Σπίτι, ως συνοδευτικό του σολωμού, πίνω δύο μπύρες.
Βγαίνω βόλτα με φίλους, πάμε Rote Bar= δύο Daquiri, με γεύση φράουλα.
Κατόπιν στο Naiv=δυο ποτήρια Chardonnay.
Κλείνουμε στο Börsenkeller=δύο Cuba Libre, ολίγον αραιωμένα.
Στις 2:30 το διαλάμε, άντε στα σπίτια μας, λέμε. Εγώ χαλαρός, ανεπαίσθητα χαρούμενος λόγω ποτών, ξεκινώ το δρόμο μου, οδηγώντας συνειδητά με πολύ χαμηλή ταχύτητα.
Εκεί που η Hanauer Landstr. συναντά τον 661, τσουπ Polizeikontrolle!!! Δε λέω ούτε "αμάν" ούτε ζαμάν, μείνε κουλ, είπα απλώς. Ο Polizist ευγενέστατος, με το φακό του, κοιτάει τα πίσω καθίσματα, ελέγχει το αμάξι. "Αχά, λέω, αυτοί εδώ, άλλα πράγματα ψάχνουν, δεν είναι απλό αλκοτέστ αυτό". Μπροστά μου κανα δυο μαυριδεροί τύποι με τα χέρια τους ψηλά, και το σώμα τους κολλημένο στο αμάξι τους, πιθανή κράτηση. Μμμμ ich bin drauf gespannt, dachte ich mir.
"Ταυτότητα, άδεια και δίπλωμα, κύριε, παρακαλώ"
"Πολύ ευχαρίστως" λέω "έχω όμως την επαγγελματική μου ταυτότητα"
"Α, μάλιστα, δεν πειράζει. Από τη δουλειά έρχεστε;"
"Μπαααα, από διασκέδαση"
"Αchso? Haben Sie was getrunken?"
"Εεε κανα δύο ποτήρια κρασί"
"Könnten Sie bitte aussteigen?"
"Aber natürlich!!!"
Ο τύπος αρχίζει να καταλαβαίνει ότι θα βάλει πρόστιμο, ακούγοντας τη verwaschene Sprache μου
"Φυσήξτε εδώ κύριε" και μου δείχνει ένα παλιό Löwenstein DP 7000, νόμιζα ότι τα είχαν αποσύρει αυτά, ως παλιά, ξεπερασμένα. Φυσάω και βλέπω με την άκρη του ματιού, τον τύπο να βγάζει το μπλοκάκι με τα πρόστιμα. Ξαφνικά γυρίζει στο μηχάνημα, λίγο γουρλώνεται και μου λέει: "Ξαναφυσάτε λίγο;;;", Ξανά το ίδιο, το κοιτάω κι εγώ τώρα: 0.00. Φωνάζει έναν (προφανώς) μεγαλύτερο και πιο έμπειρο συνάδελφο, κάτι του λέει στο αυτί, ο άλλος τον κοιτάει κάπως συγκαταβατικά και του λέει χαμηλόφωνα (εγώ το άκουσα όμως, χεχε!!): "Bist du blöd oder was?"
Έρχεται η παλιά καραβάνα, με ευγένεια κι αυτός, με ξαναρωτάει: "Κönnten Sie bitte den Test wiederholen?" , άιντε λέω πάλι να ξαναφυσήξω, να δω τι θα καταλάβετε.
Ξανά 0,00. Κι εκεί μου λέει ευγενικά, "μπορείτε να πηγαίνετε", όχι, εγώ πρέπει να την κάνω τη μα^&%&^*(κία μου και του λέω: "Ξέρετε τη συσκευή την ξέρω, μπορεί να γίνονται λάθη, θα πρέπει να έχετε πάντα συστήματα για μέτρηση επιπέδων στο αίμα".Σταματάει λοιπόν, με ρωτάει αν είμαι σχετικός και του εξηγώ πάνω κάτω, του λέω ακριβώς μάλιστα και τι είχα πιεί, με τα σπασμένα Γερμανικά και εκλαϊκευμένη ορολογία, προσπαθώ να του βγω κι από πάνω, αυτός αρχίζει να βαριέται, έχει και σοβαρότερη δουλειά να κάνει, προφανώς, παίρνει εκείνο το στυλ του "καλά, καλά, μας τα 'παν κι άλλοι" και φεύγει.
Μέχρι να πάρω τα χαρτιά μου, έρχεται ο πρώτος, ο νεότερος, με ρωτάει κάτι λεπτομέρειες ακόμα, συζητάμε λίγο για την κατάσταση τα βράδυα στο Όφφενμπαχ, τι "παίζει" με προβλήματα που άπτονται και στων δυο το επάγγελμα, συμπαθής ο τύπος, στο τέλος μάλιστα μου 'πε κιόλας: "Να οδηγείτε πάντως προσεχτικά" "Aber selbstverständlich" απάντησα και πήγα σπίτι μου να ξεραθώ στον ύπνο
Το να λες την αλήθεια στις μέρες μας, πρέπει να αποσκοπεί κάπου. Η τέχνη για την τέχνη, η κουβέντα για την κουβέντα, δεν παίζει έτσι πλέον. Χρήμα, σεξ, φήμη, πρεστίζ, αντικείμενα πόθου. Κάπου πρέπει να το "πας" το θέμα. Αλλιώς τι τα θέλεις τα "αληθινά";; Πρέπει να λες αυτά που θέλουν οι άλλοι να ακούνε, γνωστό τοις πάσι.
Ειδικά όταν πας να κάνεις το μάγκα σε γερμανό αστυνομικό, ή έχεις αρχίδια (που δεν έχω) ή μπόλικη μαλ^%*&κία στο κεφάλι (εεε ναι, από αυτή πρέπει να έχω κάτι λίγο). Η Wiebke με είπε Spielverderber, όταν της τα διηγήθηκα, ο Maik ρωτούσε wozu (και καλά "τι σ'έπιασε;), ο Βασίλης "καλά είσαι μεγάλος μ....., κι αν σε πήγαιναν για αιμοληψία, και σου έπαιρναν το δίπλωμα για 1 χρόνο, να σε 'βλεπα τότε!!!" . Ο Νίκος που ήταν στην παρέα, λέει "Απίστευτο, να μου το λεγε άλλος, δε θα το πίστευα, αλλά εγώ σε είδα τι ήπιες, πώς τα κατάφερες ρε μπαγάσα;; αλλά μ^&%*κία που τους το είπες!!".
Σπασικλάκι από γεννησιμιού, το παιδάκι που σηκώνει πρώτο το δάχτυλο στο δάσκαλο, να πει την εξυπνάδα του, όταν ακόμα δεν είχαμε γεμίσει ατακαδόρους του FB κι εξυπνάκηδες της πορδής, είχα πάντα ein großes Maul, φιλαλήθης γαρ, αλλά και Provokateur, ξύλο πολύ δεν έφαγα ευτυχώς εξαιτίας αυτού του "μικρού" προβλήματος, αλλά μετάνοιωνα αρκετά συχνά που δεν κρατούσα το στόμα κλειστό εκεί που έπρεπε.
Zusammengefasst, το νόημα δε βρίσκεται στο πώς να πιεις και να μη σε πιάσει το αλκοτέστ, αυτά εγώ και κάτι φακίρηδες στο Δελχί, δεν είναι για σας, Kids don't try this at home. Το νόημα είναι να κρατιέσαι, να συγκρατιέσαι, να μην πρέπει καλά-και-σώνει να την πεις, κράτα την για άλλη φορά, zum nächsten Mal. Η φιλαλήθεια δεν πρέπει να είναι πρόκληση, πρέπει να είναι νερό κάτω απ'το στάχυ, όπως επίσης και η βλακεία πρέπει να είναι αφορμή συμπάθειας κι όχι λόγος καταδίκης.
Οι Εμπειρίες είναι να κοινοποιούνται, η Έκθεση της γύμνιας μας φανερώνει τα Κοινά μεταξύ μας.
Υ.Σ. Το Αλκοόλ οδηγάει τις νύχτες, μη σε στείλει αδιάβαστο πρόσεχε
Βγαίνω βόλτα με φίλους, πάμε Rote Bar= δύο Daquiri, με γεύση φράουλα.
Κατόπιν στο Naiv=δυο ποτήρια Chardonnay.
Κλείνουμε στο Börsenkeller=δύο Cuba Libre, ολίγον αραιωμένα.
Στις 2:30 το διαλάμε, άντε στα σπίτια μας, λέμε. Εγώ χαλαρός, ανεπαίσθητα χαρούμενος λόγω ποτών, ξεκινώ το δρόμο μου, οδηγώντας συνειδητά με πολύ χαμηλή ταχύτητα.
Εκεί που η Hanauer Landstr. συναντά τον 661, τσουπ Polizeikontrolle!!! Δε λέω ούτε "αμάν" ούτε ζαμάν, μείνε κουλ, είπα απλώς. Ο Polizist ευγενέστατος, με το φακό του, κοιτάει τα πίσω καθίσματα, ελέγχει το αμάξι. "Αχά, λέω, αυτοί εδώ, άλλα πράγματα ψάχνουν, δεν είναι απλό αλκοτέστ αυτό". Μπροστά μου κανα δυο μαυριδεροί τύποι με τα χέρια τους ψηλά, και το σώμα τους κολλημένο στο αμάξι τους, πιθανή κράτηση. Μμμμ ich bin drauf gespannt, dachte ich mir.
"Ταυτότητα, άδεια και δίπλωμα, κύριε, παρακαλώ"
"Πολύ ευχαρίστως" λέω "έχω όμως την επαγγελματική μου ταυτότητα"
"Α, μάλιστα, δεν πειράζει. Από τη δουλειά έρχεστε;"
"Μπαααα, από διασκέδαση"
"Αchso? Haben Sie was getrunken?"
"Εεε κανα δύο ποτήρια κρασί"
"Könnten Sie bitte aussteigen?"
"Aber natürlich!!!"
Ο τύπος αρχίζει να καταλαβαίνει ότι θα βάλει πρόστιμο, ακούγοντας τη verwaschene Sprache μου
"Φυσήξτε εδώ κύριε" και μου δείχνει ένα παλιό Löwenstein DP 7000, νόμιζα ότι τα είχαν αποσύρει αυτά, ως παλιά, ξεπερασμένα. Φυσάω και βλέπω με την άκρη του ματιού, τον τύπο να βγάζει το μπλοκάκι με τα πρόστιμα. Ξαφνικά γυρίζει στο μηχάνημα, λίγο γουρλώνεται και μου λέει: "Ξαναφυσάτε λίγο;;;", Ξανά το ίδιο, το κοιτάω κι εγώ τώρα: 0.00. Φωνάζει έναν (προφανώς) μεγαλύτερο και πιο έμπειρο συνάδελφο, κάτι του λέει στο αυτί, ο άλλος τον κοιτάει κάπως συγκαταβατικά και του λέει χαμηλόφωνα (εγώ το άκουσα όμως, χεχε!!): "Bist du blöd oder was?"
Έρχεται η παλιά καραβάνα, με ευγένεια κι αυτός, με ξαναρωτάει: "Κönnten Sie bitte den Test wiederholen?" , άιντε λέω πάλι να ξαναφυσήξω, να δω τι θα καταλάβετε.
Ξανά 0,00. Κι εκεί μου λέει ευγενικά, "μπορείτε να πηγαίνετε", όχι, εγώ πρέπει να την κάνω τη μα^&%&^*(κία μου και του λέω: "Ξέρετε τη συσκευή την ξέρω, μπορεί να γίνονται λάθη, θα πρέπει να έχετε πάντα συστήματα για μέτρηση επιπέδων στο αίμα".Σταματάει λοιπόν, με ρωτάει αν είμαι σχετικός και του εξηγώ πάνω κάτω, του λέω ακριβώς μάλιστα και τι είχα πιεί, με τα σπασμένα Γερμανικά και εκλαϊκευμένη ορολογία, προσπαθώ να του βγω κι από πάνω, αυτός αρχίζει να βαριέται, έχει και σοβαρότερη δουλειά να κάνει, προφανώς, παίρνει εκείνο το στυλ του "καλά, καλά, μας τα 'παν κι άλλοι" και φεύγει.
Μέχρι να πάρω τα χαρτιά μου, έρχεται ο πρώτος, ο νεότερος, με ρωτάει κάτι λεπτομέρειες ακόμα, συζητάμε λίγο για την κατάσταση τα βράδυα στο Όφφενμπαχ, τι "παίζει" με προβλήματα που άπτονται και στων δυο το επάγγελμα, συμπαθής ο τύπος, στο τέλος μάλιστα μου 'πε κιόλας: "Να οδηγείτε πάντως προσεχτικά" "Aber selbstverständlich" απάντησα και πήγα σπίτι μου να ξεραθώ στον ύπνο
Το να λες την αλήθεια στις μέρες μας, πρέπει να αποσκοπεί κάπου. Η τέχνη για την τέχνη, η κουβέντα για την κουβέντα, δεν παίζει έτσι πλέον. Χρήμα, σεξ, φήμη, πρεστίζ, αντικείμενα πόθου. Κάπου πρέπει να το "πας" το θέμα. Αλλιώς τι τα θέλεις τα "αληθινά";; Πρέπει να λες αυτά που θέλουν οι άλλοι να ακούνε, γνωστό τοις πάσι.
Ειδικά όταν πας να κάνεις το μάγκα σε γερμανό αστυνομικό, ή έχεις αρχίδια (που δεν έχω) ή μπόλικη μαλ^%*&κία στο κεφάλι (εεε ναι, από αυτή πρέπει να έχω κάτι λίγο). Η Wiebke με είπε Spielverderber, όταν της τα διηγήθηκα, ο Maik ρωτούσε wozu (και καλά "τι σ'έπιασε;), ο Βασίλης "καλά είσαι μεγάλος μ....., κι αν σε πήγαιναν για αιμοληψία, και σου έπαιρναν το δίπλωμα για 1 χρόνο, να σε 'βλεπα τότε!!!" . Ο Νίκος που ήταν στην παρέα, λέει "Απίστευτο, να μου το λεγε άλλος, δε θα το πίστευα, αλλά εγώ σε είδα τι ήπιες, πώς τα κατάφερες ρε μπαγάσα;; αλλά μ^&%*κία που τους το είπες!!".
Σπασικλάκι από γεννησιμιού, το παιδάκι που σηκώνει πρώτο το δάχτυλο στο δάσκαλο, να πει την εξυπνάδα του, όταν ακόμα δεν είχαμε γεμίσει ατακαδόρους του FB κι εξυπνάκηδες της πορδής, είχα πάντα ein großes Maul, φιλαλήθης γαρ, αλλά και Provokateur, ξύλο πολύ δεν έφαγα ευτυχώς εξαιτίας αυτού του "μικρού" προβλήματος, αλλά μετάνοιωνα αρκετά συχνά που δεν κρατούσα το στόμα κλειστό εκεί που έπρεπε.
Zusammengefasst, το νόημα δε βρίσκεται στο πώς να πιεις και να μη σε πιάσει το αλκοτέστ, αυτά εγώ και κάτι φακίρηδες στο Δελχί, δεν είναι για σας, Kids don't try this at home. Το νόημα είναι να κρατιέσαι, να συγκρατιέσαι, να μην πρέπει καλά-και-σώνει να την πεις, κράτα την για άλλη φορά, zum nächsten Mal. Η φιλαλήθεια δεν πρέπει να είναι πρόκληση, πρέπει να είναι νερό κάτω απ'το στάχυ, όπως επίσης και η βλακεία πρέπει να είναι αφορμή συμπάθειας κι όχι λόγος καταδίκης.
Οι Εμπειρίες είναι να κοινοποιούνται, η Έκθεση της γύμνιας μας φανερώνει τα Κοινά μεταξύ μας.
Υ.Σ. Το Αλκοόλ οδηγάει τις νύχτες, μη σε στείλει αδιάβαστο πρόσεχε
1 σχόλιο:
Γράφεις πολύ ωραία.!
Δημοσίευση σχολίου