....ή με ακούει αυτό, όπως το ακούω!
Δύσκολος ο Θανάσης, σου βάζει δύσκολα, εδώ και κάποια χρόνια δηλαδή. Εγώ έφυγα για Γερμανία με τον Ελάχιστο Εαυτό, του '11.
Μετά από την Πρόσκληση σε δείπνο κυανίου (δεν ξέρω, δεν έχω άποψη, πέρασε μέσα μου και δεν ακούμπησε, ίσως πρέπει να τον ξανακουσω) κι έναν δίσκο λάιβ από 5-6 χρόνια συναυλιών, βγαίνουν το '18 και το '21 μες στην πανδημία δύο δίσκοι με κύριο ερμηνευτή το Σωκράτη (το στόμα που γελά και ο απροστάτευτος). Επίσης μέτριο ενδιαφέρον από μεριάς μου. Είχα αλλάξει κι εγώ βέβαια, στο ενδιάμεσο και δεν είδα αυτό το συνεχιζόμενο γαϊτανάκι στη σκέψη του.
Οπότε με ένα κενό στη δισκογραφία, είπα να ακούσω τον πρόσφατο δίσκο. Το Ουρμπανουμ. εδώ
Το άκουσα. Δεν την άκουσα.
Το ξαναάκουσα. Μπα.
Όχι. Δυστυχώς για μένα. Αυτός είναι δημιουργός. Εγώ δεν μπορώ να ακολουθήσω.
Πίσω στα παλιά του. Πίσω στα παλιά μου.
Αντίο Θανάση.