ΜΥΡΩΜΕΝΟΙ ΣΤΙΧΟΙ (δικό του, αλλουνού, ποιος ξέρει;;) Συγνώμη κιόλας, αλλά ο αθυρόστομος είναι άλλος. Στην Ελλάδα, μπορείς να πεις τα πάντα, αρκεί να το έχει πει κάποιος άλλος πρώτα
Τίποτε δεν απόμεινε
στον κόσμο πια για μένα,
όλα βρωμούν τριγύρω μου
και φαίνονται χεσμένα.
Μόνο σκατά φυτρώνουνε
στον τόπο αυτό τον άγονο
κι όλοι χεσμένοι είμαστε,
σκατάδες στο τετράγωνο.
Μας έρχεται κάθε σκατάς,
θαρρούμε πως σωθήκαμε,
μα μόλις φύγει βλέπομε
πως αποσκατωθήκαμε.
Σκατά βρωμάει τούτος δω,
σκατά βρωμά κι εκείνος,
σκατά βρωμάει το σκατό,
σκατά βρωμά κι ο κρίνος.
Σκατά κι εγώ, μες στα σκατά,
και με χαρτί χεσμένο
ό,τι κι αν γράψω σαν σκατό
προβάλλει σκατωμένο.
Σκατά τα πάντα θεωρώ
και χωρίς πια να απορώ,
σκατά μασώ, σκατά ρουφώ,
σκατά πάω να χέσω,
απ’ τα σκατά θα σηκωθώ
και στα σκατά θα πέσω.
Οταν πεθάνω χέστε με,
τα κόλλυβά μου φάτε
Και πάλι ξαναχέστε με
και πάλι ξαναφάτε
μα απ’ τα γέλια τα πολλά
κοντεύω ν’ αρρωστήσω
και δεν μπορώ να κρατηθώ,
μου φεύγουν από πίσω.
Σκατά ο μεν, σκατά ο δε,
σκατά ο κόσμος όλος
κι απ’ το πολύ το χέσιμο
μου πόνεσε ο κώλος!
Γεώργιος Σουρής. Μέγας, Διαχρονικός, Απόλυτα επιβεβαιωμένος στα χρόνια που ακολούθησαν.
Ο Πατέρας μου είχε μια ανθολογία έργων του, τον Ρωμηό, διαλόγους με το Φασουλή και κάτι άλλα σκόρπια. Την είχε στη βιβλιοθήκη, τέλη '70 κι εγώ την άνοιγα, τη σκάλιζα, (ήταν περίπου η περίοδος που άνοιγα στο λεξικό να βρω ωραίες και ενδιαφέρουσες λέξεις, "πούστης", "πουτάνα" κτλ). Μου άρεσε που έβριζε με έναν "αρχαίο" τρόπο, καθαρευουσιάνικο. Τότε μήπως καταλάβαινα το περιεχόμενο;;;; Πέρασαν χρόνια για να ξαναδιαβάσω Σουρή. Ο άνθρωπος δεν κρυβόταν από ξύλινα λόγια και ψεύτικα, στολισμένα σχήματα. Τα 'λεγε όπως τα αισθανόταν, όπως το λέει η ψυχή μας η ρωμαίϊκη.
.......Σκατά ο κόσμος όλος!!!!!!
Καὶ ψωμοτύρι καὶ γιὰ καφὲ
τὸ «δὲ βαρυέσαι» κι «ὢχ ἀδερφέ».
Ὡσὰν πολίτης, σκυφτὸς ραγιᾶς
σὰν πιάσει πόστο: δερβεναγᾶς.
Θέλει ἀκόμα -κι αὐτὸ εἶναι ὡραῖο-
νὰ παριστάνει τὸν εὐρωπαῖο.
Στὰ δυὸ φορώντας τὰ πόδια πού ῾χει
στό ῾να λουστρίνι, στ᾿ ἄλλο τσαρούχι.
Και για το τέλος............
Γι᾿ αὐτὸ τὸ κράτος, ποὺ τιμᾶ τὰ ξέστρωτα γαϊδούρια,
σικτὶρ στὰ χρόνια τὰ παλιά, σικτὶρ καὶ στὰ καινούργια!
Τίποτε δεν απόμεινε
στον κόσμο πια για μένα,
όλα βρωμούν τριγύρω μου
και φαίνονται χεσμένα.
Μόνο σκατά φυτρώνουνε
στον τόπο αυτό τον άγονο
κι όλοι χεσμένοι είμαστε,
σκατάδες στο τετράγωνο.
Μας έρχεται κάθε σκατάς,
θαρρούμε πως σωθήκαμε,
μα μόλις φύγει βλέπομε
πως αποσκατωθήκαμε.
Σκατά βρωμάει τούτος δω,
σκατά βρωμά κι εκείνος,
σκατά βρωμάει το σκατό,
σκατά βρωμά κι ο κρίνος.
Σκατά κι εγώ, μες στα σκατά,
και με χαρτί χεσμένο
ό,τι κι αν γράψω σαν σκατό
προβάλλει σκατωμένο.
Σκατά τα πάντα θεωρώ
και χωρίς πια να απορώ,
σκατά μασώ, σκατά ρουφώ,
σκατά πάω να χέσω,
απ’ τα σκατά θα σηκωθώ
και στα σκατά θα πέσω.
Οταν πεθάνω χέστε με,
τα κόλλυβά μου φάτε
Και πάλι ξαναχέστε με
και πάλι ξαναφάτε
μα απ’ τα γέλια τα πολλά
κοντεύω ν’ αρρωστήσω
και δεν μπορώ να κρατηθώ,
μου φεύγουν από πίσω.
Σκατά ο μεν, σκατά ο δε,
σκατά ο κόσμος όλος
κι απ’ το πολύ το χέσιμο
μου πόνεσε ο κώλος!
Γεώργιος Σουρής. Μέγας, Διαχρονικός, Απόλυτα επιβεβαιωμένος στα χρόνια που ακολούθησαν.
Ο Πατέρας μου είχε μια ανθολογία έργων του, τον Ρωμηό, διαλόγους με το Φασουλή και κάτι άλλα σκόρπια. Την είχε στη βιβλιοθήκη, τέλη '70 κι εγώ την άνοιγα, τη σκάλιζα, (ήταν περίπου η περίοδος που άνοιγα στο λεξικό να βρω ωραίες και ενδιαφέρουσες λέξεις, "πούστης", "πουτάνα" κτλ). Μου άρεσε που έβριζε με έναν "αρχαίο" τρόπο, καθαρευουσιάνικο. Τότε μήπως καταλάβαινα το περιεχόμενο;;;; Πέρασαν χρόνια για να ξαναδιαβάσω Σουρή. Ο άνθρωπος δεν κρυβόταν από ξύλινα λόγια και ψεύτικα, στολισμένα σχήματα. Τα 'λεγε όπως τα αισθανόταν, όπως το λέει η ψυχή μας η ρωμαίϊκη.
.......Σκατά ο κόσμος όλος!!!!!!
Καὶ ψωμοτύρι καὶ γιὰ καφὲ
τὸ «δὲ βαρυέσαι» κι «ὢχ ἀδερφέ».
Ὡσὰν πολίτης, σκυφτὸς ραγιᾶς
σὰν πιάσει πόστο: δερβεναγᾶς.
Θέλει ἀκόμα -κι αὐτὸ εἶναι ὡραῖο-
νὰ παριστάνει τὸν εὐρωπαῖο.
Στὰ δυὸ φορώντας τὰ πόδια πού ῾χει
στό ῾να λουστρίνι, στ᾿ ἄλλο τσαρούχι.
Και για το τέλος............
Γι᾿ αὐτὸ τὸ κράτος, ποὺ τιμᾶ τὰ ξέστρωτα γαϊδούρια,
σικτὶρ στὰ χρόνια τὰ παλιά, σικτὶρ καὶ στὰ καινούργια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου