Έτσι με ονόμασε ο γιος μου.
Δε με είχα σκεφτεί ποτέ έτσι. Ότι είμαι ένας τέτοιος.
Δεν ακούγεται τίτλος τιμής. Έχει το τυχαίο μέσα του, που κάνει το αληθινό λιγότερο συνειδητό και δόκιμο. Ποντάρω στην αλήθεια μου. Πάντα σ'αυτην πόνταρα. Αλλά έχανα κυρίως. Αλλά ξαναπόνταρα, δεν το άφηνα. Μέχρι πρόπερσι. Αυτό ήταν. Δεν υπάρχει άλλο τζόγος, ούτε αλήθεια.
Ούτε και χρόνος για αλλά τυχερά παιχνίδια.
Ούτε καν χρόνος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου