Συμφωνώ με τη ..μετα-λαλήσασα

Το αγριεμένο πλήθος (metarithmisi.gr)

Αγγελική Σπανού, 10/04/2012

Aνάμεσά τους υπάρχουν όλοι: Εξαθλιωμένοι, απελπισμένοι, άνεργοι, νεόπτωχοι, καλοστεκούμενοι που δεν θέλουν να χάσουν αναχρονιστικά προνόμια, νέοι και γέροι, μικροαστοί που ξεβολεύονται, συνειδητοποιημένοι αριστεροί και όψιμοι αντικαπιταλιστές της πλάκας, εθνικιστές και πατριδοκάπηλοι, ευρωσκεπτικιστές και ξενόφοβοι, ευαισθητοποιημένοι για το γονάτισμα της χώρας και άλλοι αναίσθητοι όταν δεν πρόκειται για το δικό τους κομένο επίδομα, φοροφυγάδες και έντιμοι εργαζόμενοι που δοκιμάζονται από την κρίση, πρώην πελάτες του δικομματισμού που προδόθηκαν, αθώοι και συνένοχοι, καλοί και κακοί.

Το αίτημα δεν είναι κοινό: Αλλοι ζητούν επιστροφή στο status quo ante, κάποιοι θέλουν εξευρωπαϊσμό αλλά με κοινωνική δικαιοσύνη, μερικοί ονειρεύονται κατεδάφιση του πολιτικού συστήματος για να εκδικηθούν, ορισμένοι επιδιώκουν το χάος για να το ταιριάξουν με αυτό που βιώνουν ως προσωπική καταστροφή ή δεν ξέρουν τι ακριβώς θέλουν πέρα από το να εκφράσουν το θυμό, την απόγνωση, την απαρέσκειά τους για ό,τι συμβαίνει.

Οι εκδηλώσεις είναι διαφορετικές: Νεράντζια και γιαούρτια στους πολιτικούς, αν τύχει και στον Γ. Νταλάρα, διακηρύξεις σε επίπεδο παρέας για το μαύρισμα που τους περιμένει όταν έρθει η ώρα της κάλπης, χειροκρότημα κάθε ακραίας φωνής ως αντισυστημικής, ανοχή -αν όχι ενθάρρυνση- επιθέσεων εναντίον προσώπων που ταυτίζονται, αυθαίρετα ή όχι, με το σύστημα εξουσίας, αποστασιοποίηση από τα κοινά, ιδιώτευση, αποστροφή του βλέμματος από τη δημόσια σφαίρα με αίσθημα αηδίας.

Δεν υποφέρουν όλοι με τον ίδιο τρόπο: Αλλοι αναζητούν την καλύτερη δυνατή διέξοδο μέσα από τον υπάρχοντα συρφετό και προβληματίζονται για την επιλογή που θα κάνουν πίσω από παραβάν, όλο και περισσότεροι δεν έχουν κανένα ταμπού με την ακροδεξιά, αποενοχοποιούν με πρόσχημα τα πάθη του ελληνικού λαού αντιδημοκρατικές και σκοτεινές αντιλήψεις που μέχρι τώρα έκρυβαν, υποστηρίζουν ανοιχτά «λύσεις» που οδηγούν στα βράχια της δραχμής.

Τα κόμματα απευθύνονται στο αγριεμένο πλήθος με –λίγο ή πολύ- ίδια μεθοδολογία: Υπόσχονται πιλάφια στον παράδεισο που θα έρθει αν φύγει η τρόικα από τη χώρα, αποτάσσονται κάθε εθνικής ευθύνης για την κατάρρευση, γενικολογούν, αοριστολογούν, επιτίθενται στον πολιτικό αντίπαλο με όρους τηλεοπτικής κακοφωνίας, λένε ασύστολα ψέματα για ό,τι προηγήθηκε και για ό,τι θα ακολουθήσει, επικαλούνται τον Θεό και την Παναγία, το ελληνικό δαιμόνιο και το μεγαλείο των προγόνων, λαϊκίζουν, φλυαρούν και επικοινωνούν με τους βαλκανικούς κανόνες που ίσχυαν πριν εκδηλωθεί η κρίση.

 Παρακάτω λέει για το ζήτημα με τη χρηματοδότηση των κομμάτων κι έχει δίκιο, νομίζω, αλλά το ζήτημα με τον κόσμο που αγριεύεται, που κάποιοι τον χαϊδεύουν για να τους ψηφίσει, άλλοι το δαιμονοποιούν ως προβοκάτορα, άλλοι τον υμνούν ως "μέγα δημοκράτη λαό". Γενικώς από το καλάθι του αγανακτισμένου λαού, καθένας παίρνει ό,τι του γουστάρει και το βολεύει στην τρέχουσα συγκυρία. 

Ο Κόσμος δεν είναι Ένας Κόσμος, μια Μάζα. Μας βολεύει κοινωνιολογικώς να τον αντιμετωπίζουμε έτσι είτε στις Εκλογές είτε στην ανάλυση της συμπεριφοράς του. Αλλά αναλύεται σε πολλές, ίσως και άπειρες υπο-ομάδες, με διαφορετικά εξελικτικά χαρακτηριστικά, σε απλή μορφή (φύλο, χρώμα, γλώσσα κτλ), πιο πολύπλοκα (ακαδημαϊκή μόρφωση, επαγγελματική εμπειρία κτλ) και ακόμα πιο "φευγάτα" (συνδυασμοί παρόντων επιθυμιών με προηγούμενα βιώματα και συνειδησιακές συγκρούσεις ). Σε ποιον να στηριχτείς; Ποιον να πιστέψεις ως αληθινό και γνήσιο ΛΑΟ; Ποιος κατέχει την αμεσότητα των δημοκρατικών διαδικασιών; Ποιοι μέσα στο συρφετό που γιουχάρει ή καίει στολές ή βρίζει γηπεδικά ή πετάει γιαούρτια είναι "δικαιολογημένα οργισμένοι", μη έχοντες άλλη επιλογή εκτόνωσης/αντίδρασης;; Η απάντηση σε λαϊκιστικό επίπεδο είναι πάντα απλή κι εύκολη: Μα φυσικά ΟΛΟΙ!!!!

Με ΟΛΟΥΣ λοιπόν πρέπει να προχωρήσει και αυτή η περίοδος της Ιστορίας μας. Αν αρχίσει κάποιος να ξεχωρίζει και να ξεδιαλέγει φακές και ρεβύθια, κλάφτα Χαράλαμπε!! Μαύρο φίδι (χρυσαυγίτικο) που μας έφαγε! Θα βγαίνουμε για διαδηλώσεις στους δρόμους και θα καταλήγουμε να γιαουρτώνουμε ο ένας τον άλλον. Πολυκομματική βουλή θέλουμε;;  Καθείς και το κόμμα του! Διαίρει και κυβέρνα, κατά το μοναχός χόρευε και όσο θέλεις πήδα. Αλλά υπάρχει και η φοβία της ακυβερνησίας, καθότι όλοι θέλουν να αντιδράσουν, αλλά όχι να δράσουν. Πάντα η άρνηση είναι ευκολότερη, απ'ότι μια θέση. 

Θα δούμε. Όοοοοταν γίνουν οι εκλογές και όοοοοσοι ψηφίσουν, όοοο,τι κι αν ψηφίσουν, θα είναι πάντα και σαφέστατα μια ΛΑΪΚΗ εντολή. Ο Λαός μίλησε, θα πουν! 

Για να δούμε, θα μιλήσει ή θα γκαρίξει;;;;;; (πολλοί) (Λαϊκοί) Γάϊδαροι μαλώνανε σε ξένο (ευρωπαϊκό πλέον) αχυρώνα.