Εννοείται ότι δε ζούμε σε κοινωνία αγγέλων. Κάθε απλή μας, καθημερινή κίνηση, ακόμα και η πιο ασήμαντη δραστηριότητα, διακρίνεται από υστεροβουλία, καχυποψία και επιφυλακτικότητα. Λες σε κάποιον “Καλημέρα” κι εκείνος αναρωτιέται “Μμμ, κάπου το πάει αυτός ο πούστης, αλλά δεν έχω καταλάβει ακόμα που”. Δεν εμπιστεύεσαι κανέναν και κανένας δε σε εμπιστεύεται. Φεύγεις απ'το σπίτι σου και σκέφτεσαι “να τηλεφωνήσω όταν γυρίσω μη βρεθώ και προ εκπλήξεως”. Πας στη δουλειά και λες “το πήρα το τσίγκινο σώβρακο?”. Φεύγεις απ'τη δουλειά και μετράς τα μαχαίρια στην πλάτη σου: “Πάλι καλά, σήμερα ήταν μόνο 7”. Ακούς ειδήσεις και λες “πόσα ψέματα θ'ακούσω πάλι”.
Κάθε φωνήεν ή σύμφωνο που σου λεν, κουβαλάει από πάνω της έναν τόνο υποννοούμενα. Όλες οι θεωρίες συνωμοσίας, που μπορούν να εφευρεθούν βρίσκουν σήμερα το πιο πρόσφορο έδαφος. Όλοι έχουμε συμφωνήσει και πιστεύουμε ότι δεν πρέπει να πιστεύεις τίποτε. Που στην ουσία σημαίνει ότι τα πιστεύουμε όλα.
Γυναίκες, φίλοι, συγγενείς, συνάδελφοι, όλοι είναι υποψήφιοι "δολοφόνοι" σου. 
Σωματικά, ψυχικά, βιολογικά, κοινωνικά, επαγγελματικά.
Ιδιαίτερη προσοχή σε επιφωνήματα στυλ "Αγάπη μου" "Μεγάλε" "Που 'σαι κολλητέ" "Μπράβο κύριε διευθυντά" και άλλα συναφή. Όπου σου λεν
"Μη φοβάσαι φίλε εγώ είμαι δω" υπάρχει πουστιά.
"Μα εγώ θέλω το καλό σου"....Πουστιά.
"Φυσικά μπορείς να με εμπιστεύεσαι".....Πουστιά.
"Δεν πρόκειται για τα λεφτά"......Πουστιά.
Μετά από αυτούς, τους πιο κοντινούς, βρίσκεται ο ευρύτερος κύκλος. Ο πελάτης σου, ο οδηγός του ταξί, ο μανάβης, ο αστυνομικός που σου δίνει κλήση και πολλοί άλλοι. Όλους τους κοιτάς με μισό μάτι. Όλοι θέλουν να σε κλέψουν, να σε φάνε ζωντανό ή πεθαμένο, αναλόγως.
Πιο πέρα είναι ο βουλευτής σου, ο πρωθυπουργός σου ή αυτός της διπλανής χώρας, οι εκάστοτε πλανητάρχες, ορατοί τε και αόρατοι. Εννοείται ότι γι' αυτούς είσαι λιγότερο σημαντικός από τη τσίχλα που κόλλησε στο παπούτσι τους. Άρα σε θυσιάζουν οποιαδήποτε στιγμή, χωρίς δεύτερη σκέψη. Με μια ασφαλιστική μεταρρύθμιση, με μια πατριωτική έξαρση-πρόβα πολέμου, με μια ελεγχόμενη επιδημία αγνώστων ιών και αοράτων ακτινοβολιών, με ότι σκαρφιστεί ο πιο καχύποπτος νους.
Και όλα γίνονται με τις καλύτερες προθέσεις.
Και αυτή η κατρακύλα μάλλον δεν έχει τέλος.
Εν οίδα (και αφού κοιτάξω δεξιά κι αριστερά και μπρος και πίσω και πάνω και κάτω)
Σας χαιρετώ (αν και δε σας εμπιστεύομαι πολύ-πολύ)
1 σχόλιο:
Λοιπον... εχω αρχισει να μη σε εμπιστευομαι. Τελικα μηπως τα εχεις "παρει" και εχεις μειωμενη αποδοση στο κρισιμο ματς της Κυριακης?
Αντε καλα , δεν πειραζει. Εγω δεν φευγω αν δεν κερδισουμε την Κυριακη. Θα το παρω το ματς , ειτε θελετε ειτε οχι. Τα ψεματα τελειωσαν. Θα το παρω μονος το ματς! 30ποντους θα βαλω. ΤΕΛΟΣ
Δημοσίευση σχολίου