'Ωρε τι θυμήθηκα πάλις;;;;
κάπου το '88, ακούμε αυτό το συγκεκριμένο κομμάτι, νομίζω με το Σάββα και το Θόδωρο, κάπου, σε κάποια ντίσκο, σίγουρα ήταν καλοκαίρι, μπορεί να με απατά και η μνήμη μου, μπορεί να το ξετρύπωσε από κάπου ο πάντα ψαγμένος αδερφός Θόδωρας, μπορεί να έπαιξε σε κάποιο ράδιο, δε θα κολλήσουμε εκεί τώρα
με το που το ακούω παθαίνω πλάκα, ώπα λέω, ακούγονται σα Γιαπωνέζοι που διασκευάζουν Led Zeppelin, μετά ακούω τη φωνάρα της Αντωνιάδου, αμάν λέω, όπερα σε ροκ μπαλάντα, Queen και Bohemian, στο τέλος βγαίνουν κάτι μπουζούκια, ρε συ; Waterboys???
Τότε ήταν μάλλον και που μάθαμε αυτούς τους μυστήριους τους Talking Heads, κι όλα άρχισαν από ελληνικό συγκρότημα.....Ακούω το 'χω στ'αυτιά μου, συνδεδεμένο με την εποχή του, μου είχε κάνει πολύ εντύπωση, ήμασταν και σε πολύ μετα-πανκ περίοδο, σχετικό χέβι, αρκετή φλωριά κι όλα αυτά στο Λύκειο, όπου και πρωτοάκουσα τη λέξη progressive στο ροκ.
Άκου να ακούσεις φίλε μου, τραγούδια αθάνατα στη μνήμη μας, με δόση νοσταλγίας και απωθημένων, ξυπνούν στα βάθη του μυαλού και τσιρίζουν για να μην ξεχαστούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου