και τα Σεραφείμ, η στομάχα να είν'γεμάτη, η πορτοφόλα και το γκαράζ γεμάτο μπύρες και αμάξια. Ο πιστός εύχεται και προσεύχεται ο θεός να φροντίζει μόνον αυτόν, τους άλλους να τους γράψει στα παλιά των υποδημάτων του.Να δίνει σ'αυτόν φοροαπαλλαγές, αθωωτικές διατάξεις, παραθυράκια και για τους άλλους "χώσ'τους μνημόνια, τι με νοιάζει;". "Εγώ πρόλαβα έβγαλα τα μαύρα μου λεφτάκια στην Ελβετία και στο Λίχτενστάιν, με βοήθησε ο καλός Θεούλης και ο εβραίος λογιστής μου να τη γλυτώσουμε, τι με νοιάζει μένα κατώτατος μισθός και αηδίες, εγώ πάω Εκκλησία κάθε κυριακή, μετά βόλτα στη Βουλιαγμένη, από βδομάδα θα ψηφίσουμε και Βενιζέλο, τον έχουμε ανάγκη, το 'πε και η Γεννηματά".
Αγαπάει ο θεός, όλους τους μασκαράδες Έλληνες γι'αυτό και δεν τους χρεωκοπεί. Τα μπουζούκια μας έμειναν, να αινούμε τον Κύριο που δε αφήσει τον Ψωμιάδη να σαπίζει στη φυλακή, θα προστατεύσει όλους αυτούς τους καλούς ανθρώπους που μας σώζουν με προσευχές από τις Ι.Χ. δυσκολίες μας.
Ορφανοί είμαστε εμείς. χωρίς θεό, χωρίς αγίους να μας σώζουν, χωρίς φωνή, χωρίς κύμβαλα, χωρίς αλαλαγμούς, μας έκοψαν τη λαλιά, μας έκαναν άπιστους, γκιαούρηδες, οι ίδιοι άνθρωποι, οι παππούδες και οι γιαγιάδες με το φάκελο του βουλευτή στο χέρι, το είχε βάλει ο γαμπρός, που μετράει κεφάλια για το ρουσφέτι, μας βυθίζουν οι περιπτεράδες-χαφιέδες, μας σπρώχνουν στο γκρεμό οι νεκροί της παράγκας, οι χαμένοι του ελληνικού ονείρου. Δεν μπορώ να προσευχηθώ στην εκκλησία, με πιάνουν κλάματα για την κατάντια, φιλούν εικόνες και χέρια σαν τους Ιούδες των παιδιών τους (το βράδυ θα τα σπάσουν στο ξύλο), όλη η Ελλάδα μια λαμπάδα, που θα καεί για να λυτρωθεί από μόνη της, δε βλέπει άλλη λύση, σαν πυροτέχνημα να σκάσει, να βλέπουν οι άλλοι, να τρομάζουν, να τη δείχνουν στα παιδιά τα ξένα και να λένε: "είδες, είδες τι παθαίνεις, άμα γλεντάς συνέχεια και διασκεδάζεις με τα λεφτά των άλλων, είδες πώς τρως και τρως και μετά σκας, είδες πώς τιμωρεί ο Θεούλης αυτούς που τον αινούν με μπουζούκια και κλαρίνα, αλλά από πίσω του του ρίχνουν κάτι γαμώσταυρα, νομίζοντας ότι είναι κι αυτός Μπαοκτζής, να, να βλέπεις ότι δεν πρέπει να τρώμε συκωταριές στα κρυφά και μετά σαν καλοί χριστιανοί να ανάβουμε λαμπάδες να μας δουν οι άλλοι"......Ο Πατέρας μου (καθόλου θρήσκος) πάντα έλεγε: "Τα εισερχόμενα δεν πειράζουν, τα εξερχόμενα φέρνουν αμαρτία". Αυτό βέβαια δεν τον εμπόδιζε να λέει τις Χριστοπαναγίες του κι αυτός, όπως όλοι μας, για τους άλλους τα λέμε. Εμείς.......εξαιρούμαστε, εμείς.....είμαστε άλλο.
Δεν κολλάω ούτε με το βρίσιμο, ούτε με τη νηστεία, ούτε με τη Μεγάλη βδομάδα. Φάε όσο θέλεις, φάε και τις κάλτσες σου, βρίσε και τον πατέρα και τη μάνα και τη προγιαγιά του Ιωσήφ, μη σώσεις και νηστέψεις, μη σώσεις και κοινωνήσεις. Αλλά μη γυρνάς στις εκκλησίες να ζητήσεις και να παρακαλέσεις. Όπως τα σκάτωσες ω αδερφέ, έτσι βρες τη λύση μόνος, ούτε Θεό ούτε Αλλάχ. Ούτε παπάς ούτε ζευγάς, πάρ'τα τα κεριά σου και σε άλλη παραλία. Ούτε εφέ με τα κουστούμια στα προαύλια, ούτε σταυρούς και προσκυνήματα, σας σιχάθηκα όλους και εσάς και το Άγιον Όρος σας, που πάτε και μπεκρουλιάζετε για να πάρετε συγχωροχάρτια από γέροντες για κάθε βρωμοδουλειά που κάνετε στον "έξω" κόσμο.
Μεγάλη Εβδομάδα, μικρός κόσμος, κοσμάκης που λένε, άπιστος, άθρησκος, άμυαλος, αλλά κι αχόρταγος κι άμαθος, ανύπαρκτος κατ'ουσίαν, άσ'τα να πάνε, Χριστέ και Βούδα και Μωάμεθ, όλοι μαζί κι ο καθένας χώρια, άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι και να ήξεραν δηλαδή, πολύ που τους νοιάζει, έχουν το δικηγόρο έτοιμο και το βουλευτή stand-by να γλυτώσουν, από κάθε μπαγαμποντιά που ούτε μπορώ να φανταστώ. Το δικό μου το φτωχό μυαλό μέχρι τις off-shore φτάνει, πού να ξέρω εγώ πόσες ακόμα εταιρείες θρησκευτικού ή μη περιεχόμενου μπορούν να υπάρξουν......
Αλληλούϊα.
ΑΙΝΕΙΤΕ
τὸν Θεὸν ἐν τοῖς ἁγίοις
αὐτοῦ, αἰνεῖτε αὐτὸν
ἐν στερεώματι τῆς δυνάμεως
αὐτοῦ· 2 αἰνεῖτε αὐτὸν
ἐπὶ ταῖς δυναστείαις
αὐτοῦ, αἰνεῖτε αὐτὸν
κατὰ τὸ πλῆθος τῆς
μεγαλωσύνης αὐτοῦ. 3 αἰνεῖτε
αὐτὸν ἐν ἤχῳ σάλπιγγος,
αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν
ψαλτηρίῳ καὶ κιθάρᾳ· 4
αἰνεῖτε αὐτὸν ἐν
τυμπάνῳ καὶ χορῷ, αἰνεῖτε
αὐτὸν ἐν χορδαῖς καὶ
ὀργάνῳ· 5 αἰνεῖτε
αὐτὸν ἐν κυμβάλοις
εὐήχοις, αἰνεῖτε αὐτὸν
ἐν κυμβάλοις ἀλαλαγμοῦ. 6
πᾶσα πνοὴ αἰνεσάτω τὸν
Κύριον. ἀλληλούϊα.
Ειρήνη υμίν, ΦΥΛΑΞΟΝ με,
Κύριε, ὅτι ἐπὶ σοὶ ἤλπισα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου