Man is not the creature of circumstances, circumstances are the creatures of men.
Benjamin Disraeli.
Παπαριές κυρ Ντισραέλι μου! Μας τα πε κάνα δυο αναρτήσεις πιο κάτω ο μπάρμπα Γιούνγκ. Όσο δε μας φτιάχνουν οι περιστάσεις, άλλο τόσο δεν είμαστε εμείς οι δημιουργοί των περιστάσεων.
Είδα τον Τζόκερ, ταινία του 2019, προ κορόνα εποχή. Όσκαρ για το Φοίνιξ! Ο τύπος το άξιζε πέρα για πέρα! Το υποσυνείδητο μας, η συλλογική μας ανάδρομη μνήμη και ο ορισμός της εντροπίας, σε ένα πακέτο βίας και αυτοδικιας.
Η απόλυτη μεταμόρφωση ενός Άρθουρ Φλεκ στο γνωστό τέρας. Η ψυχοπαθολογία ως αθώα βάση κι έναρξη μιας πορείας, που την τσάκισαν στο ξύλο, την ποδοπατησαν, την κλωτσοπατησαν, την εξευτέλισαν. Και ποια ψυχοπαθολογία δηλαδή; Ένα παθολογικό γέλιο, ασυνάρτητο, άκαιρο. Κι αυτό ως μηχανισμό άμυνας, ένα ξόρκι σε παλιά τραύματα, αβάσταχτα κι ανυπόφορα.
Ενας κλόουν 🤡, ένας καραγκιόζης που γελάει χωρίς να θέλει, γιατί δεν μπορεί να κλαψει, δεν μπορεί και δε θέλει να κλάψει, πρέπει να να δείξει μια χαρά, μια ευτυχία.
Και τον έκαναν κουρέλι, του πήραν τα πάντα, τη μάνα, τον πατέρα, την ερωμένη, τη δουλειά, τη χαρά της δημιουργίας, τη χαρά της επαφής.
Στο μυαλό μου ήρθε η Παραγγελιά. Το μακρύ Ζεϊμπέκικο για τον Τζόκερ.
Όχι κυρ Ντισραέλι μου, δε φτιάχνει Ο ανθρωπος τις γύρω καταστάσεις του, άλλοι άνθρωποι φτιάχνουν τις καταστάσεις και αυτές είναι που δημιουργούν (ή καλύτερα επανεφευρίσκουν) τον άνθρωπο και το μεταμορφώνουν στο τέρας, που έτσι κι αλλιώς έκρυβε μέσα του. Ένα τέρας με παθολογικό γέλωτα.
Όλοι μας θα βρούμε τις δικαιολογίες μας, ακριβώς όπως ο Τζόκερ. Τα ελαφρυντικά βέβαια μετράνε για τη μείωση της ποινής, όχι για την αθώωση! Ένοχος ο κάθε Τζόκερ ανάμεσα μας, αλλα με κάπως μειωμένη ποινή. Όλοι όμως οι Τζόκερ θα πρέπει να το πληρώσουν, να εκτίσουν την ποινή, με άλλοτε άλλη μορφή. Κάποιοι θα την πουν "ατυχία στη ζωή", άλλοι θα φύγουν νωρίς, άλλοι θα δουν τους αγαπημένους τους να φεύγουν πρώτοι, άλλοι θα τα χάσουν όλα και θα πρέπει να ξαναρχίσουν από το μείον.
Θα θυμούνται όμως οι Τζόκερ μέσα μας ότι κι εμείς σφαξαμε κάνα δυο τρεις τέσσερις; Θα θυμούνται το αίμα που κυλούσε από το μάτι; Θα κρατάνε το περίστροφο σα φυσική προέκταση του χεριού; Θα γελάνε κάτω από το φως του σεληνόφωτος;
Ένας αμνός ήταν ο Τζόκερ. Λύκο τον έκαναν οι συνθήκες.
Φοβού τον επίκτητο λύκο, φοβού το Γενίτσαρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου