Αχ και να μουν ιππότης Jedi!
Να πολεμάω στου Coruscant τα κάστρα
Και το φωτόσπαθο να βγάζει φωτιά
Και να κρατάω τις νύχτες τη Λέϊα
Την Πριγκηπέσσα αγκαλιά!
Στον Νταγκομπα, στον Τατουΐν
πιάσανε Γιόντα κι Ανακιν.
Στου Κενομπι το κουτούκι
Μπήκε μέσα ένας Γούκιι....
Σαν το Αητό φτερουγαγε στον Έντορ,
Τον καμαρώνει ο Παλπατιν στα παραθυρια
Με χαμηλά το μαύρο το σκουφάκι
Τζεντάϊ ε-ε-ε-ε-εροβόλαγε.....
Μπορώ να βρίσκω κι άλλα τέτοια χαζά, μέχρι αύριο μεθαύριο. Όπως τότε στο σχολείο. Μερικά είναι αστεία την πρώτη φορά και μετά δεν ξαναγελας. Μερικά είναι τόσο γελοία, που γελάς ακριβώς για τη γελοιότητα τους. Άλλα έχουν λεπτό χιούμορ, που δεν αλλοιώνεται.
Το σίγουρο είναι ένα: μπήκαμε σε ένα τρελό Hype, σε μια δίνη Star wars και στροβιλίζονται μικροί και μεγάλοι! Να μαθαίνουν οι μεγάλοι και να μαθαίνουν και οι μικροί, δηλαδή. Καθόλου στα νιάτα και τώρα στα γεράματα, μάθε γέρο Τζαρτζαρ και Μανταλοριάνικα.
Πολύ στην αποξω ήταν για μένα αυτή η μυθολογία, Σάγκα που λεν και στο χωριό . Πέρασε και δεν ακούμπησε. Ούτε το '77/80 ούτε με τα επεισόδια Ι-ΙΙΙ, πόσο μάλλον με τα τελευταία sequels ή με τα παραπλήσια Rogue 1 και τα λοιπά και τα λοιπά!
Εκείνο που έκανε τη διαφορά ήταν τα Lego Star wars. Σε σειρά στη τηλεόραση, σε περιοδικά μηνιαία, σε παιχνίδια στο σουπερμάρκετ ή κατά παραγγελία. Όπου και να γυρίζουμε το κεφάλι μας, εκεί είναι. Και άντε σιγονταρα κι εγώ, όχι ρούχα, όχι βιβλία, όχι κόμικ, όλο το πρόγραμμα. Άντε κι από κοντά, (άλλο που δεν ήθελαν!) η αδελφή κι ο γαμπρός μου, τα περικυκλώσαμε τα παιδάκια, όπως τότε στον Hoth.
Και τώρα δεν ξεμπερδευει με τίποτα το κουβάρι. Ούτε ο μιτος της Αριάδνης μας σώζει ούτε η σπάθα του Αλέξανδρου ! Θα τρέχουμε με τις φωτοταχύτητες από διάσταση σε διάσταση, και θα παίρνουμε τα σόγια κατά πόδας. Μια το εγγόνι του Βέϊντερ, ο Κυλορεν, μια το μαθητουδι του Ανακιν, η Ασοκα Τανο (είχα κι εδώ μια ωραία ριμα, αλλά δε βγήκε στο τραγούδι:
Γυνή (ίσως η Ρέϋ):
Αφού Φινν δε με θες τον πόνο να σου γιάνω
άλλο πια δε μου μένει, να πέσω να πεθάνω !
Ανήρ (Φινν):
Μανάρα Λουμινάρα μου, κι εγώ τι να σου κάνω,
Είναι που τα'χω κρυφά, με την Ασοκα Τάνο!
).............τι έλεγα;;;
Καλά, γάμα το!
Φιλοσοφία α λα Φορς!
Τα Σταρ Γουόρς μας δίνουν βέβαια καλό πάτημα για κουβέντα. "Η βία είναι πάντα η τελευταία λύση", "do or do not, there is no try ", Meditation και Τηλεκίνηση, τι δυνατό που είναι το μυαλό μας, τι εύκολα γλυστρας στη σκοτεινή πλευρά, παρόλο που δεν το θες.
Αλλά και κοινωνικοπολιτικά. Η επανάσταση, η Αυτοκρατορία, η Ρεπαμπλικ που λέμε, η Δημοκρατία, η καταπίεση, οι αδίστακτοι κυνηγοί κεφαλών, οι γυναίκες με αντρική δύναμη και δραματουργία, λαέ του Νάμπου μη σκύβεις σαν το χάμστερ, ο μόνος δρόμος είναι φωτόσπαθο και μπλάστερ. Γενικά, εμείς οι καλοί, εσείς οι κακοί. Αλλά που τα φέρνει η πουτανα η τύχη κι εσείς που είσαστε κακοί, τελικά είστε πατεράδες μας και το παιδί του Σόλο, παραστρατησε και ξερωγώ, κι ο γιος του γιου του Πέλοπα γονιός σου, και τα τοιαύτα.
Γενικά και ειδικά, θα μπορούσε να πει κανείς ότι το πράγμα εκτροχιάστηκε. Κι άντε να το γυρίσεις πίσω τώρα! Η μανία και οι κάθε λογής σεληνιασμοί κι έμμονες ιδέες δεν καταλήγουν πάντα σε παραγωγικά αποτελέσματα κι ούτε πάντα προωθούν την παραγωγικότητα. Οι ψευδαισθήσεις (όπως και τα ψευδαισθησιογόνα!) αποσπούν προσωρινά, σε στέλνουν στον ονειρεμένο χωροχρόνο-πες το "σε έναν πολύ μακρινό γαλαξία"- και δυσκολεύει την προσαρμογή σε "γήινες" μπαναλ καταστάσεις. Ένα παιδί, χωρίς άμυνες Λογικής και χωρίς λογικές άμυνες μπορεί να χαθεί στο γαλαξία του και να μείνει εκεί για πάντα.
Θα μου πεις, θα είναι η πρώτη ή η τελευταία γενιά, που την πατάει έτσι;
Αυτό που δεν έχει επίσης τέλος είναι η αγορά. Σαν τα σπόρια, δεν μπορείς να σταματήσεις. Παίρνεις το ΤΙΕ του Βέϊντερ, θες μετά το Σταρφάϊτερ του Ομπι-Γουαν. Παίρνεις έναν Droid, δε φτάνει, παίρνεις δέκα, είναι λίγοι, πόσους να πάρεις; Είμαστε δυό, είμαστε τρεις, είμαστε χίλιοι δεκατρείς, να πούμε! Και πάρε και τον Τσιουμπακα, τι; Πώς; Χωρίς κολλητό θα τρέχει στα διαστήματα ο Γιοχάνες ο Σόλος; Και πάρε και τον Λιουκ, με απλή στολή, με στολή στα χιόνια. Ένας πιλότος των επαναστατών εδώ, ένας Πόε Νταμερον με το σκαφακι του εκεί. Να σου κι ο Ντάρθ ο Μάουλ/γερμανιστί, Μόουλ/αγγλιστί, ως μπρελόκ, ως φιγούρα, με κανονικά πόδια, με πόδια ρομπότ. Οι Στοουρμ-Τρουπερς είναι σαν τα κορίτσια που ξενυχτάνε, πάνε δυο δύο και πέντε πέντε, άλλοι έχουν μαύρο κεφάλι, άλλοι καφέ, άλλοι άλλοι το γυρνάνε και πάνε με τους επαναστάτες, ο,τι να'ναι!
Και φυσικά μη νομίζετε ότι τα αγοράζουμε όλα καινούργια, πολλά τα φτιάχνουμε με τα κομμάτια που ήδη έχουμε. Αγοράζουμε λεγκο "με το κιλό" που λένε, πλυμένα βρασμένα υγιεινά αποστειρωμενα, σκόρπια από διάφορα σετ, κοιτάμε τις οδηγίες κατασκευής, πχ ενός Shuttle ή του φρουρίου του Νταρθ Σιντιους και ανάλογα το χτίζουμε τσατρα πάτρα.
Είναι και τρελοί αυτοί οι συλλέκτες. Αγοράζουν το 2008 παραδείγματος χάριν, τον Jek -14 και το σκάφος του και επειδή-λεει-ανεβαινει η αξία του λόγω σπανιότητας, ζητάνε για μια φιγούρα, που κανονικά κάνει ξερωγώ 5-6€, από 50-60€ και πάνω. Όχι eBay, οχι Amazon, έχει χαζεψει το σύμπαν.
Αλλά τι να κάμει ο άμοιρος πατέρας; Πάει και τα παίρνει και κάνει ιστορίες και μια, μας έπιασαν και πρέπει να ξεφύγουμε από τη φυλακή, μια θα αντεπιτεθουμε μαζικά, αλλά θα ηττηθουμε και θα μας πάρουν στο φαλάγγι, μέχρι να έρθουν ενισχύσεις, μια άλλη φορά, θα στείλουμε κατασκόπους τους Ewoks, που είναι και κοντοί και δεν τους πιάνει το μάτι σου και θα μας φέρουν πληροφορίες για το πού στο διάολο φτιάχνει ο κόμης Ντόοκου τους κλώνους Σιθ. Κι αν κατι στραβωσει και τελικά παθουν οι καλοί μας Τζεντάϊ τρελή νίλα, μόλις αρχίζουν να γκρινιάζουν τα παιδιά, πετάω μια κατακλείδα: "έτσι είναι στη ζωή, Sith happens" !!! Δε γελάνε όπως θα ήθελα, είναι υψηλού επιπέδου το χιούμορ, το αναγνωρίζω!!
Κι όσο ήθελα δηλαδή να μην είμαστε μόνο γιούργια και γιουρούσια και "σουβλιστε τους, πλακωστε τους και τα τοιαύτα", όσο ήθελα να κάνουμε στρατηγική, σκάκι, άντε το πολύ πολύ να τους έπαιρνα τα στρατιωτάκια που είχα κι εγώ, τα 1:72, κολλάμε-φοβάμαι-σε μια μπρουταλιτέ σταργουορική και σε καταναλωτική μανία και αναμασημα όρων όπως Bo-Katan Kryze και Mace Windu και Nawas.
Δύσκολα! Αλλά θα περάσει κι αυτό.
Ή δε θα περάσει. Θα φανεί.
Ψυχραιμία παιδιά, ένας πόλεμος των άστρων είναι, όποτε θέλουμε μπαίνουμε στη τρίτη μαύρη τρύπα δεξιά, εκεί μετά το φανάρι στο περίπτερο των Geonosianer και γυρίζουμε σπίτια μας, όχι που θα κάτσουμε να σκάσουμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου