Μια φίλη μου έστειλε κάτι από το antinews.gr, παραφρασμένα ποιήματα του Καβάφη, στοχευμένα σε αυτόν που "θα προχωρήσει μπροστά αγνοώντας το πολιτικό κόστος"
Απολείπειν ο θεός Γεώργιον (κατά κόσμον ΓΑΠ)
Σαν άξαφνα, ώρα μεσάνυχτα, ακουστεί
ένα ελικόπτερο πάνω απ τις στέγες να περνά,
με θόρυβο απαίσιο και με στριγγές φρουρών να προσεγγίζει,
Την τύχη σου, αχρείαστη πια,
Τα έργα σου που πέτυχαν την προδοσία,
Τα σχέδια των Χειριστών
που τά έκανες όλα πράξη, σκέψου…
και μη ανωφέλετα, με ανακούφιση πως γλύτωσες, στενάξεις!
*
Προπάντων να μη ξεχαστείς,
Μη το πιστέψεις καν, πως θα γλυτώσεις,
Μάταιες ελπίδες πως τα κατάφερες,
μη καν, σκεφτείς πως έχεις!
*
Σαν έτοιμος από καιρό, σαν το θαρσσίμι,
που δεν του ταίριαζε, μα αξιώθηκε μια τέτοια χώρα
Τρέξε όσο πιο γρήγορα μπορείς σε μια ταράτσα!
Να το προλάβεις το φευγιό, χωρίς μια σκέψη…
Και μη σταθείς να τα ακούσεις των υπηκόων σου τα μπενελίκια!!
Τσακίσου ν΄ ανεβείς και να χαθείς μες΄ τα σκοτάδια
Μπα και γλυτώσεις!!!
Γιατι εκεί θα στέκονται…
μα με ντουφέκια παλιακά, μα με σφεντόνες, μα με γιαούρτια!
Τα ελικόπτερα των μυστικών συμμάχων σου θαναι καλό σημάδι!
Δεν θα σ΄ αφήσουν εύκολα, αυτή την Χωρα να εγκαταλείψεις
κι ατιμώρητα, μ΄ ενα ελικόπτερο να την αφήσεις!
Σπεύσε κι αποχαιρέτα την των Αθηνών την πόλη, όσο προφτάνεις!
Ηγεμών εκ Βορείου Αμερικής ή Δυτικής Λιβύης
Άρεσε γενικώς στην Αλεξάνδρεια,
τες δέκα μέρες που διέμεινεν αυτού,
ο ηγεμών εκ Βορείου Αμερικής
Γεώργιος, υιός του Ανδρέα….
Ως τ’ όνομά του,
κ’ η περιβολή, κοσμίως, ελληνική.
δέχονταν ευχαρίστως τες τιμές,
αλλά δεν τες επιζητούσεν·
ήταν μετριόφρων.
Αγόραζε βιβλία ελληνικά και λάπτοπ
ιδίως ιστορικά και φιλοσοφικά. και γκάζετς
Προ πάντων δε άνθρωπος λιγομίλητος.
Θάταν βαθύς στες σκέψεις, διεδίδετο,
κ’ οι τέτοιοι τόχουν φυσικό να μη μιλούν πολλά.
…ιδίως στες παραμονές των εκλογών
…Μη και σκορπίσουν την καρδάρα…
Μήτε βαθύς στες σκέψεις ήταν, μήτε τίποτε.
Ένας τυχαίος, αστείος άνθρωπος.
Πήρε όνομα ελληνικό,
ντύθηκε σαν τους Έλληνας,
χόρεψε σαν Έλληνας
έμαθ’ επάνω, κάτω σαν τους Έλληνας να φέρεται
κ’ έτρεμεν η ψυχή του μη τυχόν χαλάσει
την καλούτσικην εντύπωσι
μιλώντας με βαρβαρισμούς δεινούς τα ελληνικά,
κ’ οι Αλεξανδρινοί τον πάρουν στο ψιλό,
ως είναι το συνήθειο τους, οι απαίσιοι.
*
Γι’ αυτό και περιορίζονταν σε λίγες λέξεις,
προσέχοντας με δέος τες κλίσεις και την προφορά·
κ’ έπληττεν ουκ ολίγον
έχοντας κουβέντες στοιβαγμένες μέσα του.
Εγώ από τη μεριά μου, δεν ήθελα να εκτονωθώ στο κακόμοιρο αυτό παιδί, που η μοίρα και η Λέσχη το έριξαν στις κακοτοπιές αυτές.
Με 3-4 λεξούλες, αλλάζουν νόημα και τα τείχη
Τείχη (ή γαμώ την τύχη μου)
Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κι υψηλά τριγύρω μου έκτισαν χρέη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει, τις να πταίει;
διότι πράγματα πολλά να κάμω δεν είχον.
Ά όταν έκτιζαν τα χρέη, επιθυμών κι εγώ να κλέψω.
Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον τραπεζών ή ήχον.
Ενσυνειδήτως μ’ έκλεισαν απο την Ευρώπη έξω.
Απολείπειν ο θεός Γεώργιον (κατά κόσμον ΓΑΠ)
Σαν άξαφνα, ώρα μεσάνυχτα, ακουστεί
ένα ελικόπτερο πάνω απ τις στέγες να περνά,
με θόρυβο απαίσιο και με στριγγές φρουρών να προσεγγίζει,
Την τύχη σου, αχρείαστη πια,
Τα έργα σου που πέτυχαν την προδοσία,
Τα σχέδια των Χειριστών
που τά έκανες όλα πράξη, σκέψου…
και μη ανωφέλετα, με ανακούφιση πως γλύτωσες, στενάξεις!
*
Προπάντων να μη ξεχαστείς,
Μη το πιστέψεις καν, πως θα γλυτώσεις,
Μάταιες ελπίδες πως τα κατάφερες,
μη καν, σκεφτείς πως έχεις!
*
Σαν έτοιμος από καιρό, σαν το θαρσσίμι,
που δεν του ταίριαζε, μα αξιώθηκε μια τέτοια χώρα
Τρέξε όσο πιο γρήγορα μπορείς σε μια ταράτσα!
Να το προλάβεις το φευγιό, χωρίς μια σκέψη…
Και μη σταθείς να τα ακούσεις των υπηκόων σου τα μπενελίκια!!
Τσακίσου ν΄ ανεβείς και να χαθείς μες΄ τα σκοτάδια
Μπα και γλυτώσεις!!!
Γιατι εκεί θα στέκονται…
μα με ντουφέκια παλιακά, μα με σφεντόνες, μα με γιαούρτια!
Τα ελικόπτερα των μυστικών συμμάχων σου θαναι καλό σημάδι!
Δεν θα σ΄ αφήσουν εύκολα, αυτή την Χωρα να εγκαταλείψεις
κι ατιμώρητα, μ΄ ενα ελικόπτερο να την αφήσεις!
Σπεύσε κι αποχαιρέτα την των Αθηνών την πόλη, όσο προφτάνεις!
Ηγεμών εκ Βορείου Αμερικής ή Δυτικής Λιβύης
Άρεσε γενικώς στην Αλεξάνδρεια,
τες δέκα μέρες που διέμεινεν αυτού,
ο ηγεμών εκ Βορείου Αμερικής
Γεώργιος, υιός του Ανδρέα….
Ως τ’ όνομά του,
κ’ η περιβολή, κοσμίως, ελληνική.
δέχονταν ευχαρίστως τες τιμές,
αλλά δεν τες επιζητούσεν·
ήταν μετριόφρων.
Αγόραζε βιβλία ελληνικά και λάπτοπ
ιδίως ιστορικά και φιλοσοφικά. και γκάζετς
Προ πάντων δε άνθρωπος λιγομίλητος.
Θάταν βαθύς στες σκέψεις, διεδίδετο,
κ’ οι τέτοιοι τόχουν φυσικό να μη μιλούν πολλά.
…ιδίως στες παραμονές των εκλογών
…Μη και σκορπίσουν την καρδάρα…
Μήτε βαθύς στες σκέψεις ήταν, μήτε τίποτε.
Ένας τυχαίος, αστείος άνθρωπος.
Πήρε όνομα ελληνικό,
ντύθηκε σαν τους Έλληνας,
χόρεψε σαν Έλληνας
έμαθ’ επάνω, κάτω σαν τους Έλληνας να φέρεται
κ’ έτρεμεν η ψυχή του μη τυχόν χαλάσει
την καλούτσικην εντύπωσι
μιλώντας με βαρβαρισμούς δεινούς τα ελληνικά,
κ’ οι Αλεξανδρινοί τον πάρουν στο ψιλό,
ως είναι το συνήθειο τους, οι απαίσιοι.
*
Γι’ αυτό και περιορίζονταν σε λίγες λέξεις,
προσέχοντας με δέος τες κλίσεις και την προφορά·
κ’ έπληττεν ουκ ολίγον
έχοντας κουβέντες στοιβαγμένες μέσα του.
Εγώ από τη μεριά μου, δεν ήθελα να εκτονωθώ στο κακόμοιρο αυτό παιδί, που η μοίρα και η Λέσχη το έριξαν στις κακοτοπιές αυτές.
Με 3-4 λεξούλες, αλλάζουν νόημα και τα τείχη
Τείχη (ή γαμώ την τύχη μου)
Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κι υψηλά τριγύρω μου έκτισαν χρέη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει, τις να πταίει;
διότι πράγματα πολλά να κάμω δεν είχον.
Ά όταν έκτιζαν τα χρέη, επιθυμών κι εγώ να κλέψω.
Αλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον τραπεζών ή ήχον.
Ενσυνειδήτως μ’ έκλεισαν απο την Ευρώπη έξω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου